Βικιπαίδεια

Σαβάννα-λα-Μαρ

πόλη της Τζαμάικας
(Ανακατεύθυνση από Σαβάννα-λα Μαρ)

Συντεταγμένες: 18°13′0″N 78°8′0″W / 18.21667°N 78.13333°W / 18.21667; -78.13333

Η Σαβάννα-λα-Μαρ (αγγλικά: Savanna-la-Mar ή Savannah-la-Mar, όπως αναφερόταν εντός ορισμένων κειμένων του 19ου αιώνα[2]), συχνά αναφερόμενη ως Σαβ-λα-Μαρ, ή, απλώς, Σαβ, αποτελεί έδρα της ενορίας του Ουεστμόρλαντ, στην Τζαμάικα.

Σαβάννα-λα-Μαρ
Άποψη της Γκρέιτ Τζορτζ Στριτ, κύριας οδού της Σαβάννα-λα-Μαρ, το 1990.
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Σαβάννα-λα-Μαρ
18°13′0″N 78°8′0″W
ΧώραΤζαμάικα
Διοικητική υπαγωγήΟυεστμόρλαντ
Πληθυσμός22600 (2011[1])
Τηλ. κωδ.957
Ζώνη ώραςUTC−5
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα (π • σ • ε )

Γεωγραφία Επεξεργασία

 
Σχέδιο δρόμων της Σαβάννα-λα-Μαρ.

Πρόκειται για παράκτια πόλη, η οποία βρίσκεται επί των ακτών της Καραϊβικής Θάλασσας. Το κέντρο της πόλης εκτείνεται περιμετρικά της κύριας οδού της πόλης, της Γκρέιτ Τζορτζ Στριτ, η οποία διανύει διαδρομή μήκους 1,5 χμ. μεταξύ των ακτών της θάλασσας και του βόρειου τμήματος της πόλης και επί της οποίας βρίσκεται η πλειοψηφία των διοικητικών κτιρίων, το δικαστήριο και το ταχυδρομείο.

Ιστορία Επεξεργασία

Η Σαβάννα-λα-Μαρ ιδρύθηκε προς το 1730, στο μέσον μαγκροβίων ελών, έχοντας ως επίκεντρο το λιμάνι της το οποίο χρησιμοποιείτο για την εξαγωγή ζάχαρης. Έπειτα από την ίδρυσή της, αντικατέστησε το Κουένς Τάουν (σημερινό Κρος Παθ) ως έδρα της ενορίας. Η ονομασία της πόλεως, ισπανικής προελεύσεως, είναι δυνατό να μεταφραστεί κατά προσέγγιση ως παράλια πεδιάδα[3][4].

Το 1748 καταστράφηκε σχεδόν ολοκληρωτικά από τυφώνα. Στις 3 Οκτωβρίου 1780, ένας νέος τυφώνας, σε συνδυασμό με ένα κύμα καταιγίδας το οποίο και πλημμύρισε την ακτογραμμή σε έκταση μισού μιλίου, κατέστρεψε την πόλη, σκοτώνοντας αρκετές εκατοντάδες πληθυσμού[5]. Καθώς επρόκειτο για σημαντικό κόμβο στο εμπόριο ζάχαρης, σκλάβων και άλλων εμπορευμάτων, το συγκεκριμένο λιμάνι ανακατασκευάστηκε.

