Φοντάνα ντι Τρέβι
Συντεταγμένες: 41°54′03.15″N 12°28′59.4″E / 41.9008750°N 12.483167°E
Η Φοντάνα ντι Τρέβι (ιταλ. Fontana di Trevi) ή Κρήνη ντι Τρέβι, είναι σιντριβάνι στην περιοχή Τρέβι στη Ρώμη, στην Ιταλία. Είναι το μεγαλύτερο μπαρόκ σιντριβάνι της πόλης ύψους 25,9 μέτρων και πλάτους 49 μέτρων.[5] Σχεδιάστηκε από τον Ιταλό αρχιτέκτονα Νικόλα Σάλβι και ολοκληρώθηκε από τον Πιέτρο Μπράτσι.
| Φοντάνα ντι Τρέβι | |
|---|---|
| Fontana di Trevi | |
 | |
 | |
| Είδος | γλυπτό, αξιοθέατο και κρήνη |
| Αρχιτεκτονική | μπαρόκ αρχιτεκτονική |
| Διεύθυνση | Piazza di Trevi, Roma[1] |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 41°54′3″N 12°28′59″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Trevi και Τομέας 1 της Ρώμης[2] |
| Τοποθεσία | Piazza di Trevi |
| Χώρα | Ιταλία[3] |
| Έναρξη κατασκευής | 1735 |
| Πλάτος | 48 μέτρα |
| Ύψος | 26,2 μέτρα[4] |
| Υλικά | Roman travertine και Μάρμαρο Καρράρα |
| Αρχιτέκτονας | Nicola Salvi και Giuseppe Pannini |
| Δημιουργός | Nicola Salvi |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Ιστορία μέχρι το 1629 της περιοχής του υδραγωγείου και του σιντριβανιού
Επεξεργασία
Το όνομα "Φοντάνα ντι Τρέβι" σημαίνει "κρήνη στους τρεις δρόμους" (tre vie), στην κυριολεξία σημαίνει "κρήνη του τριδρόμου"[6] Το συντριβάνι αυτό σηματοδοτεί το τέλος[7] του "σύγχρονου" Άκουα Βέρτζινε, του ανακαινισμένου Άκουα Βίργκο, ενός αρχαίου ρωμαϊκού υδραγωγείου το οποίο υδροδοτούσε την αρχαία Ρώμη. Το 19 μ.Χ., οι Ρωμαίοι τεχνίτες εντόπισαν με την υποτιθέμενη βοήθεια μιας παρθένου μια πηγή καθαρού νερού περίπου 13 χιλιόμετρα έξω από την πόλη. (Αυτή η σκηνή αναπαρίσταται στην πρόσοψη του σημερινού σιντριβανιού.) Ωστόσο, το μήκος του υδραγωγείου είναι 22 χιλιόμετρα, γιατί δεν έχει ευθύγραμμο σχήμα. Το Άκουα Βίργκο οδηγούσε το νερό στα μπάνια Λουτρά του Αγρίππα. Υδροδότησε τη Ρώμη τουλάχιστον για τετρακόσια χρόνια[8]. Η καταστροφή των υδραγωγείων από Γότθους πολιορκητές το 537 με 538 ήταν το τελειωτικό χτύπημα για την αστική ζωή της ύστερης κλασσικής Ρώμης. Οι Ρωμαίοι στο Μεσαίωνα υδροδοτούνταν από μολυσμένα πηγάδια και από τον επίσης μολυσμένο ποταμό Τίβερη.
Το Ρωμαϊκό έθιμο της κατασκευής ενός όμορφου σιντριβανιού στο τέλος ενός υδραγωγείου που έφερνε νερό στη Ρώμη επανήλθε το δέκατο πέμπτο αιώνα στην εποχή της αναγέννησης. Το 1453 ο πάπας Νίκολας Ε΄ τελείωσε τις επισκευές του Άκουα Βέρτζινε, έχτισε μια απλή λεκάνη σχεδιασμένη από τον ανθρωπιστή αρχιτέκτονα Λέον Μπαττίστα Αλμπέρτι για να σηματοδοτεί την άφιξη του νερού[9]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ atlasf
.eu /poi /7118. Ανακτήθηκε στις 31 Οκτωβρίου 2019. - ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 10072. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2018.
- ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2018.
- ↑ 4,0 4,1 www
.archeoroma .it /siti /fontana-di-trevi /. - ↑ «Trevi fountain». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Σεπτεμβρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 29 Δεκεμβρίου 2015.
- ↑ Αν και έχουν προταθεί και άλλες ετυμολογίες. Αυτή είναι η σύγχρονη ετυμολογία που υιοθετήθηκε από τον Πίντο το 1986 και άλλους.
- ↑ Ο τεχνικός Ιταλικός όρος για ένα τέτοιο αποληκτικό συντριβάνι είναι μόστρα (mostra που σημαίνει έκθεση): Peter J. Aicher, "Terminal Display Fountains ("Mostre") and the Aqueducts of Ancient Rome" Phoenix 47.4 (Χειμώνας 1993:339-352).
- ↑ Pintochs. I and II.
- ↑ Hanns Gross, Rome in the Age of Enlightenment: the Post-Tridentine syndrome and the ancien régime. (Εκδόσεις Πανεπιστημίου του Κέιμπριτζ) 1990:28.