Βικιπαίδεια

Δημόσιος θηλασμός

Οι κοινωνικές στάσεις και το νομικό καθεστώς του δημόσιου θηλασμού ποικίλλουν ευρέως σε πολιτισμούς ανά τον κόσμο. Σε πολλές χώρες, τόσο στον Παγκόσμιο Νότο όσο και σε ορισμένες Δυτικές χώρες, τα μωρά που θηλάζουν σε κοινή θέα του κόσμου είναι συνηθισμένο και γενικά δεν θεωρείται ως θέμα. Σε πολλά μέρη του κόσμου, συμπεριλαμβανομένης της Αυστραλίας,[1] ορισμένες περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ευρώπης, καθώς και σε ορισμένες χώρες της Ασίας, οι γυναίκες έχουν ρητό νόμιμο δικαίωμα να θηλάζουν δημόσια, καθώς και στο χώρο εργασίας.

Διεθνές σύμβολο θηλασμού που καθορίζει έναν ιδιωτικό χώρο θηλασμού.

Παρόλο που η πρακτική μπορεί να είναι νόμιμη ή κοινωνικά αποδεκτή, ορισμένες μητέρες μπορεί ωστόσο να είναι απρόθυμες να εκθέσουν ένα στήθος στο κοινό για να θηλάσουν,[2][3] λόγω πραγματικών ή δυνητικών αντιρρήσεων από άλλα άτομα, αρνητικών σχολίων ή παρενόχλησης.[4] Εκτιμάται ότι περίπου το 63% των μητέρων σε όλο τον κόσμο έχουν θηλάσει δημοσίως.[5] Τα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν ορισμένα περιστατικά κατά τα οποία εργαζόμενοι ή μέλη του κοινού έχουν αντιταχθεί ή απαγορεύσει το θηλασμό.[6] Μερικές μητέρες αποφεύγουν την αρνητική προσοχή και επιλέγουν να μετακινηθούν σε άλλη τοποθεσία. Ωστόσο, ορισμένες μητέρες έχουν διαμαρτυρηθεί για τη μεταχείριση τους και έχουν αναλάβει νομικές ενέργειες ή έχουν προβεί σε διαμαρτυρίες.[7] Οι διαμαρτυρίες περιελάμβαναν δημόσιο μποϊκοτάζ της επιχείρησης του δράστη, διοργάνωση ενός «nurse-in» ή ενός flash mob θηλασμού, όπου ομάδες μητέρων που θηλάζουν συγκεντρώνονται στην τοποθεσία από την οποία προήλθε το παράπονο και θηλάζουν τα μωρά τους ταυτόχρονα. Σε απάντηση, ορισμένες εταιρείες ζήτησαν συγγνώμη και συμφώνησαν να εκπαιδεύσουν τους υπαλλήλους τους.[8]

Στάσεις ανά χώρα και ήπειρο Επεξεργασία

Αφρική Επεξεργασία

 
Μια νέα μητέρα στην Καμπάλα της Σιέρα Λεόνε στη Δυτική Αφρική θηλάζει δημόσια.

Σε πολλές περιοχές της Αφρικής ο δημόσιος θηλασμός είναι ο κανόνας. Τα μωρά συνήθως μεταφέρονται στην πλάτη της μητέρας σε ένα πανί και απλώς μετακινούνται προς τα εμπρός για θηλασμό. Η θηλάζουσα μητέρα μπορεί να προστατεύσει τη θέα του θηλάζοντος μωρού, αλλά γενικά δεν γίνεται καμία προσπάθεια απόκρυψης του μωρού και του μαστού της μητέρας. Όταν ένα μωρό φαίνεται να κλαίει δημοσίως, θεωρείται ότι η γυναίκα με το βρέφος δεν είναι η μητέρα του παιδιού, δεδομένου πως θεωρείται ότι συνήθως το βρέφος θα θήλαζε εάν ήταν μητέρα.[9]

Μαρόκο Επεξεργασία

Ο δημόσιος θηλασμός είναι νόμιμος και ευρέως αποδεκτός.[10]

