Χαράλαμπος Ψαρρός
Ο Χαράλαμπος Ψαρρός (1887 - Ιανουάριος 1972) του Γεωργίου ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός, ο οποίος υπηρέτησε ως βουλευτής και ως υπουργός. Ήταν αδερφός του διοικητή του 5/42 Συντάγματος Ευζώνων Δημητρίου Ψαρρού (1893, 17 Απριλίου 1944).
| Χαράλαμπος Ψαρρός | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1887 Χρισσό Φωκίδας |
| Θάνατος | Ιανουάριος 1972 |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Ελληνικός Συναγερμός, Ένωσις Κέντρου και Κόμμα Φιλελευθέρων |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Εσωτερικών Υπουργός Εσωτερικών της Ελλάδας Υπουργός μεταφορών της Ελλάδας Υπουργός Ταχυδρομείων, Τηλεγράφων και Τηλεφώνων της Ελλάδας Υπουργός Συγκοινωνιών της Ελλάδας μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Αθηνών) μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Φθιωτιδοφωκίδας) |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΓεννήθηκε το 1887 στο Χρισσό της Παρνασσίδας. [1] Σπούδασε νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών του οποίου αναγορεύτηκε διδάκτωρ, και εργάστηκε ως δικηγόρος.
Εξελέγη βουλευτής Φθιωτιδοφωκίδος το 1946 με το Κόμμα Βενιζελικών Φιλελευθέρων με 1.571 ψήφους.[2] Επανεξελέγη βουλευτής Αθηνών το 1950 με το Κόμμα Φιλελευθέρων, το 1952 με τον Ελληνικό Συναγερμό , το 1956 με την ΕΡΕ και στις 6 Φεβρουαρίου 1965 με την Ένωση Κέντρου, στη θέση του αποβιώσαντος Λουκή Ακρίτα, ως τις 14 Απριλίου 1967.
Ο Ψαρρός αποστάτησε από την Ένωση Κέντρου και αναφέρεται σε έκθεση της CIA στην ομάδα των αποστατών που στήριζαν την κυβέρνηση του Στεφανόπουλου (από τις 17 Σεπτεμβρίου 1965 έως τις 22 Δεκεμβρίου 1966)[3].
Υπηρέτησε ως υπουργός Εσωτερικών στην κυβέρνηση του Παναγιώτη Κανελλόπουλου τον Νοέμβριο του 1945.[4]. Στην κυβέρνηση Σοφοκλή Βενιζέλου διορίστηκε υπουργός Μεταφορών και Ταχυδρομείων, Τηλεγράφων και Τηλεφώνων από τις 24 Μαρτίου 1950 [5], χαρτοφυλάκιο που διατήρησε και στην κυβέρνηση Πλαστήρα ως τις 21 Αυγούστου 1950 και στην κυβέρνηση Παπάγου ήταν υπουργός Συγκοινωνιών από τις 19 Νοεμβρίου 1952 ως τις 11 Απριλίου 1954.[6]
Απεβίωσε τον Ιανουάριο του 1972.[7]
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Ελληνικόν who's who, Εκδοτικός Οργανισμός Ελληνικών who's who 1962, σελ. 570.
- ↑ «ΕΚΛΟΓΕΣ 1946 – ΟΙ 1.538 ΠΟΛΙΤΕΥΤΕΣ». Εφημερίδα Εμπρός. 31 Μαρτίου 1946. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Νοεμβρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ «Έκθεση - ντοκουμέντο του σταθμάρχη της CΙΑ για την πλειονότητα των αποστατών ένα χρόνο μετά τα γεγονότα του 1965». Έθνος. 17 Μαΐου 2008. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Αυγούστου 2015. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ ««Κυβέρνησις Παναγιώτη Κανελλόπουλου (De Facto) Από 1.11.1945 έως 22.11.1945»». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ ««Κυβέρνησις Σοφοκλή Βενιζέλου, Από 23.3.1950 Έως 15.4.1950»». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ «Κυβέρνησις Αλέξανδρου Παπάγου, Από 19.11.1952 Έως 6.10.1952». Γενική Γραμματεία της Κυβέρνησης. Ανακτήθηκε στις 29 Νοεμβρίου 2015.
- ↑ Βύρων Πολύδωρας, "Η Μείζων Αθήνα", Καστανιώτης 2002, σελ. 700.