Συζήτηση:Κώστας Καρυωτάκης

Αυτό το λήμμα έχει παρουσιαστεί ως επιλεγμένο λήμμα στην Κύρια Σελίδα.

Μήπως θα πρέπει όλα αυτά τα ποιήματα να μπουν σε ξεχωριστή σελίδα με τίτλο "Έργο του Κ. Καρυωτάκη" και εδώ να μπεί μια βιογραφία του; Γιάννης Κόλλιας 20:48, 3 Απρ. 2005 (UTC)

Σίγουρα έχει εκπνεύσει η πνευματική ιδιοκτησία; Μήπως όχι; Ο Καρυωτάκης πέθανε το 32 και αν δεν ανανεώθηκε το copyright, λογικά δεν ισχύει πια. Αλλά δε νομίζω. Πάντως όντως το περιεχόμενο αυτής της σελίδας δεν αφορά στον Κώστα Καρυωτάκη αλλά στο έργο του. Δνόφος (από 150.140.128.217 23:16, 3 Απρ. 2005 (UTC))

Ας το διευθετήσουμε όμως αυτό ντε. --Δνόφος 18:24, 4 Απρ. 2005 (UTC)

Αγαπητοί φίλοι, επειδή εγώ είμαι ο "δράστης" του λήμματος για τον Καρυωτάκη, θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι δεν ισχύει πλέον γι' αυτόν η πνευματική ιδιοκτησία. Είναι πλέον ιδιοκτησία όλων μας. Οπότε δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, όπως δεν υπάρχει και για τον Καβάφη, τον Σολωμό, τον Βαλαωρίτη, τον Ροϊδη, των οποίων τα έργα σας τα υπόσχομαι σχετικά σύντομα. Βεβαίως, μένει να γράψω τα βιογραφικά για τον ποιητή,όπως και μια κριτική αποτίμηση του έργου του. Αυτά θα προταχθούν των ποιημάτων. Άρα το λήμμα, είναι προς το παρόν ημιτελές, όπως ημιτελές είναι και το λήμμα για τον Ελευθέριο Βενιζέλο. Δυστυχώς, ο χρόνος μου είναι λίγος. Σας ευχαριστώ για την υπομονή σας, dkat

Οκ τότε. Αν και καλό θα ήταν για λόγους τακτικότητας να μεταφερθεί το έργο του σε ξεχωριστές σελίδες με τίτλους τα ονόματα των έργων. Εγ΄ωπροτίθεμαι να το κάνω, συμφωνείτε όμως; --Δνόφος 09:10, 5 Απρ. 2005 (UTC)

Ναι song1for

Εγώ θα έλεγα σε μία σελίδα όλα μαζί, αλλιώς θα χαωθούν. Κανοκικά θα έπερεπε να είναι wikibook, αλλά εκεί δεν κοιτάει κανένας, οπότε ας το αφήσουμε. Γιάννης Κόλλιας 11:53, 5 Απρ. 2005 (UTC)

Εγώ επιμένω ότι καλό θα ήταν να είναι ξεχωριστά. Ίσα ίσα, έτσι όπως είναι τώρα χάνεσαι. Να το αλλάξω; Κανείς άλλος; --Δνόφος 21:53, 5 Απρ. 2005 (UTC)

Αγαπητέ φίλε, αν είναι δυνατόν: α) να διατηρηθεί το λήμμα "Καρυωτάκης Κώστας" στο οποίο προτίθεμαι να καταχωρίσω τη βιογραφία του ποιητή και αποτίμηση του έργου του, στο λήμμα δε αυτό να υπάρχουν ως συνδέσεις οι Ο Πόνος Του Ανθρώπου Και Των Πραγμάτων, Νηπενθή, Ελεγεία Και Σάτιρες, Τα Κείμενα Του Τέλους, Ανέκδοτα, Πεζά, β) τα κείμενα των ως άνω έξι συνδέσεων να καταχωρισθούν σε έξι διαφορετικές ιστοσελίδες. Αυτό θα γίνει με τέτοιον τρόπο, ώστε όποιος πηγαίνει στο λήμμα "Καρυωτάκης", να μπορεί άμεσα, εφόσον επιθυμεί, να κατευθυνθεί σε κάποιο έργο του.Θα αποτραπεί και ο κίνδυνος πελαγοδρόμησης, που σωστά επεσήμανε ο κ. Κόλλιας. Όλα αυτά θα τα είχα ήδη κάνει εγώ, αλλά είμαι τελείως άσχετος με επεξεργασίες. Θα κάνετε κλικ στα Νηπενθή και θα βγαίνει Ρένα Βλαχοπούλου! Λοιπόν, άσε καλύτερα να το αναλάβει κάποιος που ξέρει. Ευχαριστώ πολύ, dkat

Αν γίνεται ας τσεκάρει κάποιος αν τα έχω χωρίσει σωστά και αν γίνεται γράψτε και άλλες πληροφορίες σε κάθε συλλογή δλδ πότε εκδόθηκε, σε ποια φάση ήταν ο Καρυωτάκης και τα λοιπά. --Δνόφος 14:39, 11 Απρ. 2005 (UTC)

---

πρέπει να το μετακινήσετε στην βικιθήκη (βικιπηγή)

αν βάλετε σημείωση ότι η βικιπηγή έχει κείμενα για το έργο του αναιρείται η υπόθεση "στην βικιπηγή δεν κοιτάει κανείς"

σημείωση:όχι στα βικιβιβλία (τα βικιβιβλιά είναι βιβλία που αναπτύσωνται ως βικι) στην βικιθήκη.

--Lucinos 08:45, 5 Σεπτεμβρίου 2005 (UTC)

• Οι 3 ποιητικές συλλογές είναι τώρα στη βικιθήκη. Τα ανέκδοτα και πεζά που υπήρχαν στο άρθρο ΔΕΝ τα έσβησα αλλά είναι σχόλιο στον κώδικα (κάτω κάτω). Κάποια στιγμή ίσως τα μεταφέρω και αυτά στη βικιθήκη (εκτός αν με προλάβει άλλος :) --Dada 18:17, 10 Σεπτεμβρίου 2005 (UTC)

Βικιθήκη

• Πέρασα και τα ανέκδοτα και πεζά στη βικιθήκη. Σχεδόν το σύνολο του έργου του Καρυωτάκη είναι τώρα εκεί. Όποιος μπορεί ας ρίξει μια ματιά για τυχόν λάθη. --Dada 11:17, 11 Σεπτεμβρίου 2005 (UTC)

καλα οκ θα το κοιταξω

Σύφιλη

Επειδή στο άρθρο Σύφιλη που έγραψα έβαλα ένα σύνδεσμο για τον Καρυωτάκη, πρόσθεσα κι εδώ δυο λόγια, για τον αναγνώστη που θα ψάξει ανοίγωντας το άρθρο από εκεί. Tony K 11:09, 4 Αυγούστου 2008 (UTC)

Επιπλέον υλικό προς επιμέλεια και μεταφορά στο άρθρο

ΠΡΟΣΟΧΗ: τΟ ΚΕΊΜΕΝΟ ΤΏΡΑ ΘΈΛΕΙ ΞΑΝΆ ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΠΟΊΗΣΗ Σήμερα 10-02-2010 τοποθέτησα στό κείμενο όλο το άρθρο που αφορά τον Κώστα Καρυωτάκη, προερχόμενο από το βιβλίο μου "Η Ιστορία του Νομού Πρέβεζας" σχετικά με τον Κώστα Καρυωτάκη.Στό άρθρο αυτό περιλαμβάνονται στοιχεία από τηνέρευνα του Φρέντυ Γερμανού, του Χαράλαμπου Γκούβα από επιζώντες που γνώριζαν τον Καρυωτάκη, και από την τελευταία έρευνα και τηλεοπτική σειρά του Τάσου Ψαρά. Νομίζω τώρα πλέον το λήμα θα είναι πληρέστατο. Φιλικά Δρ. Χαράλαμπος Γκούβας, συγγραφέας και Διευθυντής του Ιδρύματος "Μουσείο Τεχνών και Επιστημών Πρέβεζας Χαράλαμπος Γκούβας" harrygouvas@gmail.com και prevezamuseum@gmail.com Προτείνω στήν νέα παραγραφοποίηση να ακολουθηθεί η χρονολογική σειρά ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ - ΕΦΗΒΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ - ΝΕΑΡΟΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ - ΠΑΤΡΑ -ΠΡΕΒΕΖΑ, κλπ.

• 1928 μΧ, Ιούλιος 21: Η αυτοκτονία του ποιητή Κώστα Καρυωτάκη στην Πρέβεζα: Ο Κώστας Καρυωτάκης (1896-1928), γεννήθηκε στην Τρίπολη στις 30 Οκτωβρίου 1896 και αυτοκτόνησε με περίστροφο στην Πρέβεζα το απόγευμα της 21ης Ιουλίου 1928. Στην Πρέβεζα έμεινε 33 μέρες, από τις 18 Ιουνίου 1928 έως την αυτοκτονία του την 21η Ιουλίου 1928. Ο Καρυωτάκης θεωρείται ως ο κυριότερος εκφραστής της σύγχρονης λυρικής ποίησης και τα έργα του έχουν μεταφραστεί σε πάνω από 30 γλώσσες του κόσμου. Η ποίησή του διδάσκεται σε αρκετά Ελληνικά και ξένα Πανεπιστήμια, από την Αμερική μέχρι την Κίνα. Για το έργο του έχουν γραφεί εκατοντάδες εργασίες και βιβλία, πραγματοποιήθηκαν δε δεκάδες ειδικά συνέδρια, ένα εκ των οποίων στην Πρέβεζα.

Παιδική και εφηβική ηλικία: Ο Καρυωτάκης γεννήθηκε στην Τρίπολη το 1896, την ίδια χρονιά που έγιναν οι νεότεροι Ολυμπιακοί αγώνες. Ήταν δευτερότοκο παιδί του Νομομηχανικού Γεώργιου Καρυωτάκη και η μητέρα του λεγόταν Αικατερίνη Σκάγιαννη. Στο σπίτι της γεννήθηκε ο ποιητής και εκεί σήμερα στεγάζεται η διοίκηση του εκεί Πανεπιστημίου. Τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στη Λευκάδα, το Αργοστόλι, τη Λάρισα, την Πάτρα και την Καλαμάτα, λόγω των συνεχών μεταθέσεων του πατέρα του. Στην εφηβική του ηλικία 1909-1911 βρέθηκε στην Αθήνα και από το 1911-1913 στα Χανιά. Εκεί ερωτεύτηκε την Αννα Σκορδύλη. Αποφοίτησε το 1913 από το Γυμνάσιο Χανίων με βαθμό «λίαν καλώς». Φοιτητής Νομικής στην Αθήνα: Το έτος 1914 μετέβη στην Αθήνα για σπουδές στη Νομική Σχολή. Το 1916, φοιτητής στο Β έτος Νομικής άρχισε να δημοσιεύει ποιήματά του σε λαϊκά περιοδικά αλλά και σε εφημερίδες όπως η Ακρόπολη. Το έτος 1917 ο πατέρας του απολύθηκε από το δημόσιο ως αντιβενιζελικός.

Πτυχιούχος δικηγόρος: Το έτος 1917 ο Καρυωτάκης πήρε το πτυχίο Νομικής με βαθμό λίαν καλώς. Το έτος 1918 επισκέφθηκε τους γονείς του στη Θεσσαλονίκη όπου έμεναν. Το έτος 1919 επιστρατεύθηκε αλλά πήρε ολιγόμηνη αναβολή λόγω υγείας, το ίδιο έτος έλαβε άδεια δικηγόρου, στρατεύθηκε, κυκλοφόρησε την ποιητική συλλογή «Ο πόνος του Ανθρώπου και των Πραμάτων», εξέδωσε το σατιρικό περιοδικό «Η γάμπα» και διορίσθηκε υπουργικός γραμματέας Α’ στη Θεσσαλονίκη προφανώς για να είναι κοντά στους γονείς του. Στις 9 Μαρτίου 1919 έστειλε εώδικο στό περιοδικό «Νουμάς» γιατί δεν του δημοσίευσε κριτική – ανακοίνωση για την ποιητική του συλλογή ¨Ο Πόνος του Ανθρώπου και των Πραμάτων» (φωτοτυπία διαθέσιμη). Το έτος 1923 ο Καρυωτάκης διορίστηκε στό Υπουργείο Υγιεινής Πρόνοιας και Κοινωνικής Αντιλήψεως, όπου επέδειξε σημαντικό έργο πρότασης νόμων που αφορούν τη δημόσια υγεία. Όμως τίποτε δεν υλοποιήθηκε γιατί ξέσπασε η δικτατορία του Πάγκαλου. Το έτος 1926 ταξίδεψε στη Ρουμανία. Το έτος 1927 εξέδωσε την ποιητική Συλλογή «Ελεγεία και Σάτιρες». Το 1928 αποσπάσθηκε στην Πάτρα, αλλά αμέσως έφυγε για ταξίδι στό Παρίσι και μετά την επιστροφή του μετατέθηκε στην Νομαρχία Πρέβεζας. (Μ. Περάνθης: Ανθολογία της Ποιήσεως, Αθήνα, έκδοση 1958).

Η σχέση του με τη ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη: Η ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη (1902-1930), γνώρισε τον Καρυωτάκη το έτος 1920 σε δημόσια υπηρεσία της Αθήνας όπου αυτή και αυτός εργαζόταν προσωρινά, και τον ερωτεύτηκε. Εχει γράψει σε επιστολή της σε κάποια φίλη της, το εξής ιστορικό γιά τον Καρυωτάκη: «Στο κάτω κάτω εγώ αγάπησα έναν ποιητή. Δεν αγάπησα έναν ήρωα. Αν ήθελα ήρωα, θα αγαπούσα τον Ανδρούτσο». Άλλη πληροφορία επίσης αναφέρει ότι η ποιήτρια Μαρία Πολυδούρη του είχε προτείνει γάμο, αλλά αυτός αρνήθηκε με τη δικαιολογία ότι «πάσχει από ανίατο αφροδίσιο νόσημα και δεν θέλει να πάρει στο λαιμό του καμμιά γυναίκα». Αυτό, φαίνεται να ευσταθεί πλήρως, δεδομένου ότι έγραψε και το σχετικό ποίημα «Ωχρά Σπειροχαίτη», που είναι τό όνομα τού μικροβίου που προκαλεί τη σύφιλη. Αποδεικτικό στοιχείο επίσης της παθήσεώς του αποτελεί και η συνέντευξη του αείμνηστου Ιωάννη Βούρβαχη (1913-2004) στον Χαράλαμπο Γκούβα στην Πρέβεζα το έτος 1998.

Ο Καρυωτάκης στην Πρέβεζα: Ο Καρυωτάκης ήρθε στην Πρέβεζα στις 18 Ιουνίου 1928, μετά από δυσμενή μετάθεση. Η θέση εργασίας του ήταν στη Νομαρχία Πρεβέζης, στο Γραφείο Εποικισμού και Αποκαταστάσεως Προσφύγων. Ο Καρυωτάκης ως δικηγόρος της Νομαρχίας, στα καθήκοντά του ήταν η σύνταξη και ο έλεγχος των τίτλων κυριότητας των αγροτεμαχίων διανομής προς τους πρόσφυγες της Μικράς Ασίας (Γαλάτεια Κονταράτου, 2003). Η τότε Νομαρχία Πρέβεζας στεγαζόταν σε ένα διώροφο μεγάλο «επιβλητικό» κτίριο με κήπο στην οδό Σπηλιάδου 10, ιδιοκτησίας Πάλιου, που έχει γκρεμισθεί και εκεί ανηγέρθησαν δύο συνεχόμενες πολυκατοικίες (Λάζαρος Συνέσιος, 2009 και φωτογραφία συλλογής Νίκου Καράμπελα, έτους 1935). Στη βόρεια πολυκατοικία εξ αυτών στεγάζεται σήμερα το ιατρείο του Χαράλαμπου Γκούβα, από το έτος 1994. Αρχικά ο Καρυωτάκης για λίγες μέρες έμενε σε κάποιο ξενοδοχείο μέχρι να νοικιάσει σπίτι, πιθανώς στο κτίριο κληροδότημα Σπύρου Μπαλτατζή (σήμερα Καφετέρια Ναυτίλος). Το σπίτι που νοίκιασε και έμεινε τις τελευταίες μέρες της ζωής του το έτος 1928, βρίσκεται στην οδό Δαρδανελίων, πίσω από την σημερινή ταβέρνα «Ψάθα» του κ. Ιωάννη Κυριάκη, στό λεγόμενο Σεϊτάν Παζάρ. Διατηρείται ακόμα ανέπαφο, υπάρχει αναμνηστική πλάκα, και εκατοικείτο τη δεκαετία του 90 από την κυρία Λελόβα, κόρη της κυρίας Πηνελόπης Λυγκούρη, σπιτονοικοκυράς του Καρυωτάκη η οποία έχει πεθάνει και σήμερα κατοικείται από άλλους απογόνους. Η σπιτονοικοκυρά του Καρυωτάκη, Πηνελόπη Λυγκούρη, ήταν νεαρή κοπέλα το έτος 1928, δήλωσε στο ντοκιμαντέρ του Φρέντυ Γερμανού ότι «στο σπίτι ο Καρυωτάκης δεν είχε καθόλου βιβλία, παρά μόνο χειρόγραφα δικά του, τα οποία μετά τό θάνατο δεν ήξερε ότι ήταν ποιήματα και τα πέταξε»!!!. Είχε τρία κουστούμια Γαλλικά, που αγόρασε στο Παρίσι και ήταν πάντα άψογα ντυμένος με γραβάτα».. Λέγεται προφορικά, ότι ο Καρυωτάκης ήρθε σε ρήξη με τον τότε Νομάρχη ο οποίος πιθανώς εχρηματίζετο με λίρες Μικρασιατών στο θέμα της μη ισότιμης και δίκαιης παροχής αγροτεμαχίων. Πηγές: Φρέντυ Γερμανός: «Κώστας Καρυωτάκης», ντοκιμαντέρ, 1981. «Συζήτηση Δημήτριου Μπομποτσάρη με τον Φρέντυ Γερμανό», στο καφενείο Ζώγκαρη, 1981. Λάζαρος Συνέσιος: «Ο Καρυωτάκης κατά Τάσο Ψαρά», Τοπική Φωνή, 8 Απριλίου 2009). Νίκος Καράμπελας: «Λεύκωμα Πρέβεζα. Φωτογραφία παραλίας, 1935», έκδοση 1990.

Το ντοκιμαντέρ του Φρέντυ Γερμανού: Το έτος 1981 ο αείμνηστος δημοσιογράφος Φρέντυ Γερμανός (1934-1999) σε εκπομπή της ΕΡΤ που προβλήθηκε για δεύτερη φορά και στις 23 Ιανουαρίου 1994 στα πλαίσια της σειράς «εκπομπές που αγάπησα», πρόβαλε ένα ντοκιμαντέρ - έρευνα από την Πρέβεζα με θέμα τον Κώστα Καρυωτάκη. Πραγματοποίησε μια ιστορική αναδρομή στις τελευταίες ώρες του Κώστα Καρυωτάκη πριν την αυτοκτονία του. Στην εκπομπή αυτή, (η βιντεοκασέτα είναι διαθέσιμη στα αρχεία του ιδρύματος «Μουσείο Τεχνών Επιστημών Πρέβεζας, Χαράλαμπος Γκούβας») υπάρχουν αρκετές ιστορικές συνεντεύξεις ατόμων που έχουν ήδη πεθάνει. Ο κατάκοιτος γηραλέος κτηνοτρόφος από το Μύτικα Πρέβεζας Ταξιάρχης Νίτσας (1905-1995), περιέγραψε πως βοήθησε τον Καρυωτάκη στην παραλία Μονολίθι, όπου επί 10 ώρες κολυμπούσε και... προσπαθούσε ανεπιτυχώς να πνιγεί στις 20 Ιουλίου 1928. Ο ίδιος ο Καρυωτάκης εξ άλλου στο υστερόγραφο του προθανάτιου σημειώματος που άφησε, κάνει χιούμορ συνιστώντας στους μελλοντικούς υποψήφιους αυτόχειρες «…να αποφύγουν τη μέθοδο του πνιγμού εάν ξέρουν καλό κολύμπι»!!!

Η συνέντευξη του Ιωάννη Βούρβαχη (1913-2004): Ερμηνεύοντας το ποίημα του Κ. Καρυωτάκη «Ωχρά Σπειροχαίτη» συμπεραίνεται ότι πιθανότατα έπασχε ο ποιητής από τριτογενή σύφιλη (νευροσύφιλη), αλλά και αυτό να μη συνέβαινε, σίγουρα θα πρέπει να έπασχε από συναισθηματική ψύχωση (μελαγχολία, μείζων κατάθλιψη) και θα αυτοκτονούσε σε οποιαδήποτε πόλη και αν ζούσε. Είναι βέβαιο ότι πήγε στο Παρίσι για ιατρικούς λόγους, αλλά δεν υπάρχουν δημοσιευμένες αποδείξεις γι’ αυτό, πλην της παρούσης συνέντευξης του αείμνηστου Ιωάννη Βούρβαχη, στον Χαράλαμπο Γκούβα σχετικά με τη συνομιλία του Κώστα Καρυωτάκη με τον φαρμακοποιό Χρήστο Καραμουστάκη (1891-1977) στο φαρμακείο του δεύτερου. Το φαρμακείο Καραμουστάκη (*) βρισκόταν στην σημερινή οδό 21ης Οκτωβρίου, εκεί όπου στεγάζεται σήμερα το κατάστημα ψιλικών Τζίμας. Στη συνέντευξη αυτή ο συνταξιούχος τ. διευθυντής της Εμπορικής Τράπεζας Πρέβεζας Ιωάννης Βούρβαχης το έτος 1999, επιβεβαίωσε ότι «ο Καρυωτάκης ήταν συφιλιδικός και μοναχικός τύπος». Λίγες μέρες πριν την αυτοκτονία του ποιητή, ο Ιωάννης Βούρβαχης, τότε 15 ετών έφηβος, βρέθηκε στο φαρμακείο του Καραμουστάκη στο κέντρο της Πρέβεζας, την ώρα που ο ποιητής είχε διάλογο με τον φαρμακοποιό και τον παρευρισκόμενο νεαρό τότε υποψήφιο φοιτητή ιατρικής Αλέξανδρο Σουμαλεύρη (1911-1998), 17 ετών. Υπάρχει ενδεχόμενο, ο Ιωάνης Βούρβαχης να συγχέει τον Αλέξανδρο Σουμαλεύρη με τον μεγαλύτερο αδελφό του Γεώργιο Σουμαλεύρη, ο οποίος σπούδασε ιατρική στο Βερολίνο και έγινε καρδιολόγος. Κατά τον Ιωάννη Βούρβαχη, διεξήχθη η εξής στιχομυθία κατά γράμμα: Καραμουστάκης Χρήστος: «Τι γίνεται κύριε Κώστα»; Καρυωτάκης Κώστας, ποιητής: «Βάσανα, έχω ένα πρόβλημα υγείας (σιωπηλά λέει «σύφιλη»). Τι λέει η επιστήμη, δεν υπάρχει τίποτα καινούργιο;». Σουμαλεύρης Αλέξανδρος, υποψήφιος φοιτητής: «Προς το παρόν τίποτα το αξιόλογο κύριε Κώστα, τώρα λένε στη Γαλλία δοκιμάζουν ένα καινούργιο φάρμακο) (ΣΣ: Προφανώς εννοούσε το Salvarsan 606)». Καρυωτάκης Κώστας: «Πήγα στο Παρίσι. Δεν κάνει τίποτα». Καραμουστάκης: «Ετσι είναι, δεν υπάρχει τίποτα το αξιόλογο. Να σου δώσω ένα αντισηπτικό καλό μόνο». Και του έδωσε ένα διάλυμα Υπερμαγγανικού Καλίου, Permanganate Potassium. (*) Ο Χρήστος Καραμουστάκης (1891-1977) ήταν φαρμακοποιός από την Πρέβεζα ο οποίος σπούδασε Φαρμακευτική στην Κωνσταντινούπολη, την εποχή που η Πρέβεζα ανήκε στην Οθωμανική Αυτοκρατορία. Λέγεται ότι η καταγωγή της οικογενείας του ήταν από τη Μικρά Ασία. Παντρεύτηκε σύζυγο Γερμανίδα, αλλά δεν είχε παιδιά. Πέθανε στην Πρέβεζα σε ηλικία 86 ετών.

Η συνέντευξη του Κώστα Προβατά (1906-2001) για τον Καρυωτάκη: Ο λαϊκός ζωγράφος Κώστας Προβατάς γεννήθηκε στην Πρέβεζα το 1906 και πέθανε στις 18 Απριλίου 2001. Το έτος 1990 έδωσε ευρεία συνέντευξη στον Χαράλαμπο Γκούβα, η οποία μαζί με φωτογραφίες πινάκων του δημοσιεύθηκαν σε ολοσέλιδο αφιέρωμα της Εφημερίδας «Ελευθεροτυπία». Ο Κώστας Προβατάς είπε επακριβώς για τον Κώστα Καρυωτάκη: «Τον Καρυωτάκη τον θυμάμαι καλά. Ήμουν τότε 22 ετών. Ο Καρυωτάκης δεν καταδέχονταν να κάνει παρέα με μας τους αγράμματους. Ηταν τύπος σνομπ. Όλη μέρα περπάταγε πέρα δώθε κουστουμαρισμένος. Δεν έκανε με κανέναν παρέα. Ηταν μοναχικός τύπος».

Η συνέντευξη της κυρίας Γαλάτειας Κονταράτου (1920- ): Η κ. Γαλάτεια Σαουσάτου - Κονταράτου, γεννήθηκε το 1920 στη Θεσσαλονίκη και έζησε στην Πρέβεζα από το 1925 μέχρι το 1950 συνεχώς και από το 1950 μέχρι σήμερα 2009 με διακοπές. Μέχρι το έτος 2009 ζούσε ακόμη. Έδωσε συνέντευξη στον Χαράλαμπο Γκούβα το έτος 2003. Από πληροφορίες που είχε από τον πατέρα της Ιωάννη Σαουσάτο (Κύπριο), γεωπόνο της Νομαρχίας Πρέβεζας, και Διευθυντή του Γραφείου Εποικισμού και Αποκαταστάσεως Προσφύγων, «τον Καρυωτάκη τον είχε ερωτευθεί η νεαρά και όμορφη κόρη του τότε Νομάρχη Πρέβεζας, αλλά ο Καρυωτάκης δεν της έδινε σημασία. Αγρόν ηγόρασε!».

Στο καφενείο Ουράνιος Κήπος: Στο ντοκιμαντέρ του Φρέντυ Γερμανού, ο δήμαρχος Πρέβεζας την διετία 1977-1978 Ηρακλής Ντούσιας, περιέγραψε ότι, δύο ώρες πρό της αυτοκτονίας του, περί τις 2.30 μμ, ο Καρυωτάκης πήγε στο τότε παραλιακό καφενείο «Ο Ουράνιος Κήπος» στην θέση Βρυσούλα, ιδιοκτησίας τότε Νιόνιου Καλλίνικου, μπροστά από το σημερινό ξενοδοχείο Zikas Hotel, όπου παρήγγειλε και ήπιε μιά βυσσινάδα. Ο καφεπώλης παραξενεύτηκε τότε, γιατί ο ποιητής του άφησε στό τραπέζι 75 δραχμές πουρμπουάρ («ολόκληρη περιουσία είπε»), ενώ η τιμή του αναψυκτικού ήταν 5 δρχ. Ζήτησε ένα τσιγάρο να καπνίσει («από τά χύμα») και μιά κόλλα χαρτί (τετράδιο) όπου έγραψε τις τελευταίες σημειώσεις του, οι οποίες βρέθηκαν στην τσέπη του και διασώθηκαν. Στο τέλος των σημειώσεων αυτών έγραψε μεταξύ των άλλων: «Συνιστώ σε όσους σκοπεύουν να αυτοκτονήσουν, να αποφύγουν τη μέθοδο του πνιγμού εάν γνωρίζουν καλό κολύμπι. Εγώ ταλαιπωρήθηκα στη θάλασσα 10 ώρες και δεν κατάφερα τίποτα!». Το παράξενο είναι ότι ο ιδιοκτήτης του Ξενοδοχείου ZIKAS HOTEL Πρέβεζας Χρήστος Ζήκας, 83 ετών, αυτοκτόνησε με περίστροφο στό δωμάτιό του στίς αρχές Φεβρουαρίου 2010, σαν να ήθελε να μιμηθεί τον Κώστα Καρυωτάκη.

Το περίστροφο: Ο γιός του οπλοπώλη Ιωάννη Αναγνωστόπουλου, πολιτικός μηχανικός ΤΕ, δηλώνει στό ντοκιμαντέρ του Φρέντυ Γερμανού ότι «την προηγουμένη ημέρα τής αυτοκτονίας ο Καρυωτάκης αγόρασε από το κατάστημα του πατέρα του ένα περίστροφο, με το οποίο επέστρεψε σε λίγες ώρες διαμαρτυρόμενος ότι είχε βλάβη, ενώ είχε ξεχάσει να βγάλει την ασφάλεια». Αυτό εξηγήθηκε ως πρόθεσή του να αυτοκτονήσει αυθημερόν. Το περίστροφο αυτό είναι τύπου Bayard 9mm και παραχωρήθηκε από τους απογόνους της οικογένειας Καρυωτάκη και εκτίθεται από το έτος 2003 στο «Μουσείο Μπενάκη» στην Αθήνα (κτίριο Α, Βασ.Σοφίας).

Το τέλος, η αυτοκτονία του: Στις 21 Ιουλίου 1928, το απόγευμα 4.30 μμ, και σε ηλικία μόλις 32 ετών, ο Κώστας Καρυωτάκης περπάτησε από το καφενείο «Ουράνιος Κήπος» της Βρυσούλας προς τη θέση Βαθύ της Μαργαρώνας, μια απόσταση περίπου 400 μέτρων. Ξάπλωσε κάτω από έναν ευκάλυπτο και αυτοκτόνησε με πιστόλι στην καρδιά. Η τότε χωροφυλακή τράβηξε φωτογραφία του πτώματος η οποία έχει δημοσιευθεί και τον δείχνει κουστουμαρισμένο, με ψαθάκι και με το χέρι με το πιστόλι στο στήθος. Στη θέση αυτή βρίσκεται σήμερα το στρατόπεδο των καυσίμων της 8ης Μεραρχίας Πεζικού και υπάρχει εκεί αναμνηστική μαρμάρινη επιγραφή που τοποθέτησε η Περιηγητική Λέσχη Πρέβεζας το έτος 1970. Η πινακίδα γράφει: «Εδώ, στις 21 Ιουλίου 1928, βρήκε τη γαλήνη με μια σφαίρα στην καρδιά ο ποιητής Κώστας Καρυωτάκης».

Η τελευταία του επιστολή (διατηρείται επακριβώς το κείμενο): Στην τσέπη του κουστουμιού του Κώστα Καρυωτάκη βρέθηκε επιστολή που γράφει τα εξής: «Είναι καιρός να φανερώσω την τραγωδία μου. Το μεγαλύτερο μου ελάττωμα στάθηκε η αχαλίνωτη περιέργειά μου, η νοσηρή φαντασία και η προσπάθειά μου να πληροφορηθώ για όλες τις συγκινήσεις, χωρίς τις περσότερες, να μπορώ να τις αισθανθώ. Τη χυδαία όμως πράξη που μου αποδίδεται τη μισώ. Εζήτησα μόνο την ιδεατή ατμόσφαιρά της, την έσχατη πικρία. Ούτε είμαι ο κατάλληλος άνθρωπος για το επάγγελμα εκείνο. Ολόκληρο το παρελθόν μου πείθει γι' αυτό. Κάθε πραγματικότης μου ήταν αποκρουστική. Είχα τον ίλιγγο του κινδύνου. Και τον κίνδυνο που ήρθε τον δέχομαι με πρόθυμη καρδιά. Πληρώνω για όσους, καθώς εγώ, δεν έβλεπαν κανένα ιδανικό στη ζωή τους, έμειναν πάντα έρμαια των δισταγμών τους, ή εθεώρησαν την ύπαρξη τους παιχνίδι χωρίς ουσία. Τους βλέπω να έρχονται ολοένα περισσότεροι μαζί με τους αιώνες. Σ' αυτούς απευθύνομαι. Αφού εδοκίμασα όλες τις χαρές !!! είμαι έτοιμος για έναν ατιμωτικό θάνατο. Λυπούμαι τους δυστυχισμένους γονείς μου, λυπούμαι τα αδέλφια μου. Αλλά φεύγω με το μέτωπο ψηλά. Ήμουν άρρωστος. Σας παρακαλώ να τηλεγραφήσετε, για να προδιαθέση την οικογένειά μου, στο θείο μου Δημοσθένη Καρυωτάκη, οδός Μονής Προδρόμου, πάροδος Αριστοτέλους, Αθήνας.» Κ.Γ.Κ. [Υ.Γ.] Και για ν' αλλάξουμε τόνο. Συμβουλεύω όσους ξέρουν κολύμπι να μην επιχειρήσουνε ποτέ να αυτοκτονήσουν δια θαλάσσης. Όλη νύχτα απόψε επί δέκα ώρες, εδερνόμουν με τα κύματα. Ήπια άφθονο νερό, αλλά κάθε τόσο, χωρίς να καταλάβω πώς, το στόμα μου ανέβαινε στην επιφάνεια. Ωρισμένως, κάποτε, όταν μου δοθεί η ευκαιρία, θα γράψω τις εντυπώσεις ενός πνιγμένου. Κ.Γ.Κ. (Κώστας Γ. Καρυωτάκης).

Το ποίημα Πρέβεζα: Ο Κώστας Καρυωτάκης έγραψε το 1928 τό ομώνυμο ποίημα «Πρέβεζα», που μελοποίησε ο Γιάννης Γλέζος και τραγούδησε πρώτος ο Θανάσης Γκαϊφύλιας (μένει στην Κομοτηνή). Αργότερα το μελοποίησε ξανά ο Γιάννης Γλέζος και το τραγούδησε ο Βασίλης Παπακωνσταντίνου το έτος 1978 σε ρόκ εκτέλεση. Οι στίχοι του τραγουδιού έχουν ως εξής:

Το Ποίημα «Πρέβεζα»: Κώστας Καρυωτάκης (1896-1928): «Θάνατος είναι οι κάργες που χτυπιούνται, στους μαύρους τοίχους και στα κεραμίδια, θάνατος οι γυναίκες που αγαπιούνται , καθώς να καθαρίζουνε κρεμμύδια. Βάσις, Φρουρά, Εξηκονταρχία Πρεβέζης. Την Κυριακή θ’ ακούσουμε τη μπάντα. Επήρα ένα βιβλιάριο Τραπέζης, πρώτη κατάθεσις δραχμαί τριάντα.. Θάνατος οι λεροί και ασήμαντοι δρόμοι, με τα λαμπρά μεγάλα ονόματά τους, Ο ελαιώνας, γύρω η θάλασσα, κι ακόμη, ο ήλιος, θάνατος μες τους θανάτους. Θάνατος ο αστυνόμος που διπλώνει, για να ζυγίσει , μια «ελλιπή» μερίδα, θάνατος τα ζουμπούλια στο μπαλκόνι, κι’ ο δάσκαλος με την εφημερίδα.. Βάσις, Φρουρά, Εξηκονταρχία Πρεβέζης. Την Κυριακή θ’ ακούσουμε τη μπάντα. Επήρα ένα βιβλιάριο Τραπέζης, πρώτη κατάθεσις δραχμαί τριάντα.. Περπατώντας αργά στην προκυμαία, «υπάρχω;» λές, κι ύστερα «δεν υπάρχεις!». Φτάνει το πλοίο. Υψωμένη σημαία. Ισως έρχεται ο κύριος Νομάρχης. Αν τουλάχιστον, μέσα στους ανθρώπους αυτούς, ένας πέθαινε από αηδία… Σιωπηλοί , θλιμμένοι, με σεμνούς τρόπους, θα διασκεδάζαμε όλοι στην κηδεία».

Σημειώσεις επί του ποιήματος (έχουν ανακοινωθεί σε συνέδρια): Κάργες: Είναι οι κουρούνες το γνωστό κακόηχο μαύρο πουλί. Ελαιώνας: Πρόκειται για τεράστια έκταση στην Πρέβεζα με ελιές που φυτεύτηκαν επί Ενετοκρατίας. Αστυνόμος: Πρόκειται για τον αστυνόμο εκ Λευκάδας κ. Δευτεραίο. Δάσκαλος: Πρόκειται για επώνυμο δάσκαλο της εποχής πού περπατούσε παράλληλα με τον ποιητή αλλά διαβάζοντας εφημερίδα. Τραπέζης: Δεν εννοεί το υπέρλαμπρο και διατηρούμενο άριστα και σήμερα υποκατάστημα της Εθνικής Τράπεζας επί της Παραλίας Πρέβεζας, διότι δεν είχε κτισθεί ακόμη (1931-1932). Πρόκειται για άλλο υποκατάστημα τράπεζας. Πλοίο: Δεν υπήρχε τότε οδική σύνδεση της Πρέβεζας. Μόνο με πλοίο από τον Πειραιά. Διασκέδαση στην κηδεία: Ο Καρυωτάκης είναι πολύ προχωρημένος. Σάτιρα σε κηδεία είδαμε μόνο σε ταινία του 1976 «Οι εντιμότατοι φίλοι μου» με τον Hugo Togniazzi.

