Βικιπαίδεια

Χρήστης:98BlakeAvenue/πρόχειρο

 Αυτή η σελίδα είναι το κύριο «πρόχειρο χρήστη» του 98BlakeAvenue. Ένα «πρόχειρο χρήστη» είναι υποσελίδα της προσωπικής σελίδας του χρήστη στη Βικιπαίδεια. Εξυπηρετεί ως χώρος πειραματισμών και ανάπτυξης σελίδων και δεν είναι εγκυκλοπαιδικό λήμμα.
Επεξεργαστείτε ή δημιουργήστε το δικό σας πρόχειρο εδώ ή κάνετε δοκιμές στο κοινόχρηστο Πρόχειρο Βικιπαίδειας.

Μπεάτα Μαρία Κιτσίκη-Παναγοπούλου

Το λήμμα πιθανόν να περιλαμβάνει πληροφορίες που αποτελούν πρωτότυπη έρευνα, που δεν έχουν προηγουμένως δημοσιευτεί ή δεν έχουν ελεγχθεί από ειδικούς. Εάν δεν συμβαίνει αυτό παραθέστε τις πηγές που επιβεβαιώνουν την επαληθευσιμότητα του λήμματος, διαφορετικά αφαιρέστε ό,τι αποτελεί προσωπική γνώση ή έρευνα του συντάκτη.
Παρακαλούμε δείτε τις σχετικές παρατηρήσεις στη σελίδα συζήτησης.
98BlakeAvenue/πρόχειρο
Πληροφορίες ασχολίας
δεδομένα

Από τη Wikipedia, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

Μπεάτα Μαρία Κιτσίκη-Παναγοπούλου, δ.φ.

Η Μπεάτα Μαρία Κιτσίκη-Παναγοπούλου (Beata Maria Kitsikis Panagopoulos) είναι ομότιμη καθηγήτρια της Τέχνης και των Ανθρωπιστικών Σπουδών. Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 27 Ιουνίου 1925 και είναι μόνιμος κάτοικος ΗΠΑ από το 1947. Ήταν καθηγήτρια στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Σαν Χοσέ (SJSU), συνταξιοδοτηθείσα το 1988.[1]

Ο πρώιμος βίος και η εκπαίδευση Επεξεργασία

Η Μπεάτα Κιτσίκη-Παναγοπούλου είναι κόρη και το μεγαλύτερο από τα τρία παιδιά του Νικολάου Κιτσίκη[2][3] και της Μπεάτας Μερόπης Πετυχάκη[4], και γεννήθηκε στην Αθήνα. Ο Νικόλαος Κιτσίκης ήταν καθηγητής και πρύτανης του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ) στην Αθήνα και είχε χρηματίσει γενικός διευθυντής Δημοσίων Έργων στην κυβέρνηση του Ελευθερίου Βενιζέλου, 1917-1920.[5] Κατά τη γέννησή της, ο πατέρας της διατελούσε τεχνικός διευθυντής της βρετανικής εταιρείας MacAlpine και, μεταξύ άλλων έργων, είχε κατασκευάσει το λιμάνι του Ηρακλείου Κρήτης.[6]

Η Μπεάτα Πετυχάκη, που γεννήθηκε στις 14 Ιουλίου 1907, ήταν κόρη του Εμμανούηλ Πετυχάκη, Κρητικού στην καταγωγή, ο οποίος δραστηριοποιούνταν επιχειρηματικά στην Αίγυπτο. Η Μπεάτα Πετυχάκη παντρεύτηκε τον Νικόλαο Κιτσίκη σε ηλικία δεκαέξι ετών και μετέβη στην Αθήνα, γενέτειρα της Παναγόπουλου.

Η Παναγοπούλου μεγάλωσε σε διάφορα μέρη, στο κέντρο της Αθήνας, στο προάστιο της Εκάλης και τελικά στη συνοικία του Κολωνακίου. Τελείωσε το γυμνάσιο το 1943. Την επόμενη διετία σπούδασε αρχιτεκτονική στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο (ΕΜΠ) και αρχαιολογία στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Τον Φεβρουάριο του 1947 η Παναγοπούλου εγκατέλειψε την Ελλάδα και μετέβη στις ΗΠΑ με υποτροφία στο Ανατολικό Ινστιτούτο του Πανεπιστημίου του Σικάγου. Από το ίδιο πανεπιστήμιο, όπου αποφοίτησε, πήρε και τον μεταπτυχιακό της τίτλο ειδίκευσης (μάστερ) στην Ιστορία της Μεσαιωνικής Τέχνης με την εποπτεία του καθηγητή Ούλριχ Μίντελντορφ.[7][8]

