Βασιλικό Μοναστήρι του Μπρου

Βασιλικό Μοναστήρι του Μπρου
Είδος	secularized monastery
Αρχιτεκτονική	γοτθική αρχιτεκτονική
Γεωγραφικές συντεταγμένες	46°11′53″N 5°14′10″E
Θρήσκευμα	Καθολικισμός
Διοικητική υπαγωγή	Μπουρ-αν-Μπρες
Χώρα	Γαλλία
Χρήση	Augustinian friary και κτήριο μουσείου
Ένοικοι	Musée municipal de Bourg-en-Bresse
Διαχειριστής	Musée municipal de Bourg-en-Bresse
Αρχιτέκτονας	Louis van Bodeghem
Προστασία	κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1889), κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1935), πρόσθετος κατάλογος ιστορικών μνημείο της Γαλλίας (από 1950) και κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1862)
Ιστότοπος
	Επίσημος ιστότοπος
	Πολυμέσα
	δεδομένα (π)

Συντεταγμένες: 46°11′52.74″N 5°14′10.37″E / 46.1979833°N 5.2362139°E / 46.1979833; 5.2362139

Το βασιλικό μοναστήρι του Μπρου (γαλλικά: Le monastère royal de Brou) είναι ένα θρησκευτικό συγκρότημα που βρίσκεται στο Μπουρ-αν-Μπρες , μία από τις πρωτεύουσες του πρώην δουκάτου της Σαβοΐας, στο νομό Αιν της Ωβέρνης-Ρον-Αλπ στην κεντρική Γαλλία. Τα μοναστικά του κτίρια στεγάζουν το δημοτικό μουσείο του Μπουρ-αν-Μπρες.

Η βασιλική μονή του Μπρου είναι ένα αριστούργημα φλαμανδικού φλογόμορφου γοτθικού ρυθμού των αρχών του 16ου αιώνα. Αποτελείται από ένα σύνολο μοναστικών κτιρίων που κατασκευάστηκαν μεταξύ του 1506 και του 1512 και την εκκλησία Σαιν-Νικολά-ντε-Τολεντάν του Μπρου, που χτίστηκε από το 1513 έως το 1532.

Αυτό το σπάνιο αρχιτεκτονικό σύνολο κατασκευάστηκε με μεγάλο κόστος από την ισχυρή Μαργαρίτα της Αυστρίας (1480-1530), δούκισσα της Σαβοΐας, κυβερνήτη των Βουργουνδικών Κάτω Χωρών, θεία του Καρόλου Κουίντου. Το ανήγειρε στη μνήμη του συζύγου της Φιλιβέρτου Β΄.

Ιστορία

Η Μαργαρίτα της Αυστρίας, έργο του Μπέρναρντ φαν Ορλέι.

Γύρω στο 927^[2] ο Άγιος Ζεράρ, επίσκοπος του Μακόν (886-926), αποσύρθηκε στην περιοχή και ίδρυσε με λίγους συντρόφους του ένα ερημητήριο στο οποίο πέθανε και θάφτηκε το 958. Οι μαθητές που είχαν συγκεντρωθεί γύρω του, ακολούθησαν τις παραδόσεις του, με την καθοδήγηση ενός ηγουμένου.

Κατά τα πρώτα χρόνια του 14ου αιώνα, για άγνωστο λόγο, το ερημητήριο ερημώθηκε και το 1319 παραχωρήθηκε στον δούκα Αμεδαίο Ε΄ της Σαβοΐας, υπό την προϋπόθεση της διατήρησης του θρησκευτικού χαρακτήρα του χώρου.

Το 1506, η Μαργαρίτα της Αυστρίας, μετά τον πρόωρο θάνατο του 24χρονου συζύγου της Φιλιβέρτου Β΄ δούκα της Σαβοΐας, για να αφήσει στις επόμενες γενιές μαρτυρία για τον τεράστιο πόνο της, αλλά και για να εκπληρώσει ένα τάμα της πεθεράς της Μαργαρίτας των Βουρβόνων, αγόρασε το ερημητήριο του Μπρου και απέκτησε εξουσιοδότηση από τον πάπα για να ιδρύσει, στη θέση του, εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο του Τολεντάν και ένα μοναστήρι κατάλληλο για τη διαβίωση 12 μοναχών του Τάγματος του Αγίου Αυγουστίνου.

