Βιντούνας
Ο Βίλχελμ Στορόστ, καλλιτεχνικό όνομα Βίλιους Στορόστας-Βιντούνας (22 Μαρτίου 1868 – 20 Φεβρουαρίου 1953, λιθουανικά: Vydūnas), κυρίως γνωστός ως Βιντούνας, ήταν ένας Πρώσος-Λιθουανός[3] δάσκαλος, ποιητής, ανθρωπιστής, φιλόσοφος και Λιθουανός[4][5][6][7] συγγραφέας και φιλόσοφος, ηγέτης του Πρωσικού Λιθουανικού εθνικού κινήματος στην Μικρή Λιθουανία, και ένας από τους επικεφαλής του θεοσοφικού κινήματος στην Ανατολική Πρωσία.
| Βιντούνας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Vydūnas (Λιθουανικά) |
| Γέννηση | 22 Μαρτίου 1868[1] Γιόνατεν |
| Θάνατος | 20 Φεβρουαρίου 1953[1] Ντέτμολντ |
| Ψευδώνυμο | Vydūnas |
| Χώρα πολιτογράφησης | Λιθουανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Λιθουανικά |
| Σπουδές | Πανεπιστήμιο του Γκράιφσβαλντ Πανεπιστήμιο Μαρτίνου Λούθηρου του Χάλλε-Βιτεμβέργης Πανεπιστήμιο της Λειψίας Πανεπιστήμιο Χούμπολτ |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φιλόσοφος συγγραφέας ποιητής[2] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Η οικογένεια Στορόστ ζούσε για αιώνες στην Ανατολική Πρωσία και ο Βίλχελμ γεννήθηκε στο χωριό Γιόνατεν (λιοθουανικά Jonaičiai), κοντά στο Χέιντεκρουγκ, στο Βασίλειο της Πρωσίας. Το Βίλχελμ Στορόστ ήταν το όνομα που εμφανιζόταν στο γερμανικό του διαβατήριο, ενώ το Βίλιμας ή Βίλιους Στορόστας ήταν η λογοτεχνική λιθουανική μορφή που χρησιμοποιούσε ο ίδιος, η οικογένειά του και άλλοι Λιθουανοί. Το "Βιντούνας" προστέθηκε στο επώνυμό του ως ψευδώνυμο, όταν ήταν περίπου 40 ετών. Ο Στορόστ ήταν παντρεμένος με την Κλάρα Φιλχάσε.
Εκπαιδεύτηκε ως δάσκαλος στο Πρέπαραντενανσταλτ στο Πιλκάλεν (1883-85) και σε σεμινάριο δασκάλων στο Ράγκνιτ (1885-88). Από το 1888 έως το 1892 ήταν δάσκαλος στο Κίντεν (Κιντάι), όταν πήγε να διδάξει σε σχολείο αγοριών στο Τιλσίτ μέχρι το 1912 και δίδαξε γερμανικά, γαλλικά, αγγλικά, λιθουανικά και γυμναστική. Το 1912 άφησε τη διδακτική του θέση για να αναλάβει φιλοσοφικές σπουδές, τις οποίες πήρε στα πανεπιστήμια του Γκράιφσβαλντ, του Χάλλε, της Λειψίας και του Βερολίνου. Το 1918/19 δίδαξε στη Λιθουανία στο Σεμινάριο για τις Ανατολικές Γλώσσες στο Βερολίνο υπό τον διευθυντή Έντουαρντ Σάχαου. Πίσω στο Τιλσίτ αφιέρωσε τον εαυτό του στην αποκατάσταση του Λιθουανικού Πολιτισμού, ιδιαίτερα στα λαϊκά τραγούδια και στις αγροτικές παραδόσεις. Σκηνοθέτησε μια χορωδία και έγραψε τραγούδια, καθώς και θεατρικά έργα. Από το 1933 εργάστηκε στο Μέμελ στο μουσικό σχολείο.
Το 1932 έγραψε ένα βιβλίο, το Sieben Hundert Jahren Deutsch-Litauischer Beziehung (Εφτακόσια χρόνια γερμανο-λιθουανικών σχέσεων). Η ιδέα του για κατανόηση μεταξύ των λαϊκών ομάδων δεν ευχαριστούσε τους Ναζί και το 1933 το βιβλίο απαγορεύτηκε. Το 1938 φυλακίστηκε, αλλά λόγω διαδηλώσεων απελευθερώθηκε μετά από δύο μήνες.
Μαζί με το σύνολο σχεδόν του λαού της Ανατολικής Πρωσίας, εκδιώχθηκε κατά τη διάρκεια της κομμουνιστικής κατάληψης και έζησε για κάποιο διάστημα σε ένα στρατόπεδο προσφύγων. Πέθανε στο Ντέτνμολντ της Δυτικής Γερμανίας. Ο Γιούργκεν Στόροστ, εξήγησε πρόσφατα ότι ο Βίλχελμ Στόροστ απάντησε στον φίλο του Βίκτορ Φάλκενχαν, ότι «η χρήση του λογοτεχνικού ονόματος Βιντούνας ήταν η επιλεγμένη ανθρωποσοφική του αποστολή, δηλαδή ότι δεν ήθελε να είναι ένας "παβιντούνας", αλλά ένας "βιντούνας".
Ο Βιντούνας ήταν ενεργός στην παλιά λιθουανική παγανιστική θρησκεία (βλ. Ρόμουβα). Ωστόσο, δεν δήλωσε ποτέ την αναβίωση της ειδωλολατρικής θρησκείας είτε ως προσωπικός στόχος του είτε ως στόχος των Λιθουανών, παραμένοντας εθνικός ηγέτης αλλά όχι θρησκευτικός. Η ηθική επιρροή του ξεπέρασε τα όρια ενός τυπικού πολιτικού ηγέτη ή ενός συγγραφέα της εποχής του. Συγκρίθηκε από ύστερους βιογράφους με εθνικούς ηγέτες στην Ινδία της εποχής του, όπως ο Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ ή ο Μαχάτμα Γκάντι. Ο πανθεϊστικός οικουμενισμός, που δεν είχε προκαθοριστεί με τη συμμετοχή σε οποιαδήποτε υποχρεωτική θρησκευτική πρακτική, ήταν μια από τις κορυφαίες ιδέες της φιλοσοφίας του και αργότερα απέκτησε φήμη ως πρωτοπόρος τόσο της παγανιστικής αναγέννησης όσο και της θεοσοφίας στη Λιθουανία.
Ο Βιντούνας ήταν ένας ηθικός χορτοφάγος και έγραψε διάφορα δοκίμια για τις ηθικές του επιλογές.[8]
Ο Βιντούνας υπήρξε υποψήφιος για το βραβείο Νόμπελ από τη Λιθουανική Ένωση Συγγραφέων.[4][9]
Παραπομπές Επεξεργασία
- Στη γραμμή:
- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Γερμανικά) Εγκυκλοπαίδεια Μπρόκχαους. vydunas. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Ανακτήθηκε στις 20 Ιουνίου 2019.
- ↑ "Lietuvininkas Vydūnas" Dr. Algirdas Matulevičius (1993). «Vydūnas – Mažosios Lietuvos istorikas» (στα Λιθουανικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουλίου 2007. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2007.
- ↑ Welters, Linda (1999). Folk Dress in Europe and Anatolia: Beliefs About Protection and Fertility. Berg Publishers. σελ. 214. ISBN 1-85973-287-9.
Lithuanian philosopher Vydunas
- ↑ Prof. Kšanienė, Daiva (9 October 2003). «Vydūnas» (στα Lithuanian). Voruta. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-07-07. https://web.archive.org/web/20070707190625/http://www.mazoji-lietuva.lt/article.php?article=158. Ανακτήθηκε στις 16 October 2007.
- ↑ Bradūnas, Kazys (1979). «A conversation with Tomas Venclova». Lituanus 25 (3). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2008-04-09. https://web.archive.org/web/20080409073038/http://www.lituanus.org/1979/79_3_05.htm. Ανακτήθηκε στις 16 October 2007.
- ↑ «Žymių žmonių pasisakymai apie gyvūnų išnaudojimą». Animal Rights Lithuania. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Μαρτίου 2009. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2008. (in Lithuanian)
- ↑ Genys, Arvydas (2000). «Laisvės ir literatūros hipostazės». Mokslo Lietuva (4). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 September 2007. https://web.archive.org/web/20070927225452/http://ic.lms.lt/ml/206/laisves.htm. Ανακτήθηκε στις 7 September 2007.
- Γενικά:
- Ernst Bahr, Kurt Forstreuter, Altpreussische Biographie. Bd. 2., Lfg. 6. (Steffeck – Vydunas), Elwert: Marburg 1956, p. 764
- Vydûnas' Vater. Zu Herkunft und Elternhaus des bedeutenden preußisch-litauischen Schriftstellers Wilhelm Storost-Vydûnas, Teil 1. In: Ostdeutsche Familienkunde, Band 12, 39. Jahrgang, Heft 3, Verlag Degener: July–September 1991, pp. 385–392.
- Vydûnas' Vater. Zu Herkunft und Elternhaus des bedeutenden preußisch-litauischen Schriftstellers Wilhelm Storost-Vydûnas, Teil 2. In: Ostdeutsche Familienkunde, Band 12, 39. Jahrgang, Heft 4, Verlag Degener: October–December 1991, pp. 427–434. (Family origin of Storost-Vydunas)
- J.Storost:Vydunas in seinen letzten Lebensjahren, Ostdeutsche Familienkunde – Zeitschrift für Familiengeschichtsforschung, Band XIII – 41. Jg., Verlag Degener 1993, pp. 161–169, 193–196. (letters & documents)
