Σέργιος Β΄ της Νάπολης
Ο Σέργιος ήταν Ναπολιτάνος αριστοκράτης, από την οικογένεια των Σεργίων, δούκας της Νάπολης από το 870 έως το 877[2].
| Σέργιος Β΄ της Νάπολης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 9ος αιώνας |
| Θάνατος | 9ος αιώνας[1] Ρώμη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Γρηγόριος Δ΄ της Νάπολης |
| Γονείς | Γρηγόριος Γ΄ της Νάπολης |
| Αδέλφια | Αθανάσιος της Νάπολης |
Ο Σέργιος συνέχισε την πολιτική του πατέρα του, του Γρηγορίου , και του παππού του, Σέργιου Α΄, με στόχο τη διατήρηση της ανεξαρτησία του διατηρώντας καλές σχέσεις με την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία και τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία κατά τη διακριτική ευχέρεια των ναπολιτανικών συμφερόντων. Συν-αντιπρόσωπος του πατέρα του, έγινε αρχικά διοικητής του Αμάλφι για λίγες ημέρες το 866, και τον Ιανουάριο του 870, ο πατέρας του αρρώστησε σοβαρά και τον άφησε στην κυβέρνηση του Δουκάτου πριν πεθάνει τον επόμενο Μάρτιο.
Οι σύγχρονοι εκκλησιαστικοί χρονογράφοι σημειώνουν ότι ο Σέργιος έκανε τη Νάπολη «ένα άλλο Παλέρμο, μια άλλη Αφρική» λόγω των φιλικών του σχέσεων με τους Άραβες[3] . Ως αποτέλεσμα, δέχεται τον αφορισμό του Πάπα Ιωάννη Η΄. Προκάλεσε επίσης την αντίθεση του θείου του, επισκόπου της Νάπολης Αθανάσιου, τον οποίο εξόρισε σε ένα νησί όπου πέθανε το 875. Ο Σέργιος τελικά τυφλώθηκε και εκδιώχθηκε από τον αδερφό του Αθανάσιο Β΄, επίσκοπο της Νάπολης και διάδοχο του .
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Ανακτήθηκε στις 27 Νοεμβρίου 2018.
- ↑ Venance Grumel Traité d'études byzantines: La Chronologie les Presses universitaires de France, Paris 1958 « Ducs de Naples » , p. 424
- ↑ Taylor and Matthews. [1] Αρχειοθετήθηκε 2007-03-10 στο Wayback Machine..