Σαράνσκ
Συντεταγμένες: 54°11′N 45°11′E / 54.183°N 45.183°E
Το Σαράνσκ (ρωσικά: Саранск) είναι πόλη και η πρωτεύουσα της Δημοκρατίας της Μορδοβίας της Ρωσίας, καθώς και το οικονομικό της κέντρο. Βρίσκεται στην πεδιάδα του Βόλγα, στη συμβολή των ποταμών Σαράνκα και Ινσάρ, περίπου 630 χιλιόμετρα ανατολικά της Μόσχας. Σύμφωνα με την απογραφή του 2010, έχει 297.415 κατοίκους. Στις προηγούμενες απογραφές είχε 304.866 (2002) και 312.128 (1989) κατοίκους. Ήταν μια από τις πόλεις που φιλοξένησαν το Παγκόσμιο Κύπελλο Ποδοσφαίρου 2018.
| Σαράνσκ | |||
|---|---|---|---|
 | |||
| |||
| Παρωνύμιο: Город на берегах реки Инсар[1] | |||
  Σαράνσκ | |||
| Χώρα |  Ρωσία | ||
| Περιφέρεια | Δημοκρατία της Μορδοβίας | ||
| Διοικητική υπαγωγή | Δημοκρατία της Μορδοβίας | ||
| Ίδρυση | 1641 | ||
| Διοίκηση | |||
| Έκταση | 383 | ||
| Υψόμετρο | 160 | ||
| Πληθυσμός | 297.415 | ||
| Ταχ. κωδ. | 430xxx | ||
| Τηλ. κωδ. | 8342 | ||
| Ζώνη ώρας | UTC+03:00 | ||
| Ιστότοπος | www.adm-saransk.ru | ||
 Σχετικά πολυμέσα | |||
Ιστορία
ΕπεξεργασίαΊδρυση
ΕπεξεργασίαΤο Σαράνσκ ιδρύθηκε το 1641[2] ως οχυρό στα νοτιοανατολικά όρια του βασιλείου της Ρωσίας, τμήμα μιας μεγάλης σειράς φρουρίων τα οποία κατασκευάστηκαν από το 1638 μέχρι το 1653 και εκτείνονταν από το Μπέλγκοροντ μέχρι το Σιμπίρσκ.[3] Το οχυρό βρισκόταν ψηλά στην αριστερή όχθη του Ινσάρ, κοντά στη συμβολή με τον ποταμό Σαρλάι (σύγχρονο Σαράνκα). Το όνομά τους προέρχεται από τη λέξη σάραχ, η οποία σημαίνει βάλτος και αντικατοπτρίζει τις γεωγραφικές συνθήκες της περιοχής.[4] Οι πρώτοι κάτοικοι του οχυρού ήταν οι Κοζάκοι, οι στρελτσί και οι Πουσκάρι, οι οποίοι μεταφέρθηκαν από κοντινές πόλεις, καθώς ο πληθυσμός των κοντινών χωριών (Ρώσοι, Ερζιανοί, Μόκσα και Τάταροι).
Η παλαιότερη περιγραφή του οχυρού χρονολογείται από το 1703. Ήταν ξύλινο, με ισχυρούς τοίχους από βελανιδιά και σχεδόν τετράγωνο σχήμα. Στις γωνίες ορθώνονταν τέσσερις εξάγωνοι πύργοι ύψους 16 μέτρων και διαμέτρου 8, με θέσεις για την τοποθέτηση όπλων. Άλλοι τέσσερις τετράγωνοι πύργοι βρίσκονταν στη μεσότητα των τειχών. Ο ένατος βρισκόταν στο κέντρο του οχυρού (σε περίπτωση που ο εχθρός κατάφερνε να εισχωρήσει) και λειτουργούσε ως αποθήκη πυρομαχικών. Από όλες τις πλευρές, το οχυρό περιβαλλόταν από χωμάτινο προμαχώνα, στην εξωτερική πλευρά του οποίου είχαν σκαφτεί βαθιές τάφροι. Μέσα στο οχυρό βρίσκονταν αποθήκες, στάβλοι και διάφορα δημόσια κτίρια, και γύρω του είχε αναπτυχθεί οικισμός.[3]
Αυτοκρατορική Ρωσία
ΕπεξεργασίαΤο 1651, το Σαράνσκ έγινε διοικητικό κέντρο του Ουγιέζντ του Σαράνσκ και άρχισε να αποκαλείται πόλη. Απέκτησε επίσημα το καθεστώς πόλης το 1780.[5] Το φθινόπωρο του 1670, τάγματα του Στεπάν Ράζιν υπό την ηγεσία του Μιχαήλ Χαριτόνοφ κατέλαβαν την πόλη και τη μετέτρεψαν σε κέντρο τους, το οποίο παρείχε τροφή και όπλα στο Ράζιν. Το Δεκέμβριο του ίδιου χρόνου, τα τσαρικά στρατεύματα κατέλαβαν το Σαράνσκ ύστερα από πολλαπλές προσπάθειες, και ο Ράζιν εκδιώχθηκε. Μέχρι το τέλος του 17ου αιώνα, το Σαράνσκ είχε περισσότερους από 4.000 κατοίκους.[3]
