Άντζεϊ Σεβέριν
Ο Άντζεϊ Τεόντορ Σεβέριν (πολωνικά: Andrzej Teodor Seweryn) (γενν. 25 Απριλίου 1946) είναι Πολωνός ηθοποιός και θεατρικός σκηνοθέτης. Είναι ένας από τους πιο επιτυχημένους Πολωνούς ηθοποιούς του θεάτρου, ο οποίος έπαιξε σε περισσότερες από 50 ταινίες, κυρίως στην Πολωνία, στη Γαλλία και στη Γερμανία. Είναι επίσης ένας από τους τρεις μόνο μη Γάλλους ηθοποιούς που προσλήφθηκαν από την Κομεντί Φρανσαίζ με έδρα το Παρίσι. Σήμερα υπηρετεί ως γενικός διευθυντής του Θεάτρου Polski στη Βαρσοβία. Έχει τρία παιδιά με τρεις διαφορετικές συζύγους: μια κόρη, τη Μάρια Σεβέριν (γενν. 1975) με την πρώτη του σύζυγο, την Πολωνή ηθοποιό Κριστίνα Γιάντα, και δύο γιους, τον Γιαν-Μπατίστ και τον Μαξιμιλιέν.[11]
Ζωή και καριέρα
ΕπεξεργασίαΟ Άντζεϊ Σεβέριν γεννήθηκε στις 25 Απριλίου 1946 στο Χάιλμπρον της Γερμανίας. Οι γονείς του, Ζντζίσουαφ και Ζόφια, αιχμαλωτίστηκαν και αναγκάστηκαν σε καταναγκαστική εργασία στη Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Μετά τη γέννηση του Άντζεϊ, επέστρεψαν στην Πολωνία. Το 1968, ο Άντζεϊ αποφοίτησε από την Εθνική Ακαδημία Δραματικής Τέχνης της Βαρσοβίας και εργάστηκε στο Θέατρο Ateneum, όπου συνέχισε να παίζει μέχρι το 1980.
Ήδη στη δεκαετία του 1970 κέρδισε μεγάλη φήμη μετά την εμφάνισή του σε πολυάριθμες ταινίες που σκηνοθέτησε ο Άντζεϊ Βάιντα, κυρίως τις Χωρίς αναισθητικό, Η Γη της Επαγγελίας και Ο άνθρωπος από σίδερο. Για τον ρόλο του στην ταινία του 1980 του Βάιντα, Ο μαέστρος, ο Σεβέριν έλαβε την Αργυρή Άρκτο Α΄ Ανδρικού Ρόλου στο 30ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου.[12] Το 1980, ο Σεβέριν έκανε επίσης το ντεμπούτο του στη σκηνή στη Γαλλία μετά από τη σκηνοθεσία του Βάιντα σε έργα του Στανίσουαφ Βιτκιέβιτς στο Θέατρο Ναντέρ-Αμαντιέ.
Η επιβολή του στρατιωτικού νόμου στην Πολωνία το 1981 βρήκε τον Σεβέριν στη Γαλλία. Υποστηρικτής της παράνομης Αλληλεγγύης, αποφάσισε να μείνει στο εξωτερικό και να εγκατασταθεί στη Γαλλία. Με τον καιρό έκανε και αίτηση για γαλλική υπηκοότητα. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στη Γαλλία συνεργάστηκε με μερικούς από τους πιο καταξιωμένους σκηνοθέτες του θεάτρου. Ανάμεσά τους ήταν ο Κλοντ Ρεζί (La Trilogie du revoir και Grand et Petit του Μπότο Στράους), ο Πατρίς Σερό (Peer Gynt του Ίψεν), ο Πίτερ Μπρουκ (Μαχαμπαράτα), ο Μπέρναρντ Σόμπελ (Νάθαν ο Σοφός του Γκότχολντ Εφραίμ Λέσσινγκ, Ο καλός άνθρωπος της Σιτσουάν του Μπέρτολτ Μπρεχτ, Ταρτούφος του Μολιέρου), η Ντέμπορα Γουόρνερ (Το κουκλόσπιτο του Χένρικ Ίψεν), ο Αντουάν Βιτέζ (L'Échange του Πωλ Κλωντέλ), ο Ζακ Ροσνέρ (Ο Βυσσινόκηπος του Αντόν Τσέχωφ και Πρωινό με τον Βίτγκενσταϊν βασισμένο σε ένα μυθιστόρημα του Τόμας Μπέρνχαρντ) και ο Ζακ Λασάλ (Jedermann του Ούγκο φον Χόφμανσταλ και Ο Μισάνθρωπος του Μολιέρου).