Στις 27 Αυγούστου του 1506,^[2] έβαλε το θεμέλιο λίθο της εκκλησίας, η οποία καθαγιάστηκε στις 22 Μαρτίου 1532 από τον Ζαν ντε Φλερύ, επίσκοπο του Εμπρόν.

Περιγραφή

Εξωτερική άποψη

Ο τάφος της Μαργαρίτας της Αυστρίας, στην εκκλησία Σαιν-Νικολά-ντε-Τολεντάν του Μπρου

Ο τάφος του Φιλιβέρτου Β' της Σαβοΐας

Η κατασκευή άρχισε άμεσα το 1506.^[3] Επιστρέφοντας στο Βέλγιο για να εξασφαλίσει την Αντιβασιλεία καθώς περίμενε την ενηλικίωση του ανιψιού της Καρόλου Κουίντου, η Μαργαρίτα της Αυστρίας διάλεξε μόνη της τους τεχνίτες του έργου, καθώς και τους ζωγράφους και τους γλύπτες και πολλούς καλλιτέχνες από τη βόρεια Ευρώπη.

Το μοναστήρι, που ανατέθηκε στους μοναχούς του Τάγματος του Αγίου Αυγουστίνου, έχει τρεις εσωτερικές αυλές με περιστύλιο, η κατάσταση των οποίων δεν έχει μεταβληθεί. Η Μαργαρίτα της Αυστρίας σχεδίαζε να περάσει τα τελευταία της χρόνια εκεί, αλλά πέθανε πριν την ολοκλήρωση του οικοδομήματος. Η κατασκευή ολοκληρώθηκε το 1532, δύο χρόνια μετά το θάνατό της, και θάφτηκε εκεί δίπλα στον σύζυγό της και τη μητέρα του Μαργαρίτα των Βουρβόνων.

Κατά τη διάρκεια της Γαλλικής επανάστασης οι μοναχοί εκδιώχθηκαν. Αυτήν την περίοδο, το μοναστήρι χαρακτηρίστηκε ως «Εθνικό Μνημείο» από τη Συνέλευση και έτσι σώθηκε από την καταστροφή.Το φθινόπωρο και το χειμώνα το 1793-94, στο μοναστήρι στεγάστηκε το 1ο σύνταγμα Ουσάρων.

Το 1823, το πρώην βασιλικό μοναστήρι αγοράστηκε από την Επισκοπή του Μπελέ και μετατράπηκε σε επισκοπική θεολογική σχολή. Με το νόμο του 1905 για το διαχωρισμό μεταξύ των εκκλησιών και του κράτους η σχολή έκλεισε.

Η μοναστηριακή εκκλησία έχει ταξινομηθεί ως ιστορικό μνημείο με τον κατάλογο του 1862.^[4] Τα υπόλοιπα τμήματα αργότερα και έως το 1935.

Μια παλιά πύλη από σφυρήλατο σίδερο, ιστορικό μνημείο από το 1950,^[4] τώρα κοσμεί την είσοδο πάρκου στα ανατολικά του Μπουρ-αν-Μπρες.

Το 2014, το μοναστήρι χαρακτηρίστηκε ως «αγαπημένο μνημείο των Γάλλων» κατά τη διάρκεια του προγράμματος τηλεοπτικής εκπομπής του καναλιού Φρανς 2 «Το αγαπημένο μνημείο των Γάλλων», με αφορμή τις Ευρωπαϊκές Ημέρες Πολιτιστικής Κληρονομιάς.^[5]

Στις 5 Φεβρουαρίου 2015, έλαβε το τρόπαιο «Μνημείο της Μπρες του 2014» από την Ακαδημία της Μπρες.