Σιέρα Λεόνε Επεξεργασία

Η Σιέρα Λεόνε έχει το υψηλότερο ποσοστό βρεφικής θνησιμότητας στον κόσμο. Κατά τη διάρκεια ενός ταξιδιού καλής θέλησης στη χώρα, η ηθοποιός Σάλμα Χάγιεκ θήλασε μπροστά στην κάμερα ένα πεινασμένο βρέφος ηλικίας λίγων εβδομάδων του οποίου η μητέρα δεν μπορούσε να παράγει γάλα.[11] Είπε ότι το έκανε για να μειώσει το στίγμα που σχετίζεται με το θηλασμό και να ενθαρρύνει τη βρεφική διατροφή. [12]

Ασία Επεξεργασία

 
Ινδονήσια γυναίκα που θηλάζει δημόσια.

Κίνα Επεξεργασία

Ο δημόσιος θηλασμός στην Κίνα ήταν παραδοσιακά μη αμφιλεγόμενος και η αντίρρηση υπήρξε ανήκουστη μέχρι το 2010. Οι πρόσφατες μερικές αντιρρήσεις είναι προφανώς αποτέλεσμα της μεγαλοποίησης των κοινωνικών μέσων.

Στη Σαγκάη, ο δημόσιος θηλασμός θεωρείται ντροπιαστικός από ορισμένους, αλλά είναι επίσης αποδεκτός από πολλούς. Υπήρξαν εκκλήσεις για τη δημιουργία εγκαταστάσεων βρεφικής φροντίδας σε δημόσιους χώρους.[13][14]

Ινδία Επεξεργασία

Η Ινδία δεν έχει νόμιμο καταστατικό για το θηλασμό. Ο επιπολασμός και η κοινωνική αποδοχή ποικίλλουν από περιοχή σε περιοχή. Στην αγροτική Ινδία είναι απολύτως αποδεκτή. Ο δημόσιος θηλασμός δεν είναι κανόνας σε υψηλότερα τμήματα της κοινωνίας, αλλά είναι πολύ συχνός στα χαμηλότερα οικονομικά τμήματα.

Μαλαισία Επεξεργασία

Ο διακριτικός δημόσιος θηλασμός γίνεται αποδεκτός στη Μαλαισία.[15]

Νεπάλ Επεξεργασία

Το Νεπάλ δεν έχει νόμους για το δημόσιο θηλασμό. Ο δημόσιος θηλασμός είναι κοινός και ευρέως αποδεκτός. Δεν είναι ασυνήθιστο να ειδωθούν μητέρες να θηλάζουν τα μωρά τους σε δημόσιους χώρους, όπως λεωφορεία, πάρκα, εστιατόρια, νοσοκομεία, κ.λπ. στο Νεπάλ. Στην κοινωνία του Νεπάλ, ο θηλασμός ενός παιδιού θεωρείται απαραίτητος για τις μητέρες. Οι μητέρες που δεν μπορούν ή δεν είναι σε θέση να θηλάσουν το παιδί τους θεωρούνται «bokshi» («μάγισσες») και τους μένει ένα μεγάλο κοινωνικό στίγμα γι αυτό.

Φιλιππίνες Επεξεργασία

Στις Φιλιππίνες, ο θηλασμός προστατεύεται από διάφορους νόμους, όπως ο Νόμος για την Προώθηση του Δημόσιου Θηλασμού του 2009[16] και ο Κώδικας Γάλακτος των Φιλιππίνων (Εκτελεστική Εντολή 51).[17] Οι μητέρες επιτρέπεται να θηλάζουν δημόσια. Οι εργοδότες υποχρεούνται να επιτρέπουν στις θηλάζουσες εργαζόμενες διαλείμματα για θηλασμό ή εξαγωγή μητρικού γάλακτος. Ο νόμος ορίζει επίσης ότι τα διαστήματα δεν πρέπει να είναι μικρότερα από συνολικά σαράντα (40) λεπτά για κάθε οκτώ (8) ώρα εργασίας.[18] Γραφεία, δημόσια ιδρύματα, εμπορικά κέντρα, σχολεία και κυβερνητικά ιδρύματα υποχρεούνται να ιδρύσουν σταθμούς γαλουχίας χωριστούς από τις τουαλέτες, όπου οι μητέρες μπορούν να θηλάσουν τα μωρά τους ή να εξάγουν γάλα. Ο Κώδικας Γάλακτος απαγορεύει τη διαφήμιση βρεφικών ορών γάλακτος ή μπιμπερό με θηλές για βρέφη κάτω των δύο ετών.[19]

