Αυτό το λήμμα αφορά το κράτος των Κοζάκων. Για άλλες χρήσεις, δείτε: Χετμανάτο.

Το Χετμανάτο[2] (ουκρανικά: Гетьманщина) ή Στρατός της Ζαπορόζιας (ουκρανικά: Військо Запорозьке) ήταν ένα κράτος των Κοζάκων[3][4][5] στην Κεντρική Ουκρανία μεταξύ 1649 και 1764 (μερικές πηγές αναφέρουν μέχρι το 1782).[3] Επίσης, τα διαστήματα 1655–1657[6] και 1669–1685[7][8] αποτέλεσε υποτελές κράτος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Χετμανάτο των Κοζάκων
30 Ιανουαρίουιουλ. / 9  Φεβρουαρίου 1648γρηγ.21 Νοεμβρίουιουλ. / 2  Δεκεμβρίου 1764γρηγ.

Σημαία

Έμβλημα
ΧώραΧετμανάτο των Κοζάκων
ΠρωτεύουσαΤσιχίριν, Μπατούριν, Χλούχιβ και Χάντιατς
Ίδρυση30 Ιανουαρίουιουλ. / 9  Φεβρουαρίου 1648γρηγ.[1]
ΘρησκείαΡωσική Ορθόδοξη Εκκλησία
Πολίτευμαεκλεκτορική μοναρχία και στρατοκρατία
Έκταση200.000 km²
Πληθυσμός1.500.000 (18ος αιώνας)
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Το Χετμανάτο ιδρύθηκε από τον χετμάνο του στρατού της Ζαπορόζιας Μποχντάν Χμελνίτσκι κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του 1648–57. Η υπογραφή μιας στρατιωτικής συμμαχίας με το Βασίλειο της Ρωσίας στη Συνθήκη του Περέγιασλαβ του 1654 θεωρείται βασικό σημείο αναφοράς του Χετμανάτου στη σοβιετική, ουκρανική και ρωσική ιστοριογραφία. Ωστόσο, το επίσημο έγγραφο, το οποίο συμβόλιζε την ένωση μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, δεν διατηρήθηκε ποτέ και θεωρείται φανταστικό.[9][10][11] Η Συνθήκη του Αντρούσοβο το 1667, η οποία διεξήχθη χωρίς καμία εκπροσώπηση από το Χετμανάτο, καθιέρωσε σύνορα μεταξύ πολωνικών και ρωσικών κρατών, διαιρώντας το Χετμανάτο στη μέση κατά μήκος του Δνείπερου.

Μετά από μια αποτυχημένη απόπειρα διάσπασης της ένωσης με τη Ρωσία από τον Ιβάν Μαζέπα το 1708, ολόκληρη η περιοχή συμπεριλήφθηκε στην κυβέρνηση του Κιέβου[12] και η αυτονομία των Κοζάκων περιορίστηκε αρκετά. Η Αικατερίνη Β΄ της Ρωσίας κατάργησε επίσημα το Χετμανάτο το 1764 και το διάστημα 1764–81 η περιοχή ενσωματώθηκε ως διοικητικό συμβούλιο της Κυβέρνησης της Μικρής Ρωσίας με επικεφαλής τον Πιοτρ Ρουμιάντσεφ.

Δείτε επίσης

Επεξεργασία

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. «Енциклопедія історії України» (Ουκρανικά) Naukova Dumka. Κίεβο. 2003. ISBN-10 966-00-0632-2.
  2. Γιάννης Κ. Καρράς Εμπόριο, Πολιτική και Αδελφότητα: Ρωμιοί στη Ρωσία 1700-1774[νεκρός σύνδεσμος] σελ. 160, ΕΚΠΑ
  3. 3,0 3,1 Okinshevych, Lev; Arkadii Zhukovsky (1989). «Hetman state». Encyclopedia of Ukraine. 2. http://www.encyclopediaofukraine.com/display.asp?linkpath=pages%5CH%5CE%5CHetmanstate.htm. Ανακτήθηκε στις 9 September 2017. 
  4. Smoliy, Valeriy (1991). (στα uk) (PDF)Ukrainian Historical Journal (4). ISSN 0130-5247. http://history.org.ua/JournALL/journal/1991/4/3.pdf. Ανακτήθηκε στις 20 January 2016. 
  5. Saltovskiy, Oleksandr (2002). «КОНЦЕПЦІЇ УКРАЇНСЬКОЇ ДЕРЖАВНОСТІ В ІСТОРІЇ ВІТЧИЗНЯНОЇ ПОЛІТИЧНОЇ ДУМКИ (від витоків до початку XX сторіччя)». litopys.org.ua. Kyiv. Ανακτήθηκε στις 22 Δεκεμβρίου 2014. 
  6. Kármán & Kunčevic 2013, σελ. 150.
  7. Kármán & Kunčevic 2013, σελ. 142.
  8. Magocsi 2010, σελ. 369.
  9. Kharchenko, O. Pereyaslav Treaty: a still living myth?. Newspaper Den. 21 January 2014
  10. Orest Subtelny Treaty of Pereyaslav Αρχειοθετήθηκε 2023-03-21 στο Wayback Machine.. "Ukraine - A History". University of Toronto Press, 1993
  11. Horobets, V. The Pereyaslav Rada of 1654 in myths and reality. Newspaper Den. 8 April 2003
  12. «Decree on the establishment of provinces and cities of rospisanii (Google translation)». Garant-Service. Ανακτήθηκε στις 3 Οκτωβρίου 2011. 

Βιβλιογραφία

Επεξεργασία

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία