Έπαφος
Στην Αρχαία ελληνική μυθολογία ο Έπαφος ή Άπις ήταν βασιλιάς της Αιγύπτου και γιος του Διός.[1] Ο Έπαφος ήταν γιος του Διός και της Αργείας Ιούς, συνεπώς αδελφός της Κερόεσσας.[2][3][4] Με τη σύζυγο του Μέμφιδα ή Κασσιόπεια έγινε πατέρας της Λιβύης και σύμφωνα με μερικές πηγές της Λυσιάνασσα.[5] Μέσω των θυγατέρων του οι εγγονοί του με τον θεό Ποσειδώνα ήταν ο Βήλος, ο Αγήνορας ο Φοίνικας και πιθανόατατα ο Λέξεξ, ο μυθολογικός Βούσιρις ταυτίζεται με τον Βήλο. Σε άλλες εκδόσεις του μύθου καταγράφεται σαν πατέρας της Θήβης που απέκτησε με τον θεό Δία τον Αίγυπτο και τον Ηρακλή.[6][7][8] Με τις θυγατέρες του ο Έπαφος έγινε γενάρχης των "σκοτεινών Λιβύων", των "ψυχομένων Αιθιόπων" και των "υπόγειων και αδύναμων Πυγμαίων".[2] Το όνομα "'Επαφος" μεταφράζεται ως "επαφή" πιθανότατα πήρε το όνομα αυτό χάρη στο άγγιγμα του Διός.[9][10] Ο Έπαφος γεννήθηκε σύμφωνα με την παράδοση στο σπήλαιο Βοός στην Εύβοια ή σύμφωνα με άλλες πηγές στην Αίγυπτο, στις όχθες του ποταμού Νείλου αλλά μετά από πολλές περιπέτειες της μητέρας του.[11]
| Έπαφος | |
|---|---|
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Μέμφις (σύζυγος του Έπαφου) |
| Τέκνα | Λιβύη Λυσιάνασσα Θήβη |
| Γονείς | Δίας και Ιώ |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μυθικός βασιλιάς της Αιγύπτου |
Οι Κορύβαντες με εντολή της θεάς Ήρας που μισούσε την Ιώ επειδή τη βίασε ο Δίας φυγάδευσαν τον Έπαφο στη Συρία για να μην τον βρεί η μητέρα του. Η Ιώ ωστόσο κατέφυγε στη Συρία και τον βρήκε ενώ τον θήλαζε η σύζυγος του βασιλιά της Βύβλου.[12] Ο Στράβων επίσης γράφει ότι ο Έπαφος γεννήθηκε σε ένα σπήλαιο στην Εύβοια.[13] Ο Έπαφος ήταν σύγχρονος του θρυλικού του αντιπάλου Φαέθων, του γιου του θεού Ήλιου και της Κλυμένης. Ο Έπαφος πρόσβαλε άσχημα τον Φαέθωντα με τη φράση "Ψέματα σου λέει η μάνα σου. Δεν είσαι γιος του Ήλιου. Και το χειρότερο είναι πως ποτέ δε θα μπορέσεις να μάθεις ποιανού θνητού πατέρα είσαι γιος." Για τον νεαρό γιο της Κλυμένης η προσβολή ήταν αβάσταχτη, τον οδήγησε να πάρει το άρμα του πατέρα του και να πετάξει στον ουρανό να βρει τον πατέρα του με τα γνωστά θανατηφόρα αποτελέσματα.[14] Η Ήρα εξακολουθούσε να είναι εξοργισμένη επειδή ο νόθος του συζύγου της κυβερνούσε ένα τόσο μεγάλο βασίλειο, τον οδήγησε στον θάνατο σε ένα κηνύγι.[15] Ο Ντέιβιντ Ρολ ταυτίζει τον Έπαφο με τον Φαραώ Άποφις.[16]
Γενεαλογία
ΕπεξεργασίαΠαραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Ηρόδοτος, 3.27
- ↑ 2,0 2,1 Ησίοδος, Κατάλογος Γυναικών, 40a
- ↑ Ευριπίδης, Φοίνισσαι, 678
- ↑ Νόννος ο Πανοπολίτης, Διονυσιακά, 32.70
- ↑ Βιβλιοθήκη Απολλόδωρου, 2.5.11
- ↑ Όμηρος, Ιλιάδα, 9.383
- ↑ Ιωάννης Τζέτζης σε Λυκόφρων, 1206
- ↑ Ιωάννης Λαυρέντιος ο Λυδός, De mensibus 4.67
- ↑ Αισχύλος, Ικέτιδες, 315
- ↑ Αισχύλος, Προμηθεύς Δεσμώτης, 850-852
