Γεωγραφική Υφήγησις
Η Γεωγραφικὴ Ὑφήγησις είναι εξάτομο έργο του Έλληνα γεωγράφου και αστρονόμου Κλαύδιου Πτολεμαίου που γράφτηκε το έτος 150.
 | |
| Συγγραφέας | Κλαύδιος Πτολεμαίος |
|---|---|
| Τίτλος | Γεωγραφικὴ Ὑφήγησις |
| Γλώσσα | αρχαία ελληνικά |
| Ημερομηνία δημιουργίας | Δεκαετία του 150 |
| Θέμα | γεωγραφία χαρτογραφία |
 Σχετικά πολυμέσα | |
| δεδομένα () | |
Ιστορική αναδρομή
ΕπεξεργασίαΗ Γεωγραφικὴ Ὑφήγησις βασίζεται στο έργο προγενέστερων γεωγράφων, του Μαρίνου και άλλων Ρωμαίων και Περσών γεωγραφικών λεξικογράφων.[1] Το βιβλίο εκδόθηκε σε έξι τόμους. Στον πρώτο τόμο ο Πτολεμαίος αναλύει την ύλη και περιγράφει την επιστημονική μέθοδο της προσέγγισης. Στους υπόλοιπους τόμους Β΄-Στ΄ παραθέτει τις γεωγραφικές πληροφορίες και παραθέτει λεπτομερείς χάρτες. Το κείμενο του βιβλίου διασώθηκε από βιβλιογράφους που το αντέγραψαν ανά τους αιώνες μέχρι την ανακάλυψη της τυπογραφίας. Οι πολύτιμοι χάρτες όμως χάθηκαν, γιατί ήταν δύσκολοι και οι βιβλιογράφοι απέφευγαν να τους αντιγράψουν. Λόγιοι του μεσαίωνα που ασχολήθηκαν με το κείμενο βασίστηκαν στις γεωγραφικές συντεταγμένες που έδινε ο Πτολεμαίος στο έργο του και ξανά σχεδίασαν τον χάρτη, που έκτοτε ξανά προστέθηκε στο κείμενο. Άραβες μελετητές αναφέρουν ότι ο χάρτης περιείχε 4.530 πόλεις και πάνω από 200 όρη και οροσειρές. Ο βυζαντινός μοναχός Μάξιμος Πλανούδης ανακάλυψε ένα αντίγραφο το 1295 και από μόνος του σχεδίασε το χάρτη που έλειπε, βασισμένος στις γεωγραφικές συντεταγμένες που έδινε ο Πτολεμαίος στο κείμενο. Το 1379 ο Ιταλός Πάλλα Στρότσι στη Φλωρεντία έλαβε ένα αντίγραφο από τον Έλληνα λόγιο Εμμανουήλ Χρυσολωρά. Τα κείμενα του Πτολεμαίου μεταδόθηκαν από το Βυζάντιο στην Ιταλία από τον 15ο αιώνα. Η πρώτη τυπογραφική έκδοση του έργου πιθανόν να έγινε το 1477 στην Μπολόνια, και ήταν το πρώτο βιβλίο με ενσωματωμένες εικόνες. Έκτοτε εκδόθηκε πολλές φορές με χρήση της τέχνης της ξυλογραφίας.[2] Η ιστορική έκδοση της Ουλμ του 1482 ήταν η πρώτη που τυπώθηκε βόρεια των Άλπεων. Το 1482 ακολούθησε η έκδοση του Φρανσέσκο Μπερλινγκιέρι στα Ιταλικά. Το αρχαιότερο αντίγραφο που σώζεται σήμερα χρονολογείται στον 13ο αιώνα και βρέθηκε στο ανάκτορο του σουλτάνου στην Κωνσταντινούπολη, επανεκδόθηκε το 2006[3] και μελετήθηκε από Γερμανούς επιστήμονες του Πολυτεχνείου του Βερολίνου, οι οποίοι δημοσίευσαν το πόρισμά τους ως προς την γεωγραφική θέση των Ρωμαϊκών επαρχιών της Μεγάλης Γερμανίας, Βελγικής Γαλατίας, Ραιτίας και Νορικίας το 2010.[4] Άλλες μελέτες βάθους γίνονται επίσης από το 1998 από την ομάδα χαρτογραφίας του Πανεπιστημίου της Θεσσαλονίκης.[5]
Γεωδαιτική μέθοδος
Επεξεργασία
Ο Πτολεμαίος εφάρμοσε την μέθοδο της Αλμαγέστης, συνθέτοντας όλα τα στοιχεία που είχε στην διάθεσή του. Πρόσθεσε γεωγραφικές συντεταγμένες σε όλα τα γεωγραφικά σημεία που ανέφερε. Χρησιμοποίησε ως σημείο αναφοράς για το γεωγραφικό πλάτος τον Ισημερινό όπως κάνουν και οι σύγχρονοι γεωδαίτες, και τοποθέτησε τον μεσημβρινό στο δυτικότερο γνωστό όριο της εποχής του, τις Καναρίους νήσους. Σήμερα ο Μεσημβρινός τοποθετείται πιο δυτικά, στο Γκρίνουιτς. Σύμφωνα με την ορολογία της εποχής του, η οικουμένη είχε πλάτος 180 μοιρών και επεκτείνονταν από τις Καναρίους νήσους ως την Καθαία (Κίνα), και είχε μήκος 80 μοιρών από την Αρκτική μέχρι την μέση Αφρική. Ο Πτολεμαίος γνώρισε όμως ότι η περιοχή που περιέγραφε κάλυπτε μόνο το εν τέταρτο της Γης, αφού ήξερε ότι ο Ερατοσθένης είχε είδη υπολογίσει τις διαστάσεις της σφαιρικής Γης.