Κατά τη διάρκεια των ετών τα οποία ακολούθησαν την κατάργηση της δουλείας από το Ηνωμένο Βασίλειο, το 1833 (προ της κατάργησής της από τις Ηνωμένες Πολιτείες το 1865), οι βρετανικές αρχές παρείχαν τη δυνατότητα (παρά την αντίθεση των Ηνωμένων Πολιτειών) στους σκλάβους οι οποίοι ανακαλύπτονταν εντός των αμερικανικών πλοίων τα οποία ελλιμενίζονταν στα λιμάνια των βρετανικών αποικιών της Καραϊβικής (μεταξύ άλλων στις Μπαχάμες) να παραμείνουν στην αποικία προκειμένου να εγκατασταθούν ή να αποχωρήσουν ως σκλάβοι για τις Ηνωμένες Πολιτείες. Στις 20 Ιουλίου 1855, στη Σαβάννα-λα-Μαρ, ο τοπικός πληθυσμός ενημερώθηκε πως ο μάγειρας του βρικίου Young America, το οποίο είχε ελλιμενιστεί στο λιμάνι της πόλης, ήταν σκλάβος φυγάς, ονόματι Άντερσον, ο οποίος είχε προσληφθεί χάρη σε ψευδή έγγραφα υπό το όνομα Νετλς. Ορισμένοι Τζαμαϊκανοί τον βοήθησαν να ξαναβρεί την ελευθερία του. Από την πλευρά τους, οι Τζαμαϊκανοί δικαστές δεν επενέβησαν, ενώ ο τοπικός Αμερικανός πρόξενος στην Τζαμάικα, Ρόμπερτ Μόνροου Χάρισον (1768-1858), κατέθεσε σχετική μήνυση ενώπιον της βρετανικής αποικιακής κυβερνήσεως, δημοσιεύοντας, παράλληλα, σχετικό προειδοποιητήριο εντός των New York Times[2][6].

Τον Νοέμβριο του 1912, ένας τυφώνας χτύπησε το νησί, καταστρέφοντας τη Σαβάννα-λα-Μαρ. Μόνον η σχολή του Μάνινγκ, η κατοικία του καθηγητή, καθώς και το κτίριο της Scotiabank διεσώθησαν. Το 1990, η πόλη χτυπήθηκε από επιδημία τυφοειδή πυρετού[4].

Τοποθεσίες και μνημεία Επεξεργασία

Βαπτιστική εκκλησία Επεξεργασία

Ευρισκόμενη επί της Γκρέιτ Τζορτζ Στριτ, η βαπτιστική εκκλησία της Σαβάννα-λα-Μαρ ανεγέρθηκε το 1835. Καταστράφηκε κατά τη διάρκεια πυρκαγιάς στις 23 Νοεμβρίου 1839 και ανακατασκευάστηκε την αμέσως επόμενη χρονιά[7].

Δικαστήριο Επεξεργασία

 
Άποψη του δικαστηρίου της ενορίας του Ουεστμόρλαντ, το 1990.

Το δικαστήριο της Σαβάννα-λα-Μαρ, ενοριακό δικαστήριο του Ουέστμορλαντ, ανεγέρθηκε το 1925. Βρίσκεται επί της Γκρέιτ Τζορτζ Στριτ, επί πλατείας γνωστής ως Νόρμαν Σκουέρ[8].

Κρήνη χυτοσίδηρου Επεξεργασία

Ευρισκόμενο πλησίον του δικαστηρίου, η κρήνη χυτοσίδηρου (αγγλικά: Cast Iron Fountain) είναι κρήνη κορινθιακού ρυθμού με ραβδώσεις από χυτοσίδηρο, η οποία δωρήθηκε στην πόλη, το 1887, από τον Ε. Τζ. Σάντλερ, τοπικό ιδιοκτήτη φυτείας. Επιστεγάζεται από θόλο υποστηριζόμενο από, συνολικά, οκτώ κίονες, οι οποίοι δίνουν στην κατασκευή οκταγωνική μορφή. Οι κίονες συνδέονται μεταξύ τους μέσω τόξων χαραγμένων με διακοσμητικά μοτίβα πελεκάνων[9].

Σχολή Μάνινγκ Επεξεργασία

 
Άποψη του κτιρίου Τόμας Μάνινγκ της Σχολής Μάνινγκ, το 1990.

Το 1711, ο Τόμας Μάνινγκ, ιδιοκτήτης φυτείας στην περιοχή του Ουεστμόρλαντ, κληροδότησε στην ενορία έκταση για την ανέγερση ιδιωτικού σχολείου. Το τελευταίο, τελικώς, ανεγέρθηκε το 1738 στη Σαβάννα-λα-Μαρ, ενώ η έκταση η οποία είχε παραχωρηθεί από τον Μάνινγκ βρισκόταν στην τοποθεσία Μπερντ Σαβάννα (αγγλικά: Burnt Savannah), σε απόσταση 12 χμ. βόρεια. Το 1780, ένας τυφώνας[5] προξένησε σημαντικές ζημιές στο κτίριο, με αποτέλεσμα να κατατεθεί αίτηση για οικονομική βοήθεια ενώπιον της Νομοθετικής Συνέλευσης με απώτερο σκοπό την επισκευή του.

Κατά τη διάρκεια του 20ού αιώνα, η σχολή μετατράπηκε σε σχολείο μέσης εκπαίδευσης. Το παλαιότερο κτίριο του σχολείου, ανεγερθέν κατά τις απαρχές του 20ού αιώνα, είναι γνωστό ως Κτίριο Τόμας Μάνινγκ. Το 2011, φιλοξενούσε τη βιβλιοθήκη, καθώς και ορισμένες αίθουσες διδασκαλίας. Γεωργιανού αρχιτεκτονικού ρυθμού, είναι χτισμένο από ξύλο, επί σοβατεπί τοιχοποιίας. Περιτριγυρισμένο από προστώα και επιστεγασμένο από σκεπή με αετώματα και διάτρητη από περσίδες, αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα αποικιακής αρχιτεκτονικής[10].

Φρούριο Επεξεργασία

Ένα φρούριο ανεγέρθηκε κατά τα μέσα του 18ου αιώνα, με απώτερο σκοπό την υπεράσπιση της πόλης απέναντι στους πειρατές. Ωστόσο, η ανέγερσή του ουδέποτε ολοκληρώθηκε, αν και, πάραυτα, διαθέτει περίπου είκοσι κανόνια. Χτισμένο κυρίως επί της θάλασσας, βρίσκεται στο νότιο άκρο της Γκρέιτ Τζορτζ Στριτ. Καθώς βρίσκεται επάνω στη θάλασσα, σημαντικό τμήμα των τειχών σταδιακά διαβρώθηκε και κατέρρευσε. Η είσοδος στο φρούριο γίνεται μέσω σχετικής αψιδωτής πύλης η οποία οδηγεί σε ένα κτίριο από μπετόν, το οποίο, το 2011, φιλοξενούσε ένα εστιατόριο[11].

Μουσική Επεξεργασία

Αναφορά στη Σαβάννα-λα-Μαρ γίνεται εντός του τραγουδιού Sara του Μπομπ Ντίλαν, το οποίο βρίσκεται εντός του δίσκου Desire (1976)[12].

Πρόσωπα Επεξεργασία

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ (Αγγλικά) «Savanna-la-Mar · Population». www.localgovjamaica.gov.jm. 2018. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2018. 
  2. ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) Monroe Harrison, Robert (24 Ιουλίου 1855). «The Jamaica Negro Difficulty» (PDF). The New York Times. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2018. 
  3. ↑ (Αγγλικά) «Parish Profile: Westmoreland». jis.gov.jm. 2018. Ανακτήθηκε στις 11 Μαΐου 2018. 
  4. ↑ 4,0 4,1 (Αγγλικά) «History of Westmoreland» (PDF). www.nlj.gov.jm. Ανακτήθηκε στις 12 Μαΐου 2018. 
  5. ↑ 5,0 5,1 (Αγγλικά) Ludlum, David M. (1963). Early American hurricanes, 1492-1870. Βοστώνη: American Meteorological Society. σελ. 68-69. Ανακτήθηκε στις 7 Μαΐου 2018. 
  6. ↑ (Αγγλικά) «Liberation of the American Slave at Savanna la Mar» (PDF). The New York Times. 20 Ιουλίου 1855. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2018. 
  7. ↑ (Αγγλικά) «Savanna-la-mar Baptist Church». www.jnht.com. 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2018. 
  8. ↑ (Αγγλικά) «Savanna-la-mar Court House». www.jnht.com. 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2018. 
  9. ↑ (Αγγλικά) «Cast Iron Fountain». www.jnht.com. 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2018. 
  10. ↑ (Αγγλικά) «Manning's school». www.jnht.com. 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2018. 
  11. ↑ (Αγγλικά) «Savanna-la-mar Fort». www.jnht.com. 2011. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2018. 
  12. ↑ (Αγγλικά) «Bob Dylan - Sara». www.bobdylan.com. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2018. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Σαβάννα-λα-Μαρ&oldid=8463740"