Γλώσσες της Ινδίας

Οι γλώσσες της Ινδίας περιλαμβάνουν περισσότερες από 400 γλώσσες και διαλέκτους διαφορετικών γλωσσικών οικογενειών. Η πρώτη γλωσσική μελέτη σχετικά με το θέμα, με τίτλο «Γλωσσική έρευνα της Ινδίας» (1903-1927), αναφέρει 179 γλώσσες στην Ινδία και το Πακιστάν και 544 διαλέκτους. Η ινδική κυβέρνηση καταμέτρησε 121 γλώσσες στην ινδική απογραφή του 2011. Παρόλα αυτά, λόγω της γλωσσικής πολυμορφίας, δεν υπάρχουν εθνικές γλώσσες στην Ινδική Δημοκρατία, ωστόσο τα χίντι και τα αγγλικά είναι οι γλώσσες εργασίας της κυβέρνησης.

Οι γλωσσικές οικογένειες της Ινδίας

Χαρτονόμισμα 10 ρουπιών του 1920, γραμμένο στα αγγλικά και διάφορες ινδικές γλώσσες

Πίνακας ταξινόμησης Ινδο-Αρίων Γλωσσών της Ινδίας

Επισκόπηση

Γλωσσικές οικογένειες

Οι γλώσσες που ομιλούνται στην Ινδία χωρίζονται σε τέσσερις γλωσσικές οικογένειες.

• Η μεγαλύτερη γλωσσική οικογένεια, σε αριθμό ομιλητών, είναι οι ινδοάριες γλώσσες. Οι κυριότεροι εκπρόσωποι της είναι τα Χίντι, τα βεγγαλικά και τα Ούρντου, ενώ σε όλη την Ινδία η μητρική γλώσσα του 78,1% των κατοίκων είναι κάποια ινδοάρια γλώσσα. Αποτελούνται από 21 γλώσσες.
• Οι 17 Δραβιδικές γλώσσες ομιλούνται στην νότια Ινδία και ομιλούνται ως μητρική γλώσσα από το 19,6% του πληθυσμού.
• Στην κεντρική Ινδία, υπάρχουν 14 γλώσσες που ανήκουν στις αυστροασιατικές γλώσσες (Μούντα και Μον-Χμερ) και ομιλούνται από το 1,1% του πληθυσμού.
• Όσον αφορά τον αριθμό των γλωσσών, η θιβετοβιρμανική οικογένεια κατέχει 66 γλώσσες και είναι η μεγαλύτερη στον αριθμό γλωσσών, ωστόσο ομιλούνται από το 1% του πληθυσμού. Συγκεντρώνονται κυρίως στην βορειοανατολική Ινδία.

Επιπλέον, η απογραφή κατέγραψε μικρό αριθμό ομιλητών της αγγλικής (εκπρόσωπος της γερμανικής οικογένειας των ινδοευρωπαϊκών γλωσσών), των Παστούν (ιρανική γλώσσα που ομιλείται στο Αφγανιστάν και το Πακιστάν) και των αραβικών (αφροασιατική γλώσσα).

Προβλήματα με τα Χίντι

Ο ακριβής αριθμός των γλωσσών που ομιλούνται στην Ινδία είναι δύσκολο να προσδιοριστεί και εξαρτάται από την ταξινόμηση πολλών ιδιωμάτων ως διαλέκτους των χίντι ή ξεχωριστές γλώσσες. Πολλές γλωσσικά διακριτές γλώσσες προσμετρούνται ως Χίντι για καθαρά πολιτικούς λόγους, προκειμένου να αυξηθεί το καθεστώς των Χίντι. Επομένως, η ταξινόμηση της απογραφής επηρεάζεται πολιτικά, με αποτέλεσμα γλώσσες όπως οι Μποτζπούρι και Ρατζαστάνι να θεωρούνται ως διάλεκτοι των Χίντι. Το 1995, η γλώσσα Μαϊθίλι «αποκόπηκε» από τα Χίντι και θεωρείται πλέον και επίσημα ξεχωριστή γλώσσα.

Επίσημες γλώσσες της κεντρικής κυβέρνησης

Το Ινδικό Σύνταγμα ονομάζει τα χίντι και τα αγγλικά ως επίσημες γλώσσες της κεντρικής κυβέρνησης. Τα αρχικά σχέδια καθόριζαν ότι τα αγγλικά θα παύσουν να αποτελούν επίσημη γλώσσα του κράτους στις 26 Ιανουαρίου 1965, 15 χρόνια μετά την αναβάθμιση της Ινδίας σε δημοκρατία. Ειδικότερα, λόγω της αντίστασης των κρατιδίων της νότιας Ινδίας, ιδιαίτερα του Ταμίλ Ναντού, και μεμονωμένων κρατίδιων της βόρειας Ινδίας όπως η Δυτική Βεγγάλη, το σχέδιο εγκαταλείφθηκε. Ήδη, στις 7 Αυγούστου 1959 ο Τζαβαχαρλάλ Νεχρού (σε ομιλία προς την Λοκ Σάμπα) είχε δηλώσει: «Η χρήση της αγγλικής διατηρείται για όσο χρονικό διάστημα επιθυμούν οι λαοί που δεν μιλούν τα Χίντι.»

Επίσημες γλώσσες των κρατιδίων

Γλωσσικός χάρτης της Ινδίας

Τα κρατίδια όπου τα Χίντι έχουν καθεστώς επίσημης γλώσσας.

Τα κρατίδια όπου τα αγγλικά έχουν καθεστώς επίσημης γλώσσας.

Τα κρατίδια της Ινδίας έχουν δικές τους επίσημες γλώσσες. Το παράρτημα 8 του ινδικού Συντάγματος, πράγμα που σημαίνει ότι εκπροσωπούνται στην επίσημη γλωσσική επιτροπή της Ινδίας. Σύμφωνα με το άρθρο 345 του Συντάγματος, τα κρατίδια μπορούν να χρησιμοποιήσουν παραπάνω από μία επίσημες γλώσσες, ανεξαρτήτως αν περιέχονται στο παράρτημα 8 ή όχι.

Η πρώτη έκδοση του συντάγματος που ψηφίστηκε το 1949, προέβλεπε 14 επίσημες γλώσσες. Ήταν οι παρακάτω: Χίντι, Ούρντου, Βεγγαλικά, Ταμίλ, Γκουτζαράτι, Κανάντα, Μαλαγιαλάμ, Μαράτι, Ορίγια, Τελούγκου, Ασαμικά, Κασμιρικά, Παντζάμπι, Σανσκριτικά. Το 1967, η 21η τροπολογία προσέθεσε τα Σίντι (πολλοί Ινδουιστές από την επαρχία Σινδ του Πακιστάν μετανάστευσαν στην Ινδία μετά την διχοτόμηση της Βρετανικής Ινδίας το 1947). Το 1992 η 71η τροπολογία προσέθεσε τις γλώσσες Κονκάνι, Μανιπούρι (ή Μεϊτέι) και τα νεπαλικά. Το 2004 προστέθηκαν, χάρη στην 96η τροπολογία, οι γλώσσες Μπόντο, Ντόγκρι, Μαϊθίλι και Σαντάλι.