- ↑ https://books.google.gr/books?id=GHGcvWyWn48C&pg=PA332&lpg=PA332&dq=%CE%B2%CE%BF%CF%8C%CF%82+%CE%B1%E1%BD%90%CE%BB%CE%AE&source=bl&ots=yFoEmfzI62&sig=ACfU3U3sRucMbA0y-lK-H37MvSs0pg8_xA&hl=el&sa=X&ved=2ahUKEwjfnqu0kaHlAhVIJ1AKHcTBAucQ6AEwEnoECAUQAQ#v=onepage&q=%CE%B2%CE%BF%CF%8C%CF%82%20%CE%B1%E1%BD%90%CE%BB%CE%AE&f=false
- ↑ Βιβλιοθήκη Απολλόδωρου, 2.1.3
- ↑ Στράβων, 10.1.3
- ↑ Οβίδιος, Μεταμορφώσεις, 1.749–743
- ↑ Γάιος Ιούλιος Υγίνος, Fabulae 150
- ↑ David Rohl: The Lords of Avaris. London, Arrow Books 2007
Πηγές
Επεξεργασία- Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969
- Aeschylus, translated in two volumes. 2. Suppliant Women by Herbert Weir Smyth, Ph.D. Cambridge, MA. Harvard University Press. 1926.
- Aeschylus, translated in two volumes. 1. Prometheus Bound by Herbert Weir Smyth, Ph.D. Cambridge, MA. Harvard University Press. 1926.
- Apollodorus, The Library with an English Translation by Sir James George Frazer, F.B.A., F.R.S. in 2 Volumes, Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1921.
- Euripides, The Complete Greek Drama, edited by Whitney J. Oates and Eugene O'Neill, Jr. in two volumes. 2. Phoenissae, translated by Robert Potter. New York. Random House. 1938.
- Euripides, Euripidis Fabulae. vol. 3. Gilbert Murray. Oxford. Clarendon Press, Oxford. 1913.
- Gaius Julius Hyginus, Fabulae from The Myths of Hyginus translated and edited by Mary Grant. University of Kansas Publications in Humanistic Studies.
- Herodotus, The Histories with an English translation by A. D. Godley. Cambridge. Harvard University Press. 1920. Online version at the Topos Text Project.
- Nonnus of Panopolis, Dionysiaca translated by William Henry Denham Rouse (1863-1950), from the Loeb Classical Library, Cambridge, MA, Harvard University Press, 1940.
- Nonnus of Panopolis, Dionysiaca. 3 Vols. W.H.D. Rouse. Cambridge, MA., Harvard University Press; London, William Heinemann, Ltd. 1940–1942.
- Pseudo-Clement, Recognitions from Ante-Nicene Library Volume 8, translated by Smith, Rev. Thomas. T. & T. Clark, Edinburgh. 1867.
- Publius Ovidius Naso, Metamorphoses translated by Brookes More (1859-1942). Boston, Cornhill Publishing Co. 1922.
- Publius Ovidius Naso, Metamorphoses. Hugo Magnus. Gotha (Germany). Friedr. Andr. Perthes. 1892.
- Publius Papinius Statius, The Thebaid translated by John Henry Mozley. Loeb Classical Library Volumes. Cambridge, MA, Harvard University Press; London, William Heinemann Ltd. 1928.
- Publius Papinius Statius, The Thebaid. Vol I-II. John Henry Mozley. London: William Heinemann; New York: G.P. Putnam's Sons. 1928.
- Strabo, The Geography of Strabo. Edition by H.L. Jones. Cambridge, Mass.: Harvard University Press; London: William Heinemann, Ltd. 1924.
- Strabo, Geographica edited by A. Meineke. Leipzig: Teubner. 1877.