Βικιπαίδεια

Τζον Μπέικον

Άγγλος γλύπτης

Ο Τζον Μπέικον (αγγλικά: John Bacon‎‎, 24 Νοεμβρίου 1740 – 7 Αυγούστου 1799) ήταν Βρετανός γλύπτης που εργάστηκε στα τέλη του 18ου αιώνα. Ο Μπέικον θεωρείται ο ιδρυτής της Βρετανικής Σχολής Γλυπτικής. Κέρδισε πολυάριθμα βραβεία, είχε την εκτίμηση του Γεωργίου Γ΄, ενώ δείγματα έργων του κοσμούν τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Παύλου και το Αββαείο του Ουέστμινστερ στο Λονδίνο, το Κράιστ Τσερτς της Οξφόρδης, το Κολέγιο Πέμπροουκ της Οξφόρδης, το Αββαείο του Μπαθ και τον Καθεδρικό Ναό του Μπρίστολ.

Τζον Μπέικον
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση24  Νοεμβρίου 1740[1][2][3]
Σάουθουαρκ
Θάνατος4  Αυγούστου 1799[1][2][3]
Λονδίνο[4]
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΑγγλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταγλύπτης
Αξιοσημείωτο έργοΆγαλμα του Γεωργίου Γ΄
Περίοδος ακμής1841[5] - 1844[5]
Οικογένεια
ΤέκναΤζον Μπέικον
Τόμας Μπέικον
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα
Το γλυπτό του Μπέικον με τον Πατέρα Τάμεση από λίθο Κόουντ, στον κήπο του Χαμ Χάουζ

Βιογραφία

Επεξεργασία

Ο Τζον Μπέικον γεννήθηκε στο Σάουθουαρκ στις 24 Νοεμβρίου 1740, γιος του Τόμας Μπέικον, ενός εργάτη υφασμάτων, η οικογένεια του οποίου κατείχε παλαιότερα ένα σημαντικό κτήμα στο Σομερσετσάιρ.[6][7] Σε ηλικία δεκατεσσάρων ετών, ο Τζον μαθήτευσε στη βιοτεχνία πορσελάνης του κ. Κρισπ στο Λάμπεθ, όπου αρχικά απασχολήθηκε με τη ζωγραφική μικρών διακοσμητικών κομματιών πορσελάνης.[6] Προήχθη γρήγορα σε μοντελιστή και χρησιμοποίησε το πρόσθετο εισόδημα για να στηρίξει τους γονείς του, που τότε βρίσκονταν σε δύσκολη θέση.[6] Η παρατήρηση των μοντέλων που έστελναν διάφοροι επιφανείς γλύπτες για ψήσιμο στο παρακείμενο κεραμικό κλίβανο καθόρισε την κατεύθυνση της ιδιοφυΐας του:[6] άρχισε να τα μιμείται με τέτοια επιδεξιότητα ώστε μια μικρή φιγούρα της Ειρήνης[6] που έστειλε στην Εταιρεία για την ενθάρρυνση των τεχνών κέρδισε βραβείο.[6] Στη συνέχεια, τα υψηλότερα βραβεία της του απονεμήθηκαν εννέα φορές μεταξύ 1763 και 1776. Κατά τη διάρκεια της μαθητείας του, βελτίωσε επίσης τη μέθοδο επεξεργασίας αγαλμάτων σε πήλινα σκεύη, μια τέχνη την οποία στη συνέχεια τελειοποίησε.[6]

Ο Μπέικον επιχείρησε για πρώτη φορά να εργαστεί σε μάρμαρο γύρω στο 1763,[6] όταν διέμενε στο Τζορτζ Γιάρντ στην οδό Όξφορντ κοντά στην πλατεία Σόχο. Εκείνη τη χρονιά εξέθεσε ένα ανάγλυφο με τον Γεώργιο Γ΄ και μια ομάδα βακχικών και το επόμενο έτος ένα ανάγλυφο του Καλού Σαμαρείτη.[8] Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, οδηγήθηκε στη βελτίωση της μεθόδου μεταφοράς της μορφής του μοντέλου στο μάρμαρο («βγάζοντας τα σημεία») με την εφεύρεση ενός τελειότερου οργάνου για το σκοπό αυτό. Το όργανο αυτό διέθετε πολλά πλεονεκτήματα: ήταν ακριβέστερο, έπαιρνε σωστή μέτρηση προς κάθε κατεύθυνση, περιέχονταν σε μια μικρή πυξίδα και μπορούσε να χρησιμοποιηθεί είτε στο μοντέλο είτε στο μάρμαρο.[6]

Μέχρι το 1769, ο Μπέικον εργαζόταν για το εργοστάσιο Artificial Stone της Ελέανορ Κόουντ.[8] Την ίδια χρονιά του απονεμήθηκε το πρώτο χρυσό μετάλλιο γλυπτικής που απένειμε η Βασιλική Ακαδημία για ένα ανάγλυφο που αναπαριστούσε τη διαφυγή του Αινεία και του Αγχίση από την Τροία. Το 1770 εξέθεσε μια μορφή του Άρη,[6] που ανακατασκευάστηκε σε μάρμαρο την επόμενη χρονιά για τον Τσαρλς Πέλχαλμ,[8] η οποία του χάρισε το χρυσό μετάλλιο από την Εταιρεία Τεχνών και την εκλογή του ως συνεργάτη της Βασιλικής Ακαδημίας (ARA).[6] Το 1771, η Ελέανορ Κόουντ τον διόρισε επόπτη έργων στη βιοτεχνία της: διηύθυνε εκεί τόσο τη μοντελοποίηση όσο και τον σχεδιασμό μέχρι τον θάνατό του. Το 1774, του έκανε δώρο ένα νέο κατάστημα στην οδό Νιούμαν 17 από έναν κύριο Τζόνσον, ο οποίος ήταν μεγάλος θαυμαστής της δουλειάς του.[8] Εκτέλεσε μια προτομή του Γεωργίου Γ΄ για το Κράιστ Τσερτς της Οξφόρδης και διατήρησε την εύνοια του εν λόγω βασιλιά καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του.[6] Ζηλόφθονοι ανταγωνιστές του τον επέκριναν για άγνοια της κλασικής ελληνικής γλυπτικής, κατηγορία την οποία αντέκρουσε με μια προτομή του Δία.[9] Το 1795 ολοκλήρωσε ένα άγαλμα του Τζον Χάουαρντ για τον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου.[7] Το άγαλμα αυτό ήταν το πρώτο που ανεγέρθηκε στο δάπεδο του καθεδρικού ναού, τερματίζοντας την απαγόρευση που ίσχυε επί έναν αιώνα για τα μνημεία στο σώμα του εν λόγω ναού.[10] Ο Μπέικον θεωρήθηκε ο πιο επιτυχημένος γλύπτης δημόσιων έργων στην Αγγλία εκείνη την εποχή και οι εκκλησιαστικές αρχές του ανέθεσαν τις παραγγελίες για τα επόμενα δύο αγάλματα που ανεγέρθηκαν στον καθεδρικό ναό, αυτό του Σάμιουελ Τζόνσον το 1795 και του δικαστή σερ Γουίλιαμ Τζόουνς το 1799.[10]

Στις 4 Αυγούστου 1799 ο Μπέικον εμφάνισε ξαφνικά μια «φλεγμονή» και πέθανε κάτι περισσότερο από δύο ημέρες αργότερα[9] στις 7 Αυγούστου.[8] Ενταφιάστηκε στο εκκλησάκι του Γουάιτφιλντ στο Λονδίνο.[6][11] Η περιουσία του εκτιμήθηκε σε 60.000 λίρες, η οποία μοιράστηκε εξίσου στα παιδιά του.[12] Η χήρα του ήταν η δεύτερη σύζυγός του- άφησε οικογένεια αποτελούμενη από έξι γιους και τρεις κόρες.[9] Οι γιοι του Τόμας Μπέικον και Τζον Μπέικον ο νεότερος συνέχισαν το έργο του, ενώ μία από τις κόρες του παντρεύτηκε τον καλλιτέχνη κ. Θόρντον.[8] Τα απομνημονεύματά του εκδόθηκαν από τον αιδεσιμότατο Σέσιλ και δημοσιεύθηκαν το 1801.[13]

