Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Δ΄ της Προβηγκίας
Ο Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Δ΄ (Raimond-Bérenger IV de Provence, 1198 - 19 Αυγούστου 1245) ήταν Κόμης της Προβηγκίας και κόμης του Φορκαλκιέ (1209 - 1245). Ο Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Δ΄ ήταν μοναδικός γιος και διάδοχος του Αλφόνσου Β΄ της Προβηγκίας και της Γαρσέντας του Σαμπράν, διαδόχου του Φορκαλκιέ, ο πρώτος κόμης της Προβηγκίας που έζησε στη χώρα του μετά από 100 χρόνια. Την εποχή που πέθανε ο πατέρας του (1209) ήταν αιχμάλωτος στο κάστρο του Μονθόν στην Αραγωνία μέχρι που δραπέτευσε και διεκδίκησε την κληρονομιά του (1219), ήταν αρκετά ισχυρός, άριστος και δυναμικός ηγεμόνας προσθέτοντας το Φορκαλκιέ στις κτήσεις του.
Ραϋμόνδος Βερεγγάριος Δ΄ της Προβηγκίας | |
---|---|
Γενικές πληροφορίες | |
Όνομα στη μητρική γλώσσα | Raimond Bérenger IV de Provence (Γαλλικά) |
Θάνατος | 26 Αυγούστου 1245 Αιξ-αν-Προβάνς |
Τόπος ταφής | Εκκλησία Σαιν-Ζαν-ντε-Μαλτ της Αιξ-αν-Προβάνς |
Χώρα πολιτογράφησης | Κομητεία της Προβηγκίας |
Θρησκεία | Χριστιανισμός |
Εκπαίδευση και γλώσσες | |
Ομιλούμενες γλώσσες | Παλαιά Γαλλικά[1] |
Πληροφορίες ασχολίας | |
Ιδιότητα | πολιτικός |
Οικογένεια | |
Σύζυγος | Βεατρίκη της Σαβοΐας (από 1220)[2][3] |
Τέκνα | Ελεονώρα της Προβηγκίας[2] Βεατρίκη της Προβηγκίας[2] Μαργαρίτα της Προβηγκίας[2] Σάντσια της Προβηγκίας[4][2] |
Γονείς | Αλφόνσος Β΄ της Προβηγκίας και Γαρσέντα του Σαμπράν |
Αδέλφια | Γκερσέντα της Προβηγκίας |
Οικογένεια | Οίκος της Βαρκελώνης |
Θυρεός | |
Σχετικά πολυμέσα | |
Υπόδειγμα μεσαιωνικού ηγεμόνα
ΕπεξεργασίαΉταν μαζί με τη σύζυγο του Βεατρίκη της Σαβοΐας λάτρης των τροβαδούρων οι οποίοι ζούσαν μόνιμα στην αυλή του, γνωστός για τη γενναιοδωρία και τη δικαιοσύνη του, έκανε νόμους που απαγόρευαν στους ευγενείς να ασχολούνται με τη γεωργία και τις βαριές χειρωνακτικές εργασίες. Ο Ραϊμόνδος είχε πολλές αψιμαχίες με τους γείτονες του όπως ο κόμης της Τουλούζης, διεκδίκησε τη Μασσαλία οι κάτοικοι αρχικά ζήτησαν τη βοήθεια του πεθερού του Ραϊμόνδου Α' Θωμά, κόμη της Σαβοΐας και στη συνέχεια ζήτησαν τη βοήθεια του Ραϊμόνδου Ζ' κόμητος της Τουλούζης. [5] Υποστήριξε τον πεθερό του στη σύγκρουση του με το Τορίνο και τον Γκι ΣΤ' της Βιέννης στο πλαίσιο της σύγκρουσης για τον έλεγχο των εμπορικών δρόμων μεταξύ της Γαλλίας και της Ιταλίας, η παραλιακή Προβηγκία βρισκόταν σε θέση κλειδί. [6]
Γάμος της μεγαλύτερης κόρης του Μαργαρίτας με τον βασιλιά της Γαλλίας Λουδοβίκο τον Άγιο
ΕπεξεργασίαΆν και η Σταυροφορία των Αλβιγηνών έβγαινε τελικά υπέρ του αφού ζημιώθηκε ο αντίπαλος του κόμης της Τουλούζης με τη Συνθήκη των Παρισίων που ακολούθησε εξέφρασε μεγάλη ανησυχία για την ασφάλεια των κτήσεων του, γύρισε με στρατεύματα από τη Γαλλία για να υπερασπίσει την Προβηγκία. [7] Όταν η Λευκή της Καστίλης έστειλε απεσταλμένο έναν ιππότη στις κομητείες της Προβηγκίας και της Τουλούζης προκειμένου να εξασφαλίσει μια νύφη για τον γιο της βασιλιά Λουδοβίκο Θ' ο ιππότης έμεινε ενθουσιασμένος από τον Ραϊμόνδο Βερεγκάριο Δ', την αυλή του και την υποδοχή που του έκανε στέλνοντας γράμμα στη βασιλομήτωρ να επιλέξει σαν νύφη για τον βασιλιά τη μεγαλύτερη κόρη του Μαργαρίτα. Ο Ραϊμόνδος και η σύζυγος του Βεατρίκη ταξίδευσαν στη συνέχεια στη Λυών προκειμένου να υπογράψουν τη γαμήλια συμφωνία μεταξύ της κόρης τους και του βασιλιά Λουδοβίκου (1234), η Μαργαρίτα συνοδεύτηκε από τους θείους της Γουλιέλμο της Σαβοΐας και Θωμά.