Αρνητική διαφήμιση της Πρέβεζας: Η αλήθεια είναι ότι η Πρέβεζα κακώς δυσφημίσθηκε από το θάνατο του Καρυωτάκη, και κακώς ο δεύτερος είχε υποπέσει στή δυσμένεια των κατοίκων της επί δεκαετίες. Γιά τα αίτια της αυτοκτονίας του υπάρχουν πολλές εξηγήσεις, επικρατεί η μία, η θεωρία της συφιλίδος, και βέβαια η αυτοκτονία του δεν έχει σχέση με τον δήθεν τόπο εξορίας που ήταν η Πρέβεζα. Χαρακτηριστικά αναφέρεται ότι ο Καρυωτάκης έμεινε στην Πρέβεζα μόλις 33 μέρες. Δεύτερον την εποχή του Καρυωτάκη, υπήρχε στην Πρέβεζα Φιλολογικό Πολιτιστικό Σωματείο, με τον τίτλο «Φιλικός Όμιλος» στο οποίο ο Καρυωτάκης μολονότι ποιητής ποτέ δεν πήγε να γραφτεί μέλος. Μάλιστα τα μέλη αυτού του σωματείου με επικεφαλής το δικηγόρο Π. Τόλια, έκαναν ένα χρόνο μετά το θάνατο του ποιητή θρησκευτικό και φιλολογικό μνημόσυνο στό Νεκροταφείο Πρέβεζας, όπου «αναπαύεται κάτω από μια ελιά ο ποιητής». Τρίτον, ουδόλως μπορούμε να πούμε ότι δεν είχε ευκαιρίες καλοπέρασης στην Πρέβεζα ο Καρυωτάκης. Καλοκαίρι ήταν, κολύμβηση δεν έκανε (υπάρχει φωτογραφία με το κουστούμι στην Κυανή Ακτή). Ερωτικές ευκαιρίες είχε αλλά ουδέποτε τις αξιοποίησε (η κόρη του Νομάρχη, η ωραία φίλη της αδερφής του, κλπ). Συνεπώς τα αίτια της αυτοκτονίας είναι ενδογενή και όχι εξωγενή. Μια άλλη εκδοχή πέραν της ιατρικής άποψης είναι να αποτελεί η αυτοκτονία του ένα είδος υλοποίησης της πεσιμιστικής ιδεολογίας και σχολής όπου ανήκε ο Καρυωτάκης, («Ο Ποιητής της Θλίψης») μαζί με μια μεγάλη ομάδα Ελλήνων και ξένων ιδίως Γάλλων ποιητών, που είχαν το ίδιο τέλος. Είναι χαρακτηριστικό ότι η δικτυακή εγκυκλοπαίδεια Wikipedia στό διαδίκτυο έχει λίστα 400 συγγραφέων διεθνώς πού αυτοκτόνησαν, στο λήμμα «Writers who committed suicide». Μεταξύ αυτών περιλαμβάνεται και ο Καρυωτάκης και πέραν του Κώστα Καρυωτάκη, περιλαμβάνονται ο Ναπολέων Λαπαθιώτης (Napoleon Lapathiotis), η Πηνελόπη Δέλτα (Penelope Delta) η οποία αυτοκτόνησε την ημέρα εισόδου των Γερμανών ναζί στην Αθήνα , ο Κινέζος Λάο Τσέ (Lao She), o Ρώσος Μιχαήλ Σουσκώφ (Mikhail Sushkov), η Αμερικανίδα Βιρτζίνια Γούλφ (Virginia Woolf), ο Γερμανός Στέφαν Τσβάϊχ (Stefan Zweig), κλπ. Η αλήθεια είναι ότι αρκετοί κάτοικοι της Πρέβεζας πιστεύουν ακόμα την εντελώς λανθασμένη άποψη ότι δήθεν ο Καρυωτάκης με την αυτοκτονία του έκανε αρνητική διαφήμιση στην Πρέβεζα, και έβλαψε τουριστικά την πόλη. Αυτό όμως δεν ευσταθεί διότι έμεινε στην πόλη μόλις 33 μέρες και μάλιστα καλοκαίρι. Κατά δεύτερον, όλοι οι επισκέπτες της Πρέβεζας το πρώτο πράγμα πού ρωτούν όταν αποβιβάζονται του λεωφορείου είναι «πού είναι το σπίτι του Καρυωτάκη» ενώ ήταν απλώς νοικάρης. Ο διάσημος διεθνώς συγγραφέας Βασίλης Βασιλικός, σε άρθρο του στην Ελευθεροτυπία το 2007 έγραψε επακριβώς: «Φεύγοντας από τη Λευκάδα, έκανα ένα σταθμό στην Πρέβεζα, για να προσκυνήσω στο σπίτι του Καρυωτάκη, και εκεί έπαθα το σόκ. Μια πόλη ανανεωμένη συθέμελα, πανέμορφη και εντυπωσιακή». Μετά την αναπάντεχη αυτή διαφήμιση, ο Δήμος Πρέβεζας αποφάσισε και προσκάλεσε στην Πρέβεζα τον Βασίλη Βασιλικό για να τον τιμήσει.

Συμπόσιο και Τιμές στον Κώστα Καρυωτάκη: Το έτος 1986, επί Δημαρχίας Νίκου Γιαννούλη, πραγματοποιήθηκε στήν Πρέβεζα, ειδικό Συμπόσιο γιά τον Κώστα Καρυωτάκη, του οποίου τα πρακτικά εκδόθηκαν σε ογκώδη τόμο. Το σπίτι που έμενε ο Καρυωτάκης διατηρείται ακριβώς όπως ήταν τότε. Επίσης ο δρόμος πού περνά μπροστά από τον ΟΤΕ της Πρέβεζας μέχρι την Παραλία, φέρει τό όνομα του ποιητή «Οδός Κ. Καρυωτάκη». Τέλος ο Σύλλογος «Πρέβεζα» τοποθέτησε το μήνα Οκτώβρη 2003 μαρμάρινη πινακίδα στο σπίτι της κυρίας Λελόβα, εκεί όπου διέμεινε για 32 μέρες ο Κώστας Καρυωτάκης κατά τη σύντομη παραμονή του στην Πρέβεζα. Άγαλμα: Το έτος 1991 ο γλύπτης Αγγελος Βλάσσης σύζυγος της Πρεβεζάνας ζωγράφου Μαρίας Ζιάκα, φιλοτέχνησε την ορειχάλκινη προτομή του Κώστα Καρυωτάκη η οποία έχει τοποθετηθεί στην οδό Δαρδανελίων, δίπλα στην ταβέρνα «Η Ψάθα». Δυστυχώς, το έτος 2002 δημιουργήθηκε ένα τεχνητό μικροπρόβλημα από τον Πρεβεζάνο τυπογράφο κ. Αθανάσιο Τσόκα ο οποίος θεώρησε αυθαιρέτως ως «μούντζα» προς τους Πρεβεζάνους το γλυπτό λογότυπο του γλύπτη στο πίσω μέρος της προτομής του Κώστα Καρυωτάκη. Το θέμα έλαβε τηλεοπτικές διαστάσεις σε Αθηναϊκούς σταθμούς, αλλά τελικά διευκρινίστηκε ότι το ανάγλυφο χέρι δεν είναι τίποτε άλλο από το αποτύπωμα του χεριού του μικρού παιδιού του γλύπτη, και το οποίο χρησιμοποίησε ως λογότυπο ο γλύπτης. Υπήρξε άριστη απάντηση στο σχετικό δημοσίευμα του κ. Αθανάσιου Τσόκα από τον Τεχν. Μηχανικό κ. Χρήστο Κοτσίνη στον τοπικό τύπο ενώ σύντομα έδωσε τις δέουσες εξηγήσεις στις εφημερίδες και ο ίδιος ο γλύπτης κ. Αγγελος Βλάσσης. Βανδαλισμοί στην προτομή του Κ. Καρυωτάκη: Τον Μάϊο του 2004, άγνωστος προξένησε βλάβες στην προτομή του Κώστα Καρυωτάκη στην Πρέβεζα, ρίχνοντάς την επί του εδάφους. Ηδη υπηρεσία του Δήμου ανέλαβε και αποκατέστησε τις ζημιές της προτομής. Αυτό ξανάγινε μία ή δύο φορές ακόμα. Το έτος 2009 προβλήθηκε στην ΝΕΤ η τηλεοπτική σειρά Κώστας Καρυωτάκης του Τάσου Ψαρρά με ορισμένες σκηνές γυρισμένες στην Πρέβεζα.

Ποιήματα του Καρυωτάκη που έχουν μελοποιηθεί και τραγουδηθεί είναι τα εξής: (α) «Πρέβεζα» (Βασίλης Παπακωνσταντίνου) (β) «Δημόσιοι Υπάλληλοι» (Αλέξια, 1998) (γ) «Τα Νηπενθή» (Κώστας Τελάκης).

