Ο Αδίγης ή Άντιτζε (ιταλικά: Adige, γερμανικά: Etsch, λαδινικά: Adesc, λατινικά: Athesis, από το αρχαιοελληνικό όνομα Ἄθεσις) είναι ποταμός της βορειοανατολικής Ιταλίας. Είναι ο δεύτερος μεγαλύτερος σε μήκος ποταμός της Ιταλίας μετά τον Πάδο[1].

Αδίγης
ΠηγέςReschen Pass
ΕκβολέςΑδριατική θάλασσα και Gulf of Venice
Χώρες ΛεκάνηςΙταλία
ΧώραΙταλία
Μήκος410 χλμ
Μέση εκροή266 κυβικά μέτρα το δευτερόλεπτο
ΠαραπόταμοιPasser, Ιζάρκο, Αβίζιο, Plima, Falschauer, Noce, Fersina, Saldurbach, Ρομ, Suldenbach, Schnalser Bach, Canale Camuzzoni, Γκράντε Καλντάρο, Fossa di Bronzolo-Branzoller Graben, Leno, d:Q3936152, Ρίο Νέρο, Puni, Canale Biffis και d:Q25711750
Χάρτης
ο Αδίγης κατά το πέρασμα του από τη Βερόνα
Ο Αδίγης στο χάρτη της Ιταλίας

Πηγάζει από τις Άλπεις, στην επαρχία Μπολτσάνο, στην περιφέρεια Τρεντίνο-Άλτο Άντιτζε κοντά στα σύνορα με Αυστρία. Μετά από μια πορεία 410 χλμ. χύνεται στην Αδριατική θάλασσα στον κόλπο της Βενετίας.

Στην πορεία του περνά από τη Βερόνα[2], το Τρέντο και άλλες μικρότερες πόλεις. Στη Βερόνα δίπλα στον ποταμό είναι χτισμένα μερικά από τα σπουδαιότερα αξιοθέατα της πόλης, όπως το κάστρο Καστελβέκκιο [2], το Ντουόμο και πολλά άλλα μεσαιωνικά κτήρια[2].

Ο ποταμός αναφέρεται ότι πλημμύριζε συχνά[1] δημιουργώντας πολλές καταστροφές. Για το λόγο αυτό κατασκευάστηκε σήραγγα, που μεταφέρει τα νερά του σε περίπτωση που χρειαστεί στη λίμνη Γκάρντα. Τελευταία φορά που χρησιμοποιήθηκε η σήραγγα ήταν το 2002. Στους πρώτους χριστιανικούς χρόνους η πορεία του ποταμού ήταν διαφορετική από τη σημερινή[1], που είναι τεχνητή με αναχώματα που άρχισαν να κατασκευάζονται εκείνη την εποχή για να ρυθμιστούν τα νερά του. Τα τελευταία 80 χλμ. του ποταμού η κοίτη είναι τεχνητή με αναχώματα[1].

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Εγκυκλοπαίδεια Μπριτάνικα
  2. 2,0 2,1 2,2 The National Geographic Traveler, Ιταλία, έκδοση Δημοσιογραφικός Οργανισμός Λαμπράκη 2001, ISBN 960 8162 19 X

Βιβλιογραφία Επεξεργασία

  • Helmut Gritsch, Schiffahrt auf Etsch und Inn, in Alpenübergänge vor 1850, a cura di Uta Lindgren, Stoccarda: Steiner, 1987, pp. 47–63. ISBN 3-515-04847-2
  • Peter Ortner, Christoph Mayr, Die Etsch. Natur- und Kulturbild eines Alpenflusses, Bolzano: Athesia, 1984. ISBN 3-515-04847-2
  • Eugenio Turri, L'Adige: il fiume, gli uomini, la storia, Verona: Cierre, 1997. ISBN 88-85923-40-2
  • Lorenzo Braccesi, Hellenikòs kolpos: supplemento a Grecità adriatica, L'ERMA di BRETSCHNEIDER, 2001. ISBN 978-88-8265-153-4
  • Kurt Werth, Geschichte der Etsch zwischen Meran und San Michele. Flussregulierung, Trockenlegung der Möser, Hochwasser, Lana: Tappeiner, 2003. ISBN 88-7073-334-3