Η Τίτσα Χρυσοχοΐδου (1906-1990)[3] ήταν Ελληνίδα γλύπτρια.

Τίτσα Χρυσοχοΐδου
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Τίτσα Χρυσοχοΐδη (Ελληνικά)
Γέννηση1906[1][2]
Αθήνα[2]
Θάνατος1990[1]
Αθήνα[2]
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα[1]
ΣπουδέςΑνωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών[2] και Ακαδημία της Γκραντ Σωμιέρ[2]
Ιδιότηταγλύπτης[1]

Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία

Γεννήθηκε το 1906 στην Αθήνα και καταγόταν από τα Ιωάννινα.[4] Σπούδασε γλυπτική αρχικά στην Ανωτάτη Σχολή Καλών Τεχνών με καθηγητή τον Θωμά Θωμόπουλο και αργότερα συνέχισε τις σπουδές της στην Ακαδημία Grande Chaumiere στο Παρίσι. Παράλληλα με τις σπουδές της στη γαλλική πρωτεύουσα εργάστηκε στο ατελιέ του Θανάση Απάρτη ενώ το 1934 επέστρεψε στην Ελλάδα. Κατά τη διάρκεια της καλλιτεχνικής της πορείας οργάνωσε μια σειρά ατομικών εκθέσεων και έλαβε μέρος σε ομαδικές εκθέσεις και διαγωνισμούς στην Ελλάδα και στο εξωτερικό (Γαλλία, ΗΠΑ, Σουηδία, Ουγγαρία κλπ). Το 1968 τιμήθηκε σε διαγωνισμό με το αργυρό μετάλλιο της πόλης του Παρισιού.[4] Έργα της βρίσκονται σε μουσεία και ιδιωτικές συλλογές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Πέθανε στην Αθήνα το 1990.[5]

Τεχνοτροπία Επεξεργασία

Στο έργο της Χρυσοχοΐδου είναι κυρίαρχη η ανθρώπινη μορφή και κατά κύριο λόγο η γυναίκα. Κατά την πρώτη περίοδο της καλλιτεχνικής της πορείας εντρύφησε στον ιδεαλισμό του Ροντέν γρήγορα όμως στράφηκε προς άλλα ρεύματα και επηρεάστηκε κυρίως από το έργο του Αριστίντ Μαγιόλ καθώς μέσα από τα γλυπτά της είναι εμφανής η βαθύτατη μελέτη του έργου του Γάλλου γλύπτη.[5]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 www.averoffmuseum.gr/%ce%bd%ce%b1%cf%85%cf%83%ce%b9%ce%ba%ce%ac/. Ανακτήθηκε στις 11  Μαΐου 2020.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 www.nationalgallery.gr/el/zographikh-monimi-ekthesi/painter/hrusohoidi-titsa.html. Ανακτήθηκε στις 19  Σεπτεμβρίου 2021.
  3. «ΧΡΥΣΟΧΟΪΔΗ Τίτσα (1906-1990)». Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2015. 
  4. 4,0 4,1 «Ν. Νάκης - Τ. Χρυσοχοΐδου» (PDF). Κολλέγιον Αθηνών. 1972. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2015. [νεκρός σύνδεσμος]
  5. 5,0 5,1 Πινακοθήκη Ε. Αβέρωφ/Μέτσοβο. Αθήνα: Ίδρυμα Ευαγγέλου Αβέρωφ-Τοσίτσα. 2008. σελ. 324.