Το βασιλικό μοναστήρι του Μπρου
Εσωτερική αυλή
Δεύτερη εσωτερική αυλή
Τρίτος εσωτερικός χώρος
Παλιά πύλη από σφυρήλατο σίδερο
Η εκκλησία Σαιν-Νικολά-ντε-Τολεντάν του Μπρου

Το δημοτικό μουσείο του Μπουρ-αν-Μπρες

Τα μοναστικά κτίρια είναι ιδιοκτησία της κοινότητας Μπουρ-αν-Μπρες, η οποία το 1922 εγκατέστησε εκεί το δημοτικό μουσείο του Μπουρ-αν-Μπρες. Αυτό το μουσείο παρουσιάζει στο ισόγειο ένα σύνολο θρησκευτικών αγαλμάτων από τον 13ο έως τον 17ο αιώνα, μια συλλογή από έργα ζωγραφικής από τον 16ο έως τον 20ό αιώνα (Μπέρναρντ φαν Ορλέι, Πίτερ Κούκε φαν Ελστ, Κολάιν ντε Κότερ, Νικολά Βικτόρ Φονβίλ, Γκυστάβ Ντορέ ...), έπιπλα, κεραμικά και έργα σύγχρονης τέχνης.

Το δημοτικό μουσείο του Μπουρ-αν-Μπρες
Ο Κάρολος Κουίντος, έργο του Μπέρναρντ φαν Ορλέι
Δάντης και Βιργίλιος στον ένατο κύκλο της Κόλασης, Γκυστάβ Ντορέ, 1861
Η παλιά τραπεζαρία, με συλλογές αγαλμάτων 13ου-17ου αιώνα
Μία από τις αίθουσες του μουσείου
Επίσκεψη του Φραγκίσκου Α' στο Μπρου, Ωγκύστ Ματιέ, 1842
Νέα γυναίκα μπροστά στον καθρέπτη, Ζαν-Ωγκυστέν Φρανκελέν, π. 1830
Τρίπτυχο του αγίου Ζερόμ, Γκρεγκουάρ Γκεράρ, 1518

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

Η επίσημη ιστοσελίδα της μονής (επιλογή γλώσσας)

Παραπομπές

↑ ^1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 «base Mérimée» (Γαλλικά) Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
↑ ^2,0 ^2,1 Marie-Claude Guigue,Topographie historique du département de l'Ain, ou Notices sur les communes, les hameaux, les paroisses, les abbayes, les prieurés, les monastères,... : accompagnée d'un précis de l'histoire du département depuis les temps les plus reculés jusqu'à la Révolution , Bourg-en-Bresse et Lyon, A. Brun, 1873, p. 56-57
↑ «Le chef-d’œuvre d'une fille d'empereur » archive, sur culture.gouv.fr (consulté le 5 mars 2010).
↑ ^4,0 ^4,1 « Ancienne abbaye de Brou» [archive], notice no PA00116318, base Mérimée, ministère français de la Culture.
↑ . «monastere-de-brou.fr».

[d709174cc609072fbf310bb52ddfb7aa2332b473-1] 1,0 ^1,1 ^1,2 ^1,3 ^1,4 ^1,5 «base Mérimée» (Γαλλικά) Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.

[:0-2] 2,0 ^2,1 Marie-Claude Guigue,Topographie historique du département de l'Ain, ou Notices sur les communes, les hameaux, les paroisses, les abbayes, les prieurés, les monastères,... : accompagnée d'un précis de l'histoire du département depuis les temps les plus reculés jusqu'à la Révolution , Bourg-en-Bresse et Lyon, A. Brun, 1873, p. 56-57

[3] «Le chef-d’œuvre d'une fille d'empereur » archive, sur culture.gouv.fr (consulté le 5 mars 2010).

[:1-4] 4,0 ^4,1 « Ancienne abbaye de Brou» [archive], notice no PA00116318, base Mérimée, ministère français de la Culture.

[5] . «monastere-de-brou.fr».

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]