Βικιπαίδεια

Βίλφριντ Μάρτενς

Βέλγος πολιτικός

Ο Βίλφριντ Μάρτενς (Wilfried Achiel Emma Martens ολλανδικά: [ˈʋɪlfrit ˈmɑrtə(n)s]; 19 Απριλίου 1936 – 9 Οκτωβρίου 2013) ήταν Φλαμανδός Βέλγος πολιτικός. Γεννήθηκε στην Σλέιντενγκε (Ανατολική Φλάνδρα). Κατά τη διάρκεια της πολιτικής του σταδιοδρομίας ο Μάρτενς υπηρέτησε ως Πρωθυπουργός του Βελγίου από τις 3 Απριλίου 1979 έως τις 6 Απριλίου του 1981 και από 17 Δεκεμβρίου 1981 έως 7 Μαρτίου 1992.

Βίλφριντ Μάρτενς
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα		Wilfried Martens (Ολλανδικά)
Γέννηση19  Απριλίου 1936[1][2][3]
Σλέιντενγκε
Θάνατος9  Οκτωβρίου 2013[1][2][3]
Λόκερεν[4]
Συνθήκες θανάτουΕυθανασία[5]
Τόπος ταφήςCampo Santo[6]
Χώρα πολιτογράφησηςΒέλγιο
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΟλλανδικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΟλλανδικά[7]
ΣπουδέςΠανεπιστήμιο Χάρβαρντ
Καθολικό Πανεπιστήμιο του Λέβεν (1834-1968)[8]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός[9]
δικηγόρος
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΧριστιανοδημοκρατικό και Φλαμανδικό Κόμμα
Οικογένεια
ΣύζυγοςMiet Smet
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρωθυπουργός του Βελγίου (1979–1981)
Πρωθυπουργός του Βελγίου (1981–1992)
Ευρωβουλευτής (1994–1999, Dutch-speaking electoral college)[10]
μέλος του κοινοβουλίου της Φλάνδρας
ΒραβεύσειςΜεγαλόσταυρος του Τάγματος του Λεοπόλδου Β΄
Ιππότης Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Γερακιού
βραβείο Ρομπέρ Σουμάν (1995)
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Ισαβέλλας της Καθολικής (1980)[11]
Grand Order of Queen Jelena
Ιππότης του Μεγαλόσταυρου του Τάγματος της τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας
Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Πρίγκηπα Ενρίκε[12]
Μεγαλόσταυρος 1ης κλάσης του Τάγματος της Αξίας της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας
Μέγας Αξιωματικός της Λεγεώνας της Τιμής
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Πολιτική σταδιοδρομία Επεξεργασία

Η ενότητα αυτή δεν τεκμηριώνεται επαρκώς με παραπομπές. Παρακαλούμε βοηθήστε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Ατεκμηρίωτο υλικό μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. (Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 01/05/2022)

Ο Μάρτενς ήταν πρόεδρος του Βελγικού Χριστιανικού Λαϊκού Κόμματος (τώρα μετονομάσμένο σε Χριστιανοδημοκρατικό και Φλαμανδικό Κόμμα, CD&V) από το 1972 έως το 1979, ως Βουλευτής στη Βελγική Βουλή των Αντιπροσώπων (ομοσπονδιακό κοινοβούλιο) από το 1974 έως το 1991, και υπηρέτησε ως Γερουσιαστής από το 1991 έως το 1994.

Ο Βίλφριντ Μάρτενς υπηρέτησε ως Πρωθυπουργός σε εννιά κυβερνήσεις συνασπισμού από τις 3 Απριλίου 1979 έως τις 6 Απριλίου του 1981 και από 17 Δεκεμβρίου 1981 έως 7 Μαρτίου 1992. Στην περίοδο της θητείας του είχε κυριαρχήσει η οικονομική κρίση της δεκαετίας του 1980 και οι κρατικές μεταρρυθμίσεις του 1980 και του 1988, που έθεσαν το Βέλγιο σε μια πορεία προς την ομοσπονδοποίηση.

Συνίδρυσε το Ευρωπαϊκό λαϊκό Κόμμα (ΕΛΚ) το 1976 και ήταν Πρόεδρος του ΕΛΚ από το 1992 μέχρι το θάνατό του.