Κληρονομιά

Επεξεργασία

Ο Μπέικον έχει θεωρηθεί ο ιδρυτής της Βρετανικής Σχολής Γλυπτικής,[9] αν και ο ίδιος θεωρούσε το άγαλμα της Ευγλωττίας του Ρουμπιλιάκ για τη Γέφυρα Γουότερλου τόσο ωραίο γλυπτό που ήταν σίγουρος ότι δεν θα μπορούσε ποτέ να το φτάσει.[8] Κέρδισε πολυάριθμα βραβεία, είχε την εκτίμηση του Γεωργίου Γ΄ και συνέχισε να επαινείται τον 19ο[9] και τον 20ό αιώνα.[6] Έργα του κοσμούν τον Καθεδρικό Ναό του Αγίου Παύλου και το Αββαείο του Ουέστμινστερ στο Λονδίνο, το Κράιστ Τσερτς της Οξφόρδης, το Κολλέγιο Πέμπροουκ της Οξφόρδης, το Αββαείο του Μπαθ και τον Καθεδρικό Ναό του Μπρίστολ.[6]

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) SNAC. w6t15pcq. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 17195498. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 «Benezit Dictionary of Artists» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00009719. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
  4. ↑ (Αγγλικά) Union List of Artist Names. 14  Νοεμβρίου 2017. 500056380. Ανακτήθηκε στις 25  Οκτωβρίου 2018.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 (Ολλανδικά) RKDartists. rkd.nl/explore/artists/3438. Ανακτήθηκε στις 15  Απριλίου 2023.
  6. ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 6,11 6,12 6,13 6,14 EB (1911).
  7. ↑ 7,0 7,1 Gunnis, Rupert (1951). Dictionary of British Sculptors, 1660–1851. Cambridge: The Abbey Library. σελ. 24. 
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 8,4 8,5 8,6 8,7 Smith, John (1829), «Bacon», Nollekens and His Times: Comprehending a Life of that Celebrated Sculptor; and Memoirs of Several Contemporary Artists, from the Time of Roubiliac, Hogarth, and Reynolds, to that of Fuseli, Flaxman, and Blake, Vol. II, London: S. & R. Bentley for Henry Colburn, σελ. 153–163 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 EB (1878).
  10. ↑ 10,0 10,1 Jason Edwards, Amy Harris & Greg Sullivan (2021). Monuments of St Paul's Cathedral 1796-1916. Scala Arts & Heritage Publishers Ltd. ISBN 978-1-78551-360-2. 
  11. ↑ Το σώμα του βρίσκεται κάτω από μια επιγραφή η οποία αναφέρει: «Αυτό που ήμουν ως Καλλιτέχνης, / Μου φαινόταν σημαντικό / Όσο ζούσα. / Αλλά / Αυτό που πραγματικά ήμουν ως Πιστός / Στον Ιησού Χριστό,/ Είναι το μόνο σημαντικό / Για εμένα τώρα.»[8]
  12. ↑ The National Cyclopaedia of Useful Knowledge, Volume II, (1847) Charles Knight, London, σελ. 646
  13. ↑ Cecil, Richard, επιμ.. (1801), Memoirs of John Bacon, Esq. R.A., with Reflections drawn from a review of his Moral and Religious Character, London: R. Noble for F. & C. Rivington, https://books.google.com/books?id=3905AAAAcAAJ 

</nowiki>

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Τζον_Μπέικον&oldid=10659809"