Βικιπαίδεια

Αίμων Γ΄ της Γενεύης

Κόμης της Γενεύης

Ο Αίμων Γ΄, γαλλ.: Aymon III ή Aimon III [4] (απεβ. 30/31 Αυγούστου 1367) από τον Οίκο της Γενεύης ήταν στρατιωτικός, πολιτικός και σταυροφόρος. Έγινε ο δωδέκατος κόμης της Γενεύης μεταξύ Ιανουαρίου 1367 και του τέλους του, επτά μήνες μετά. Ακολούθησε μία πολιτική συμμαχίας και συνεργασίας με τον Οίκο της Σαβοΐας, που είχε ξεκινήσει από τον πατέρα του. Σύμφωνα με όλες τις σύγχρονες μαρτυρίες, ήταν «όμορφος [και] διέθετε μεγάλη γοητεία ως προς την προσωπικότητα και τους τρόπους». [5]

Αίμων Γ΄ της Γενεύης
Πληροφορίες ασχολίας
Οικογένεια
ΓονείςΑμεδαίος Γ΄ της Γενεύης[1] και Ματθίλδη της Ωβέρνης[1]
ΑδέλφιαΑμεδαίος Δ΄ της Γενεύης[1]
Κλήμης Ζ΄[1]
Πέτρος της Γενεύης[1]
Ιωάννης της Γενεύης[1]
Λευκή της Γενεύης
Yolanda of Geneva[2]
Catherine de Genève[2]
Marie de Genève[2]
ΟικογένειαΟίκος της Γενεύης[1]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςKnight of the Order of the Collar (1364)[3]
Θυρεός
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Βιογραφία Επεξεργασία

Ήταν ο μεγαλύτερος γιος και διάδοχος τού Aμεδαίου Γ΄ κόμη της Γενεύης και της Μαώς του Ωβέρν.

Υπηρετεί στον στρατό Επεξεργασία

Κατά τη διάρκεια της νεότητάς του, ενώ ήταν ακόμη μόνος διάδοχος της κομητείας της Γενεύης, ο Aίμων βρισκόταν συχνά στην ακολουθία του πρώτου εξαδέλφου του, του Aμεδαίου ΣΤ΄ κόμη της Σαβοΐας. Στις 20 Οκτωβρίου 1361 ο Aίμων βρισκόταν με τον στρατό τού εξαδέλφου του στο κάστρο τού Λάντσο στην Ιταλία, όταν έπεσαν στην ενέδρα από μερικά μέλη μίας αγγλικής «μεγάλης εταιρείας (μισθοφόρων)». Ο Αίμων ήταν μεταξύ εκείνων που συνελήφθησαν και αναγκάστηκαν να πληρώσουν λύτρα για την ελευθερία του. [6] Αργότερα ο Aίμων συνόδευσε τον Aμεδαίο ΣΤ΄ στην Αβινιόν, την τότε κατοικία των παπών και έμεινε σε ένα πανδοχείο κάτω από "το σημάδι του κρινάνθεμου και του ελαφιού" (signum Florum Lilii et Cervi) δίπλα στον ξενώνα του Σαιν-Ζωρζ μεταξύ 2/3 και 13 Δεκεμβρίου 1362. [7] Ο σκοπός του ταξιδιού στην Αβινιόν ήταν να συνομιλήσει ο Aμεδαίος ΣΤ΄ με τον βασιλιά Ιωάννη Β΄ της Γαλλίας [8] και να σχεδιάσει μία τιμωρητική εκστρατεία κατά των μεγάλων εταιρειών, που λυμαίνοντο τη νοτιο-ανατολική Γαλλία και την Ιταλία, αλλά ο πάπας Ουρβανός Ε΄ οραματίστηκε μία νέα σταυροφορία κατά των Οθωμανών και προσπάθησε να τους φέρει σε μία μεγάλη αντι-Τουρκική συμμαχία. Το καλοκαίρι του 1363 ο Αίμων συμμετείχε στην εκστρατεία του Aμεδαίου ΣΤ΄ για να εξαναγκάσει σε υποταγή τον Φρειδερίκο Β΄ μάργραβο του Σαλούτσο. [9]

