Σβιεντόπελκ Β΄ της Πομερελίας

Ο Σβιεντόπελκ Β΄ ο Μέγας, ή Σβιετόπελκ ή Ζβαντέπολκ ή Σβαντόπολκ, πολωνικά: Świętopełk II Wielki‎‎, Kασουβικά: Swiãtopôłk II Wiôldżi, (1190/1200 – 11 Ιανουαρίου 1266 [3]) ήταν ο άρχων δούκας της Πομερελίας (Πομερανίας του Γντανσκ) από το 1215 μέχρι το τέλος του. Ήταν το πρώτο μέλος του Οίκου των Σαμποριδών, που αποκάλεσε τον εαυτό του ως δούκα από το 1227 και μετά. [4]

Σβιεντόπελκ Β΄ της Πομερελίας
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1195
Θάνατος11  Ιανουαρίου 1266
Γκντανσκ[1]
Τόπος ταφήςΟλίβα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητααριστοκράτης
Οικογένεια
ΣύζυγοςErmengarde von Schwerin, Heiress of Schlawe
Euphrosyne
ΤέκναHedvig Svantepolksdotter
Μέστβιν Β΄ της Πομερελίας
Damroka
Warcisław II de Gdańsk
Euphemia of Pomerania
ΓονείςΜέστβιν Α΄ της Πομερελίας και Swinislawa[2]
ΑδέλφιαΣάμπορ Β΄ της Πομερελίας
Γιαντβίγκα (σύζυγος του Βλάντισλαφ Οντόνιτς)
ΟικογένειαΟίκος των Σαμποριδών
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ονόματα Επεξεργασία

 
Σφραγίδα του "Domini Zwantepolc de Danceke", 1228.

Ο δούκας είναι γνωστός με πολλές ορθογραφίες (Swantepolk, Swantipolk, Svatopluk, Swietopelk, Swatopolk, Sviatopolk, Światopełek, Świętopełk, Swiãtopôłk), από τις οποίες η Domin(us) Zwantepolc(us) D[ance] [5] και η Svantopelc Ducis Pomeranie [6] χρησιμοποιήθηκαν σε σφραγίδες.

Βιογραφία Επεξεργασία

Ήταν γιος του Πομερανού δούκα Mέστβιν Α΄ και της συζύγου του Σβινισλάβα. Ο πατέρας του κυβέρνησε την Πομερελία) ανατολική Πεμερανία ή Πομερανία του Γκντανσκ) από το 1205 περίπου, με το διορισμό του από τον Βλάντισλαφ Γ΄ του Μακροσκελούς ύπατου δούκα της Πολωνίας. Το 1216 ή το 1217 ο γιος του, Σβιετόπελκ Β΄ έγινε οικονόμος (stewart) επί της Πομερελίας από τον Ύπατο Δούκα Λέσεκ Α΄ τον Λευκό της Κρακοβίας. Ήταν υπεύθυνος για την επικράτεια του Γκντανσκ, το μεγαλύτερο από τα τέσσερα τμήματα της Πομερελίας. Το 1218 ο Σβιεντόπελκ Β΄ εκμεταλλεύτηκε μία εξέγερση τοπικών ιπποτών ενάντια στη Δανική κυριαρχία, για να καταλάβει τα εδάφη του Σλάβε και του Στολπ. Αφού ο αδελφός του Βαρτσίσλαφ απεβίωσε χωρίς κληρονόμους, ο Σβιεντόπελκ Β΄ κατέλαβε το Λουμπισέβο Τσέβσκιε. [7]

Μετά το τέλος του πατέρα τους, τα αδέλφια του Σβιντόπελκ, δηλ. ο Σάμπουρ (Β΄) και ο Ρατσίμπορ, ήταν ακόμα νέοι, γι' αυτό ήταν ο κηδεμόνας τους. [7] Καθώς ενηλικιώθηκαν, τα αδέλφια έλαβαν το μερίδιο της κληρονομιάς τους: ο Σάμπουρ έλαβε το Λουμπισέβο Τσέβσκιε και ο Ρατσίμπορ έλαβε το Μπιάλογκαρντ.

Ο Σβιεντόπελκ Β΄, ο οποίος είχε εκμεταλλευτεί τον κατακερματισμό της Πολωνίας των Πιάστ για να κερδίσει την ανεξαρτησία, [4] υποσχέθηκε στον Βλαντίσλαφ Οντόνικ τον θρόνο της Κρακοβίας και της Σιλεσίας με αντάλλαγμα την υποστήριξή του στην εκδίωξη του Λέσεκ και του Ερρίκου Α΄ του Γενειοφόρου της Κάτω Σιλεσίας . Στις 23 Νοεμβρίου 1227, με αφορμή μία συνέλευση των δουκών Πιάστ στη Γκονσάβα, ο Λέσεκ σκοτώθηκε σε ενέδρα, που είχε στήσει ο Σβεντόπελκ Β' και ίσως ο Βλαντίσλαφ, ενώ ο Ερρίκος Α΄ τραυματίστηκε βαριά.