Γάμος της κόρης του Ελεονώρας με τον βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκο Γ'
ΕπεξεργασίαΑμέσως μετά ο Γουλιέλμος της Σαβοΐας ξεκίνησε διαπραγματεύσεις για λογαριασμό του Ραϊμόνδου Βερεγκάριου Δ' προκειμένου να πραγματοποιηθεί ο γάμος του βασιλιά της Αγγλίας Ερρίκου Γ' με τη δεύτερη κόρη του Ραϊμόνδου Ελεονόρα, ο Ερρίκος Γ' έστειλε έναν ιππότη του στην Προβηγκία (1235) που ο Ραϊμόνδος τον δέχτηκε με μεγάλη καλοσύνη. Οι διαπραγματεύσεις ήταν αρκετά δύσκολες και αφορούσαν το ύψος της προίκας της νύφης το οποίο άλλαξαν επτά φορές, τελικά συμφώνησαν αφού ο Ραϊμόνδος υποσχέθηκε ότι μετά τον θάνατο του θα αφήσει στη διαθήκη του επιπλέον 1.000 μάρκα για λογαριασμό του Ερρίκου. Το 1238 ο Ραϊμόνδος ενώθηκε μαζί με τον κουνιάδο του Αμεδαίου Δ' της Σαβοΐας στην αυλή του Ρωμαίου αυτοκράτορα Φρειδερίκου Β' στο Τορίνο, ο οποίος συγκέντρωνε στρατιωτικές δυνάμεις προκειμένου να κατακτήσει την Ιταλία από τον πάπα. Τον Ιανουάριο του 1244 ο πάπας Ιννοκέντιος Δ' δήλωσε ότι μόνο ο ίδιος θα μπορούσε να αφορίσει τον Ραϊμόνδο, [8] ο ίδιος ο Ραϊμόνδος συμμετείχε στο Α' Συμβούλιο της Λυών το οποίο συζήτησε τα θέματα σχετικά με τη Σταυροφορία και τον αφορισμό του Φρειδερίκου. [9] Ο Ραϊμόνδος πέθανε τον Αύγουστο του 1245 στο Αιξ-αν-Προβάνς και κληροδότησε την κομητεία του στη μικρότερη κόρη του Βεατρίκη η οποία την εποχή του θανάτου του ήταν ακόμα ανύπαντρη και παντρεύτηκε αργότερα τον Κάρολο τον Ανδεγαυό. [10]
Κληρονόμοι
ΕπεξεργασίαΟ Ραϋμόνδος-Βερεγγάριος Δ' νυμφεύτηκε στις 5 Ιουνίου/1219 τη Βεατρίκη της Σαβοΐας, κόρη του Θωμά κόμη της Σαβοΐας· ήταν μία πανέξυπνη, ικανή γυναίκα και τόσο όμορφη, που ο Ματθαίος των Παρισίων την παρομοίαζε με τη μυθική Νιόβη. Η συμφωνία του γάμου του 14χρονου Ραϋμόνδου-Βερεγγαρίου Δ΄ με τον πανίσχυρο πεθερό του έγινε με στόχο να αυξηθούν τα πλούτη και η εξουσία του [11] Από τα παιδιά τους επέζησαν 4 κόρες οι οποίες ήταν :
- Μαργαρίτα 1221-1295, παντρεύτηκε τον Λουδοβίκο Θ΄ των Καπετιδών βασιλιά της Γαλλίας.
- Ελεονώρα 1223-1291, παντρεύτηκε τον Ερρίκο Γ΄ των Ανζού βασιλιά της Αγγλίας.
- Σάντσια 1228-1261, παντρεύτηκε τον Ριχάρδο των Ανζού κόμη της Κορνουάλης (αδελφό τού Ερρίκου Γ΄).
- Βεατρίκη 1229-1267, παντρεύτηκε τον Κάρολο Α΄ των Καπετιδών-Ανζού βασιλιά της Νάπολης (αδελφό τού Λουδοβίκου Θ΄).
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 052524329. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2020.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 «Kindred Britain»
- ↑ p10253.htm#i102526. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Cox 1974, p. 28.
- ↑ Cox 1974, p. 12,29.
- ↑ Cox 1974, p. 44-45.
- ↑ Cox 1974, p. 130.
- ↑ Cox 1974, p. 142-143.
- ↑ Cox 1974, p. 146.
- ↑ Cox 1974, p. 21.
Πηγές
Επεξεργασία- Cox, Eugene L. (1974). The Eagles of Savoy. Princeton: Princeton University Press. ISBN 0691052166.
- Häuptli, Bruno W. (2005). "Raimund Berengar V". In Bautz, Traugott. Biographisch-Bibliographisches Kirchenlexikon (BBKL) (in German). 25. Nordhausen: Bautz. cols. 1118–1122.
- Howell, Margaret (2001). Eleanor of Provence: Queenship in Thirteenth-Century England. Wiley-Blackwell.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία