Άντον Μπρούκνερ

Αυστριακός συνθέτης κλασικής μουσικής

Ο Γιόζεφ Άντον Μπρούκνερ (Josef Anton Bruckner, Ansfelden 4 Σεπτεμβρίου 1824 - Βιέννη 11 Οκτωβρίου 1896) ήταν Αυστριακός συνθέτης και οργανίστας. Είναι γνωστός για τις συμφωνική και την εκκλησιαστική του μουσική. Η αναγνώριση του ως συνθέτη άργησε να έρθει, ενώ αποτέλεσε σημείο αναφοράς πολλών συνθετών των επόμενων γενεών. Η μουσική του είναι πρωτότυπη (παρόλο που μαρτυρά την επιρροή των Βάγκνερ και Μπετόβεν) και εύκολα αναγνωρίσιμη λόγω ορισμένων χαρακτηριστικών όπως π.χ. η συχνή και πολύ πρωτότυπη χρήση των χάλκινων πνευστών. Ο Μπρούκνερ ήταν επίσης γνωστός ως δάσκαλος και είχε ορισμένους φανατικούς οπαδούς στο ωδείο της Βιέννης, στο οποίο δίδαξε τα χρόνια 1868-1891. Ανάμεσα σε αυτούς τους οπαδούς συγκαταλέγονται ο Γκούσταβ Μάλερ (1860-1911) και ο Χούγκο Βολφ (1860-1903).

Άντον Μπρούκνερ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Anton Bruckner (Γερμανικά)
Προφορά
Γέννηση4  Σεπτεμβρίου 1824[1][2][3]
Άνσφελντεν[4][5][6]
Θάνατος11  Οκτωβρίου 1896[1][2][3]
Βιέννη[7][5][6]
ΚατοικίαSt. Florian's Priory
Βιέννη
Χώρα πολιτογράφησηςΑυστριακή Αυτοκρατορία
Κισλεϊθανία
ΘρησκείαΚαθολικισμός
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[8][9]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Μουσικής και Παραστατικών Τεχνών της Βιέννης
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυνθέτης[10]
μουσικολόγος
μουσικός θεωρητικός
μουσικός παιδαγωγός
οργανίστας
διδάσκων πανεπιστημίου
καθηγητής[11]
ΕργοδότηςΠανεπιστήμιο της Βιέννης
Πανεπιστήμιο Μουσικής και Παραστατικών Τεχνών της Βιέννης[12]
Αξιοσημείωτο έργοSymphony No. 3
Symphony No. 4
Symphony No. 5
Symphony No. 6
Symphony No. 7
Symphony No. 8
Symphony No. 9
Symphony No. 2
Symphony in D minor
Symphony No. 1
Te Deum
Helgoland
Study Symphony
Επηρεάστηκε απόΡίχαρντ Βάγκνερ[13][14]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΣταυρός του Ιππότη του Τάγματος του Φραγκίσκου Ιωσήφ
επίτιμος διδάκτωρ του πανεπιστημίου της Βιέννης[15]
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Μπρούκνερ υστερούσε σε αυτοπεποίθηση και αυτός ήταν ο λόγος που συχνά υπέκυπτε σε παροτρύνσεις "φίλων" να διορθώνει τις συμφωνίες του έτσι ώστε να τις κάνει πιο προσιτές προς το κοινό, πράγμα το οποίο δεν πετύχαινε και έτσι κατέληγε να αναλώνει πολύ χρόνο σε διορθώσεις. Η πρώτη του διεθνής αναγνώριση ως συνθέτη ήρθε το 1884, μετά από την πρώτη εκτέλεση έβδομης συμφωνίας σε μι μείζονα, η οποία είναι και το πιο γνωστό έργο του. Στη Βιέννη είχε δύο παντοτινούς αντιπάλους: τη φιλαρμονική ορχήστρα της Βιέννης που είχε απορρίψει τη δεύτερη συμφωνία σε ντο ελάσσονα (1871) ως «αδύνατη να παιχθεί» και την τρίτη σε ρε ελάσσονα (1873) ως «δυσνόητη», και τον σκληρό μουσικοκριτικό και φανατικά «αντιβαγκνερικό» Έντουαρντ Χάνσλικ (Eduard Hanslick, 1825-1904) που σαμπόταρε τις εκτελέσεις έργων του Μπρούκνερ.

