Αρχοντορεμπέτικο
Το αρχοντορεμπέτικο τραγούδι (ή και πιο γενικά και συνηθέστερα στον πληθυντικό: αρχοντορεμπέτικα) είναι ένα είδος μουσικής που γεννήθηκε και εμφανίστηκε στην Ελλάδα πριν την δεκαετία του 1950 και το οποίο αναπτύχθηκε αλλά και άκμασε κατά τα χρόνια της και ήδη από το ξεκίνημα του.[1][2] Αποτελεί σχολή ενός τραγουδιού που σε γενικές γραμμές συνδύαζε λαϊκότροπους -συχνά χιουμοριστικούς- στίχους και μουσική (επηρεασμένο σαφώς από το ρεμπέτικo), με δυτικότροπες (ευρωπαϊκές) ενορχηστρωτικές επιρροές.
Ιστορικό Επεξεργασία
Πρώτο τραγούδι της σχολής αυτής ήταν «Το τραμ το τελευταίο»[3] που ακούστηκε κατά την διάρκεια του προγράμματος της αθηναϊκής επιθεώρησης του Αλέκου Σακελλάριου και του Χρήστου Γιαννακόπουλου Άνθρωποι, άνθρωποι το 1948, το οποίο έχει στίχους δικούς τους και του Κώστα Γιαννίδη και μουσική του Μιχάλη Σουγιούλ, ενώ στην ερμηνεία ήταν η Σπεράντζα Βρανά· ωστόσο στην πρώτη ηχογράφηση του στην δισκογραφία το ερμήνευσαν ο Τώνης Μαρούδας και ο Νίκος Παπαδάκης[4][5][6]. Η σειρά των τραγουδιών αυτών στο σύνολο της γνώρισε ιδιαίτερη επιτυχία, ενώ αρκετά άφησαν εποχή μένοντας πολύ γνωστά για δεκαετίες αλλά και μέχρι και σήμερα, ωστόσο ως μουσικό είδος είχε σχετικά βραχύβια ζωή αφού μέχρι την δεκαετία του 1960 είχε περάσει στο περιθώριο και δεν είχε πλέον την απήχηση των προηγούμενων ετών· συμβολικά ο θάνατος του Μιχάλη Σουγιούλ -που θεωρείτο και ο «πατέρας του αρχοντορεμπέτικου»- το 1958 σηματοδοτεί και το τέλος της[1].
Το λεγόμενο αρχοντορέμπετικο ως ονομασία πρωτοσυναντάται ήδη από την περίοδο του Μεσοπολέμου, τις δεκαετίες του 1920 και του 1930.
Πρόσωπα Επεξεργασία
Σπουδαίοι συνθέτες και συντελεστές του αρχοντορεμπέτικου ήταν οι Γιάννης Βέλλας, Ζακ Ιακωβίδης, Κώστας Καπνίσης, Γιώργος Μουζάκης, Τάκης Μωράκης, Ιωσήφ Ριτσιαρδής, Μιχάλης Σουγιούλ, ενώ οι στιχουργοί τους αντιστοίχως ήταν θεατρικοί συγγραφείς όπως ο Αλέκος Σακελλάριος, ο Γιώργος Τζαβέλλας, ο Χρήστος και ο Γιώργος Γιαννακόπουλος. Κύριοι ερμηνευτές των τραγουδιών αυτών υπήρξαν ο Νίκος Γούναρης, ο Τζίμης Μακούλης, ο Τώνης Μαρούδας, η Μάγια Μελάγια ο Φώτης Πολυμέρης, καθώς και το συγκρότημα Τρίο Κιτάρα (Γιώργος Δημάκης, Γιώργος Κεφαλάς και Ανδρέας Ζαφειρίου) και το ντουέτο Κορώνης-Φίλανδρος (δηλ. ο Σπύρος Κορώνης και ο Φίλανδρος Μάρκου).
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Αρχοντορεμπέτικο. Μια ιστορία, μια εποχή. Huffingtonpost.gr - Άρθρο του Άγγελου Βασιλάκη. Δημοσιεύτηκε: 17/11/2018 - Ανακτήθηκε: 01/12/2018.
- ↑ Ιστορία και συντελεστές του πρώτου αρχοντορεμπέτικου. Thanpan.org. Δημοσιεύτηκε: 10/04/2015 - Ανακτήθηκε: 01/12/2018.
- ↑ Παντελή, Άννη (2013). Το λαϊκό τραγούδι στον ελληνικό κινηματογράφο από το 1950 μέχρι το 1960. Πανεπιστήμιο Μακεδονίας. σελ. 10.
- ↑ Ηρ. Ευστρατιάδης (2007), τραγούδι «Το τραμ το τελαυταίο».
- ↑ Πως γράφτηκε «Το τραμ το τελευταίο»; Αρχειοθετήθηκε 2018-12-29 στο Wayback Machine. Unblock.gr Αρχειοθετήθηκε 2018-11-29 στο Wayback Machine. - Άρθρο της Αναστασίας Αντωνοπούλου. Δημοσιεύτηκε: 30/10/2016 - Ανακτήθηκε: 01/12/2018.
- ↑ Μηχανή του Χρόνου - Ποιος ανέβηκε στο «Τραμ το τελευταίο» και αποφάσισε να το κάνει επιθεώρηση και τραγούδι. Στο θέατρο έγινε επιτυχία με πρωταγωνιστή τον Φωτόπουλο. Mixanitouxronou.gr. Δημοσιεύτηκε: 01/12/2018.
Πηγές Επεξεργασία
- Ηρακλής Ευστρατιάδης, Μια ιστορία... ένα τραγούδι... - 100 αγαπημένα τραγούδια και οι ιστορίες τους[νεκρός σύνδεσμος], εκδόσεις «Τούμπης», Αθήνα 2007. ISBN 978-960-540-759-9.