Βιτάλε Β΄ Μικιέλ

Ο Βιτάλε Β΄ Μικιέλ (πέθανε το 1172) ήταν Δόγης της Βενετίας (1156 - 1172) και ήταν πιθανότατα γιος του Ντομένικο Μικιέλ και της Αλικίας Μικιέλ. Ο Βιτάλε Β΄ Μικιέλ έγινε δόγης την εποχή που οι σχέσεις της Βενετίας με τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία είχαν ενταθεί σε μεγάλο βαθμό, η Βενετία προσπάθησε για εμπορικούς λόγους να διατηρήσει καλές σχέσεις με τον αυτοκράτορα Φρειδερίκο Βαρβαρόσσα αλλά ήρθε σε σύγκρουση τόσο με την Ανατολή όσο και με τη Δύση.

Βιτάλε Β΄ Μικιέλ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη μητρική γλώσσα	Vitale II Michiel (Ιταλικά)
Γέννηση	12ος αιώνας
Θάνατος	28  Μαΐου 1172 Βενετία
Τόπος ταφής	Βενετία
Χώρα πολιτογράφησης	Βενετική Δημοκρατία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ιταλικά
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	πολιτικός στρατιωτικός
Οικογένεια
Γονείς	Ντομένικο Μικιέλ και Αλικία Μικιέλ
Οικογένεια	Μικιέλι
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμα	Δόγης της Βενετίας (1155–1172)
Θυρεός
Σχετικά πολυμέσα

Σύγκρουση με τον αυτοκράτορα

Ολόκληρη η βόρεια Ιταλία εξεγέρθηκε εναντίον του Φρειδερίκου Βαρβαρόσσα όταν πέρασε από τις Άλπεις (1158). Το Μιλάνο, η Μπρέσια και η Πιατσέντσα ίδρυσαν τον Αύγουστο του 1159 τη Λομβαρδική Λίγκα που υποστήριξε ο Πάπας Αδριανός Δ΄ και το Βασίλειο της Σικελίας. Ο Αδριανός Δ΄ πέθανε (1 Σεπτεμβρίου 1159) και ο διάδοχος του Πάπας Αλέξανδρος Γ΄ αμφισβητήθηκε από τον αντίπαπα Βίκτωρ Δ΄ οπαδό του Φρειδερίκου. Η παπική εξουσία αμφισβητήθηκε τα επόμενα 18 χρόνια αλλά οι περισσότεροι Ευρωπαίοι ηγέτες υποστήριξαν τον Αλέξανδρο Γ΄, το ίδιο και η Βενετία από φόβο ότι ο Φρειδερίκος θα την απειλήσει όπως τις υπόλοιπες πόλεις. Η Πάντοβα, η Βερόνα και η Φερράρα που έμειναν πιστές στον Φρειδερίκο επιτέθηκαν στη Βενετία αλλά ηττήθηκαν. Ο αυτοκράτορας παρότρυνε τον πατριάρχη της Ακυληίας να επιτεθεί στην Γκράντο, η επίθεση απέτυχε και η Γκράντο πλήρωσε ετήσιο φόρο στη Βενετία 12 γουρούνια την Τετάρτη πριν την Πεντηκοστή, τα γουρούνια αυτά κυνηγήθηκαν την επόμενη μέρα στην πλατεία από τον λαό της Βενετίας.

Ο Φρειδερίκος Βαρβαρόσσα ήθελε την υποταγή της Βενετίας είχε μεγαλύτερα προβλήματα, ήθελε να ανακτήσει την Ανκόνα από τη Βυζαντινή Αυτοκρατορία και να συνεχίσει την αντίσταση στη Σικελία αλλά απέτυχε. Ο Φρειδερίκος κατάφερε ωστόσο να τοποθετήσει στη Ρώμη τον αντίπαπα Πασχάλη Γ΄. Οι Ρωμαίοι προσπάθησαν να απομακρύνουν τον Φρειδερίκο, η Βασιλική του Αγίου Πέτρου αντιστάθηκε οκτώ μέρες αλλά οι αυτοκρατορικές δυνάμεις τους συνέτριψαν και το πεζοδρόμιο του ναού γέμισε νεκρούς. Ο αντίπαπας Πασχάλης γιόρτασε την Πεντηκοστή (30 Ιουλίου 1167) αλλά ο στρατός του Φρειδερίκου θανατώθηκε από επιδημία, οι περισσότεροι Ευρωπαίοι το θεώρησαν θεία τιμωρία για τη βεβήλωση του ναού του Αγίου Πέτρου. Η Δημοκρατία της Βενετίας έγινε ένα από τα ιδρυτικά κράτη της Λομβαρδικής Λίγκας (1 Δεκεμβρίου 1167)

