Σεβαστιανός (μάγιστρος του πεζικού)
Ο Σεβαστιανός, λατιν.: Sebastianus (απεβ. στις 9 Αυγούστου 378) ήταν Ρωμαίος στρατηγός, που πέθανε στη μάχη της Αδριανούπολης στο πλευρό του Αυτοκράτορα Βάλη κατά τη διάρκεια του Γοτθικού Πολέμου.
| Σεβαστιανός (μάγιστρος του πεζικού) | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Θάνατος | 9 Αυγούστου 378 Αδριανούπολη |
| Χώρα πολιτογράφησης | Αρχαία Ρώμη |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | στρατιώτης |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | Ρωμαϊκός στρατός |
| Πόλεμοι/μάχες | Γοτθικός Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Στρατηγός |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΟ Σεβαστιανός αναφέρεται για πρώτη φορά ως δούξ Αιγύπτου, που υπηρέτησε γύρω στο 356–358. Υποστήριξε τον Γεώργιο Καππαδόκη και τους Αρειανούς υποστηρικτές του κατά του Αθανασίου Αλεξανδρείας, εκδιώκοντας τους υποστηρικτές του Αθανασίου από τις εκκλησίες της Αλεξάνδρειας στις 24 Δεκεμβρίου 358 [1] Ο Αθανάσιος, στη δική του αφήγηση των γεγονότων, το αποδίδει στο ότι ο Σεβαστιανός ήταν Μανιχαίος. [2] Ενώ βρισκόταν στην Αίγυπτο, δέχτηκε επίσης επίσκεψη από τον Λιβάνιο.
Από το 363 έως το 378, ο Σεβαστιανός υπηρέτησε ως κόμης του στρατού (comes rei militaris), αρχικά υπό τον Αυτοκράτορα Ιουλιανό. Συνοδεύοντας τον Αυτοκράτορα στην περσική εκστρατεία του εναντίον της αυτοκρατορίας των Σασσανιδών, ο Ιουλιανός έδωσε στον Σεβαστιανό κοινή διοίκηση με τον Προκόπιο, με 30.000 να κρατούν αρχικά τον Τίγρη, πριν, αν είναι δυνατόν, ενωθούν με τον βασιλιά Αρσάκη Β' της Αρμενίας και βαδίσουν προς τα νότια, για να φτάσουν στον στρατό του Ιουλιανού στην Ασσυρία. [3]
Επιστρέφοντας με τον ηττημένο στρατό μετά το τέλος του Ιουλιανού, πιθανότατα συνόδευσε τον Βαλεντιανό Α' στις δυτικές επαρχίες το 364. Το 368, ενώ διοικούσε τον Ιλλυρικό και τον Ιταλικό στρατό, κλήθηκε από τον Βαλεντινιανό Α΄ για να βοηθήσει στην εκστρατεία κατά των Αλαμανών. Στη συνέχεια, το 375, ο Σεβαστιανός στάλθηκε από τον Βαλεντινιανό Α΄ για να βοηθήσει τον μάγιστρο του πεζικού (magister peditum) Mεροβαύδη στη διεξαγωγή ορισμένων επιδρομών εναντίον των Κουάδων. Όταν η είδηση του θανάτου του Αυτοκράτορα έφτασε στον Mεροβαύδη, έστειλε τον Σεβαστιανό, ο οποίος δεν γνώριζε τον θάνατο του Βαλεντινιανού Α΄, σε μία μακρινή θέση, για να διασφαλίσει ότι ο Σεβαστιανός δεν θα μπορούσε να χρησιμοποιήσει τη δημοτικότητά του στα στρατεύματα, για να παρέμβει στα σχέδια του Mεροβαύδη για τη διαδοχή, μετριάζοντας τον κίνδυνο Ο Σεβαστιανός θα μπορούσε ενδεχομένως να υψωθεί από τα στρατεύματα στον βαθμό του Αυγούστου. [1]
Κάποια στιγμή το 378, είτε με δική του βούληση, είτε μέσω των ραδιουργιών των ευνούχων της αυτοκρατορικής Αυλής στη δύση, ο Σεβαστιανός παραιτήθηκε από την αποστολή του και ταξίδεψε στην Αυλή του Βάλη στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί, του ζητήθηκε από τον Αυτοκράτορα βοήθεια στον Γοτθικό Πόλεμο, διορίζοντας τον στη θέση του μαγίστρου τού πεζικού (magister peditum) στη διαδικασία. [1] Συγκεντρώνοντας μια επίλεκτη ομάδα πεζικού και ιππικού, υπό την ηγεσία του Σεβαστιανού, οι Ρωμαίοι απέσπασαν μέρος της πρωτοβουλίας διεξάγοντας μια επιτυχημένη εκστρατεία ημι- ανταρτικού τύπου κατά των Γότθων, με τον Σεβαστιανό να δρα κυρίως στη Θράκη. Ως αποτέλεσμα των επιτυχημένων συγκρούσεών του, ανάγκασε τον ηγέτη των Γότθων Φριτιγέρνη να αποσυρθεί. Ωστόσο, το καύχημα του για τα στρατιωτικά του κατορθώματα ενθάρρυνε τον Βάλη να αναζητήσει μια στρατιωτική συνάντηση, όπου ο Αυτοκράτορας θα κέρδιζε μια νίκη επί των Γότθων. Στο επόμενο πολεμικό συμβούλιο, ήταν ο κύριος αξιωματικός που συμβούλευσε τον Βάλη να μην περιμένει μέχρι να φτάσουν οι δυνάμεις του Δυτικού Αυτοκράτορα Γρατιανού, πριν ξεκινήσουν τη μάχη με τους Γότθους. [4] Συνοδεύοντας τον Αυτοκράτορα, χάθηκε μαζί με τον Βάλη στη μάχη της Αδριανούπολης. [5] [6] [7]
Περιγράφεται από τον Αμμιανό Μαρκελλίνο ως «ήσυχο και ειρηνόφιλο άτομο» [8] και «στρατηγός που ήξερε να επαγρυπνά», [9] ενώ ο Ευνάπιος τον επαίνεσε για τις στρατιωτικές του ικανότητες, και την περιφρόνησή του για τον πλούτο. [10] Τίποτε δεν είναι γνωστό για την οικογένειά του, εκτός από τον θάνατο της συζύγου του το 357. [10]
Βιβλιογραφικές αναφορές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Jones, A.; Martindale, J.; Morris, J., The Prosopography of the Later Roman Empire, Vol. I, (1971) p. 812
- ↑ Portmann, Werner (Berlin) and Groß-Albenhausen, Kirsten (Frankfurt/Main), “Sebastianus”, in: Brill's New Pauly, Antiquity volumes edited by: Hubert Cancik and, Helmuth Schneider, English Edition by: Christine F. Salazar, Classical Tradition volumes edited by: Manfred Landfester, English Edition by: Francis G. Gentry. Consulted online on 11 December 2018; first on-line publication 2006; citing Athanasius, History of the Arians, chapters 59 and 61.
- ↑ Zosime. Histoire Nouvelle (Paris: Société d'édition "Les Belles Lettres," 1979), II.1, n. 33, pp. 106-109.
- ↑ Ammianus, 31:12.1-6
- ↑ Burns, Thomas S.· Burns, Thomas Samuel (1994). Barbarians within the Gates of Rome: A Study of Roman Military Policy and the Barbarians, Ca. 375-425 A.D. Indiana University Press. ISBN 0253312884.
- ↑ «Adrianople: Last Great Battle of Antiquity». 2 Οκτωβρίου 2007.
- ↑ Cox, Jeffrey R. «Cascading Failure: The Roman Disaster at Adrianople». Military History Online. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Μαΐου 2019.
- ↑ Ammianus, 30:10.3
- ↑ Ammianus, 31:11.1
- ↑ 10,0 10,1 Jones, A.; Martindale, J.; Morris, J., The Prosopography of the Later Roman Empire, Vol. I, (1971) p. 813