Προτάσεις γάμου Επεξεργασία

Με τη βοήθεια μίας φατρίας στη βασιλική Αυλή της Νάπολης, ο Aίμων έκανε μία προσπάθεια να νυμφευτεί την Ιωάννα των Καπετιδών-Ανζού δούκισσα του Δυρραχίου, ανιψιά της ισχυρής βασίλισσας Ιωάννας Α΄ της Νάπολης. Αυτή η φατρία έπεισε τη δούκισσα, ότι ο Aίμων ήταν μνηστήρας ανώτερος από αυτόν που πρότεινε η βασίλισσα, δηλ. του Φρειδερίκου Β΄ της Σικελίας, με τον οποίο ο γάμος θα επιτύγχανε μία προσέγγιση μεταξύ του Ναπολιτανικού και του Σικελικού βασιλείου [5] και ότι ήταν «περισσότερο όμορφος» (pulcrior) από τον Λουδοβίκο της Ναβάρρας, έναν άλλο μνηστήρα, εκείνον που τελικά παντρεύτηκε η Ιωάννα. [10] Όταν η Ιωάννα γνώρισε τελικά τον Aίμωνα, τον ερωτεύτηκε αμέσως. Μεταξύ των αυλικών που έπεισαν τη νεαρή Ιωάννα να αρνηθεί να παντρευτεί τον Φρειδερίκο Β΄ υπέρ του Αίμωνα ήταν ο θείος του τελευταίου, ο καρδινάλιος Γκυ της Βουλώνης. Όμως αυτός και ο μεγάλος θείος της Ιωάννας, ο Ελιάς Ταλεϋράν, ήταν ανταγωνιστές ως υποψήφιοι πάπες το 1362 και ο τελευταίος έκανε αρκετές προσπάθειες να ματαιώσει τον γάμο του Αίμωνα με την Ιωάννα. [11] Επίσης η πρόταση γάμου του Γκυ αντιτάχθηκε σφοδρά από την κυρίαρχη Αυλική φατρία και τον λαό γενικά, καθώς θεωρήθηκε ότι θα έθετε σε κίνδυνο την τελική ειρήνη με τη Σικελία. [12] Έτσι η πρόταση γάμου στην Ιωάννα απέτυχε, όπως και η πρόταση για την ένωσή της με τον Φρειδερίκο. Στη διαθήκη του ο Αίμων κανόνισε την εξόφληση ενός χρέους 1.400 δουκάτων στον Πιέρ ντ'Αμέιγ, ο οποίος ως αρχιεπίσκοπος της Νάπολης είχε υποστηρίξει την υπόθεσή του και ο οποίος είχε γίνει [αρχιεπίσκοπος του Εμπρύν]] ως ανταμοιβή από τον αδελφό τού Αίμωνα, τον αντιπάπα Κλήμη Ζ΄. [13] Οι επιστολές του Πιέρ ντ'Αμέιγ, πολλές με κωδικοποιημένα αποσπάσματα, είναι η κύρια πηγή για το ειδύλλιο του Αίμωνα και της Ιωάννας. [14]

Στις 23 Μαΐου 1366, λίγο πριν φύγει για τη Σταυροφορία, ο Αίμων έκανε γραπτή συμφωνία να νυμφευτεί τη Mαργαρίτα, τη μεγαλύτερη κόρη του αποβιώσαντος Ερρίκου του Ζουανβίλ, κόμη του Βωντεμόν, αλλά ο γάμος δεν έγινε ποτέ λόγω τού θανάτου του. [15]

Συμμετοχή στη Σταυροφορία Επεξεργασία

 
Σταυροφόροι της Σαβοΐας από μία τοιχογραφία της εποχής σε στυλ της Σιένας. Ο ένας στα αριστερά είναι ο Aμεδαίος ΣΤ΄. Ο άλλος θα μπορούσε να είναι ο Aίμων.