Ο μετέπειτα βίος, η διδασκαλία και η περαιτέρω εκπαίδευση Επεξεργασία

Στο πανεπιστήμιο του Σικάγου γνώρισε τον μεταπτυχιακό φοιτητή Επαμεινώνδα Πέτρο Παναγόπουλο (Νώντας) που εκπονούσε τη διδακτορική διατριβή του. Στη συνέχεια παντρεύτηκαν και απέκτησαν δύο παιδιά. Η οικογένεια μετακόμισε αρχικά στο Ντιτρόιτ της πολιτείας του Μίσιγκαν, όπου ο Νώντας ανέλαβε τη διδασκαλία στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Ουέιν. Το 1956 η οικογένεια μεταφέρθηκε στο Σαν Χοσέ της Καλιφόρνιας, όπου ο Νώντας δίδαξε Αμερικανική Ιστορία στο πολιτειακό πανεπιστήμιο της πόλης. Κατά την περίοδο αυτή, η Μπεάτα με τον σύζυγό της, τον Νώντα, συνέγραψαν από κοινού την ενότητα για τον «Νεότερο πολιτισμό» στο κεφάλαιο «Ελλάς» στην Encyclopedia Americana (έκδοση 1958).[9]

Η Παναγοπούλου απέκτησε την πιστοποίηση για τη διδασκαλία Τέχνης και Γαλλικής γλώσσας και ξεκίνησε να διδάσκει στο γυμνάσιο του Φρέμοντ στην πόλη Σάνιβεϊλ, της κομητείας Σάντα Κλάρας. Το 1961 άρχισε να διδάσκει Ιστορία Τέχνης στο Κολέγιο Φούτχιλ. Το 1962 έγινε αποδεκτή στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ για να εκπονήσει διδακτορική διατριβή στο τομέα της Ιστορίας της Τέχνης, αλλά μεταπήδησε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας στο Μπέρκλεϊ, στο Τμήμα της Ιστορίας της Τέχνης, το 1964. Με την ολοκλήρωση της διατριβής της στη Σορβόνη στο Παρίσι, πήρε τον διδακτορικό τίτλο το 1970.[10] Εφεξής δίδαξε στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Σαν Χοσέ έως το 1988. Στη διάρκεια αυτής της περιόδου ανέλαβε καθηγήτρια (θέση Kress professor) στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα και παράλληλα διετέλεσε επί τριετία διευθύντρια της Γενναδείου Βιβλιοθήκης.[11]

Η δεκαετία του 1970, η διδασκαλία και η συγγραφή στον τομέα των Ανθρωπιστικών Σπουδών Επεξεργασία

Δύο μείζονος σημασίας εμπειρίες καθόρισαν τη διδακτική φιλοσοφία της Παναγοπούλου που έδωσε έμφαση στη σπουδαιότητα της ανθρωπιστικής μόρφωσης. Πρώτον, στο Πανεπιστήμιο του Σαν Χοσέ έγινε καθηγήτρια στο νεωτεριστικό τετραετές πρόγραμμα υπό την επωνυμία «Νέο Κολέγιο», ένα πρόγραμμα σπουδών που βασιζόταν σε μικρά σεμινάρια που διερευνούσαν σημαντικά θέματα του νεότερου βίου.[12][13] Δεύτερον, το ταξίδι της στην Κίνα το 1975. Ήταν μια περιήγηση για εκπαιδευτικούς υπό την ηγεσία της κινεζικής κυβέρνησης και αποτελούσε μέρος των πρώιμων προσπαθειών του Μάο τσε Τουνγκ να επιδείξει την Κίνα στον κόσμο. Η Παναγοπούλου ενθουσιάστηκε, όπως αντανακλάται σε ένα άρθρο της στο περιοδικό Educator του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας του Λος Άντζελες (UCLA) το 1976 υπό τον τίτλο: «Περί της δημιουργικότητας στη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας. Η προοπτική ενός ιστορικού της τέχνης»,[14] καθώς και στο περιεχόμενο των μαθημάτων της με αντικείμενο τις Γυναίκες και την Τέχνη[15] στο πρόγραμμα Νέο Κολέγιο.[16]

