Σπήλαιο Πες Μερλ
Συντεταγμένες: 44°30′27″N 1°38′40″E / 44.50750°N 1.64444°E
Το σπήλαιο Πες Μερλ (Γαλλικά: La grotte du Pech Merle) είναι προϊστορικό σπήλαιο με τοιχογραφίες στο νομό Λοτ στην περιοχή της Οξιτανίας στη Γαλλία, στην κοινότητα Καμπρερέ. Βρίσκεται σε ένα λόφο (pech στα οξιτανικά) που κυριαρχεί στις κοιλάδες των ποταμών Σάνι και Σελέ, στο Κερσί.[2]
| Σπήλαιο του Πες Μερλ | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | διακοσμημένο σπήλαιο[1], παλαιολιθική τοποθεσία και επισκέψιμο σπήλαιο |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 44°30′29″N 1°38′40″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Καμπρερέ[1] |
| Χώρα | Γαλλία[1] |
| Προστασία | κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1951)[1] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το σπήλαιο έχει χαρακτηριστεί ως ιστορικό μνημείο από το 1951.[3]
Περιγραφή Επεξεργασία
Το σπήλαιο Πες Μερλ βρίσκεται στην πλαγιά ενός λόφου στο Καμπρερέ, στο νομό Λοτ στην περιοχή της Οξιτανίας στη Γαλλία, περίπου 32 χλμ. οδικώς ανατολικά της πρωτεύουσας του Λοτ Καόρ. Είναι ένας από τους λίγους χώρους προϊστορικής ζωγραφικής σπηλαίων στη Γαλλία που είναι ανοιχτοί στο ευρύ κοινό.
Εκτείνεται πάνω από 2 χιλιόμετρα σε δύο επίπεδα, εκ των οποίων μόνο 1.200 μέτρα είναι ανοιχτά για το κοινό, πρόκειται για σπήλαια, πηγάδια και κεκλιμένες σήραγγες, τα τοιχώματα των οποίων είναι διακοσμημένα με τοιχογραφίες που χρονολογούνται από τον πολιτισμό της Γραβέττιας περιόδου (25.000 χρόνια π.Χ.) της Παλαιολιθικής εποχής. Ορισμένες από τις τοιχογραφίες, ωστόσο, χρονολογούνται από την μεταγενέστερη εποχή του Μαγδαλένιου πολιτισμού (16.000 χρόνια π.Χ.), μαρτυρώντας τη συνεχή χρήση του σπηλαίου.[4]
Αυτό το σπήλαιο δημιουργήθηκε περισσότερο από 2 εκατομμύρια χρόνια πριν από έναν υπόγειο ποταμό, που δημιούργησε κανάλια τα οποία αργότερα χρησιμοποιήθηκαν από ανθρώπους για καταφύγιο, όπου δημιούργησαν τις τοιχογραφίες. Οι χώροι είναι στεγνοί και έχουν πλάτος κατά μέσο όρο 10 μέτρα και ύψος 5 έως 10 μέτρα.
Οι τοιχογραφίες, που βρίσκονται στις βαθύτερες περιοχές του σπηλαίου, ανακαλύφθηκαν το 1922 από τρεις εφήβους από το Καμπρερέ, που εξερευνούσαν το σπήλαιο για δύο χρόνια. Όπως και άλλα παιδιά της περιοχής, αυτά τα τρία ενθαρρύνθηκαν και βοηθήθηκαν στην εξερεύνησή τους από τον ιερέα του χωριού Αμεντέ Λεμοζί, έναν ερασιτέχνη αρχαιολόγο που είχε ανακαλύψει και άλλες τοιχογραφίες σπηλαίων στην περιοχή. [5]
Τα τοιχώματα των επτά υπόγειων χώρων του Πες Μερλ είναι διακοσμημένα με φιγούρες ζώων που αποτελούνται: από 25 μαμούθ, 13 βίσωνες, 9 άλογα, 7 ούρους, 4 ελάφια, συμπεριλαμβανομένων 1 μεγαλόκερου, 2 αγριοκάτσικα, 2 ψάρια, 1 άγρια γάτα, 1 αρκούδα και 5 φανταστικά ζώα. Οι ανθρώπινες φιγούρες είναι είτε ρεαλιστικές (3 γυναίκες και 1 άντρας) είτε σχηματικές (9 «γυναίκες-βίσωνες»). Ίχνη παιδικών ποδιών βρέθηκαν επίσης σε βάθος πάνω από 800 μέτρα. [6]
Σε απόσταση 10 χιλιομέτρων από τον χώρο υπάρχουν δέκα ακόμη σπήλαια με προϊστορική τέχνη της Κατώτερης Παλαιολιθικής περιόδου, αλλά κανένα από αυτά δεν είναι ανοιχτό στο κοινό.
