Βικιπαίδεια

Α.Ο. Μάνης Πειραιά

Ο Αθλητικός Όμιλος Μάνης υπήρξε ποδοσφαιρικό σωματείο του Πειραιά, το οποίο προέκυψε το 1998 από μετονομασία του συλλόγου Φλόγα Νικαίας που υπήρχε από το 1958 και ως επίσημος από το 1972.[1] Ο ΑΟ Μάνης αγωνίστηκε τρεις σεζόν στη Δ΄ Εθνική και το 2004 ανέβηκε στη Γ΄ Εθνική. Στη συνέχεια συγχωνεύτηκε με τον Εθνικό Πειραιά, ο οποίος πήρε τη θέση της Μάνης στην μικρή επαγγελματική κατηγορία. Ο ΑΟ Μάνης είχε χρώματα: σκούρο θαλασσί μπλε (μπλε μαρέν - navy blue), λευκό και μαύρο και έμβλημα ένα λευκό μανιάτικο πύργο. Στη Δ΄ Εθνική ως έδρα χρησιμοποιούσε το γήπεδο Νεάπολης, χωρητικότητας 6.000 θεατών.[2]

Ιστορικό Επεξεργασία

Από τη Φλόγα Νικαίας στο ΑΟ Μάνης Επεξεργασία

Ο μικρός συνοικιακός σύλλογος "Φλόγα Νικαίας" πρωτοεμφανίστηκε ως ανεπίσημος στις αρχές του 1958, όταν έδωσε μια σειρά φιλικών αγώνων[3] και είχε παρουσία ως τα τέλη της σεζόν 1958-59. Επανεμφανίστηκε σποραδικά το 1972[4] που υπήρξε το επίσημο έτος ίδρυσής του και το 1973[5] και πιο ενεργά το 1977. Είχε ερυθρόλευκα χρώματα και έμβλημα την αναμένη δάδα.

Η "Φλόγα" εντάχθηκε στην Γ΄ κατηγορία της Ε.Π.Σ. Πειραιώς από τη σεζόν 1977-78 με προπονητή τον Ηλία Τσιριγώτη.[6] Το 1984 ανέβηκε στη Β΄ κατηγορία και το 1988 για μια σεζόν στην Α΄. Ως το 1998 η μοναδική διάκριση της ομάδας, η οποία δεν είχε άλλη παρουσία στην Α΄ κατηγορία, ήταν η εντυπωσιακή πρόκρισή της στον τελικό του Κυπέλλου ΕΠΣΠ το 1987 (αν και ομάδα της Β΄ Πειραιώς), στον οποίο είχε ηττηθεί από τον Άρη Νικαίας με 2-5. Προπονητής τότε ήταν ο μετέπειτα πρόεδρος του ΑΟ Μάνης, Φώτης Κουβάτσος και στον τελικό με την ομάδα αγωνίζονταν αρκετοί από τα στελέχη της μετέπειτα ΑΟ Μάνης: Βασιλείου, Γιδάκος (80’ Κανακάκης), Ταγκλής, Παναγάκος, Καπάτσος, Πηρούνιας, Ζαμπλάκος, Βενιζέλος, Πέντσας, Αντωνάκος, Κωττάκης (80’ Καλογερόγιαννης).[7]

Το 1998 η "Φλόγα Νικαίας" (ή "Φλόγα Πειραιά", όπως αναφέρεται κάποιες φορές) κατέκτησε τον τίτλο της Β΄ κατηγορίας της Ε.Π.Σ. Πειραιώς και ανέβηκε στην Α΄. Μετά τη λήξη του πρωτάθληματος 1997-98 το Δ.Σ. του συλλόγου, το οποίο αποτελούσαν κυρίως Μανιάτες του Πειραιά, αποφάσισε τη μετονομασία του σε "ΑΟ Μάνης", ώστε γύρω του να συσπειρωθεί το μανιάτικο στοιχείο της πόλης.[8][9] Η νέα ονομασία καθιερώθηκε από την 1η Ιουλίου 1998.[10][11] Το πρώτο Δ.Σ. συγκροτήθηκε στις 21 Αυγούστου και είχε πρόεδρο τον Φώτη Κουβάτσο.[12]