Το κύριο έργο: Η φραγκική μοναστική αρχιτεκτονική στην Ελλάδα Επεξεργασία

Το 1979 δημοσιεύθηκε το βιβλίο της Παναγοπούλου Κιστερκιανές και Ελεημοσυνικές Μονές στη Μεσαιωνική Ελλάδα από τον εκδοτικό οίκο του Πανεπιστημίου του Σικάγου. Η εκδοτική σημείωση αναφωνούσε: «Πρόκειται για τη μοναδική πλήρη μελέτη των διαπρεπέστερων γοτθικών μονών που διασώζονται, τα οποία οικοδομήθηκαν κατά τη Φραγκοκρατία και την Ενετοκρατία στην Ελλαδα μετά την κατάκτηση της Κωνσταντινούπολης το 1204 μ.Χ.» (Walter Horn/ Βάλτερ Χορν,  Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ).[17]

Στο βιβλίο Κιστερκιανές και Ελεημοσυνικές Μονές στη Μεσαιωνική Ελλάδα, η Παναγοπούλου διερεύνησε την ανάπτυξη της λατινικής εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής στην Ελλάδα. Παρείχε νέο υλικό, ανάμεσα σε άλλα, φωτογραφίες και σχέδια. Στο παρελθόν, αυτό το γνωστικό αντικείμενο παρουσίαζε υπερβολική δυσκολία για τους μεσαιωνολόγους και τους ιστορικούς της τέχνης στην προσέγγισή του. Τo Google Scholar [18]εμφανίζει 43 παραθέματα μελετητών που αναφέρονται στο εν λόγω έργο.

Καθηγήτρια (Kress professor) και διευθύντρια της Γενναδείου Βιβλιοθήκης Επεξεργασία

Το 1982 η Παναγοπούλου ανέλαβε καθηγητική θέση (Kress professor) στην Αμερικανική Σχολή Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα (ASCSA) και τον Ιούλιο του 1983 έγινε διευθύντρια της Γενναδείου Βιβλιοθήκης της Αμερικανικής Σχολής, ενός αποθετηρίου της ελληνικής ιστορίας, γραμματείας και τέχνης από την αρχαιότητα έως τη νεότερη εποχή, και τμήμα της Σχολής. Υπήρξε μια αξιοσημείωτη τοποθέτηση, καθώς η θέση του διευθυντή στη βιβλιοθήκη χήρευε από το 1977. Διετέλεσε διευθύντρια έως τον Ιούλιο του 1986. Υπό την εποπτεία της η Γεννάδειος Βιβλιοθήκη διεύρυνε το ωράριο λειτουργίας της, περιλαμβάνοντας επιπλέον ώρες και δύο απογεύματα την εβδομάδα, ώστε εξυπηρέτησε μεγαλύτερο αναγνωστικό κοινό. Η διάρθρωση της βιβλιοθήκης επανασχεδιάστηκε. Ένας νέος εκθετικός χώρος και ένα τμήμα για αρχειακή έρευνα προστέθηκαν στο κτήριο.[19] Υπό την ηγεσία της αυξήθηκε αισθητά το ενδιαφερόμενο κοινό για τη δραστηριότητα της Βιβλιοθήκης: οι μηνιαίες διαλέξεις, οι συναυλίες μουσικής δωματίου και τα εκθέματα προκάλεσαν μεγαλύτερη απήχηση. Η Βιβλιοθήκη είχε παρουσίαση για τις φιλολογικές εκδηλώσεις στη Θεσσαλονίκη, για τους θησαυρούς του όρους Σινά και το πατριαρχείο της Αλεξανδρείας, και για τα πεπραγμένα της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα. Το 1985 η Αθήνα ανακηρύχθηκε πολιτιστική πρωτεύουσα της Ευρώπης και η Γεννάδειος βιβλιοθήκη συμμετείχε πλήρως στις εκδηλώσεις που πραγματοποιήθηκαν στη διάρκεια του έτους. Η Βιβλιοθήκη αποτέλεσε τμήμα πέντε εκθέσεων και επιπλέον συνέβαλε σημαντικά σε ένα τηλεοπτικό πρόγραμμα με θέμα το βίο του Ιωάννη Γεννάδειου.[20] [21]