Ιστορική Έρευνα Τάσου Ψαρά: Ο σκηνοθέτης Τάσος Ψαράς, δημιουργός της τηλεοπτικής σειράς «Κώστας Καρυωτάκης» παραβρέθηκε και τιμήθηκε σε εκδήλωση του Δήμου Πρεβεζας στις 21 Ιουλίου 2009, στον θερινό κινηματογράφο «Κυανή Ακτή» παράλληλα με δύο αντιδημάρχους της γενέτειρας πόλης του ποιητή Τρίπολης. Ο κύριος Ψαράς στη ομιλία του απαρίθμησε μερικά αξιοσημείωτα ευρήματα αυτής της έρευνάς του. «Ο Καρυωτάκης ήταν από τον πατέρα του, καλό γνώστη της Ελληνικής γραφειοκρατίας, διπλογραμμένος σε δύο μητρώα αρρένων, Τρίπολης και Άργους. Στο δημοτικό σχολείο ήταν ο «καπετάν φασαρίας». Αργότερα δικάσθηκε από στρατοδικείο για την διπλοεγγραφή του αυτή και μάλλον αθωώθηκε. Έπασχε από στένωση μιτροειδούς βαλβίδας. Πήρε πολλές αναβολές από τον στρατό. Είχε ύψος 1.65cm. Κάπνιζε τσιγάρο και ίσως χασίς που τότε ήταν νόμιμο (μέχρι το 1936). Στην σπιτονοικοκυρά του στην Πρέβεζα έδωσε προκαταβολή έξι ενοίκια. Λίγες μέρες πρίν την αυτοκτονία αγόρασε μετοχές. Λίγες μέρες πρίν απέστειλε ποιήματα προς έκδοση. Πήγε στη Λευκάδα και έπεσε πάνω σε διαδήλωση αγροτών, και μετά εκφράσθηκε ευμενώς για τους Λευκαδίτες. Πιθανολογείται ότι είχε σχέσεις με τον αριστερό πολιτικό της Λευκάδας Πικρό. Λίγες μέρες πρίν την αυτοκτονία έλαβε ένα άγνωστο γράμμα που άλλαξε όλη τη συμπεριφορά του. Ο πατέρας του υιοθετούσε την άποψη της συφιλίδας και της μελαγχολίας ως αίτιον αυτοκτονίας, για να τα έχει καλά με την εκκλησία, η οποία ηρνείτο τελετουργία ταφής στον οικογενειακό τάφο, εκτός αν ο αυτόχειρ ήταν άρρωστος. Τον Καρυωτάκη τον είχαν στό Α Νεκροταφείο Αθηνών παραπεταμένο σε μια άκρη και αργότερα έγινε τελετή και μεταφορά της σορού στον οικογενειακό τάφο». Πηγή: Τάσος Ψαράς, Ομιλία στην Πρέβεζα, Κυανή Ακτή, 21-07-2009.

Βιβλιογραφία: Μ. Περάνθης: «Ανθολογία της Ποιήσεως», Αθήνα, έκδοση 1958. Καρυωτάκη Κώστα: «Ποιήματα και πεζά». Επιμέλεια Γιάννη Σαββίδη. Εκδόσεις Νέα Ελληνική Βιβλιοθήκη, Αθήνα 1984. Λάζαρος Συνέσιος: «Νεοέλληνες Λογοτέχνες: Κώστας Καρυωτάκης», εφημερίδα Τοπική Φωνή, 16-20 Απριλίου 1995. Θανάσης Χατζόπουλος: «Συγγραφείς στο Χρόνο:. Καρυωτάκης Κώστας». Εκδόσεις Διάμετρος, Αθήνα 2002. Wikipedia, δικτυακή εγκυκλοπαίδεια: «Κώστας Καρυωτάκης», 2009. Λάζαρος Συνέσιος: «Καρυωτάκης κατά Τάσο Ψαρρά», εφημερίδα Τοπική Φωνή Πρέβεζας, Απρίλιος 2009: Νίκος Καράμπελας, Δήμος Πρέβεζας: Λεύκωμα «Πρέβεζα», έκδοση 1991, φωτογραφία παραλίας Πρέβεζας με την τότε Νομαρχία επί της οδού Σπηλιάδου 10. Χαράλαμπος Γκούβας: «Ο Κώστας Καρυωτάκης στην Πρέβεζα. Συνεντεύξεις Κώστα Προβατά (1992), Γαλάτειας Κονταράτου (2003) και Ιωάννη Βούρβαχη (1998)».Τοπική Φωνή 2005. Τάσος Ψαράς: «Ομιλία στην Κυανή Ακτή Πρέβεζας» 21 Ιουλίου 2009. Χαράλαμπος Γκούβας: "Η Ιστορία του Νομού Πρέβεζας" έκδοση Ιδρύματος "Μουσείο Τεχνών και Επιστημών Πρέβεζας Χαράλαμπος Γκούβας" 2009, Ιστοσελίδα "Μουσείου Τεχνών και Επιστημών Πρέβεζας Χαράλαμπος Γκούβας" http://prevezamuseum.spaces.live.com

---

Μεταφέρω το κείμενο εδώ μέχρις ότου κάποιος το επιμεληθεί και το εντάξει στο άρθρο. Επί τη ευκαιρία ευχαριστούμε και τον κ. Γκούβα για την απελευθέρωση του υλικού του. --Alaniaris 16:49, 10 Φεβρουαρίου 2010 (UTC)

Ιστορική Έρευνα του σκηνοθέτη Τάσου Ψαρά

Αν δεν έχει δημοσιευθεί δε νομίζω ότι έχει θέση στο άρθρο. Πέρα από το ότι η παράθεση αυτούσιων τμημάτων της ομιλίας παραβιάζουν πνευματικά δικαιώματα.--MARKELLOS^{Αφήστε μήνυμα} 19:05, 29 Οκτωβρίου 2010 (UTC)

Πρεβεζοκεντρικό

Το άρθρο περιστρέφεται στο μεγαλύτερο μέρος γύρω από την Πρέβεζα και το πέρασμα του Καρυωτάκη από εκεί. Θα μπορούσαν κάποια τμήματα να περιλαμβάνονται στο άρθρο για την ίδια την πόλη. Επίσης οι παράγραφοι για το ποίημα «Πρέβεζα» θα μπορούσαν να αποτελούν ξεχωριστό άρθρο γιατί είναι υπερβολικά αναλυτικοί για εδώ και δημιουργούν ανισορροπία στο άρθρο --Costas78 12:12, 31 Οκτωβρίου 2010 (UTC)

Όπως για παράδειγμα η παράγραφος «Αρνητική διαφήμιση της Πρέβεζας»--MARKELLOS^{Αφήστε μήνυμα} 17:53, 2 Νοεμβρίου 2010 (UTC)

Μετέφερα το ποίημα στη σελίδα Συζήτηση:Κώστας Καρυωτάκης/Ποίημα Πρέβεζα. Αν θεωρείται ότι είναι εγκυκλοαπαιδικό μπορεί να μεταφερθεί σε ξεχωριστό άρθρο.--MARKELLOS^{Αφήστε μήνυμα} 20:00, 2 Νοεμβρίου 2010 (UTC)

το κτίριο;

Στο τμήμα: Συμπόσιο και Τιμές στον Κώστα Καρυωτάκη

• Η λεζάντα γράφει το σημερινό κτίριο άρα δεν είναι το κτίριο που εργάστηκε;
• Αν η φωτογραφία μπήκε για να υποστηρίξει το ότι υπάρχει αναμνηστική πλακέτα αυτή δε φαίνεται πουθενά.

Βικιφιλικά --Xoristzatziki 20:20, 1 Νοεμβρίου 2010 (UTC)

Συνεντεύξεις παλαιών Πρεβεζάνων περί Κώστα Καρυωτάκη

Τι λέτε για την ενότητα αυτή. Είναι εγκυκλοαπδική;--MARKELLOS^{Αφήστε μήνυμα} 19:57, 2 Νοεμβρίου 2010 (UTC)

Νομίζω πως όχι. Εγκυκλοπαιδικό ενδιαφέρον έχουν κάποια σημαντικά αποτελέσματα και συμπεράσματα μίας έρευνας και όχι η διαδικασία της έρευνας. Αν προκύπτει κάτι σημαντικό από αυτές τις συνεντέυξεις μπορεί να αναφερθεί, αλλά ολόκληρη η συνέντευξη και η λεπτομερής παρουσίαση των συνομιλούντων δεν είναι χρήσιμη --Costas78 14:56, 3 Νοεμβρίου 2010 (UTC)

Δεν είναι μόνο αυτή. Και οι ενότητες ιστορική Έρευνα του σκηνοθέτη Τάσου Ψαρά, το άγαλμα του Καρυωτάκη, Συμπόσιο και Τιμές στον Κώστα Καρυωτάκη, Αρνητική διαφήμιση της Πρέβεζας, Το ντοκιμαντέρ του Φρέντυ Γερμανού στην Πρέβεζα. Πρέπει να αφαιρεθούν. Σε δύο - τρείς γραμμές μπορούν να αναφερθούν.--Diu 01:15, 10 Νοεμβρίου 2010 (UTC)

Αφαίρεσα όλες τις παραπάνω ενότητες.--Diu 15:48, 12 Νοεμβρίου 2010 (UTC)

ΓΙΑ ΤΗ ΦΩΤΟ ΤΟΥ ΠΤΩΜΑΤΟΣ

Σημείωνω για όποιον ενδιαφέρεται, αν και από ότι βλέπω έχει περάσει καιρός μέχρι να γίνει κάποια συζήτηση για το λήμμα, οτι θα αφαιρέσω τη φωτο που δείχνει το πτώμα του ποιητή, γιατί είναι ανατριχιαστική αλλά και γιατί δεν προσφέρει τίποτα στους σκοπούς του λήμματος. Φανταστείτε να μπει κάποιος έφηβος που αγαπάει τον Καρυωτάκη, και να τη "φάει" έτσι ξαφνικά. Θα του έρθε σοκ!

πριν σπεύσετε να την επαναφέρετε, σκεφτείτε το δυο φορές.(Dor-astra (συζήτηση) 22:19, 13 Ιουλίου 2014 (UTC))

Κακώς την αφαίρεσες, επαναφέρθηκε. Η ΒΠ δεν είναι χώρος για ηθικισμούς ούτε αποτελεί δικασιολογία όλη αυτή η επινόηση παραπάνω.--The Elder (συζήτηση) 07:11, 14 Ιουλίου 2014 (UTC)

Σχόλιο 4-8-2015

Κατάσταση:	έγινε

Στην σελίδα του Καρυωτάκη αναφέρεται ότι γνωρίστηκε με την Πολυδούρη το 1920. Στην σελίδα της Πολυδούρη όμως η γνωριμία τους χρονολογείται το 1922. Αναφορά: Αφροδίτη Παπαδημητροπούλου 94.71.55.122 08:39, 4 Αυγούστου 2015 (UTC)

Σωστή η παρατήρηση. Η γνωριμία έγινε το 1922 στη Νομαρχία Αττικής. Διορθώθηκε. -geraki ^{(συζήτηση)} 15:01, 26 Μαρτίου 2016 (UTC)

Σχόλιο 16-12-2015

Κατάσταση:	αναφορά που απορρίφθηκε

11 Νοεμβριου ο καρυωτακης με το γρηγοριανο ημερολογιο, το σημερινο δηλαδη Αν γνωριζεις απο καπου σιγουρα οτι η ταυτοτητα του καυρωτακη αναγραφει 18 Οκτωβριου 1896(Παλαιο ημερολογιο) και το εχεις αλλαξει σε 30 Οκτωβριου συμφωνα με τα σημερινα ημερολογιακα δεδομενα θα ηθελα να ξερω πως ποτε και απο που το γνωριζεις. Αναφορά: 94.64.205.92 19:20, 16 Δεκεμβρίου 2015 (UTC)

Η ορθή ημερομηνία γέννησης είναι 30 Οκτωβρίου 1896 χωρίς να γίνει καμία προσαρμογή ημερολογίου (παλαιό μεν ημερολόγιο αλλά συμβατικά και νομικά ισχύει ως ισχύουσα ημερομηνία και με το νέο). --geraki ^{(συζήτηση)} 15:05, 26 Μαρτίου 2016 (UTC)

Τέλεια! Επειδη ομως καθε παραμετρικο στοιχειο του ποιητη μπορει να δωσει σε καποιους φιλυποπτους ανθρωπους πολλες πληροφοριες για τον χαρακτηρα του,και επειδη η αναλυση του συμπαντος και του κοσμου που ζει μεσα σε αυτον δεν ειναι θεμα ουτε συμβατικο ουτε και νομικο βαλε σε μια παρενθεση 11 Νοεμβριου.Μην στερεις επιλογες απτο λαο.

Η Βικιπαίδεια δεν είναι χώρος προσωπικών αναλύσεων και αυθαίρετων επιλογών. --Ttzavaras^{συζήτηση} 13:32, 2 Απριλίου 2016 (UTC)

Δεν ειναι προσωπικη μου επιθυμια ,εγω τονιζω οτι ειναι καθηκον να ειπωθει και το 11 Νοεμβριου αν οχι σαν βασικη ημερομηνια（που βασικη ειναι）εστω να μπει σε μια παρενθεση.Και τον Ντοστογιευσκι 30 οκτωβρη τον εχουν με το παλιο ημερολογιο και 11 νοεμβρη με το καινουργιο.Δε καταλαβαινω γιατι να στερησεται απο καποιον την επιλογη της συγκρισης των δυο αυτων προσωπικοτητων ,που η ιδια ημερομηνια γενησσης τους μπορει να ιντριγκαρει καποιον νεο και να μπει με περισσοτερο ορεξη σε αυτην την εξερευνηση.

Source Notes

Childhood (1821–1835)[edit] Fyodor Dostoyevsky, born on 11 November [O.S. 30 October] 1821

Date confirmed by John McKay-Clements, "In the chronology of "Letters of Fydor Dostoevsky," introduction by Yarmolinsky (Horizon Press, NY, 1961) it reads, "In the Parish of St. Peter and Paul at Moscow was born on October 30 of the year 1821, in the dwelling-house of the Workhouse Hospital, to staff physician Michael Andreyevitch Dostoevsky, a male child who was named Fyodor." The dates are noted as Old Style and 12 days behind current dates.

  17/6/16 Χερεται και παλι!Επαναφερατε ξανα το 30 Οκτωβριου ως βασικη ημερομηνια γενησσης του καρυωτακη κατι που σας απεδειξα οτι εκτος απο λανθασμενο ειναι και ελλιπες γιαυτο και το ξανα επεξεργαστηκα δειχνοντας την ολοπλευρη κατασταση συμφωνα με τις χρονικες αλλαγες της γης και του εγκεφαλου μας.Καλο κουραγιο.

Σχόλιο 5-9-2017

Κατάσταση:	εσφαλμένη αναφορά

Ο ποιητής γεννήθηκε στις 30 Οκτωβρίου (1896) και όχι στις 11 Νοεμβρίου. Αναφορά: Α.Μ. 46.190.125.238 08:54, 5 Σεπτεμβρίου 2017 (UTC)

Αν προσέξετε, στο λήμμα αναγράφονται και οι δύο ημερομηνίες, επειδή η μία αναφέρεται στο παλαιό και η άλλη στο σημερινό ημερολόγιο. --Ttzavaras^{συζήτηση} 10:53, 5 Σεπτεμβρίου 2017 (UTC)