Από το 1993 ερμηνεύει στην Κομεντί Φρανσαίζ στο Παρίσι (που έλαβε πλήρη μέλος το 1995, ως ο τρίτος μη Γάλλος στην ιστορία αυτού του θεάτρου) και δίδαξε στο Ωδείο του Παρισιού. Το 1996 έλαβε τον Έπαινο Βιτκάτσι του Βραβείου Κύκλου των Κριτικών. Για τη συνεισφορά του στον γαλλικό πολιτισμό, το 2005 βραβεύτηκε με τη Λεγεώνα της Τιμής. Επιπλέον έλαβε το Τάγμα των Τεχνών και των Γραμμάτων και το Εθνικό Τάγμα της Αξίας της Γαλλίας.
Ο Άντζεϊ Σεβέριν εμφανίστηκε σε περισσότερες από 50 ταινίες, οι περισσότερες ήταν πολωνικής, γαλλικής και γερμανικής παραγωγής. Είναι περισσότερο γνωστός στις Ηνωμένες Πολιτείες για την ερμηνεία του ως Γιούλιαν Σέρνερ στην ταινία Η Λίστα του Σίντλερ. Ο Σεβέριν φέρεται να επιλέχθηκε για τον ρόλο του Σέρνερ, καθώς είχε μια εντυπωσιακή φυσική ομοιότητα με τον πραγματικό Γιούλιαν Σέρνερ, με βάση φωτογραφικά στοιχεία από το Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Έχει επίσης υποδυθεί τον ηγέτη της Γαλλικής Επανάστασης, Μαξιμιλιανό Ροβεσπιέρο, στην ταινία και στη μίνι σειρά La Révolution française (1989) («Η Γαλλική Επανάσταση»).
Η ταινία δικής του σκηνοθεσίας του 2006, Kto nigdy nie żył..., συμμετείχε στο 28ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Μόσχας.[13]
Το 2016, κέρδισε το Βραβείο Καλύτερου Ηθοποιού στο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Λοκάρνο για την ταινία Η τελευταία οικογένεια.[14]
Φιλμογραφία
Επεξεργασία| Η ενότητα αυτή είναι κενή, ανεπαρκώς ανεπτυγμένη ή ανολοκλήρωτη. Η βοήθειά σας είναι καλοδεχούμενη! |
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2014.
- ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά) SNAC. w6hh7g1j. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 filmportal.de. 039e391dcf344df08c56678573b0b593. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 5,4 Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2021.
- ↑ MCCB0600452A.
- ↑ PREX0407238D.
- ↑ www
.culture .gouv .fr /Nous-connaitre /Organisation /Conseil-de-l-Ordre-des-Arts-et-des-Lettres /Arretes-de-Nominations-dans-l-ordre-des-Arts-et-des-Lettres /Nomination-dans-l-ordre-des-Arts-et-des-Lettres-hiver-2017. - ↑ Ανακτήθηκε στις 8 Ιανουαρίου 2022.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Σεπτεμβρίου 2022.
- ↑ «Andrzej Seweryn». Teatr Polski. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Ιανουαρίου 2011. Ανακτήθηκε στις 20 Μαΐου 2012.
- ↑ «Berlinale 1980: Prize Winners». berlinale.de. Ανακτήθηκε στις 16 Αυγούστου 2010.
- ↑ «28th Moscow International Film Festival (2006)». MIFF. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Απριλίου 2013. Ανακτήθηκε στις 16 Απριλίου 2013.
- ↑ «Palmarès 2016». Locarno.