Σαουδική Αραβία Επεξεργασία

Παρόλο που οι γυναίκες δεν μπορούν να δείξουν κανένα μέρος του σώματός τους δημοσίως, ο θηλασμός αποτελεί εξαίρεση. Είναι σύνηθες για τις γυναίκες να θηλάζουν σε εμπορικά κέντρα και πάρκα, και είναι αποδεκτό μεταξύ των ανθρώπων στη Σαουδική Αραβία.[20]

Ταϊβάν Επεξεργασία

Από τον Νοέμβριο του 2010, ο Νόμος Περί Δημόσιου Θηλασμού προστατεύει το δικαίωμα δημόσιου θηλασμού, ενώ οι αίθουσες γαλουχίας έχουν δημιουργηθεί για την αντιμετώπιση της ιδιωτικής ζωής και την παροχή πρόσβασης σε ζεστό νερό και παροχή ηλεκτρικού ρεύματος, με πρόστιμα κατά της παρεμβολής στο δικαίωμα μιας μητέρας να θηλάζει.[21] Αφού εκδίωξε μια μητέρα που θήλαζε από το Εθνικό Μουσείο του Παλατιού στις 18 Ιουλίου 2012 και εξόργισε πολλούς χρήστες του διαδικτύου στην Ταϊβάν,[22] ο υποτιθέμενος προσβεβλημένος υπάλληλος και ο εργοδότης του δέχτηκαν και οι δύο πρόστιμο ύψους 6.000 νέων δολαρίων Ταϊβάν (περίπου 200 δολάρια ΗΠΑ), δήλωσε το Υπουργείο Υγείας της Κυβέρνησης της Ταϊπέι (κινεζικά: 臺北市政府衛生局), αλλά το Μουσείο θα ασκούσε έφεση.[23]

Ευρώπη Επεξεργασία

 
Γυναίκα που θηλάζει το βρέφος της σε συνέδριο υπέρ του θηλασμού στην Ισπανία.

Τσεχία Επεξεργασία

Αν και ο δημόσιος θηλασμός ασκείται συχνά και δεν είναι παράνομος, μερικοί άνθρωποι τον αποδοκιμάζουν. 

Γαλλία Επεξεργασία

Ο δημόσιος θηλασμός είναι νόμιμος και ευρέως αποδεκτός. 

Γερμανία Επεξεργασία

Ενώ ο δημόσιος θηλασμός είναι ευρέως αποδεκτός, ειδικά από το κίνημα του 1968 όταν τα δημόσια «Nurse-Ins» (γερμανικά: Still-Inns‎‎) ήταν συνηθισμένα, δεν υπάρχει νομοθεσία που να αφορά ειδικά το δημόσιο θηλασμό.[24]

Η Παράγραφος 2 του Άρθρο 6 του Συντάγματος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γερμανίας ορίζει ότι «η φροντίδα και η ανατροφή των παιδιών ως το φυσικό δικαίωμα των γονέων», ενώ η Παράγραφος 4 «παρέχει σε κάθε μητέρα την προστασία και τη φροντίδα της κοινότητας».

Ισλανδία Επεξεργασία

Ο δημόσιος θηλασμός είναι διαδεδομένος και μη αμφιλεγόμενος.[25]

Ιταλία Επεξεργασία

Στην Ιταλία, ο δημόσιος θηλασμός είναι νόμιμος και αποδεκτός από πολλούς. Στην Ιταλία πολλές μητέρες δεν συμμορφώνονται με τις συστάσεις για θηλασμό. Η προώθηση και η υποστήριξη του θηλασμού είναι ακόμη απαραίτητη στην Ιταλία και πρέπει ακόμη να παρακολουθείται με αντιπροσωπευτικά δεδομένα. Οι δράσεις πρέπει να στοχεύουν στην ενδυνάμωση των γυναικών, στη μείωση των κοινωνικών ανισοτήτων και στη βελτίωση των πρακτικών στα νοσοκομεία και στις υπηρεσίες μητρικής φροντίδας που ενθαρρύνουν τον θηλασμό.[26]