Στη Δ΄ Εθνική Επεξεργασία

Ο ΑΟ Μάνης οργανώθηκε σε επαγγελματικά πρότυπα και τα επόμενα χρόνια είχε μια ανοδική πορεία που τον οδήγησε ως τη Γ΄ Εθνική. Το 2001, τρία χρόνια μετά τη μετονομασία, κατέκτησε τον τίτλο της Α΄ ΕΠΣ Πειραιά, στον Β΄ όμιλο, με προπονητές αρχικά το Σταύρο Νικολακάκο και αργότερα το Μάκη Βαβίλη. Στη συνέχεια ανήλθε στη Δ΄ Εθνική, αφού επικράτησε στο ειδικό τουρνουά ανόδου του Μεσσηνιακού (2-2, 1-1) και του Ολυμπιακού Ζαχάρως (2-1, 6-5). Ήταν ένα επεισοδιακό τουρνουά που σημαδεύτηκε από πολλά επεισόδια μεταξύ των οπαδών της Μάνης και του Μεσσηνιακού. Στο τελευταίο ματς ο ΑΟ Μάνης πέτυχε μια πολυσυζητημένη ανατροπή μέσα στη Ζαχάρω νικώντας με 6-5 ενώ έχανε 2-5, με τρία γκολ στο τελευταίο πεντάλεπτο![13] Έτσι ισοβάθμησε με το Μεσσηνιακό, τον οποίο νίκησε σε αγώνα μπαράζ στα πέναλτι: 1-1 (9-8 πέν.).[14]

Στη Δ΄ Εθνική κατηγορία παρέμεινε τρεις σεζόν. Το 2003 είχε μια ακόμα διάκριση, όταν έφτασε στον τελικό του Κυπέλλου ΕΠΣ Πειραιά, όπου ηττήθηκε από το Μοσχάτο με 0-1. Προπονητής ήταν ο Ηλίας Φυντάνης και στον τελικό αγωνίστηκαν οι: Τσούκας, Σιφνάκης (46’ Σπάθας), Δημόπουλος, Κούτρας, Βιδάλης, Στρατής, Αλέξης, Πολίτης, ντε Σόουζα, Μέριανος (42’ Μπουσάτι), Μαζαράκης (73’ Στρατάκης).[15] Το 2004 έκανε νέο μεγάλο άλμα κατακτώντας τον τίτλο στον 7ο όμιλο και την άνοδο στη Γ΄ Εθνική.

Ο πρόεδρος που οδήγησε το σύλλογο από τα νταμάρια της Β΄ Πειραιά στην επαγγελματική κατηγορία ήταν ο Νίκος Πηρούνιας, παλιός ποδοσφαιριστής της Φλόγας, που την ανέλαβε το 2000 μαζί με ένα επιτελείο επιχειρηματιών, επιστημόνων, εφοπλιστών και ναυτικών: Κριαλάκος, Κούζιλος, Μανωλάκος, Καλλίνης, Τζανάκης, Κονιδάρης, Καλαϊτζάκης, Τζεφεράκος, Καλογερόγιαννης, Σουκαράς, Μουρκάκος, Κανακάκης, Γιατράκος.[16]

Όμως, ο ΑΟ Μάνης δεν έμελλε να αγωνιστεί στη Γ΄ Εθνική με αυτό το όνομα. Την ομάδα που κατέκτησε το πρωτάθλημα Δ΄ Εθνικής το 2004 με προπονητή τον Θ. Παχατουρίδη αποτελούσαν οι: Θωμόπουλος, Κατσικογιάννης, Καλλιπολίτης, Νέτσο, Σπάθας, Βιδάλης, Μπουσάντι, Μανιάτης, Γιώργος ΝταρακλίτσαςΝταρακλίτσας, Στρατάκης, Στρατής, Χολέβας, Αλέξης, Βυθούλκας.[17]

Η συγχώνευση με τον Εθνικό Επεξεργασία

Tο 2003 ο ιστορικός σύλλογος του Εθνικού Πειραιά είχε πέσει για πρώτη φορά στην ιστορία του στη Δ΄ Εθνική και τη σεζόν 2003-04 είχε αγωνιστεί στον ίδιο όμιλο με τον ΑΟ Μάνης τερματίζοντας στην 7η θέση. Σε αυτή τη δύσκολη για τον Εθνικό στιγμή, από την οποία δεν φαινόταν διέξοδο, ήρθε αρωγός ο πρόεδρος του ΑΟ Μάνη Νίκος Πηρούνιας, ο οποίος πρότεινε τη συγχώνευση των δύο συλλόγων, ώστε να επανέλθει ο Εθνικός στα επαγγελματικά πρωταθλήματα.