Επίδραση του έργου στην μεταγενέστερη επιστήμη
ΕπεξεργασίαΤο έργο του Πτολεμαίου μελετήθηκε συστηματικά και με μεγάλο ζήλο σε όλους του κατοπινούς αιώνες. Οι Άραβες χαρτογράφοι του 9ου αιώνα επωφελήθηκαν από την μελέτη του, χωρίς όμως να βγάλουν δικά τους συμπεράσματα.[6] Την εποχή του μεσαίωνα όμως ανακαλύφθηκε από τους Ισπανούς και Πορτογάλους, και ζωπύρωσε την εξερευνητική διάθεση των Ευρωπαίων. Ο Κολόμβος ανέλυσε το έργο και με δικούς του υπολογισμούς που έκανε, αποφάσισε να ανακαλύψει νέους ορίζοντες.
Πηγές
Επεξεργασία- J. Lennart Berggren· Alexander Jones (2000). Ptolemy's Geography: An Annotated Translation of the Theoretical Chapters. Princeton and Oxford: Princeton University Press. ISBN 0-691-01042-0.
- Cosgrove, Dennis. 2003. Apollo's Eye: A Cartographic Genealogy of the Earth in the Western Imagination. Johns Hopkins University Press. Baltimore and London.
- Stevenson, Edward Luther. Trans. and ed. 1932. Claudius Ptolemy: The Geography. New York Public Library. Reprint: Dover, 1991. This is the only complete English translation of Ptolemy's most famous work. Unfortunately, it is marred by numerous mistakes (see Diller) and the place names are given in Latinised forms, rather than in the original Greek.
- Diller, Aubrey (February 1935). «Review of Stevenson's translation». Isis 22 (2): 533–539. http://penelope.uchicago.edu/Thayer/E/Roman/Texts/secondary/journals/ISIS/22/2/reviews/Stevensons_Ptolemy*.html. Ανακτήθηκε στις 2007-07-15.
- Claudii Ptolemaei Geographia, ed. Karl Friedrich August Nobbe, Sumptibus et typis Caroli Tauchnitii, 1843, tom. I (books 1-4); 1845, tom. II (books 5-8); 1845, tom. III (indices). (Greek original).
- (Λατινικά) Geographia Universalis, Basileae : apud Henricum Petrum, mense Martio, Venezia, 1540.
- (Λατινικά) Geographia Cl. Ptolemaei Alexandrini, Venetiis : apud Vincentium Valgrisium, Venezia, 1562.
- Claudii Ptholemaei Alexandrini liber geographiae cum tabulis et universali figura et cum additione locorum quae a recentioribus reperta sunt diligenti cura emendatus et impressus (Latin translation, with updated (16th century) geographical positions).
- Ptolemy's Geography at LacusCurtius (English translation, incomplete)
- Extracts of Ptolemy on the country of the Seres (China) (English translation)
- 1st critical edition of Geography Book 8, by Aubrey Diller
- (Ιταλικά)Geografia cioè descrittione vniuersale della terra partita in due volumi..., In Venetia : appresso Gio. Battista et Giorgio Galignani fratelli, 1558.
- (Ιταλικά) Geografia di Claudio Tolomeo alessandrino, In Venetia : appresso gli heredi di Melchior Sessa, 1599.
Δείτε επίσης
ΕπεξεργασίαΨηφιακές εκδόσεις
Επεξεργασία- Κλαύδιος Πτολεμαίος (1843). Καρλ Φρίντριχ Άουγκουστ Νόμπε, επιμ. Γεωγραφία, Τόμος Α'. Λειψία: Sumptibus et typis Caroli Tauchnitii. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2012.
- Κλαύδιος Πτολεμαίος (1845). Καρλ Φρίντριχ Άουγκουστ Νόμπε, επιμ. Γεωγραφία, Τόμος Β'. Λειψία: Sumptibus et typis Caroli Tauchnitii. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2012.
- Κλαύδιος Πτολεμαίος (1845). Καρλ Φρίντριχ Άουγκουστ Νόμπε, επιμ. Γεωγραφία, Τόμος Γ'. Λειψία: Sumptibus et typis Caroli Tauchnitii. Ανακτήθηκε στις 11 Φεβρουαρίου 2012.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ J. L. Berggren· Alexander Jones (2001). Ptolemy's Geography By Ptolemy. Princeton University Press. ISBN 0691092591.
- ↑ David Landau· Peter Parshall (1996). The Renaissance Print. Yale. σελίδες 241-242. ISBN 0300068832.
- ↑ Alfred Stückelberger· Gerd Graßhoff (2006). Ptolemaios Handbuch der Geographie (Griechisch-Deutsch). ISBN 3-7965-2148-7.
- ↑ Andreas Kleineberg· Christian Marx· Eberhard Knobloch· Dieter Lelgemann, επιμ. (2010). Germania und die Insel Thule. Die Entschlüsselung von Ptolemaios´ „Atlas der Oikumene“. Darmstadt: Wissenschaftliche Buchgesellschaft. ISBN 978-3-534-23757-9.
- ↑ «e-Perimetron». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 26 Νοεμβρίου 2019.
- ↑ Evelyn Edson· Emilie Savage-Smith (2004). Emilie Savage-Smith, επιμ. Medieval views of the cosmos. Oxford: Bodleian Library, University of Oxford. σελίδες 61–62. ISBN 1851241841.