Ιρλανδία Επεξεργασία

Στη Δημοκρατία της Ιρλανδίας, ο θηλασμός όπου είναι απαραίτητο προστατεύεται από το νόμο βάσει του Νόμου Περί Ισότητας του 2000, ο οποίος προστατεύει τα άτομα από διακρίσεις και παρενοχλήσεις (συμπεριλαμβανομένης της σεξουαλικής παρενόχλησης). Αν και ο θηλασμός δεν αναφέρεται άμεσα, η προστασία του δημόσιου θηλασμού καλύπτεται από τον νόμο για λόγους φύλου. Ως αποτέλεσμα, είναι αδίκημα να ζητηθεί από μια γυναίκα που θηλάζει να σταματήσει, να μετακινηθεί κάπου αλλού ή να καλυφθεί, για παράδειγμα 

Αν και αυτό παρέχει ένα νομικά προστατευμένο δικαίωμα θηλασμού οπουδήποτε είναι απαραίτητο, η Ιρλανδία έχει ένα από τα χαμηλότερα ποσοστά θηλασμού στον κόσμο. 

Ολλανδία Επεξεργασία

Ο δημόσιος θηλασμός είναι κοινός και ευρέως αποδεκτός κοινωνικά. Δεν υπάρχουν νόμοι κατά του δημόσιου θηλασμού. Ο ολλανδικός νόμος ορίζει ότι όταν μία εργαζόμενη επιθυμεί να θηλάσει το μωρό της, ο εργοδότης πρέπει να παρέχει, για τους πρώτους εννέα μήνες μετά τη γέννηση, ένα κατάλληλο δωμάτιο θηλάζουσας και να επιτρέψει το 25% του χρόνου εργασίας να δαπανηθεί για τη σίτιση του μωρού ή την άντληση. Μετά τους πρώτους εννέα μήνες, ο εργοδότης εξακολουθεί να υποχρεούται να διασφαλίσει ότι πληρούνται οι προϋποθέσεις για θηλασμό (όπως έγκαιρα διαλείμματα, δωμάτια θηλασμού, ασφαλές περιβάλλον, κ.λπ.), αλλά δεν χρειάζεται να πληρώσει πια για το χρόνο που αφιερώνεται στο θηλασμό ή την άντληση.[27]

Νορβηγία Επεξεργασία

Ο δημόσιος θηλασμός είναι διαδεδομένος και μη αμφιλεγόμενος. 

Πολωνία Επεξεργασία

Ο δημόσιος θηλασμός είναι διαδεδομένος και μη αμφιλεγόμενος.

Ισπανία Επεξεργασία

Ο δημόσιος θηλασμός είναι νόμιμος και ευρέως αποδεκτός. 

Ηνωμένο Βασίλειο Επεξεργασία

Στο Ηνωμένο Βασίλειο ο δημόσιος θηλασμός (εστιατόρια, καφετέριες, βιβλιοθήκες, κ.λπ.) προστατεύεται βάσει του Νόμου περί Διακρίσεων Φύλου του 1975 βάσει του τμήματος παροχής αγαθών, εγκαταστάσεων και υπηρεσιών. Εάν το παιδί είναι κάτω των έξι μηνών, η μητέρα έχει πρόσθετη προστασία βάσει τροποποίησης του 2008 στην πράξη που προστατεύει τα δικαιώματα μητρότητας. Αυτό αντικαθίσταται από τον Νόμο περί Ισότητας του 2010, ο οποίος διευκρινίζει ότι μια επιχείρηση δεν πρέπει να κάνει διακρίσεις εις βάρος μιας γυναίκας που θηλάζει ένα παιδί οποιασδήποτε ηλικίας σε δημόσιο χώρο.[28] Οι σύντροφοί της προστατεύονται επίσης από αυτόν το νόμο.