H αρχιτεκτονική του βαλκανικού τουρκο-μπαρόκ Επεξεργασία

Στα τέλη της δεκαετίας του 1970 και τις αρχές της δεκαετίας του 1980 η Παναγοπούλου διεξήγαγε την έρευνά της αλλά και συγχώνευσε αποσπασματικές μελέτες που αφορούσαν συγκεκριμένα μεγάλα αρχοντικά που οικοδομήθηκαν στην Ελλάδα και τα Βαλκάνια στο διάστημα 1700-1900. Η έρευνά της ανέδειξε ως μια αναδυόμενη τάξη τους ιδιοκτήτες αυτών των αρχοντικών, οι οποίοι ήταν έμποροι δραστηριοποιούμενοι σε προϊόντα, όπως το δέρμα, το κερί και τα υφάσματα, τα οποία πουλούσαν από την Οθωμανική αυτοκρατορία στις επικερδείς ευρωπαϊκές αγορές, στη Μαδρίτη, τη Βιέννη και τη Βενετία. Αυτή η τάξη των εμπόρων ήταν προσηλωμένη στη γλώσσα και τη θρησκεία της, δεν είχε ωστόσο ακλόνητη αφοσίωση ως προς την εθνικότητά της. Αναχωρούσαν κατά τις αρχές της άνοιξης και επέστρεφαν στον τόπο τους όταν ξεκινούσε ο χειμώνας. Με το πέρασμα του χρόνου πλούτισαν και έκτισαν οικίες χρησιμοποιώντας περιοδεύοντες μαστόρους κυρίως από την Ήπειρο και τη Δυτική Μακεδονία.[22]

Βραβεία Επεξεργασία

Το 1982 απονεμήθηκε στην Παναγοπούλου το ετήσιο βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών για τις ανθρωπιστικές επιστήμες. Επίσης, το 1992 στις ΗΠΑ τιμήθηκε με το βραβείο Axion της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης Επαγγελματιών της Καλιφόρνιας.

Προσωπικά στοιχεία Επεξεργασία

Ο επί 48ετία σύζυγος της Παναγοπούλου ήταν ο Επαμεινώνδας Πέτρος Παναγόπουλος. Απέκτησαν δύο παιδιά. Η Παναγοπούλου συνταξιοδοτήθηκε το 1988 από το Πανεπιστήμιο του Σαν Χοσέ (SJSU) και διάγει τη μετέπειτα ζωή της ως σήμερα στο Σαν Φραντσίσκο και ταξιδεύοντας συχνά.

Δημοσιεύσεις Επεξεργασία

Panagopoulos, Beata Kitsikis, Cistercian and Mendicant Monasteries in Medieval Greece, University of Chicago Press, 1979. ISBN 0-226-64544-4, World Cat.org 4495918


Panagopoulos, Beata Kitsikis,  "“Death at the Firing Squad”: Women in the Resistance and the Holocaust, The Voices of Witnesses", ed. Vera Laska, Contributions in Women’s Studies, no.37, Greenwood Press, Westport Connecticut, 1983

Panagopoulos, E.P. and Beata Maria Panagopoulos, "Greece: Modern Culture (section 8)", Encyclopedia Americana, New York: Americana Corporation, Volume 13 (1958) Goethe-HAW, pp. 418e

Panagopoulos, Beata Kitsikis, "On Creativity In The People’s Republic of China", UCLA Educator, Graduate School of Education, vol. 18, no. 2 (Spring 1976), pp. 29–35

Μπεάτα  Κιτσίκη Παναγοπούλου, «Οι γυναίκες ζωγράφοι στην Αμερική», Ζυγός, 22-23 (Σεπτ.-Δεκ. 1976), 105-108

Μπεάτα  Κιτσίκη Παναγοπούλου, «Κεραμικά της Σιμόν Κωστοπούλου, Ζυγός, Νοέμ.-Δεκ. 1983, 63-65.

