Σπυρομήλιος
Ο Σπύρος ή Σπυρίδων Μήλιος (1800-1880), γνωστός και ως Σπυρομήλιος, υπήρξε στρατιωτικός, αγωνιστής της Επανάστασης του 1821, πολιτικός, πληρεξούσιος, βουλευτής και πέντε φορές υπουργός Στρατιωτικών, διοικητής της σχολής Ευελπίδων.
| Σπυρομήλιος | |
|---|---|
.jpg) | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Σπυρίδων Σπυρομήλιος (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1800[1] Χειμάρρα |
| Θάνατος | 1880[1] Αθήνα |
| Εθνικότητα | Έλληνες[2] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα Οθωμανική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Οικογένεια | |
| Οικογένεια | Οικογένεια Σπυρομήλιου |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | αντιστράτηγος/Ελληνικός Στρατός |
| Πόλεμοι/μάχες | Ελληνική Επανάσταση του 1821 |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων Υπουργός Στρατιωτικών της Ελλάδας μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Θηβών) πληρεξούσιος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Γεννήθηκε στη Χειμάρρα το Φεβρουάριο του 1800, στις ακτές της σημερινής νότιας Αλβανίας (Βόρεια Ήπειρος), γόνος στρατιωτικής οικογένειας. Ο πατέρας του ονομαζόταν Μίλιος (Μιχάλης) και γι' αυτό έκανε το όνομα του πατέρα του δικό του επίθετο. Η μητέρα του λεγότανε Μαρία και ήταν κόρη του Ανδρέα Βάρφη, στρατιωτικού στην Νάπολη. Η οικογένειά του ήταν ονομαστή φάρα στρατιωτικών και είχε σταδιοδρομήσει στο στρατό του βασιλείου της Νεαπόλεως.[3] Το 1810 πήγε στη Νεάπολη της Ιταλίας, εκεί σπούδασε στρατιωτική τέχνη και έμαθε Ιταλικά, Λατινικά και Γαλλικά.[4] Το 1819 επέστρεψε στην πατρίδα του για να συντάξει την στρατιωτική γεωγραφία της Ηπείρου, με την οποία θα μπορουσε να παρει μέρος σε κάποιο διαγωνισμό για να καταταγεί στον τακτικό στρατό της Νάπολης αλλά κρατήθηκε από τον Αλή Πασά Τεπελενλή, τότε πασά των Ιωαννίνων και της Ηπείρου, ως στρατιωτικός σύμβουλος.
Επανάσταση του 1821 Επεξεργασία
Τον Αύγουστο του 1824, μετά τον θάνατο του Αλή Πασά, κατέβηκε μαζί με τους αδελφούς του Νικόλαο και Ζάχο Μήλιο στις επαναστατημένες ελληνικές περιοχές και συγκεκριμένα στο στρατόπεδο του Λιγοβιτσίου στην Ακαρνανία, του οποίου αρχηγός ήταν ο Αλέξανδρος Μαυροκορδάτος. Τον Απρίλιο του 1825 βρίσκονταν στο πολιορκημένο Μεσολόγγι, επικεφαλής σώματος 250 Χειμαρραίων. Τον Σεπτέμβριο ονομάζεται Στρατηγός λόγω της προσφοράς του στην πολιορκία του Μεσολογγίου[5] και τον Ιανουάριο του 1825 στάλθηκε μέλος αντιπροσωπείας στο Ναύπλιο, όπου ζητήθηκε από την διοίκηση του Αγώνα η λήψη αποτελεσματικών μέτρων για την σωτηρία του Μεσολογγίου. Το Μάρτιο μετά από εντολή του Ανδρέα Μιαούλη ο Σπυρομήλιος πήγε στη Ζάκυνθο όπου προσπάθησε να στείλει αγγλικό πλοίο προς διάσωση της πόλης, αλλά ήταν πια αργά. Έμεινε απλός θεατής του ολοκαυτώματος από κάποιο ύψωμα της περιοχής.
Στην συνέχεια μαζί με τον αδερφό του Ζάχο (ο Νικόλαος σκοτώθηκε κατά την έξοδο) συμμετείχε σε στρατιωτικές επιχειρήσεις υπό τον Γεώργιο Καραϊσκάκη. Το Μάρτιο του 1827 πήρε μέρος στην Εθνοσυνέλευση της Τροιζήνας ως πληρεξούσιος των "αρμάτων". Αργότερα επί Ιωάννη Καποδίστρια έγινε αρχηγός της προσωπικής φρουράς του Δημήτριου Υψηλάντη (1828-1829).
Στρατιωτική και πολιτική δραστηριότητα κατά την Οθωνική περίοδο Επεξεργασία
Με το πέρας της Επανάστασης εγκαταστάθηκε στη Θήβα, όμως επειδή ήταν Καποδιστριακός [εκκρεμεί παραπομπή] φυλακίστηκε 9 για μήνες στο Παλαμήδι. Αργότερα, παρέμεινε στο στράτευμα και χρημάτισε και Διοικητής της Στρατιωτικής Σχολής Ευελπίδων (1840-1844).
Το 1843 συμμετείχε στην Επανάσταση της 3ης Σεπτεμβρίου, για την ανακήρυξη Συντάγματος. Στην αρχή θεωρήθηκε αντιοθωνικός και εξορίστηκε. Όμως γρήγορα απέκτησε την εμπιστοσύνη του Όθωνα και ανέλαβε το υπουργείο Στρατιωτικών (1850-1853) στην
Ως υπουργός υποστήριξε την εξέγερση των αλύτρωτων Ελλήνων της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας κατά την διάρκεια του Κριμαϊκού Πόλεμου.
Η ανάμειξη του Σπυρομήλιου στα εξέγερση της υπό Τουρκικής κυριαρχίας Ηπείρου το 1854, είχε σαν αποτέλεσμα να διωχθεί από την ελληνική πολιτική ηγεσία και να τεθεί σε διαθεσιμότητα στο στράτευμα. Στα επόμενα χρόνια, ενώ αποσύρθηκε από την στρατιωτική δράση διατέλεσε ξανά 4 φορές υπουργός Στρατιωτικών:
- Κυβέρνηση Αθανασίου Μιαούλη 1857
- Κυβέρνηση Ιωάννη Κολοκοτρώνη 1862
- Κυβέρνηση Αριστείδη Μωραϊτίνη 1867
- Κυβέρνηση Δημητρίου Βούλγαρη 1868
Ονομάστηκε επίσης σύμβουλος Επικρατείας (1865), και πρόεδρος της Βουλής (1872)
Τα ιστορικά γεγονότα που έζησε, σε όλες τις φάσεις της ζωής του, τα κατέγραψε στα Απομνημονεύματά του, που εκδόθηκαν το 1926, μαζί με σχετική βιογραφία του.
Η στοά Σπυρομήλιου Επεξεργασία
Η στοά Σπυρομήλιου είναι μια απ' τις στοές οι οποίες έγιναν στην Αθήνα στα πρότυπα στοών οι οποίες υπήρχαν στις πρωτεύουσες άλλων Ευρωπαϊκών χωρών. Βρίσκεται στην περιοχή της Πλατείας Συντάγματος και πήρε τ' όνομά της απ' τον υπουργό Στρατιωτικών Σπυρίδωνα Σπυρομήλιο. Ο Σπυρομήλιος ως υπουργός στρατιωτικών πρωτοστάτησε στην ίδρυση του Μετοχικού Ταμείου Στρατού στο οποίο κληροδότησε την περιουσία του, μέρος της οποίας ήταν η έκταση όπου κτίστηκε, την περίοδο 1927-1940, το μέγαρο με την ομώνυμη στοά.
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Faceted Application of Subject Terminology. 1672467. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ books
.google .com /books?redir _esc=y&hl=el&id=NbVOAQAAIAAJ&dq=Spyromilios+greek&focus=searchwithinvolume&q=%22Spyromilios+%28+1800-1880+%3B+Greek+General+from+Chimara+%29%22. - ↑ Στέφανος Παπαγεωργίου, «Το αρχείο Σπυρομίλιου», Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τομ.24,(1981) σελ37
- ↑ Στέφανος Παπαγεωργίου, «Το αρχείο Σπυρομίλιου», Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τομ.24,(1981) σελ38
- ↑ Στέφανος Παπαγεωργίου, «Το αρχείο Σπυρομήλιου», Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τομ.24,(1981) σελ44
Πηγές Επεξεργασία
- Σπυρομήλιος - βιογραφικά στοιχεία
- Ιστορία του Ελληνικού Έθνους, εκδοτική Αθηνών, τόμοι: ΙΒ', ΙΓ'.
- Στρατηγού Σπυρομήλιου Απομνημονευματα, Εκδόσεις Βεργίνα, 1996.
- Στέφανος Παπαγεωργίου, «Το αρχείο Σπυρομήλιου», Δελτίον της Ιστορικής και Εθνολογικής Εταιρείας της Ελλάδος, τομ.24,(1981) σελ.36-141