Μια έρευνα του Υπουργείου Υγείας του Ηνωμένου Βασιλείου του 2004 διαπίστωσε ότι το 84% (περίπου πέντε στα έξι άτομα) θεωρούν ότι ο δημόσιος θηλασμός είναι αποδεκτός εάν γίνει διακριτικά. Ωστόσο, το 67% (δύο στις τρεις) των μητέρων ανησυχούσαν ότι η γενική άποψη ήταν αντίθετη με το δημόσιο θηλασμό. Για την καταπολέμηση αυτών των φόβων στη Σκωτία, το κοινοβούλιο της Σκωτίας ψήφισε νομοθεσία για την προστασία της ελευθερίας των γυναικών να θηλάζουν δημόσια το 2005.[29] Η νομοθεσία προβλέπει πρόστιμα έως 2.500 £ για την αποτροπή του θηλασμού ενός παιδιού έως την ηλικία των δύο ετών σε δημόσιους χώρους.[30][31]

Βατικανό Επεξεργασία

Το 2014, κατά τη διάρκεια μιας τελετής για τον εορτασμό του βαπτίσματος του Ιησού, ο Πάπας Φραγκίσκος εξέφρασε την υποστήριξή του στις μητέρες που θηλάζουν τα παιδιά τους σε δημόσιους χώρους, συμπεριλαμβανομένων των εκκλησιών. Στις 9 Ιανουαρίου 2017, επανέλαβε την υποστήριξή του στον δημόσιο θηλασμό.[32][33]

Βόρεια Αμερική Επεξεργασία

 
Η Μιρέλ Γιολότζιν Γκαρσία Μπαζάν θηλάζει τον γιο της στο Συνέδριο της Ένωσης στην Πόλη του Μεξικού, 2016.

Καναδάς Επεξεργασία

Στον Καναδά, η Ενότητα 28 του Καναδικού Χάρτη Δικαιωμάτων και Ελευθεριών παρέχει ίσα δικαιώματα και ελευθερίες σε άνδρες και γυναίκες, χωρίς να αναφέρεται ρητά ο θηλασμός. Τόσο η Βρετανική Κολομβία[34] όσο και το Οντάριο[35] έχουν συμπεριλάβει προστασία ενάντια στις διακρίσεις λόγω του θηλασμού στους επαρχιακούς τους Κώδικες Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Και στις δύο επαρχίες, οι διακρίσεις λόγω θηλασμού περιλαμβάνονται στις υπάρχουσες προστασίες κατά των διακρίσεων λόγω φύλου. Το INFACT Canada (Συνασπισμός Δράσης Θηλασμού) είναι ένας εθνικός μη κυβερνητικός οργανισμός που στοχεύει στην προστασία της υγείας των βρεφών και των μικρών παιδιών καθώς και της μητρικής ευημερίας μέσω της προώθησης και της υποστήριξης του θηλασμού και των βέλτιστων πρακτικών διατροφής των βρεφών.[36] Είναι ένας οργανισμός που παρέχει υποστήριξη και εκπαίδευση στις Καναδές μητέρες.

Ινουίτ Επεξεργασία

Τα παιδιά Ινουίτ έχουν τα χαμηλότερα ποσοστά θηλασμού μεταξύ των Καναδών αυτόχθονων πληθυσμών, πολύ χαμηλότερα από τον μέσο όρο του Καναδά. Σύμφωνα με μια στατιστική έκθεση του 2006, το 24% των παιδιών Ινουίτ δεν είχαν θηλάσει ποτέ. Έχουν δημιουργηθεί προγράμματα προώθησης της υγείας για να αυξηθούν οι γνώσεις σχετικά με τα οφέλη του θηλασμού μεταξύ των γυναικών Ινουίτ.[37]

Ηνωμένες Πολιτείες Επεξεργασία

 
Η γυναίκα στο κέντρο ταΐζει το μωρό της σε μια σκηνή που στήθηκε το 1920 από τον Ερυθρό Σταυρό στο Σεντ Λούις του Μιζούρι, έτσι ώστε οι οικογένειες της πόλης να μπορούν να ξεφύγουν από τη ζέστη του Αυγούστου. (Σχέδιο της Μάργκεριτ Μάρτιν του St. Louis Post-Dispatch).