Το 1708, κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Πέτρου Α΄, το Επαρχιακό Γραφείο αντικαταστάθηκε από τον Κυβερνήτη και η Ρωσική Αυτοκρατορία χωρίστηκε σε 8 μεγάλες επαρχίες. Το Σαράνσκ αρχικά βρέθηκε στην επαρχία Αζόφ, αλλά ήδη από το 1709 είχε μεταφερθεί στην επαρχία Αστραχάν. Το 1719, οι αχανείς επαρχίες χωρίστηκαν σε μικρότερες επαρχίες και κυβερνεία. Το Σαράνσκ εντάχθηκε στην επαρχία Πένζα του κυβερνείου του Καζάν.[3] Η πόλη σταδιακά έχασε τη στρατιωτική σημασία και αναδείχθηκε σε εμπορικό κέντρο. Το 1785, η Αικατερίνη Β΄ ενέκρινε το πολεοδομικό σχέδιο ανακατασκευής του Σαράνσκ.[6] Στις αρχές του 19ου αιώνα, ο πληθυσμός του Σαράνσκ είχε φτάσει τους 7.400 κατοίκους.[3]
Η πόλη καταστράφηκε τρεις φορές από πυρκαγιές, το 1817, 1851 και 1869.[7] Κατά τη διάρκεια του 19ου αιώνα στην πόλη ιδρύθηκαν μια σχολή ζωγραφικής, τράπεζα, σταθμός παραγωγής ενέργειας και δύο δημόσιες βιβλιοθήκες. Η πόλη στα τέλη του 19ου αιώνα είχε περισσότερους από 14.000 κατοίκους.[3] Το 1893, ο σιδηρόδρομος ο οποίος ένωσε τη Μόσχα με το Καζάν πέρασε από το Σαράνσκ. Αν και η οικονομική και πολιτική ζωή της πόλης αναπτύχθηκε, δεν εξελίχθηκε σε μείζον βιομηχανικό κέντρο και ο αγροτικός τομέας συνέχισε να κυριαρχεί.
Σοβιετική Ρωσία
ΕπεξεργασίαΗ βιομηχανική παραγωγή της πόλης γνώρισε έντονη ανάπτυξη, ιδιαίτερα κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, με τη δημιουργία εργοστασίων τα οποία παρήγαγαν τρόφιμα, πυρομαχικά, στολές και οχήματα για το στρατό. Ακόμη και σήμερα λειτουργούν στη πόλη εργοστάσια τα οποία παράγουν μηχανήματα, ηλεκτρικό εξοπλισμό και άλλα καταναλωτικά αγαθά. Το 1957 ιδρύθηκε στην πόλη πανεπιστήμιο.[8]
Αδελφοποιημένες πόλεις
ΕπεξεργασίαΤο Σαράνσκ έχει αδελφοποιηθεί με τις εξής πόλεις:[9]
Μπότεβγκραντ, Βουλγαρία
Γκόζουφ Βιελκοπόλσκι, Πολωνία- Σιέρατς, Πολωνία
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 «Словарь топонимических перифраз: названия российских городов» (Ρωσικά) Aletheia. Αγία Πετρούπολη. 2022. σελ. 20. ISBN-13 978-5-00165-489-6.
- ↑ Год основания Саранска указан в книге обер-секретаря Российского сената И. К. Кириллова «Цветущее состояние Всероссийского государства», написанной в 1726—1727 годах: «Саранск, город деревянной рубленой, построен во 149-м (1641) году, но токмо ныне от ветхости обвалился, стоит на горе при реке Инзаре, а сквозь того города течёт река Саранка».
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 Редкол.: Клеянкин А. В., Жиганов М.Ф., Жочкин Н. М. и др (1985). Саранск: Историко-экономический очерк. Σαράνσκ: Мордов. кн. изд-во.
- ↑ Поспелов Е. М. (2008). Географические названия России: топонимический словарь. АСТ: Астрель. σελ. 388.
- ↑ Куклин В. Н. (1983). Биографии саранских улиц. Σαράνσκ: Мордов. кн. изд-во. σελ. 9.
- ↑ сост. Н. С. Крутов, Е. М. Голубчик, С. С. Маркова (2005). Всё о Мордовии: Энциклопедический справочник. Σαράνσκ: Мордов. кн. изд-во. ISBN 5-7595-1662-0.
- ↑ Воронин И. Д. (1961). Саранск. Мордов. кн. изд-во. σελ. 268.
- ↑ «Saransk». Encyclopædia Britannica. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2017.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2017.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Επίσημος ιστότοπος Αρχειοθετήθηκε 2009-02-02 στο Wayback Machine.