Αν και το 1364 -όταν σχηματίστηκε το Τάγμα του Κολάρου με μέλος τον Αμεδαίο Γ΄ της Γενεύης- ο κόμης έδωσε υπόσχεση να πάει στη σταυροφορία, όμως δεν μπόρεσε να την εκπληρώσει προσωπικά λόγω κακής υγείας και έστειλε τον γιο του Αίμωνα στη θέση του. Ο Αίμων ήταν έτσι ο αρχηγός του σώματος της Γενεύης στη σταυροφορία της Σαβοΐας, που αναχώρησε το 1366. [16] Εντάχθηκε στον στρατό του Αμεδαίου ΣΤ΄ της Σαβοΐας στη Βενετία τον Ιούνιο του ίδιου έτους, μαζί με μερικές εταιρείες μισθοφόρων και μία σειρά Βουργουνδών. [17] Ο στόλος των σταυροφόρων ήταν συνολικά περίπου 14 πλοία, συμπεριλαμβανομένων έξι Βενετικών γαλερών. Ο Aίμων, «ο άρχοντας της Γενεύης» (monsieur de Genève), ονομάστηκε «ναύαρχος» μίας από τις γαλέρες. [18] Στις 3 Ιανουαρίου 1366 ο Aμεδαίος ΣΤ΄ είχε συντάξει τη διαθήκη του σε περίπτωση θανάτου του στο εξωτερικό, ονομάζοντας ως γενικούς κληρονόμους του πρώτα τον γιο του (και τους απογόνους του), στη συνέχεια τα μικρότερα παιδιά του 2ου ξαδέλφου του, δηλ. τους Aμεδαίο του Πεδεμοντίου και Λουδοβίκο του Πεδεμοντίου και τέλος τον Αίμωνα της Γενεύης με την προϋπόθεση εκείνος να υιοθετήσει το όνομα και τον θυρεό του οίκου της Σαβοΐας. [19] Αυτό δεν τέθηκε ποτέ σε ισχύ, αφού ο Aμεδαίος ΣΤ΄ επέστρεψε ζωντανός και ο Aίμων προαπεβίωσε αυτού.

Η σταυροφορία δεν ήταν τελικά επιτυχής στο να εκτοπίσει τους Τούρκους από την Ευρώπη, αλλά τους απομάκρυνε από την Καλλίπολη και απελευθέρωσε τον Ιωάννη Ε΄ Παλαιολόγο Αυτοκράτορα των Ρωμαίων από τους Βουλγάρους. Ο Aίμων, «[έχοντας] διακριθεί για τη γενναιότητά του», επέστρεψε με τους Σταυροφόρους στη Βενετία στις 29 Ιουλίου 1367. [15] Εκεί έμεινε για δύο εβδομάδες, πιθανόν άρρωστος ή τραυματισμένος. [15] Πέρασε από την Πάντοβα και την Παβία στο ταξίδι της επιστροφής του στη Γενεύη, όπου ο πατέρας του είχε αποβιώσει τον Ιανουάριο. Στην Παβία ο Aίμων έγινε δεκτός από τον Γκαλεάτσο Β΄ Βισκόντι, ο οποίος του δάνεισε χρήματα, στις 20 Αυγούστου ή τότε περίπου. Εκεί αρρώστησε και υπαγόρευσε τη διαθήκη του σε έναν συμβολαιογράφο στο δωμάτιό του στο κάστρο. Η διαθήκη του έχει ημερομηνία 30 Αυγούστου και απεβίωσε την ίδια ή την επόμενη μέρα, αφήνοντας την κομητεία στον αδελφό του Aμεδαίο Δ΄. [20] Τάφηκε δίπλα στον πατέρα του στο παρεκκλήσιο της εκκλησίας της Νοτρ-Νταμ ντε Λιές (Liesse) στο Ανσί. [15] Η είδηση του τέλους του έφτασε στον Aμεδαίο ΣΤ΄ της Σαβοΐας στη Βενετία στις 6 Σεπτεμβρίου και στην κοινότητα του Aννεσύ στις 9 Σεπτεμβρίου. [15]