Ορισμένα ζητήματα εμποδίζουν τις μητέρες να θηλάζουν δημόσια στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το 2011 ο Γενικός Χειρουργός των ΗΠΑ εξέδωσε έκκληση για προώθηση του θηλασμού και δήλωσε: «Αν και η εστίαση στη σεξουαλικότητα των γυναικείων μαστών είναι κοινή στα μέσα μαζικής ενημέρωσης, οι οπτικές εικόνες του θηλασμού είναι σπάνιες και μια μητέρα μπορεί να μην έχει δει ποτέ μια γυναίκα να θηλάζει».[38] Ένα άλλο ζήτημα, ειδικά στον εκτεταμένο θηλασμό, είναι ότι οι πάροχοι ιατρικών υπηρεσιών στις ΗΠΑ δεν είναι καλά εκπαιδευμένοι στη στήριξη μητέρων που θηλάζουν. Σε μια έρευνα για επαγγελματίες του ιατρικού τομέα που δημοσιεύθηκαν το 2012, συμπεριλαμβανομένων ιατρών, μαιών, κατοίκων και φοιτητών νοσηλευτικής, μόνο το 57,8% θεώρησε ότι ο θηλασμός άνω των 1 έτους ήταν φυσιολογικός.[39] Οι συστάσεις για το θηλασμό είναι μέχρι τουλάχιστον ένα έτος, αλλά το 2016 τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) ανέφεραν ότι μόνο το 51,8% των βρεφών θηλάζονταν σε έξι μήνες και το 30,7% των βρεφών θηλάζονταν σε ηλικία ενός έτους.[40]

Σε μια έρευνα του 2004 που διενήργησε η Ακαδημία Διατροφής και Διαιτολογίας, το 43% των 3.719 ερωτηθέντων πίστευαν ότι οι γυναίκες έπρεπε να έχουν το δικαίωμα να θηλάζουν δημόσια.[41] Παρ 'όλα αυτά, οι γυναίκες που θηλάζουν δημόσια αντιμετωπίστηκαν με κοινωνική αντίσταση και ακόμη και σύλληψη.[42] Σε ορισμένους δημόσιους χώρους και χώρους εργασίας, έχουν οριστεί δωμάτια για μητέρες που θηλάζουν ιδιωτικά.

Η αμερικανική νομοθεσία που διέπει τον θηλασμό διαφέρει από πολιτεία σε πολιτεία και ένας περιορισμένος ομοσπονδιακός νόμος ισχύει μόνο για τις εγκαταστάσεις της ομοσπονδιακής κυβέρνησης. Ένας λογαριασμός πιστώσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων των Ηνωμένων Πολιτειών (HR 2490) περιείχε μια τροποποίηση που επιτρέπει ειδικά τον θηλασμό[43] και υπογράφηκε σε νόμο στις 29 Σεπτεμβρίου 1999. Ορίζει ότι δεν μπορούν να χρησιμοποιηθούν κρατικά κονδύλια για την επιβολή απαγόρευσης στις γυναίκες που θηλάζουν τα παιδιά τους σε ομοσπονδιακά κτίρια ή σε ομοσπονδιακή περιουσία. Περαιτέρω, ένας ομοσπονδιακός νόμος που θεσπίστηκε επίσης το 1999 προβλέπει συγκεκριμένα ότι «μια γυναίκα μπορεί να θηλάσει το παιδί της σε οποιαδήποτε τοποθεσία σε ομοσπονδιακό κτίριο ή σε ομοσπονδιακή περιουσία, εάν η γυναίκα και το παιδί της έχουν εξουσιοδότηση να είναι παρόντες στην τοποθεσία».[44]

Το άρθρο 4207 του νόμου περί προστασίας των ασθενών και προσιτής φροντίδας τροποποίησε τον νόμο περί δίκαιων εργασιακών κανόνων και απαιτούσε από τους εργοδότες να παρέχουν εύλογο χρόνο διακοπής για έναν εργαζόμενο να θηλάσει το παιδί της εάν είναι κάτω των ενός έτους. Ο εργαζόμενος πρέπει να επιτρέπεται να θηλάζει σε ιδιωτικό χώρο, εκτός από το μπάνιο. Ο εργοδότης δεν υποχρεούται να πληρώσει τον εργαζόμενο κατά τη διάρκεια του διαλείμματος. Οι εργοδότες με λιγότερους από 50 υπαλλήλους δεν υποχρεούνται να συμμορφωθούν με το νόμο, εάν κάτι τέτοιο θα επέβαλε αδικαιολόγητη δυσκολία στον εργοδότη με βάση το μέγεθος, τα οικονομικά, τη φύση ή τη δομή της επιχείρησής του. [45]

