Αντρέα Απιάνι
Ο Αντρέα Απιάνι (Μιλάνο 1754 - 1817) ήταν Ιταλός νεοκλασικός ζωγράφος.[2]
| Αντρέα Απιάνι Andrea Appiani | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση |
1754 Μιλάνο |
| Θάνατος |
1817 Ιταλία |
| Τόπος ταφής | d:Q20008431 |
| Εθνικότητα | Ιταλική |
| Σπουδές | Ακαδημία καλών τεχνών της Μπρέρα |
| Ιδιότητα | ζωγράφος και γλύπτης[1] |
| Κίνημα | νεοκλασσικισμός |
| Είδος τέχνης | Νεοκλασικισμός |
| Καλλιτεχνικά ρεύματα | νεοκλασσικισμός |
 Πολυμέσα σχετικά με τον καλλιτέχνη | |
Πίνακας περιεχομένων
Θέματα ελληνικής μυθολογίαςΕπεξεργασία
Η αρχαία μυθολογία δεν χρησιμοποιούνταν πλέον ως μέσο για την έκφραση των μυστηρίων της φύσης και της ζωής. Επιβιώνει όμως ως μύθος, θεατρικό στοιχείο και διακόσμηση· πολλές φορές ξεπέφτει στην κοινοτοπία, την αλλοίωση ή την παρωδία, όπως απεικόνισε τα σχετικά μυθολογικά θέματά του ο Ζαν Ραού (Jean Raoux) φιλοτεχνώντας προσωπογραφίες γνωστών τότε ηθοποιών ως Βακχίδων π.χ. στα έργα του «Ορφέας και Ευρυδίκη», (1720), Πυγμαλίων, Εστιάδα, κ.α. [3] Στο πομπώδη, εμφατικό και ταραγμένο χαρακτήρα του Μπαρόκ και στην ελαφρότητα και παραδοξότητα του Ροκοκό αντιπαρατάσσεται από τον Απιάνι το πρότυπο των ιδεωδών της κλασικής Αρχαιότητας, που θεωρείται αχρονικό[4]αναδεικνύοντας με απλότητα και σαφήνεια στους πίνακές του την αναζήτηση των ακρωτηριασμένων αξιών, όπως ο Ηρακλής στο σταυροδρόμι (Hercules at the crossroads), ο θάνατος του Υάκινθου, Ζεύς, Ερμής, Φιλήμων και Βάκχος, Όλυμπος, κεφαλή Λαοκόοντος κ.α.
ΠαραπομπέςΕπεξεργασία
- ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
- ↑ Εγκυκλοπαίδεια Δομή, σ.283, τόμ. 3, ISBN 960-8177-53-7
- ↑ Ιστορία της Τέχνης Larousse, σ. 187, εκδ. ΒΙΒΛΙΟΡΑΜΑ ISBN 960-85414-3-3
- ↑ Ιστορία της Τέχνης Larousse, ό.π. σ.197
ΒιβλιογραφίαΕπεξεργασία
- Ιστορία της τέχνης Larousse, 1990 ΒΙΒΛΙΟΡΑΜΑ, τόμ.3,σελ.185-234
Εξωτερικοί σύνδεσμοιΕπεξεργασία
 | Αυτό το λήμμα που σχετίζεται με τη βιογραφία ενός προσώπου χρειάζεται επέκταση. Βοηθήστε τη Βικιπαίδεια επεκτείνοντάς το!. |