Στις 10 Ιουνίου 2004 πάρθηκε ίσως η πιο ιστορική απόφαση μετά την ίδρυση του σωματείου το 1924. Σε γενική συνέλευση που έλαβε χώρα στο ξενοδοχείο Κάβο Ντόρο τα μέλη του ερασιτέχνη Εθνκού δέχτηκαν παμψηφεί την ελκυστική πρόταση του Ν. Πηρούνια για συγχώνευση με τον ΑΟ Μάνης και τη δημιουργία μιας νέας ΠΑΕ με το όνομα «Εθνικός Ο.Φ.Π.Φ - Α.Ο. Μάνης», η οποία θα αναφέρεται παντού ως ΠΑΕ Εθνικός, θα έχει το έμβλημα και τα κυανόλευκα χρώματα του Εθνικού και έδρα τον Πειραιά.[18][19]

Ο "Εθνικός-ΑΟ Μάνης", όπως καθιερώθηκε να ονομάζεται κατάφερε δυο χρόνια αργότερα να ανέβει στη Β΄ Εθνική. Σταδιακά τα επόμενα χρόνια η προσθήκη "ΑΟ Μάνης" ξεχάστηκε και ο σύλλογος αποκαλείται πλέον "Εθνικός Πειραιά", αν και το επίσημο όνομα με το οποίο αναφέρεται από την ΕΠΑΕ εξακολουθεί είναι το "ΕΘΝΙΚΟΣ ΟΦΠΦ - ΑΟ ΜΑΝΗΣ".[20]

Στις εθνικές κατηγορίες Επεξεργασία

Τίτλοι-διακρίσεις Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ "ΑΟ Μάνης, παρουσίαση", "Αθλητική Ηχώ", 19/3/2003, σ. 26.[νεκρός σύνδεσμος]
  2. ↑ "ΑΟ ΜΑΝΗΣ: Αναζητώντας την καταξίωση", "Αθλητική Ηχώ", 24/9/2001, σ. 24.[νεκρός σύνδεσμος]
  3. ↑ "Αθλητική Ηχώ", 8/2/1958, σ. 2.[νεκρός σύνδεσμος]
  4. ↑ "Αθλητική Ηχώ", 27/9/1972, σ. 4.[νεκρός σύνδεσμος]
  5. ↑ "Αθλητική Ηχώ", 26/6/1973, σ. 2.[νεκρός σύνδεσμος]
  6. ↑ "Αθλητική Ηχώ", 30/6/1977, σ. 2.[νεκρός σύνδεσμος]
  7. ↑ "Η Ιστορία του Κυπέλλου της ΕΠΣ Πειραιά".[νεκρός σύνδεσμος]
  8. ↑ "Αθλητική Ηχώ", 18/4/1998, σ. 46 (με φωτογραφία).[νεκρός σύνδεσμος]
  9. ↑ "Φλόγα... Μανιάτικη", "Αθλητική Ηχώ", 5/6/1998, σ. 44.[νεκρός σύνδεσμος]
  10. ↑ "Αθλητική Ηχώ", 1/7/1998, σ. 38.[νεκρός σύνδεσμος]
  11. ↑ "Αθλητική Ηχώ", 19/6/1998, σ. 44.[νεκρός σύνδεσμος]
  12. ↑ "Αθλητική Ηχώ", 22/8/1998, σ. 8.[νεκρός σύνδεσμος]
  13. ↑ "Γελάει ο κόσμος...", "Αθλητική Ηχώ, 5/6/2001, σ. 18.[νεκρός σύνδεσμος]
  14. ↑ Επεισοδιακό ματς με πέντε αποβολές, "Αθλητική Ηχώ, 18/6/2001, σ. 49.[νεκρός σύνδεσμος]
  15. ↑ Η Ιστορία του Κυπέλλου της ΕΠΣ Πειραιά.[νεκρός σύνδεσμος]
  16. ↑ "Αθλητική Ηχώ", 13/7/2000, σ. 38.[νεκρός σύνδεσμος]
  17. ↑ "Αθλητική Ηχώ", 19/4/2004, σ. 30.[νεκρός σύνδεσμος]
  18. ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Νοεμβρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2011. 
  19. ↑ Αλέξης Νικηφορίδης (21 Φεβρουαρίου 2012). «ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΕΙΣ Εις σάρκα μία». www.makthes.gr. https://www.makthes.gr/sygchoneyseis-eis-sarka-mia-62016. 
  20. ↑ Ιστοσελίδα Ε.Π.Α.Ε. - Εθνικός.[νεκρός σύνδεσμος]
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Α.Ο._Μάνης_Πειραιά&oldid=10181271"