Το σύμβολο του Τενγκρισμού

Ο Τενγκρισμός ήταν μια σαμανιστική θρησκεία, την οποία ακολούθησαν κυρίως στην Βορειοκεντρική Ασία. Έθνη όπως οι Τούρκοι, οι Μογγόλοι, οι αρχαίοι Βούλγαροι, οι Αλταϊστές, οι Ούννοι, οι Ξιανμπέϊ, οι Ξιόνγκνου και οι αρχάιοι Ούγγροι πίστευαν στον Τενγκρισμό. Οι "πυλώνες" που αποτελούσαν αυτή τη θρησκευτική ιδεολογία ήταν ο σαμανισμός, ο τοτεμισμός και ο ανιμισμός. Υπήρχαν πιστοί λαοί όπου ο Θεός τους ήταν ενας ή πολλοί.

Ως ο κύριος Θεός τους, ήταν ο Τενγκρί που σημαίνει Ουράνιος Θεός, και θεώρησαν μάλιστα οτι ήταν και ο δημιουργός του γνωστού σύμπαντος. Οι ίδιοι επίσης, υποστήριζαν οτι είναι ο άγνωστος Θεός αλλα πιστεύαν πάντα στην πνευματική ύπαρξη του. Απο την άλλη, τα έθνη που πίστευαν οτι υπήρχαν και άλλοι θεοί που αποτελούσαν τη φύση στην όποια ζούσαν. Η μητέρα της Γης, Γερ-σαμπ, ο θεός Έρλικ που ήταν υπέθυνος για τον κάτω κόσμο και ο αρχηγός των πνευμάτων της φύσης και οι Ουμάϊ οι οποίοι καθόριζαν τις ζωές των ψυχών. Θεότητες ήταν επίσης και πολλά στοιχεία της φύσης όπως το νερό, ο αέρας, η φωτιά, η βροχή κ.α. Όσον αφορά την παρουσία του ανθρώπου, προήλθε απο την σύζευξη του Τενγκρί με την Γερ-σαμπ[1][2].

Ιδεολογία Επεξεργασία

Η σημασία του τενγκρισμού επικεντρώνεται στην αρμονία της ανθρωπότητας με τη φύση. Αυτό οδηγεί στην προσπάθεια ισορροπίας σχέσεων, ώστε ο άνθρωπος να μπορεί να ζήσει με αξιοπρέπεια. Επιπλέον, η ανθρωπότητα αξιολογεί την προσπάθεια των θεοτήτων της.

Σήμερα αυτη η ιδεολογία εξακολουθεί να υπάρχει σε αρκετά μεγάλο βαθμό, και την ακολουθούν φυλές των Χακανών και των Τουβανών, στην Τουρκία και στην κεντρική Ασία, αντίστοιχα. Στην Τουρκία η ονομασία του τενγκρισμού είναι Göktanrı.

Ιστορία της θρησκείας Επεξεργασία

Αρχικά, το όνομα Τενγκρί, εμφανίστηκε σε αρχαίες κινέζικες επιγραφές. Επιπλέον, γραπτώς σε λίθους, η αρχαία φυλή των Τούρκων έχουν αναφέρει πληροφορίες σχετικά με τον Τενγκρισμό, και χρονολογείται περίπου στον 6ο αιώνα μ.Χ. Μια ανακάλυψη που επίσης έχει το ίδιο ενδιαφέρον με τα προαναφερόμενα, έγινε το 1889 στην Μογγολία, στην κοιλάδα Ορκχόν. Τα στοιχεία απέδειξαν πως η χρονολογία που έγιναν αυτές οι επιγραφές ήταν τον 8ο αιώνα μ.Χ. Την σχέση τους με τον Τενγκρισμό είχαν και οι Πέρσες με τους Άραβες. Παρόμοια περιστατικά, συνέβησαν στην Κριμαία και στην Αρμενία, ωστόσο τα γραφόμενα αυτά είχαν ως σκόπιμο την πτώση της θρησκείας.

Απο τους πιο πιστούς του Τενγκρισμού, ήταν οι Χάζαροι, που αντιστάθηκαν πολλές φορές απο άλλες θρησκείες του Χριστιανισμού, του Ιουδαϊσμού και του Ισλαμισμού. Προς τα τέλη του 8ου αιώνα, η κοινωνία ασπάστηκε τον Ιουδαϊσμό. Η δυναστεία των Ασίνα, θεωρούσε πως ήταν οι εκλεκτοί του Θεού, και ότι ο αρχηγός τους ήταν εφοδιασμένος με την δύναμη του ουράνιου θεού.

Κοσμολογία Επεξεργασία

Το σύμπαν του Τενγκρισμού, αποτελείται απο τρείς κόσμους: τον κάτω κόσμο, τον επίγειο κόσμο και τον ανώτερο πνευματικό κόσμο. Η σύνδεση του επίγειου με τον κάτω κόσμο, γίνεται μέσω ενος ποτάμου, ενω ο μέσος με τον ανώτερο ουράνιο κόσμο, μέσω του λεγόμενου "Ιερού Παγκόσμιου Δέντρου". Οι λειτουργίες και οι τελετές των πιστών με τον ουράνιο κόσμο, πραγματοποιούταν σε ενα υψηλό όρος ή σε ενα ιερό δέντρο. Οι παρακάτω θεότητες είναι οι εξής:

Τενγκρί Επεξεργασία

 
Σύμβολο του θεού, σχηματιζόμενο απο Κιργίζιους

.

Ο Τενγκρί όπως είναι ήδη γνωστό, είναι ο υπέρτατος θεός όλου του κόσμου, σύμφωνα με τους πιστούς. Οι αρχαίοι Μόγγολοι, πίστευαν οτι ο αναφερόμενος θεός μαζί με την Μητέρα-Γη, είναι οι κυρίαρχοι άλλων 99 θεοτήτων. Οι αρχαίοι Τούρκοι απο την άλλη, έλεγαν οτι κυριαρχούσαν 17 θεότητες.

Μαζί με το δοθούμενο όνομα, κάποιοι πρόσθεσαν και τον χαρακτηρισμό "Χαν" (Khan) ως ένδειξη θαυμασμού. Επιπλέον, οι δυο λαοί θεωρούσαν οτι η αμφισβήτηση της ύπαρξης του, συνοδευόταν απο τις ανάλογες επιπτώσεις. Ως έργο του ίδιου του Τενγκρί, ήταν η μοίρα όλων των λαών και των νομοθεσιών τους. Υπήρχαν ισχυρισμοί, οτι ο θεός υποστήριζε τους πιστούς που τον ακολουθούσαν και προσπαθούσαν να συμβάλλουν στο θέλημα του, ενω η αμοιβή τους ήταν με υλικά αγαθά και η σωματική και ψυχική τους υγεία . Δεν υπάρχει κάποια ανάλυση ως μια ανθρώπινη μορφή, αλλα υπήρξε αναφορά για την ύπαρξη δυο γιών τους, χωρίς ομως σαφήνεια.

Γερ-Σαμπ Επεξεργασία

Ουμάϊ Επεξεργασία

Έρλικ Επεξεργασία

Γη Επεξεργασία

Ύδωρ Επεξεργασία

Φωτιά Επεξεργασία

Ήλιος και Σελήνη Επεξεργασία

Σαρπλανίνατς
 
Χαρακτηριστικά
Καταγωγή  Γιουγκοσλαβία
Βάρος35–45 κιλά (αρσενικό)
30–40 κιλά (θηλυκό)
Ύψος56-62 εκ. (αρσενικό)
54-60 εκ. (θηλυκό)
ΕίδοςΣκύλος
ΤρίχωμαΜακρύ
ΧρώμαΜαύρο, Λευκό, Sable, Πυρόξανθο, Γκρι

Ο Γιουγκοσλάβικος Ποιμενικός ή διαφορετικά Σαρπλανίνατς (Jugoslovenski Ovcarski Pas- Sarplaninac) είναι ένα είδος που μπορεί να συγκαταλεχθεί στην μεγάλη κατηγορία των σκύλων. Η προέλευση του δεν είναι ακριβής, καθώς υπάρχουν πληροφορίες που αναφέρουν την καταγωγή του απο ασιατικές χώρες και άλλες απο την Αρχαία Ελλάδα, αφου πιστεύεται οτι συγγενεύει με τον αρχαίο Ελληνικό μολοσσό καθώς και με άλλες ράτσες όπως ο Ποιμενικός Ανατολίας (Κανγκάλ) [3][4].

Η ονομασία του προέρχεται απο την Σέρβικη ονομασία της οροσειράς Σαρ πλανίνα, διότι αυτός ο σκύλος χρησιμοποιείται σε εκείνες τις περιοχές, για την φύλαξη κτηνοτροφικών μονάδων. Το Σαρπλανίνατς, έχει την ιδιότητα να έρθει αντιμέπτωπος, με συχνούς εχθρούς των προβάτων και των αγελάδων, που είναι οι λύκοι και ο λύγκας των Βαλκανίων. Επίσης, μπορεί να ανταπεξέλθει σε μια μάχη ενάντια με μια αρκούδα μετρίου μεγέθους.

Ιστορικά στοιχεία Επεξεργασία

Τα Σαρπλανίνατς όπως προαναφέρθηκε, πιθανώς να έχουν προέλευση απο την Ασία, αλλά και να συγγενέυει μαζί με άλλα είδη σκύλων. Ωστόσο, η ιστορία του δεν σταματάει εδώ. Λόγω των χαρακτηριστικών του, που ικανοποιήσαν τους στρατούς των βασιλείων της Σερβίας, της Κροατίας και της Σλοβενίας ενώ αργότερα ικανοποιήσε τις ανάλογες ανάγκες επι εποχής της Γιουγκοσλαβικής δύναμης. Σήμερα, μόνο ο Σέρβικος στρατός χρησιμοποιεί το είδος με καθήκοντα προστασίας (σκυλί φρουράς) σε ορεινά φυλάκια.

  1. «Tengriism». Ancient Origins. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2018. 
  2. «The Ancient Religion of Tengriism». Discover Mongolia. 7 Οκτωβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 10 Απριλίου 2018. 
  3. «Σαρπλανίνατς». Happy Animal. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2019. 
  4. «ΣΑΡΠΛΑΝΙΝΑΤΣ – Sarplaninac». Kynology. 2 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 4 Φεβρουαρίου 2019.