Το Ρετινιάνο (Retignano) είναι ένα χωριό στο εσωτερικό του ιταλικού δήμου Stazzema, στην επαρχία Lucca της Τοσκάνης. Αρχικά ήταν ένας μικρός οικισμός που ανήκε στην Liguri Apuani, μια μικρή κοινότητα που προέρχεται από τη Βόρεια Ευρώπη. Στη συνέχεια έπεσε στη Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία το έτος 177 π.Χ., καθιστώντας το έναν από τους πιο ανθηρό και ανεπτυγμένους ρωμαϊκούς οικισμούς στην περιοχή, στις Άλπεις Apuan. Χρησιμοποιήθηκε κυρίως ως κρησφύγετο, σε περίπτωση επικείμενης επίθεσης από τη θάλασσα, αφού ήταν ένα γνωστό κάστρο εντοπισμού των εχθρών που έρχονταν από τη θάλασσα καθώς και στρατηγικό σημείο προμήθειας ξυλείας, διάφορων εξορυκτικών υλικών και μαρμάρου. Μετά από μια περίοδο ανεξαρτησίας με το πρόσχημα του «μικρού δήμου», που διήρκεσε αρκετούς αιώνες, το 1776 ο Μεγάλος Δούκας Πιέτρο Λεοπόλντο αφαίρεσε αυτόν τον τίτλο από το χωριό, υποτάσσοντάς την στην κυριαρχία της Lucca, της οποίας η επαρχία Retignano είναι τώρα μέρος. Το Ρετινιάνο επέστρεψε για να ευδοκιμήσει στο δεύτερο μισό του δέκατου ένατου αιώνα, χάρη στο άνοιγμα των λατομείων μαρμάρου, των ορυχείων του βραβευμένου «bardiglio fiorito», που εκτιμήθηκε ιδιαίτερα από τους αγγλικούς, που ήταν και χρηματοδότες του έργου.
Κατά την περίοδο μεταξύ των δύο παγκόσμιων πολέμων, το χωριό γνώρισε ταχεία ερήμωση, που προκλήθηκε από μετανάστευση σε μεγάλες πόλεις ή σε ξένες χώρες, ιδιαίτερα τη Βόρεια Αμερική ή την Αργεντινή. Πολιορκημένο από τους Γερμανούς και λόγω της αξιοζήλευτης θέσης του, τότε «επανακτήθηκε» από τους Αμερικανούς στρατιώτες που τοποθέτησαν εκεί μία από τις βασικές τους βάσεις κατά τη διάρκεια της φάσης προωθήσεως στη Γοτθική Γραμμή. Σήμερα είναι ένας ζωντανός τόπος με πολλές δραστηριότητες, ειδικά με στόχο να διδάξουν στις νεότερες γενιές πώς να φτιάξουν το δικό τους φαγητό, να αναρριχηθούν σε δέντρα ή βράχια και να αναπαράγουν τα ζώα.
Ιταλία
Τοσκάνη