Κατά την εποχή των Παγετώνων, οι σπηλιές πιθανότατα χρησιμοποιήθηκαν ως καταφύγιο από προϊστορικούς λαούς όταν η περιοχή είχε Αρκτικό κλίμα, πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και είδη ζώων πολύ διαφορετικά από αυτά της σημερινής εποχής. Οι αρχαιολόγοι θεωρούν ότι, στο παρελθόν, η βροχή και οι κατολισθήσεις κάλυψαν τις εισόδους του σπηλαίου αεροστεγώς μέχρι τον 20ο αιώνα.
Το σπήλαιο Πες Μερλ είναι ανοιχτό για το κοινό από το 1926. [7] Οι ομάδες που το επισκέπτονται είναι περιορισμένες σε αριθμό, ώστε να μην καταστρέφονται τα ευαίσθητα έργα τέχνης με την υπερβολική υγρασία, τη θερμότητα και το διοξείδιο του άνθρακα που παράγονται από την αναπνοή.
Λευκά άλογα του Πες Μερλ Επεξεργασία
Οι τοιχογραφίες «Στικτά άλογα του Πες Μερλ», περίπου 25.000 ετών, απεικονίζουν άλογα που μοιάζουν εξαιρετικά με τον τύπο λεοπάρδαλης που εμφανίζεται σε άλογα της φυλής Απαλούζα. [8]Οι αρχαιολόγοι δεν συμφωνούν στο εάν οι καλλιτέχνες ζωγράφισαν πραγματικά άλογα που είχαν παρατηρήσει ή αν τα στίγματα είχαν κάποια συμβολική σημασία. Μια μελέτη του 2011 που χρησιμοποίησε το DNA αρχαίων αλόγων, ωστόσο, διαπίστωσε ότι υπήρχε το σύμπλεγμα λεοπάρδαλης, το οποίο δημιουργεί την κηλίδωση λεοπαρδάλεων,[9] και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι ζωγράφοι του σπηλαίου πιθανότατα είδαν πραγματικά στικτά άλογα.
Αλλά δεν υπάρχει τρόπος να γνωρίζουμε με βεβαιότητα την πρόθεση του καλλιτέχνη.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία
- Η ιστοσελίδα του σπηλαίου Πες Μερλ (γαλλικά, αγγλικά)
- Το σπήλαιο Πες Μερλ στο youtube (γαλλικά)
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «base Mérimée» (Γαλλικά) Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
- ↑ . «archaeology-travel.com/france/pech-merle-cave/».
- ↑ . «pop.culture.gouv.fr/notice/merimee/PA00094994».
- ↑ . «uk.parc-causses-du-quercy.fr/destination-parc/things-see-and-do/underground-world-and-geology/caves-and-chasms/1032269-grotte-du-pech-merle». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Αυγούστου 2020.
- ↑ Lawson, Andrew J. (2012). Painted Caves: Palaeolithic Rock Art in Western Europe. Oxford: Oxford University Press. pp. 373–374. ISBN 978-0-19-969822-6.
- ↑ . «tourisme-lot.com/en/the-must-sees/exceptional-places/the-pech-merle-cave».
- ↑ . «archive.org/web/20130627124340/http://www.pechmerle.com/english/introduction». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Ιουνίου 2013.
- ↑ . «Φυλή Απαλούζα».
- ↑ . «gre.topbrainscience.com/Το αρχαίο DNA του αλόγου».[νεκρός σύνδεσμος]