Αποτυχημένη εκστρατεία στο Βυζάντιο

Την ίδια εποχή πολλοί Λατίνοι στην Κωνσταντινούπολη ιδιαίτερα Βενετοί απολάμβαναν προνόμια που τους είχαν δοθεί από τη Δυναστεία των Κομνηνών. Ο Μανουήλ Α΄ Κομνηνός άρχισε να μειώνει τα προνόμια των Βενετών και να ενισχύει τους αντιπάλους τους Πίζα, Γένοβα και Αμάλφι, κυρίευσε επίσης τη Δαλματία από τον Στέφανο Γ΄ της Ουγγαρίας κάτι που στάθηκε μεγαλύτερη πρόκληση για τη Βενετία. Η Γενοβέζικη συνοικία στην Κωνσταντινούπολη δέχθηκε επίθεση και καταστράφηκε σημαντικά (1171). Ο αυτοκράτορας Μανουήλ Κομνηνός θεώρησε ένοχους τους Βενετούς, διέταξε να συλληφθούν όλοι οι Βενετοί κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης και να γίνει κατάσχεση στα πλοία και στην περιουσία τους. Ο Βιτάλε Μικιέλ για να εξασφαλίσει τους πόρους για εκστρατεία στο Βυζάντιο χώρισε τη Βενετία σε έξι περιφέρειες: Σαν Μάρκο, Σαν Πόλο, Βασιλική του Τιμίου Σταυρού, Ντορσοντούρο, Καστέλλο και Καναρέτζιο. Ο δόγης οδήγησε τον Σεπτέμβριο του 1171 μια αρμάδα από 120 πλοία έξω από τη λιμνοθάλασσα για να επιτεθεί στην Κωνσταντινούπολη. Οι Βενετοί απεσταλμένοι συναντήθηκαν με τους Βυζαντινούς αλλά ο Μανουήλ τους έριξε στην παγίδα, τους άφησε τον χειμώνα να περιμένουν στη Χίο και η επιδημία πανώλης θέρισε τον στόλο τους με χιλιάδες νεκρούς. Οι Βενετοί επέστρεψαν με άδεια χέρια από την Κωνσταντινούπολη και η εκστρατεία κατέληξε σε ολοκληρωτική αποτυχία. Οι σχέσεις με το Βυζάντιο εντάθηκαν σημαντικά τα επόμενα χρόνια λόγω της επέκτασης των Βενετών ανατολικά μέχρι την Κριμαία.

Δολοφονία

Ο Βιτάλε Β΄Μικιέλ συγκάλεσε τον Μάιο του 1172 συνέλευση στα δουκικά ανάκτορα της Βενετίας, κλήθηκε να υπερασπιστεί τον εαυτό του από τις βαριές κατηγορίες που του είχαν αποδόσει. Οι Βενετοί τον θεωρούσαν υπεύθυνο για την ολοκληρωτική καταστροφή του στόλου τους και ότι έπεσε στην παγίδα του Βυζαντινού αυτοκράτορα, κατηγορήθηκε επίσης σαν υπεύθυνος για την πανώλη που θανάτωσε τον στόλο. Η Συνέλευση τον υποδέχτηκε με άγριες διαθέσεις και ο όχλος έξω από τα ανάκτορα τον αποδοκίμαζε έντονα, προσπάθησε να δραπετεύσει στον ναό του Αγίου Ζαχαρία αλλά συνελήφθη και μαχαιρώθηκε μέχρι θανάτου από το εξαγριωμένο πλήθος. Η Δημοκρατία της Βενετίας είχε έναν δολοφονημένο δόγη ύστερα από 200 χρόνια, αυτό την ανάγκασε να προχωρήσει σε ριζικές Συνταγματικές μεταρρυθμίσεις.

Ο δόγης Βιτάλε Β΄ Μικιέλ κυβέρνησε τη Βενετία 16 χρόνια τα 15 από τα οποία σε πολύ δύσκολες συνθήκες, προσπάθησε να εξισορροπήσει την πόλη του ανάμεσα στις ανατολικές και τις δυτικές αυτοκρατορίες. Παντρεύτηκε την κόρη του Βοημούνδου της Αντιόχειας Φελιτσίτα Μαρία ντι Βοημένδο, ο γιος τους Νικολό παντρεύτηκε τη Μαρία κόρη του Λαδίσλαου Β΄ της Ουγγαρίας. Δεν υπάρχει σήμερα μνημείο αφιερωμένο στον Βιτάλε Β΄ Μικιέλ αλλά η δολοφονία του εξιχνιάστηκε, ο δολοφόνος βρέθηκε, εκτελέστηκε και το σπίτι του καταστράφηκε, στη συνέχεια διάταγμα απαγόρευσε να οικοδομηθεί οποιοδήποτε πέτρινο κτίσμα στην ίδια θέση. Το διάταγμα τηρήθηκε πιστά μέχρι το 1948 και πραγματικά μέχρι τότε έχουν χαρτογραφηθεί σε εκείνο το σημείο μόνο μικρές ξύλινες καλύβες.

Δείτε επίσης

• Δόγηδες της Βενετίας