Το 1233-34 ο Σβιεντόπελκ Β΄ με τον αδελφό του Σάμπουρ, εντάχθηκαν σε έναν σταυροφορικό στρατό μαζί με τον Χέρμαν Μπαλκ, τον Koρράδο Α΄ της Mασοβίας, τον Ερρίκο Α΄ τον Γενειοφόρο και τον Βλαντίσλαφ Οντόνιτς. Προχώρησαν στο Kwβίντσυν (Mάριενβερνερ) και το ενίσχυσαν ενάντια στο Τευτονικό Τάγμα. Αφού τελείωσε αυτό το έργο, οι σταυροφόροι συνάντησαν τους παγανιστές Πρώσους, τους Πομεσανιανούς, στη μάχη του ποταμού Σόργκε. Εκεί, νίκησαν τους παγανιστές και μπόρεσαν να λάβουν μεγαλύτερο έλεγχο της νότιας Πρωσίας. [8]

Το 1238 ο Σβεντόπελκ Β΄ κατέκτησε το δουκάτο της Πομερανίας-Σλάβε, τα εδάφη του οποίου συνέδεαν την Πομερανία με το Γκντανσκ, το Nάκλο και το Μπύντγκόστς. Αυτός εγγυήθηκε τον πόλεμο με την Kουγιάβια. Τα αδέλφια, επάνω στα οποία υποτίθεται ότι θα κυβερνούσε ο Σβενντόπολκ Β΄ για είκοσι χρόνια, αρνήθηκαν να υποστηρίξουν τον επικυρίαρχό τους μετά από δώδεκα χρόνια και η σύγκρουση κλιμακώθηκε σε εμφύλιο πόλεμο. Ο Σάμπουρ και ο Ρατσίμπορ εκδιώχθηκαν από τα εδάφη τους και αναζήτησαν καταφύγιο και συμμαχία πρώτα με τους συγγενείς των Πιάστ στην Μεγάλη Πολωνία, αργότερα με τους Τεύτονες Ιππότες, ένα χριστιανικό στρατιωτικό τάγμα που διεξήγαγε μια σταυροφορία ενάντια στους παγανιστές Πρώσους. Υπήρχαν επίσης οικονομικές εντάσεις μεταξύ των Ιπποτών και του Σβεντόπελκ Β΄. [9] Αυτό είχε ως αποτέλεσμα μία συμμαχία με τους παγανιστές Πρώσους. Ο Σβιεντόπελκ Β΄ έπαιξε βασικό ρόλο στην Α΄ Πρωσική Εξέγερση, η οποία ξεκίνησε το 1242.

Η συμμαχία μεταξύ των παγανιστών Πρώσων και του χριστιανού Σβιεντόπελκ β΄ ενάντια σε ένα θρησκευτικό τάγμα, που υποστήριζε ο πάπας, ήταν απροσδόκητη. Ο Σβιεντόπελκ Β΄ ήταν παλαιότερα γνωστός ως υποστηρικτής της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και των χριστιανικών σκοπών. Τελικά η εξέγερση δεν ευοδώθηκε, και μία συνθήκη ειρήνης, με τη μεσολάβηση ενός παπικού απεσταλμένου (legatus), υπογράφηκε στις 24 Νοεμβρίου 1248. Ο Σβιεντόπελκ Β΄ έπρεπε να επιστρέψει τα εδάφη που κατασχέθηκαν από τα αδέλφια του, να επιτρέψει στους Τεύτονες Ιππότες να περάσουν από τις περιοχές του, να σταματήσει να χρεώνει διόδια στα πλοία που χρησιμοποιούν τον Βιστούλα, και να σταματήσει οποιαδήποτε βοήθεια προς τους Πρώσους. Κράτησε τον λόγο του και δεν βοήθησε τους Πρώσους κατά τη Μεγάλη Εξέγερσή τους (1260–1274).

Αφού κυβέρνησε από το 1220 για 46 χρόνια, ο Σβιετόπελκ Β΄ απεβίωσε το 1266, με τους γιους του Mέστβιν Β΄ και Βάρτισλαβ Β΄ να κληρονομούν τα εδάφη του.

Οικογένεια Επεξεργασία

 
Δακτυλίδι με σφραγίδα.

Γάμοι Επεξεργασία

Παιδιά Επεξεργασία

  • Mέστβιν Β΄ (π. 1220–1294), δούκας του Σφιέτσιε (Σβέτς) και αργότερα του Γκντανσκ (Ντάντσιχ).
  • Βαρτίσλαφ Β΄ (π. 1237–1271), δούκας του Γκντανσκ.
  • Ευφημία (π. 1225–1270), παντρεύτηκε τον Γιάρομαρ Β΄ πρίγκιπα της Ρούγκια.
  • Ιωάννης (π. 1230–1248), απεβ. σε νεαρή ηλικία.
  • άγνωστη κόρη, παντρεμένη με έναν κόμη του Κέβενμπεργκ.

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. dw.1092.
  2. 2,0 2,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  3. F. Cenôwa: Trze rosprave: przez Stanjisława ; wóros Kile słóv wó Kaszebach e jich zemji przez Wójkasena, Kraków: Nak. Ksi. i Czcion. pod Sową, 1850, p. 31
  4. 4,0 4,1 Loew PO: Danzig. Biographie einer Stadt, Munich 2011, p. 32: "Sambor [...] styled himself 'princeps Pomoranorum,' [...], but not 'dux,' which was the privilege of the Piasts." p. 33: "After Sambor's death [...] his brother Mestwin [...] strove after gaining ever greater independence from Poland. He confidently styled himself 'princeps in Danzk' and expanded southwards. His oldest son Swantopolk (Swietopelk), ruling from 1217 onwards, exploited Poland's fragmentation to acquire independence for his realm; already since 1227 he styled himself 'dux,' 'Duke of Pomerelia.'"
  5. pl:Marian Gumowski: Handbuch der polnischen Siegelkunde, 1966
  6. Edmund Cieślak; Historia Gdańska, 1978
  7. 7,0 7,1 Edward Rymar, Rodowód książąt pomorskich (Genealogy of Dukes of Pomerania), Książnica Pomorska, 2005, pg. 240
  8. Fischer, pp. 76
  9. Christiansen, Eric (1997). The Northern Crusades (2nd έκδοση). Penguin Books. σελίδες 105–108. ISBN 0-14-026653-4. 

Βιβλιογραφικές αναφορές Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

  •   Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Świętopełek II στο Wikimedia Commons