Ανδρέας Φυτράκης
Ο Ανδρέας Φυτράκης (1910-2002) ήταν Έλληνας θεολόγος και καθηγητής πανεπιστημίου.
| Ανδρέας Φυτράκης | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1905 Βαφές Χανίων |
| Θάνατος | 2002 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ελληνικά |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1928–1932) Πανεπιστήμιο του Μονάχου Πανεπιστήμιο Χούμπολτ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | θεολόγος διδάσκων πανεπιστημίου |
| Εργοδότης | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών (1946–1977) Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων (1945–1953) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Πρύτανης (1974–1975, Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών) |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Γεννήθηκε το 1910 στο Βαφέ Αποκορώνου Χανίων. Το 1928 άρχισε να φοιτά στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από όπου αποφοίτησε τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1932. Την επόμενη περίοδο, μέχρι το 1937, εργάστηκε ως βοηθός στο Θεολογικό Σπουδαστήριο και έπειτα συνέχισε τις σπουδές του στη Γερμανία, στα πανεπιστήμια Μονάχου και Βερολίνου. Αποφοίτησε το 1942, επέστρεψε στην Ελλάδα και το 1945 υπέβαλε στη Θεολογική Σχολή Αθηνών τη διδακτορική του διατριβή με τίτλο «Η πίστις του Μεγάλου Κωνσταντίνου κατά τα τελευταία έτη της ζωής αυτού».[1]
Το 1945 διορίστηκε στο Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, αναλαμβάνοντας αρχικά μέχρι το 1950 τη θέση του Τμηματάρχη Θρησκευτικών και έπειτα μέχρι το 1953 αυτή του Διευθυντή Θρησκευμάτων. Παράλληλα, από το 1946 είχε εκλεγεί υφηγητής Αγιολογίας, Υμνολογίας και Παλαιογραφίας στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Δίδαξε επίσης Χριστιανική και Βυζαντινή Αρχαιολογία, καθώς και Επιγραφική, ενώ το 1955 εξελέγη τακτικός καθηγητής. Διετέλεσε δύο φορές κοσμήτορας[2] της Θεολογικής Σχολής Αθηνών κατά τα ακαδημαϊκά έτη 1960-1961 και 1967-1968 και πρύτανης του Πανεπιστημίου Αθηνών[3] κατά το ακαδημαϊκό έτος 1974-1975. Κατά τη διάρκεια της πρυτανείας του εισηγήθηκε και ίδρυσε το Κέντρο Σιναϊτικών Μελετών στη Θεολογική Σχολή, όπου συγκεντρώθηκαν μικροταινίες με σιναϊτικούς κώδικες.[1] Αποχώρησε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών το 1977.[4]
Την περίοδο 1958-1961 διετέλεσε, επίσης, Γενικός Διευθυντής της Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. Απεβίωσε στην Αθήνα το 2002.[1]
Έργο Επεξεργασία
Συμμετείχε, εκπροσωπώντας την Εκκλησία της Ελλάδος, σε αρκετά διεθνή συνέδρια και συνελεύσεις. Μεταξύ αυτών, το Α΄ Συνέδριο Ορθοδόξου Θεολογίας (1936), το Θ΄ Διεθνές Βυζαντινολογικό Συνέδριο (1953), η Γ΄ Γενική Συνέλευση του Παγκοσμίου Συμβουλίου των Εκκλησιών και το Α΄ Διεθνές Κρητολογικό Συνέδριο (1961).[1]
Συνέγραψε επίσης έργα θεολογικού περιεχομένου. Μεταξύ των σημαντικότερων:
- Αι κοινωνικαί ιδέαι του Κλήμεντος του Αλεξανδρέως (1935)
- Η πίστις του Μεγάλου Κωνσταντίνου κατά τα τελευταία έτη της ζωής αυτού (διδακτορική διατριβή, 1945)
- Το Ποιητικόν έργον Γρηγορίου του Ναζιανζηνού (1964)
- Η θέσις και η αποστολή της Ελληνικής Ορθοδόξου Εκκλησίας εις την σημερινήν Δυτικήν Ευρώπην (1984)
Το 1994 δώρησε τη βιβλιοθήκη του στο Πανεπιστήμιο Κρήτης.[1]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 «Βιβλιοθήκη Πανεπιστημίου Κρήτης - Ανδρέας Φυτράκης». www.lib.uoc.gr. Ανακτήθηκε στις 5 Ιουλίου 2020.
- ↑ «ΕΚΠΑ: Κοσμητεία Θεολογικής Σχολή - Διατελέσαντες Κοσμήτορες». deantheol.uoa.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2016.
- ↑ «Πρυτάνεις Πανεπιστημίου Αθηνών». Επετηρίδα Πανεπιστημιακών Ετών 2012-2013 (Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών): σ. 28. 2015. https://www.uoa.gr/fileadmin/user_upload/PDF-files/organa/Epethrida_2014.pdf. Ανακτήθηκε στις 2016-12-10.
- ↑ «ΕΚΠΑ: Θεολογική Σχολή - Τμήμα Θεολογίας - Διατελέσαντα Μέλη ΔΕΠ». www.theol.uoa.gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 19 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 10 Δεκεμβρίου 2016.