Σημειώσεις Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 1,7 1,8 019515.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 books.google.fr/books?id=AESUcVqOZz8C&pg=PA302#v=onepage&q&f=false.
  3. ↑ gallica.bnf.fr/ark:/12148/bpt6k5420950h/f13.image.
  4. ↑ In contemporary documents before his succession to the county of Geneva, Aymon is referred to in Latin as Aymon de Gebennis, "Aymon of Geneva".
  5. ↑ 5,0 5,1 Setton, "The Affair of Aimon III", 645–46.
  6. ↑ Cox, The Eagles of Savoy, 160; Setton, "The Affair of Aimon III", 646 note 6.
  7. ↑ Cox, The Eagles of Savoy, 169.
  8. ↑ John was at Avignon between 16 November 1362 and 9 May 1363.
  9. ↑ Cox, The Eagles of Savoy, 172.
  10. ↑ This comes from a letter from Pierre d'Ameil to Guy of Boulogne, quoted in Setton, "The Affair of Aimon III", 653.
  11. ↑ Setton, "The Affair of Aimon III", 647–48.
  12. ↑ Setton, "The Affair of Aimon III", 649.
  13. ↑ Setton, "The Affair of Aimon III", 646 note 6: Primo videlicet domino Archiepiscopo Ebrudonensi ducatos mille quatuor centum auri.
  14. ↑ Setton, "The Affair of Aimon III", 652, describes the cipher as follows: "The basis of the cipher is the representation of a vowel by the consonant which follows it in the alphabet (Buchstabenverwendung); l is represented by r, and r by l, and the vowels are nulls—often, too, the vowels are replaced by symbols (Trugzeichen).
  15. ↑ 15,0 15,1 15,2 15,3 15,4 Setton, "The Affair of Aimon III", 646 note 6.
  16. ↑ Cox, The Eagles of Savoy, 184, 207–08.
  17. ↑ Cox, The Eagles of Savoy, 210.
  18. ↑ Cox, The Eagles of Savoy, 211.
  19. ↑ Cox, The Eagles of Savoy, 241.
  20. ↑ Cox, The Eagles of Savoy, 240, 316. A copy of Amadeus III's will drawn up by his executors some three years later was published in A. Lecoy de la Marche, "Execution du testament d'Amédée III, Comte de Genevois, en 1371," Bibliothèque de l'École des Chartes, 5th series, 4 (1863): 500–12.

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Eugene L. Cox. The Eagles of Savoy: The House of Savoy in Thirteenth-Century Europe. Princeton, New Jersey: Princeton University Press, 1974.
  • Pietro Fedele. "L'amore di Giovanna di Durazzo per Aimone III di Ginevra." Miscellanea di Studi Storici in Onore di Antonio Manno, 11 (Turin–Milan–Rome, 1912), 635–53.
  • Dino Muratore. "Aimon III, Comte de Genevois: Sa participation à l'expédition du Comte Vert en Orient: Son testament, sa mort." Revue Savoisienne, 47 (Annecy, 1906), 137–45, 208–17.
  • Kenneth M. Setton. "Archbishop Pierre d'Ameil in Naples and the Affair of Aimon III of Geneva (1363–1364)." Speculum, 28:4 (1953), 643–91.

Παραπομπές σε πηγές Επεξεργασία

Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Αίμων_Γ΄_της_Γενεύης&oldid=10094158"