Φραγκίσκος του Ανζού
Ο Ηρακλής-Φραγκίσκος (18 Μαρτίου 1555[4] - 10 Ιουνίου 1584) από τον Οίκο των Βαλουά-Ανγκουλέμ ήταν δούκας του Εβρέ (1560-84), Αλανσόν, Περς (1566-84), Ανζού, Μπερί, Τουραίν (1576-84).
| Φραγκίσκος του Ανζού | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | François de France (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 18 Μαρτίου 1555 Σαιν-Ζερμαίν-αν-Λαι |
| Θάνατος | 19 Ιουνίου 1584[1] Σατώ-Τιερί |
| Αιτία θανάτου | φυματίωση |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Βασιλική Σαιν-Ντενί |
| Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Γαλλίας |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[2] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | αριστοκράτης |
| Οικογένεια | |
| Σύντροφος | Charlotte de Sauve |
| Γονείς | Ερρίκος Β΄ της Γαλλίας[3] και Αικατερίνη των Μεδίκων[3] |
| Αδέλφια | Ελισάβετ των Βαλουά Joan of Valois Κλαυδία των Βαλουά Ντιάν της Γαλλίας Βικτωρία των Βαλουά Φραγκίσκος Β΄ της Γαλλίας Louis of Valois Κάρολος Θ΄ της Γαλλίας Henri d'Angoulême Ερρίκος Γ΄ της Γαλλίας Μαργαρίτα της Γαλλίας |
| Οικογένεια | Οίκος του Βαλουά |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Δούκας του Ανζού |
| Θυρεός | |
.svg) | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ήταν ο τέταρτος από τους (επιζώντες) γιους του Ερρίκου Β΄ της Γαλλίας και της Αικατερίνης των Μεδίκων, κόρης του Λαυρέντιου δούκα του Ουρμπίνο και κυβερνήτη της Φλωρεντίας.
Αρχικά βαπτίστηκε Ηρακλής. Σε ηλικία 8 ετών ασθένησε από ευλογιά, που του άφησε σημάδια στο πρόσωπο και κύρτωση στη σπονδυλική στήλη. Το 1560 απεβίωσε ο πρωτότοκος Φραγκίσκος Α΄ της Γαλλίας και ο Ηρακλής άλλαξε το όνομά του σε Φραγκίσκος. Το 1574 απεβίωσε και ο δευτερότοκος Κάρολος Θ΄ της Γαλλίας· ο τριτότοκος Ερρίκος Γ΄ έγινε βασιλιάς της Γαλλίας και ο Ηρακλής-Φραγκίσκος έγινε διάδοχος.
Το διάστημα 1562-98 ήταν η περίοδος των Θρησκευτικών Πολέμων στη Γαλλία. Το 1575 ο Φραγκίσκος διαφώνησε με τον αδελφό του και έφυγε από το παλάτι. Πήγε με τους εξεγερμένους Ουγενότους του πρίγκιπα του Κοντέ και τον βασιλιά της Ναβάρρας. Αυτό ήταν αρκετό για να καταλάβει ο Ερρίκος Γ΄ πως έπρεπε να συνθηκολογήσει. Έτσι, χωρίς μάχη, το 1576 υπογράφτηκε η φιλο-Προτεσταντική ειρήνη με το διάταγμα (edict) του Μπωλιέ, που ο Ερρίκος Γ΄ αντάμειψε τους Προτεστάντες με γη και τίτλους. Ο δούκας του Αλανσόν πήρε το δουκάτο του Ανζού, Μπερί και Τουραίν.
Το 1579 έγιναν σκέψεις για να νυμφευτεί την Ελισάβετ Α΄ Τυδώρ της Αγγλίας. Αυτός ήταν 24 και αυτή 46, παρ' όλα αυτά γνωρίστηκαν. Ήταν φιλο-προτεστάντης, αλλά η Ελισάβετ Α΄ ήταν μάλλον μεγάλη σε ηλικία για να τεκνοποιήσει. Και οι δύο χώρες ήθελαν το γάμο για να παγιωθεί η ειρήνη, όμως ο Ερρίκος Γ΄ ήταν άτεκνος και ο Φραγκίσκος μάλλον θα τον διαδεχόταν ως βασιλιάς της Γαλλίας. Η Ελισάβετ Α΄ άκουσε τους συμβούλους της[5] και αποφάσισε να μην προχωρήσει στο γάμο.
Ο Γουλιέλμος Α΄ πρίγκιπας της Οράγγης τον κάλεσε να γίνει ηγεμόνας των Ηνωμένων Επαρχιών και ο Φραγκίσκος υπέγραψε γι' αυτό το 1580. Μετέβη στις Επαρχίες: η Βραβάντη και η Φλάνδρα τον υποδέχθηκαν πανηγυρικά, αλλά η Ολλανδία και το Ζέελαντ δεν ήθελαν καθολικό βασιλιά. Ο Φραγκίσκος έφερε γαλλικό στρατό και θέλησε να καταλάβει την Αμβέρσα (Antwerp), λέγοντας ότι τάχα θέλει να κάνει τελετή με τους στρατιώτες του μέσα στην πόλη. Όταν μπήκαν, η πολιτοφυλακή της πόλης τους αποδεκάτισαν και ο Φραγκίσκος μόλις που σώθηκε[6].
Ο Γουλιέλμος Α΄ έχασε την εκτίμηση του κόσμου, η Ελισάβετ Α΄ έληξε επίσημα το γάμο και η μητέρα του τον κατηγόρησε για το χαμό τόσων ευγενών[7]. Ο Φραγκίσκος ασθένησε από τριταίο ρίγος (ελονοσία). Επέστρεψε στο Παρίσι και συμφιλιώθηκε με τον αδελφό του. Απεβίωσε το 1584. Διάδοχος έγινε ο Ερρίκος της Ναβάρρας, ένας προτεστάντης· αυτό κλιμάκωσε την αντιπαράθεση.
Θεωρείται ότι είναι ο μαικήνας για τις Ταπεσερί των Βαλουά με παραστάσεις εορτών και προσώπων της Αυλής, που παρουσιάστηκαν στην Αικατερίνη των Μεδίκων[8].
Aναφορές Επεξεργασία
- ↑ (Αγγλικά) SNAC. w6sj2hr9. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb12544106f. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Le Roy Ladurie, Emmanuel (1987). L'État royal. Παρίσι: Hachette. σελ. 227. ISBN 2-01-009461-1.
- ↑ From Sir Philip Sidney's letter to Elizabeth I on the subject of Anjou (1579), in Katherine Duncan-Jones and Jan van Dorsten, eds, Miscellaneous prose of Sir Philip Sidney (1973) pp. 46-57
- ↑ see Jean Heritière, Catherine di Medici, Allen and Unwin, p397
- ↑ Strange, Mark (1976). Women of power: the life and times of Catherine dé Medici. Harcourt Brace Jovanovich. σελ. 273. ISBN 0-15-198370-4.
- ↑ Μετά το θάνατο του Φραγκίσκου, τις παρουσίασε στους γάμους της εγγονής της Χριστίνας της Λωρραίνης με τον Φερδινάνδο Α΄ των Μεδίκων, μεγάλο δούκα της Τοσκάνης. Έμειναν στο Ουφίτσι.
Βιβλιογραφία Επεξεργασία
- Lockyer, Roger (1985). Tudor and Stuart Britain 1471-1714. Longman Group UK Limited.