Panagopoulos, Beata Maria, "The Aghia Sophia Church In Oakland", Αρχιτεκτονική. A periodical of Architecture and Art published in Greece in Greek, English and German Languages, vol. 7, no. 41 (Oct. 1963), pp. xviii-xxi

Panagopoulos, Beata, Kitsikis, "Some Venetian Churches in Crete", Estratto Arte Veneta, Annata XXX (1976)

Panagopoulos, Beata Kitsikis, "Medieval Architecture In Greece: Western Monastic Orders in the Latin States Formed On Byzantine Territory", αρχικά Actes Du XVe Congres International D’Etudes Byzantines Athenes, 1976 II, Art et Archeologie, 1981

Μπεάτα  Κιτσίκη Παναγοπούλου, Δυτικός μοναχισμός στην Πελοπόννησο: Κιστερκιανοί, Φραγκισκανοί, Δομινικανοί, τον 13ο και 14ο Αιώνα,  ΕΙΕ- Ινστιτούτο Βυζαντινών Ερευνών, Διεθνή Συμπόσια 14,  Αθήνα 2004, αδημοσίευτο.

Βλ. επίσης

Histoire picturale de la guerre de l'indépendance héllenique, Geneva, Editions d'art Boissonas et Paris: Librairie Jean Budy & Cie., 1926 [πανομοιότυπη έκδοση της περίφημης σειράς των πινάκων, κατά παραγγελία του στρατηγού Μακρυγιάννη, από τον ζωγράφο Παναγιώτη Ζωγράφο τη δεκ. 1830]

Μουτσόπουλος, Κ. Νικόλαος, Βυζαντινά και Οθωμανικά, Αθήνα: Νησιδες, 2005. ΙSBN 13 9789608263420

https://www.politeianet.gr/sygrafeas/moutsopoulos-k-nikolaos-25672

_________ «O ζωγράφος του στρατηγού Μακρυγιάννη», Δημήτρια ΙΘ’ (Οκτ.-Νοέμ. 1984) Λαογραφικό-Εθνολογικό Μουσείο Μακεδονίας , Θεσσαλονίκη.

__________"Dallas Library Exhibits Rare Books From Greece", Dallas Morning News, April 11, 1985

___________"The Griffon", Gennadius Library, American School of Classical Studies, Annual Review, έκδοση του Συλλόγου των φίλων της Γενναδείου Βιβλιοθήκης, no. 1 και 2( Αθήνα 1986)

__________Guide to the San Jose State University, New College Records, MSS.2009.11.03, Online Archive of California.

https://oac.cdlib.org/findaid/ark:/13030/kt838nf3pd/entire_text/

___________ Newsletter, American School of Classical Studies at Athens, fall 1982, p.15

___________ Newsletter, American School of Classical Studies at Athens, spring 1983, pp. 6-7

___________ Newsletter, American School of Classical Studies at Athens, summer 1984, p. 9

___________ Newsletter, American School of Classical Studies at Athens,winter 1984, p. 10

___________ Newsletter, American School of Classical Studies at Athens, spring 1985, pp. 8-9

___________ Newsletter, American School of Classical Studies at Athens, spring 1986, pp. 6-7

___________ Newsletter, American School of Classical Studies at Athens, fall 1986, p. 1

__________"Sparta Life", fall 1968, King Library Digital Collections, San Jose State University Student Publications Collection, San Jose State University.

https://digitalcollections.sjsu.edu/islandora/object/islandora%3A86_1877?solr_nav%5Bid%5D=575fef5cff64e6251a2e&solr_nav%5Bpage%5D=0&solr_nav%5Boffset%5D=5#page/28/mode/2u

Derenzi, Karen M., "Students Get Opportunity to Travel for SJSU Credits", Spartan Daily, vol.89, no. 46 (4 Nov. 1987), p.1

https://scholarworks.sjsu.edu/cgi/viewcontent.cgi?article=7638&context=spartandaily.

Λίζα Πετρίδη, «Βαλκάνια, παλιά αρχοντικά», Ταχυδρόμος, 50 (1544) (15  Δεκ. 1983), 46–48

Panagopoulos, Beata Kitsikis, Emeritus and Retired Faculty Biographies, SJSU, ScholarWorks, San Jose State University https://scholarworks.sjsu.edu/erfa_bios/208/