Από το 1993 ήταν Πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Ένωσης Χριστιανοδημοκρατών (EUCD), μέχρι τη συγχώνευση με το ΕΛΚ το 1996. Ο Μάρτενς επίσης διαπραγματεύθηκε με τον Φινλανδό συντηρητικό πολιτικό Σάουλι Νιινίστο τη συγχώνευση της Ευρωπαϊκής Δημοκρατικής Ένωσης (ΔΕΕ) στο ΕΛΚ (επισήμως έγινε το 2002). Η επιτυχημένη συγχώνευση όλων των κεντροδεξιών Ευρωπαϊκών οργανώσεων στο ΕΛΚ – επί του παρόντος το μεγαλύτερο διακρατικό Ευρωπαϊκό πολιτικό κόμμα με 75 μέλη-κόμματα από 40 χώρες – αναγνωρίζεται ευρέως ως ένα σημαντικό επίτευγμα της Ευρωπαϊκής πολιτικής κληρονομιάς.

Από το 1994 έως το 1998, ήταν Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, προεδρεύοντας στην κοινοβουλευτική ομάδα του ΕΛΚ.

Από τον Οκτώβριο 2000 έως τον Νοέμβριο του 2001 ήταν επίσης ο Πρόεδρος της Χριστιανοδημοκρατικής Διεθνούς (CDI).

Επανεμφανίστηκε στη Βελγική πολιτική σκηνή στις 22 Δεκεμβρίου 2008, για να βοηθήσει στην Βελγική πολιτική κρίση του 2007-2011.

Ο Μάρτενς είχε διδακτορικό στη νομική, πτυχίο συμβολαιογραφικών μελετών, καθώς και ένα πτυχίο στη Θωμιστική φιλοσοφία από το Καθολικό Πανεπιστήμιο του Λούβαιν. Σπούδασε διεθνή πολιτική επιστήμη στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Έχει ασκήσει τη νομική στο εφετείο της Γάνδης.

Ανάμεσα σε πολλές εθνικές και διεθνείς διακρίσεις, τιμήθηκε το 1998 με τον Ευρωπαϊκό Βραβείο Καρόλου Ε΄ για τη συνεισφορά του στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Ιδιωτική ζωή Επεξεργασία

Η ενότητα αυτή δεν τεκμηριώνεται επαρκώς με παραπομπές. Παρακαλούμε βοηθήστε προσθέτοντας την κατάλληλη τεκμηρίωση. Ατεκμηρίωτο υλικό μπορεί να αμφισβητηθεί και να αφαιρεθεί. (Η σήμανση τοποθετήθηκε στις 01/05/2022)

O Μάρτενς είχε πέντε παιδιά: δύο από τον πρώτο του γάμο με την Lieve Verschroeven (Kris και Anne) και τρία με την Ilse Schouteden (Sarah, Sophie και  Simon). Μετά τη γέννηση των διδύμων, το 1997, παντρεύτηκαν στις 13 Nοεμβρίου του 1998. Η Ilse Schouteden έχει ένα γιο από προηγούμενο γάμο. Το 2007 πήρε διαζύγιο από τη δεύτερη σύζυγό του. Στις 27 Σεπτεμβρίου 2008 παντρεύτηκε Miet Smet, πρώην Βελγίδα υπουργός. Ήταν ο τρίτος γάμος για αυτόν και ο πρώτος για την Smet. Μετά το θάνατο της πρώτης του γυναίκας, o Μάρτενς ήταν σε θέση να τελέσει το γάμο του με την Miet Smet στην Καθολική Εκκλησία, στις 27 Aπριλίου 2013.

Θάνατος και τιμές Επεξεργασία

 
O Βίλφριντ Μάρτενς (κέντρο) με τον Jean-Luc Dehaene (αριστερά) σε συνάντηση του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος (ΕΛΚ) το 2005

Ο Μάρτενς πέθανε από καρκίνο στις 9 Οκτωβρίου 2013, στο σπίτι του στη Λόκερεν, σε ηλικία 77 ετών.[13][14] Ο Έλιο Ντι Ρούπο, ο πρωθυπουργός του Βελγίου, τον περιέγραψε ως «αληθινό πολιτικό και έναν από τους πατέρες του ομοσπονδιακού Βελγίου».[14] Ο Μάρτιν Σουλτς πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, απέτισε φόρο τιμής σε αυτόν ως "πολιτικό από το Βέλγιο, την Ευρώπη και ένα εξαιρετικό ηγέτη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου".[14] Ο Γιέρζι Μπούζεκ, ευρωβουλευτής του ΕΛΚ και πρώην πρωθυπουργός της Πολωνίας, τον περιέγραψε ως "αναντικατάστατο".[14]

Το think tank του ΕΛΚ Centre for European Studies έχει μετονομαστεί προς τιμή του, ως "Wilfried Martens Centre for European Studies", μια απόφαση που ελήφθη κατά το Συνέδριο του ΕΛΚ στο Δουβλίνο, που πραγματοποιήθηκε στις 9 Μαρτίου 2014.[15]

Του έγινε επίσημη κρατική κηδεία, την οποία παρακολούθησε ο Βασιλικός Υπασπιστής του Βασιλιά Φιλίππου, και θάφτηκε στο Νεκροταφείο του Campo Santo.