Πρώτα χρόνια και καταγωγή

Επεξεργασία

Ο Μπρούκνερ καταγόταν από φτωχούς επαρχιώτες, ενώ ο παππούς και ο πατέρας του (από τον οποίο πήρε τις πρώτες μουσικές γνώσεις) ήταν δάσκαλοι σε σχολεία της επαρχίας. Ο πατέρας του πέθανε το 1837 και ο Μπρούκνερ έγινε χορωδός στο μοναστήρι του Αγίου Φλώριαν. Τα χρόνια 1840-1855 εργάστηκε ως δάσκαλος σε χωριά που βρισκόταν στα σύνορα με τη Βοημία, στον Άγιο Φλώριαν και στο Λιντς. Το 1855 διορίστηκε πρώτος οργανίστας στο καθεδρικό ναό του Λιντς και γρήγορα απέκτησε παγκόσμια φήμη ως οργανίστας, ενώ παράλληλα έπαιρνε ιδιαίτερα μαθήματα σύνθεσης από τον Ζίμον Ζέχτερ και τον Όττο Κίτσλερ (που ήταν δέκα χρόνια νεότερός του). Ο τελευταίος ήταν που τον ενθάρρυνε να στραφεί προς τον Βάγκνερ, του οποίου η επιρροή υπήρξε καθοριστική για το έργο του. Το 1867 υπέστη νευρικό κλονισμό από υπερκόπωση. Όταν τον επόμενο χρόνο ανάρρωσε έφυγε για τη Βιέννη, όπου διορίστηκε καθηγητής εκκλησιαστικού οργάνου και θεωρητικών στο ωδείο. Μαθητής του υπήρξε ο Μάλερ.

Τελευταία χρόνια

Επεξεργασία

Από το 1892 ο Μπρούκνερ αντιμετώπιζε καρδιακά προβλήματα τα οποία τον έκαναν αδύναμο και σε ορισμένες φάσεις ανήμπορο να αναπνεύσει. Το τελευταίο του έργο υπήρξε η ένατη συμφωνία σε ρε ελάσσονα η οποία έμεινε και ημιτελής κατά τον θάνατό του το 1896. Κατόπιν επιθυμίας του τάφηκε στον Άγιο Φλόριαν, κάτω από το εκκλησιαστικό όργανο.

Συμφωνίες

Επεξεργασία

Ο Μπρούκνερ έγραψε 11 συμφωνίες, από τις οποίες οι πρώτες δύο έμειναν αναρίθμητες. Ακολουθεί κατάλογος των συμφωνιών που έγραψε ο Μπρούκνερ:

  1. Συμφωνία σε φα ελάσσονα. Επονομαζόμενη "μαθητική συμφωνία" από τον ίδιο. 1863.
  2. Συμφωνία σε ρε ελάσσονα. "Νούμερο 0". 1865.
  3. Συμφωνία αρ.1 σε ντο ελάσσονα. "Λιντς". Έκδοση Λιντς 1868, έκδοση Βιέννης 1891.
  4. Συμφωνία αρ. 2 σε ντο ελάσσονα. "Η συμφωνία των παύσεων". 1871
  5. Συμφωνία αρ. 3 σε ρε ελάσσονα. "Συμφωνία Βάγκνερ". Α' έκδοση 1873, Β' έκδοση 1877 και Γ' έκδοση 1889.
  6. Συμφωνία αρ. 4 σε μι-ύφεση μείζονα. "Ρομαντική". Α' έκδοση 1874, Β' έκδοση 1878-1880 και Γ' έκδοση 1888.
  7. Συμφωνία αρ. 5 σε σι-ύφεση μείζονα. 1875-1878
  8. Συμφωνία αρ. 6 σε λα μείζονα. 1879-1881
  9. Συμφωνία αρ. 7 σε μι μείζονα. 1881-1884
  10. Συμφωνία αρ. 8 σε ντο ελάσσονα. "Αποκαλυπτική". Α' έκδοση 1887, Β' έκδοση 1890.
  11. Συμφωνία αρ. 9 σε ρε ελάσσονα. Ημιτελής (χωρίς φινάλε). 1888-1896.

Παραπομπές

Επεξεργασία
  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 138919205. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. 3,0 3,1 3,2 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Anton-Bruckner. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 11  Δεκεμβρίου 2014.
  5. 5,0 5,1 «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  6. 6,0 6,1 Ιστορικό Αρχείο Ρικόρντι. 9581. Ανακτήθηκε στις 3  Δεκεμβρίου 2020.
  7. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 30  Δεκεμβρίου 2014.
  8. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb138919205. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  9. CONOR.SI. 6926435.
  10. The Fine Art Archive. cs.isabart.org/person/147550. Ανακτήθηκε στις 1  Απριλίου 2021.
  11. Franz Mayröcker: «Von den Stillen im Lande» (Γερμανικά) Βιέννη. 1968. σελ. 15-17.
  12. Ανακτήθηκε στις 3  Ιουλίου 2019.
  13. www.deutschegrammophon.com/en/composers/anton-bruckner/biography.
  14. www.kennedy-center.org/artists/b/bo-bz/anton-bruckner2/.
  15. geschichte.univie.ac.at/en/persons/anton-bruckner.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Επεξεργασία