  1. ↑ Panagopoulos, Beata Kitsikis. "Emeritus and Retired Faculty Biographies. SJSU". ScholarWorks. San Jose State University.
  2. ↑ Pappa, Elle (1986). Νίκος Κιτσίκης. Ο επιστήμονας, ο άνθρωπος, ο πολιτικός [Nikos Kitsikis, the Scholar, the Man, the Politician] (in Greek). Athens: ΤΕΕ Τεχνικο Επιμελητηριο Ελλαδας Technical Chamber of Greece.
  3. ↑ Νίκος Κιτσίκης, Αφιέρωμα [Nikos Kitsikis, Homage]. ΤΕΕ, Τεχνικο Επιμελιτηριο Ελλαδας, Technical Chamber of Greece 1978.
  4. ↑ Kitsikis, Beata (1982). Γνώρισα τους Κόκκινους Φρουρούς [I Have Known the Red Guards]. Athens: Kedros
  5. ↑ Halkiadakis, Emanouil (2003). Νίκος Κιτσίκης. Ο επιστήμονας, ο άνθρωπος, ο πολιτικός [The Technical Chamber of Greece between the Two Wars, The Role of Nikos Kitsikis] (in Greek). Athens, Greece: ΤΕΕ Τεχνικο Επιμελιτηριο Ελλαδας Technical Chamber of Greece
  6. ↑ Drandakis, Leonidas G. (August 27, 2003). "Ο Νίκος Κιτσίκης και το Ηράκλειο"[Nikos Kitsikis and Heraklion]. Πατρις, Αρχειο Εφημεριδας Πατρις -January 2003 through August 2017 (in Greek).
  7. ↑ Panagopoulos, Beata Maria (March 1956). Frankish Art in Greece Thirteenth to Eighteenth Centuries. M.A. Dissertation number 3049, Department of Art, Humanities Division. Chicago Illinois: University of Chicago.
  8. ↑ Panagopoulos, Beata Kitsiki (1979). Cistercian and Mendicant Monasteries in Medieval Greece. Chicago: University of Chicago Press. pp. xix, xx. ISBN 0-226-64544-4.
  9. ↑ Panagopoulos, E.P.; Panagopoulos, Beata Maria (1958). "Greece: Modern Culture (section 8)". Encyclopedia Americana. New York: Americana Corporation. 13 Goethe-HAW: 418e. LCCN 58-6264.
  10. ↑ Panagopoulos, Beata Kitsikis (1970). "Eglises et Monasteres de la periode franque et venitienne en Grece" (in French).
  11. ↑ "News". Newsletter of American School of Classical Studies at Athens. American School of Classical Studies At Athens: 15. Fall 1982
  12. ↑ "Guide to the San Jose State New College Records MSS.2009.11.03". Online Archive of California.
  13. ↑ "Sparta Life". King Library Digital Collections, San Jose State University Student Publications Collection, San Jose State University. Fall 1968.
  14. ↑ Panagopoulos, Beata Kitsikis (Spring 1976). "On Creativity in The People's Republic of China". UCLA Educator. Graduate School of Education, University of California , Los Angeles. 18 (2): 29–35.
  15. ↑ Panagopoulos, Beata Kitsikis (September–December 1976). "American Women Artists" [Greek:________ Οι γυναικες ζογραφοι στην ‘΄Αμερικι, ΖΥΓΟΣ, 22-23, Σεπτεμβριος-Δεκεμβριος, 1976 105-108)]. Zygos (in Greek). Issue 22-23: 105–108
  16. ↑ Schultz, Jeanie (November 21, 1975). "China Young in Spirit-prof". Spartan Daily.
  17. ↑ Panagopoulos, Beata Kitsiki (1979). Cistercian and Mendicant Monasteries in Medieval Greece. Chicago: University of Chicago Press. pp. Book jacket. ISBN 0-226-64544-4.
  18. ↑ Panagopoulos, B. "Google Scholar".
  19. ↑ "News". Newsletter of the American School of Classical Studies at Athens. American School of Classical Studies at Athens: 15. Fall 1982.
  20. ↑ "The Griffon". Annual Review of the Gennadius Library , American School of Classical Studies at Athens. Athens, Greece: Syllogos of the Philoi of the Gennadius Library. 1 and 2. 1986.
  21. ↑ "News". Newsletter of American School of Classical Studies at Athens. American School of Classical Studies at Athens. Fall 1986.
  22. ↑ Petridi, Lisa (December 15, 1983). "Βαλκανια, Παλλια Αρχοντικα" ["The Balkans:Historic Mansions" Tachidromos]. Ταχιδρομος (in Greek). 50 (1544): 46–48.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Χρήστης:98BlakeAvenue/πρόχειρο&oldid=8912969"