Βικιπαίδεια

Ταμάμ Σαλάμ

Ο Ταμάμ Σαλάμ (Tammam Saeb Salam, αραβικά: تمام صائب سلام) είναι Λιβανέζος πολιτικός, πρωθυπουργός του Λιβάνου από το Φεβρουάριο του 2014 ως τον Δεκέμβριο του 2016. Νωρίτερα υπηρέτησε ως υπουργός Πολιτισμού στην κυβέρνηση του Ιουλίου του 2008 και μέχρι το 2009. Εξελέγη πρωθυπουργός στις 15 Φεβρουαρίου 2014.[2] [3] [4] [5] ήταν επίσης υπηρεσιακός Πρόεδρος του Λιβάνου από τις 25 Μαΐου 2014 ως τις 31 Οκτωβρίου 2016.

Ταμάμ Σαλάμ
Πρωθυπουργός του Λιβάνου
Περίοδος
15 Φεβρουαρίου 2014 – 18 Δεκεμβρίου 2016
ΠρόεδροςΜισέλ Σουλεϊμάν
ΠροκάτοχοςΝατζίμπ Μικάτι
ΔιάδοχοςΣαάντ Χαρίρι
Υπουργός Πολιτισμού του Λιβάνου
Περίοδος
11 Ιουλίου 2008 – 9 Νοεμβρίου 2009
ΠρωθυπουργόςΦουάτ Σινιόρα
ΠροκάτοχοςΤαρέκ Μίτρι
ΔιάδοχοςΣαλίμ Βαρντέχ
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση1945, Βηρυτός, Λίβανος
ΥπηκοότηταΛίβανος
Πολιτικό κόμμαανεξάρτητος
ΣύζυγοςΛαμά Μπαντρεντίν
Παιδιά3
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Χαϊγκαζιάν
Επάγγελμαπολιτικός
οικονομολόγος[1]
ΘρήσκευμαΣουνίτης Ισλαμιστής
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Πρώτα χρόνια και εκπαίδευση Επεξεργασία

Κατάγεται από επιφανή οικογένεια Σουνιτών ισλαμιστών της Βηρυτού, όπου γεννήθηκε το 1945.[6] Η οικογένειά του είναι επίσης ισχυρή πολιτικά.[6][7] Είναι μεγαλύτερος γιος του επίσης πρώην πρωθυπουργού, Σαέμπ Σαλάμ.[8][9][10] Η μητέρα του, Tamima Mardam Beik, είναι συριακής καταγωγής και κατάγεται από τη Δαμασκό.[11][12][13]

Είναι απόφοιτος του Λυκείου της Μπρουμάνα και του Πανεπιστημίου Χαϊγκαζιάν της Βηρυτού.[14][15] Επίσης, κατέχει πτυχίο στα οικονομικά και στο μάνατζμεντ, από την Αγγλία.[16]

Σταδιοδρομία Επεξεργασία

Ξεκίνησε ως επιχειρηματίας και άρχισε να ασχολείται με τα κοινά από τις αρχές της δεκαετίας του '70. Ίδρυσε το Κίνημα Πρωτοπόρων της Μεταρρύθμισης το 1973, με στόχο να ακολουθηθεί μια μετριοπαθής πολιτική εν μέσω της αναταραχής στη χώρα.[17] [18] Από την άλλη μεριά, το κίνημα θεωρήθηκε ως πολιτοφυλακή για τον πατέρα του Ταμάμ Σαέμπ Σαλάμ. [19] Ωστόσο, το κίνημα διαλύθηκε από τον Ταμάμ Σαλάμ στην αρχική φάση του εμφυλίου πολέμου, ούτως ώστε να μην αποτελέσει μέρος των πολεμικών δραστηριοτήτων.[14] Το 1978 έγινε μέλος της επιτροπής του ιδρύματος Μακασέντ, μιας μη κερδοσκοπικής φιλανθρωπικής οργάνωσης της Βηρυτού.[14]Ανέλαβε πρόεδρος του ιδρύματος το 1982.[20] Το Σεπτέμβριο του 2000 παραιτήθηκε από πρόεδρος του ιδρύματος.[21] Σήμερα είναι επίτιμος πρόεδρος.

Μετέπειτα πολιτική δράση Επεξεργασία

Ήταν υποψήφιος στις γενικές εκλογές του 1992,όμως αργότερα απέσυρε την υποψηφιότητά του σε ένδειξη διαμαρτυρίας για την συριακή κυριαρχία στο Λίβανο.[22][23] Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής στις εκλογές του 1996 ως ανεξάρτητος.[24] Όμως έχασε την έδρα του στις γενικές εκλογές του 2000.[25][26] Στις εκλογές του 2005 δεν έθεσε υποψηφιότητα.[27][28] Διορίστηκε υπουργός Πολιτισμού στην κυβέρνηση του Φουάτ Σινιόρα στις 11 Ιουλίου 2008.[29] Στις γενικές εκλογές του 2009 εξελέγη βουλευτής.[30] Σήμερα είναι ανεξάρτητος βουλευτής.

Πρωθυπουργία Επεξεργασία

Έπειτα από την παραίτηση του πρωθυπουργού Νατζίμπ Μικάτι στις 23 Μαρτίου 2013, ο Σαλάμ διορίστηκε στην πρωθυπουργία ως πρόσωπο κοινής αποδοχής.[31] Στις 6 Απριλίου 2013 του ανατέθηκε το καθήκον σχηματισμού κυβέρνησης, καθώς υπέρ του Σαλάμ ψήφισαν 124 επί συνόλου 128 βουλευτών.[32][33] Στις 15 Φεβρουαρίου 2014 ανακοινώθηκε ο σχηματισμός της νέας κυβέρνησης, με 24 υπουργούς.[2]

Ο Σαλάμ είναι υποστηρικτής του Συνασπισμού της 14ης Μαρτίου και έχει καλές σχέσεις με το Συνασπισμό της 8ης Μαρτίου.[34]

Προσωπική ζωή Επεξεργασία

Είναι παντρεμένος με τη Λαμά Μπαντρεντίν και έχει 3 παιδιά από προηγούμενο γάμο.Περιγράφεται σε έγγραφα που διέρρευσαν ως ένας μετριοπαθής Ισλαμιστής Σουνίτης.[35]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ Ανακτήθηκε στις 24  Ιουνίου 2019.
  2. ↑ 2,0 2,1 Lebanese PM unveils national unity cabinet Al Jazeera. Retrieved 16 Φεβρουαρίου 2014.
  3. ↑ Lebanon Forms a Cabinet After 11 Months of Deadlock New York Times. Retrieved 29 Ιουνίου 2014.
  4. ↑ Lebanon Cabinet formed after 10-month stalemate USA Today. Retrieved 29 Ιουνίου 2014.
  5. ↑ Lebanon forms new government after months of political deadlock The Guardian. Retrieved 29 Ιουνίου 2014.
  6. ↑ 6,0 6,1 «Lebanon Biographies of Potential Prime Ministers Following PM Karami's Cabinet Resignation». Wikileaks. 2003-03-03. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-10-04. https://web.archive.org/web/20131004212858/http://www.cablegatesearch.net/cable.php?id=05BEIRUT654. Ανακτήθηκε στις 2013-03-27. 
  7. ↑ R. Hrair Dekmejian (1975). Patterns of Political Leade: Egypt, Israel, Lebanon. SUNY Press. σελ. 5. ISBN 978-0-87395-291-0. Ανακτήθηκε στις 27 Μαρτίου 2013. 
  8. ↑ Moubayed, Sami (no date). «From Father to Son in Beiruti Politics». Mid East Views. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-04-11. https://archive.today/20130411090945/http://www.mideastviews.com/print.php?art=430. Ανακτήθηκε στις 2013-03-27. 
  9. ↑ Yehia, Ranwa (2000-01-27). «Salam bid farewell». Al Ahram Weekly 466. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-09-21. https://web.archive.org/web/20130921054426/http://weekly.ahram.org.eg/2000/466/re3.htm. Ανακτήθηκε στις 2013-03-27. 
  10. ↑ Dakroub, Hussein (2013-04-05). «Salam emerges as Lebanon’s next PM». The Daily Star (Βηρυτός). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2020-11-12. https://web.archive.org/web/20201112232029/http://www.dailystar.com.lb/News/Politics/2013/Apr-05/212660-salam-emerges-as-lebanons-next-pm.ashx#axzz2PVqkb3k2. Ανακτήθηκε στις 2013-04-05. 
  11. ↑ «Lebanon names Salam as prime minister». The Guardian. AP. 2013-04-06. http://www.guardian.co.uk/world/2013/apr/06/lebanon-tammam-salam-prime-minister. Ανακτήθηκε στις 2013-04-06. 
  12. ↑ Mroue, Bassem (2013-04-05). «Lebanon Names UK-Educated Lawmaker Prime Minister». ABC News. AP. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-04-07. https://web.archive.org/web/20130407144602/http://abcnews.go.com/International/wireStory/lebanese-politician-poised-premier-18891148#.UWChrJNSjm4. Ανακτήθηκε στις 2013-04-06. 
  13. ↑ «Lebanon's Salam - consensus PM for tough times». France24. AFP. 2013-04-06. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-06-29. https://archive.today/20130629075015/http://www.france24.com/en/20130406-lebanons-salam-consensus-pm-tough-times. Ανακτήθηκε στις 2013-04-06. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 Mroueh, Wassim (2013-04-05). «Salam: Form, role of government more important than its head». The Daily Star. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-07-08. https://web.archive.org/web/20170708022108/http://www.dailystar.com.lb/News/Local-News/2013/Apr-05/212652-salam-form-role-of-government-more-important-than-its-head.ashx#axzz2PVqkb3k2. Ανακτήθηκε στις 5-4- 2013. 
  15. ↑ «Haigazian University honors Minister of Culture». AZG Armenian Daily. 21-10-2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-10-07. https://web.archive.org/web/20141007234718/http://www.ifacca.org/international_news/2008/10/21/haigazian-university-honors-minister-culture/. Ανακτήθηκε στις 7-4- 2013. 
  16. ↑ «Consensus builds on new Lebanon PM Tamam Salam». Ahram Online. AFP. 2013-04-05. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-04-06. https://web.archive.org/web/20130406104021/http://english.ahram.org.eg/NewsContent/2/8/68536/World/Region/Consensus-builds-on-new-Lebanon-PM-Tamam-Salam.aspx. Ανακτήθηκε στις 2013-04-05. 
  17. ↑ Frank Tachau (1994). Political Parties of the Middle East and North Africa. Westport, CT: Greenwood Press. σελ. 342. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2013.  (απαιτείται συνδρομή)
  18. ↑ «1974 حركة رواد الاصلاح». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2015-02-24. https://web.archive.org/web/20150224195931/http://tammamsalam.net/1974-%d8%ad%d8%b1%d9%83%d8%a9-%d8%b1%d9%88%d8%a7%d8%af-%d8%a7%d9%84%d8%a7%d8%b5%d9%84%d8%a7%d8%ad/. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2014. 
  19. ↑ Samir Khalaf (1987). Lebanon's Predicament. New York: Columbia University Press. σελ. 91. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Νοεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 31 Αυγούστου 2013.  (απαιτείται συνδρομή)
  20. ↑ «Profiles: Lebanon's new government». Lebanon Wire. 2008-07-12. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-05-11. https://web.archive.org/web/20130511134105/http://www.lebanonwire.com/0807MLN/08071201LW.asp. Ανακτήθηκε στις 2013-04-04. 
  21. ↑ «Salam heaps praise on Makassed». The Daily Star. 2000-09-12. http://www.dailystar.com.lb/News/Local-News/Sep/12/Tyre-MP-Beydoun-lays-his-father-to-rest.ashx#axzz2QbqCehiy. Ανακτήθηκε στις 2013-04-16. [νεκρός σύνδεσμος]
  22. ↑ «How Tammam Salam Became a Consensual Candidate». Moulahazat. 2013-04-05. http://moulahazat.com/2013/04/05/how-tammam-salam-became-a-consensual-candidate/. Ανακτήθηκε στις 2013-04-05. 
  23. ↑ «Many Lebanese back polls boycott». New Straits Times. 30-8-1992. http://news.google.com/newspapers?id=BrFUAAAAIBAJ&sjid=YJADAAAAIBAJ&pg=3209,4924578&dq=tammam+salam&hl=en. Ανακτήθηκε στις 27-3-2013. 
  24. ↑ «Saeb Salam, 95, Former Lebanese Prime Minister». The New York Times. 23-1-2000. http://www.nytimes.com/2000/01/23/world/saeb-salam-95-former-lebanese-prime-minister.html. Ανακτήθηκε στις 5 -4-2013. 
  25. ↑ «Murr Releases Official Results of Lebanon’s Second Round of Elections». Albawaba. 5-9-2000. http://www.albawaba.com/news/murr-releases-official-results-lebanon%E2%80%99s-second-round-elections. Ανακτήθηκε στις 27-3-2013. 
  26. ↑ Yehia, Ranwa (7–13-9-2000). «A 'Future' premier». Al Ahram Weekly 498. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2012-01-29. https://web.archive.org/web/20120129011930/http://weekly.ahram.org.eg/2000/498/re1.htm. Ανακτήθηκε στις 27-3-2013. 
  27. ↑ Moubayed, Sami (8-7-2005). «The new face of Lebanon». Asia Times Online. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-03-03. https://web.archive.org/web/20160303195839/http://www.atimes.com/atimes/Middle_East/GG08Ak02.html. Ανακτήθηκε στις 27-3-2013. 
  28. ↑ «Saad Hariri plegeges to contest elections within opposition ranks». Lebanon Wire. 10-5-2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-03-21. https://web.archive.org/web/20130321150225/http://lebanonwire.com/0505/05051001LW.asp. Ανακτήθηκε στις 7-4- 2013. 
  29. ↑ «Meet the government». Now Lebanon. 11-7- 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-09-06. https://web.archive.org/web/20170906114718/https://now.mmedia.me/lb/en/nowspecials/meet_the_government. Ανακτήθηκε στις 27-3-2013. 
  30. ↑ «Saudi envoy calls for cabinet formed 'inside Lebanon'». The Daily Star. 2009-07-14. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-04-13. https://archive.today/20130413152617/http://www.dailystar.com.lb/News/Politics/Jul/14/Saudi-envoy-calls-for-cabinet-formed-inside-Lebanon.ashx%23axzz2OjxMTCk2#axzz2OjxMTCk2. Ανακτήθηκε στις 2013-03-27. 
  31. ↑ «Tammam Salam Meets Hariri, Prince Bandar». Naharnet. 4-4-2013. http://www.naharnet.com/stories/en/78260-tammam-salam-meets-hariri-prince-bandar-amid-reports-hizbullah-amal-back-his-candidacy-as-pm. Ανακτήθηκε στις 4-4-2013. 
  32. ↑ Pletts, Adam (2013-04-06). «Tammam Salam named new Lebanese prime minister». France 24. http://www.france24.com/en/20130406-tammam-salam-named-new-lebanon-prime-minister?ns_campaign=editorial&ns_source=RSS_public&ns_mchannel=RSS&ns_fee=0&ns_linkname=20130406_tammam_salam_named_new_lebanon_prime. Ανακτήθηκε στις 2013-04-06. 
  33. ↑ «Tammam Salam named new Lebanese PM». Xinhua (Βηρυτός). 2013-04-06. http://news.xinhuanet.com/english/world/2013-04/06/c_132288109.htm. Ανακτήθηκε στις 2013-04-06. 
  34. ↑ «Hezbollah bloc to back Salam for Lebanon premier». Reuters. 2013-04-05. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2014-02-22. https://web.archive.org/web/20140222222148/http://in.reuters.com/article/2013/04/05/lebanon-government-hezbollah-salam-idINDEE93408U20130405. Ανακτήθηκε στις 2013-04-05. 
  35. ↑ «Prominent Sunni Moderate Sees Compromise Options». Wikileaks. 17-11-2006. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2013-06-15. https://web.archive.org/web/20130615231130/http://cablegatesearch.net/cable.php?id=06BEIRUT3648. Ανακτήθηκε στις 2013-04-05. 

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία

  •   Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Tammam Salam στο Wikimedia Commons


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Ταμάμ_Σαλάμ&oldid=10325331"