Διακρίσεις Επεξεργασία

  •   Βέλγιο: Υπουργός Επικρατείας, με Βασιλικό Διάταγμα
  •   Βέλγιο: Ανώτερος Ταξιάρχης του Τάγματος του Λεοπόλδου
  •   Βέλγιο: Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Λεοπόλδου Β΄
  •   Βέλγιο: Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Στέμματος

Εξωτερικές διακρίσεις Επεξεργασία

  •   Ισλανδία : Ιππότης Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Γερακιού (16 Οκτωβρίου 1979)[16]
  •   Ιταλία: Μεγαλόσταυρος του Τάγματος της Τιμής της Ιταλικής Δημοκρατίας (20 Φεβρουαρίου 1986)[17]
  •   Πορτογαλία: Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Χριστού (10 Δεκεμβρίου 1982)[18]
  •   Πορτογαλία: Μεγαλόσταυρος του Τάγματος του Πρίγκηπα Ερρίκου (31 Οκτωβρίου 1987)
  •   Ολλανδία: Ιππότης Μεγαλόσταυρος στο Τάγμα της Οράγγης-Νασσάου.[19]
  •   Λουξεμβούργο: Ιππότης Μεγαλόσταυρος στο Τάγμα του Στέμματος Οξιάς.[19]

Δημοσιεύσεις Επεξεργασία

 
Στις 10 Σεπτεμβρίου του 2009, Ο Βίλφριντ Μάρτενς, κατά την παρουσίαση του βιβλίου Ευρώπη: αγωνίζομαι, υπερνικώ σε μια δημόσια εκδήλωση που διοργανώθηκε από το Κέντρο Ευρωπαϊκών Μελετών (CES), το επίσημο think-tank του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.
  • Een gegeven woord, Lannoo, Tielt, 1985.
  • Europa voorbij Oost en West, Lannoo, Tielt, 1995.
  • De Memoires, Luctor et Emergo, Lannoo, Tielt, 2006.
  • Europe: I Struggle, I Overcome, Springer Science+Business Media, 2009.[20]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 27  Απριλίου 2014.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12167183b. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 3,2 (Αγγλικά) SNAC. w66545zj. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31  Δεκεμβρίου 2014.
  5. ↑ www.hbvl.be/cnt/dmf20181002_03802972. Ανακτήθηκε στις 21  Ιανουαρίου 2022.
  6. ↑ 6,0 6,1 Ανακτήθηκε στις 19  Δεκεμβρίου 2021.
  7. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12167183b. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  8. ↑ Ανακτήθηκε στις 9  Ιουλίου 2019.
  9. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 25  Ιουνίου 2015.
  10. ↑ www.europarl.europa.eu/meps/en/1942.
  11. ↑ www.boe.es/boe/dias/1980/03/28/pdfs/A06870-06870.pdf. Ανακτήθηκε στις 26  Νοεμβρίου 2017.
  12. ↑ www.ordens.presidencia.pt?idc=154.
  13. ↑ «Oud-premier Wilfried Martens is overleden». De Redactie. 10 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2013. 
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 «Belgian statesman Wilfried Martens dies aged 77». BBC News. 10 Οκτωβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 11 Οκτωβρίου 2013. 
  15. ↑ «Centre for European Studies renamed in honour of its founder Wilfried Martens». 10 Μαρτίου 2014. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαρτίου 2017. Ανακτήθηκε στις 14 Μαρτίου 2014. 
  16. ↑ «Martens, Wilfried». Falkadb.forseti.is. 16 Οκτωβρίου 1979. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Σεπτεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014. 
  17. ↑ «Presidenza della Repubblica». Quirinale.it. 20 Φεβρουαρίου 1986. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014. 
  18. ↑ «CIDADÃOS ESTRANGEIROS AGRACIADOS COM ORDENS PORTUGUESAS - Página Oficial das Ordens Honoríficas Portuguesas». Ordens.presidencia.pt. Ανακτήθηκε στις 27 Απριλίου 2014. 
  19. ↑ 19,0 19,1 19,2 «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 2 Ιανουαρίου 2017. 
  20. ↑ «Europe: I Struggle, I Overcome: Wilfried Martens: 9783540892885: Amazon.com: Books». Amazon.com. 28 Αυγούστου 2009. Ανακτήθηκε στις 15 Αυγούστου 2014. 

Περαιτέρω ανάγνωση Επεξεργασία

  • Wilsford, David (επιμ.): Political leaders of contemporary Western Europe: a biographical dictionary, Greenwood, 1995, σσ. 306–313


Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βίλφριντ_Μάρτενς&oldid=9914286"