Μέχρι τον Ιούλιο του 2018, όλες οι 50 πολιτείες, η Περιφέρεια της Κολούμπια και οι Παρθένοι Νήσοι, έχουν θεσπίσει νομοθεσία που επιτρέπει ρητά στις γυναίκες να θηλάζουν δημόσια.[46] Επιπλέον, τουλάχιστον 29 πολιτείες, η Περιφέρεια της Κολούμπια και οι Παρθένοι Νήσοι, τις απαλλάσσουν από τη δίωξη για προσβολή δημοσίας αιδούς ή άσεμνη έκθεση.[47]

Ωκεανία Επεξεργασία

Αυστραλία Επεξεργασία

Το άρθρο 7ΑΑ του νόμου περί διακρίσεων λόγω φύλου του 1984 απαγορεύει συγκεκριμένα τις διακρίσεις εις βάρος μιας γυναίκας λόγω του θηλασμού της. Η απαγόρευση ισχύει επίσης για δημόσιο ή ημιδημόσιο χώρο. Οι νόμοι της πολιτείας και της επικράτειας διαφέρουν, αλλά είναι γενικά παράνομο να γίνεται διάκριση κατά των γυναικών που θηλάζουν σε δημόσιο χώρο ως προστατευόμενο χαρακτηριστικό σε πέντε δικαιοδοσίες και με πληρεξούσιο από άλλη ισχύουσα νομοθεσία στις άλλες δικαιοδοσίες.[48]

Η Αυστραλιανή Ένωση Θηλασμού ιδρύθηκε στη Μελβούρνη το 1964 ως Ένωση Θηλάζουσων Μητέρων και μαζί με πολλούς επαγγελματίες υγείας, ενθαρρύνει και βοηθά τις μητέρες να θηλάσουν τα μωρά τους, εάν είναι απαραίτητο και σε δημόσιο χώρο.[48]

Τον Φεβρουάριο του 2003, η Κίρστι Μάρσαλ, μέλος της Νομοθετικής Συνέλευσης της Βικτώρια, απομακρύνθηκε από το Κοινοβούλιο λόγω του θηλασμού του 11 ημερών μωρού της με το σκεπτικό ότι το μωρό ήταν «ξένος» που δεν είχε δικαίωμα να βρίσκεται στην Αίθουσα. Ως αποτέλεσμα, δημιουργήθηκε ένα ειδικό δωμάτιο για χρήση από θηλάζουσες μητέρες. Μια έκθεση της Επιτροπής για την Υγεία και τη Γήρανση της Βουλής των Αντιπροσώπων του 2007 σχετικά με τον θηλασμό συνέστησε στο Σώμα του Κοινοβουλίου να ζητήσει επίσημη διαπίστευση από την Αυστραλιανή Ένωση Θηλασμού ως φιλικό προς το θηλασμό χώρο εργασίας. Τον Μάρτιο του 2008, οι Προεδρεύοντες συμφώνησαν στη σύσταση και άρχισαν οι εργασίες για την παροχή διευκολύνσεων για να βοηθήσουν τις μητέρες που θηλάζουν στο Κοινοβούλιο. Δύο μικρά δωμάτια διατέθηκαν, ένα σε κάθε πλευρά του Κοινοβουλίου, για τα μέλη του κοινοβουλίου και άλλους χρήστες του κτιρίου να θηλάσουν ή να αντλήσουν γάλα. Τα πιστοποιητικά διαπίστευσης δόθηκαν σε τελετή στο κοινοβούλιο στις 17 Οκτωβρίου 2008.[49]

Νέα Ζηλανδία Επεξεργασία

Ο θηλασμός ενθαρρύνεται και ο δημόσιος θηλασμός είναι συνηθισμένος. Στην πραγματικότητα, η διατροφή με μπιμπερό έχει αποθαρρυνθεί τόσο ευρέως, ώστε η δημόσια σίτιση με μπιμπερό μπορεί να κάνει μια μητέρα να αισθάνεται πιο άβολα από το δημόσιο θηλασμό. Πολλά εμπορικά κέντρα παρέχουν «δωμάτια γονέων» όπου οι μητέρες μπορούν να αλλάζουν και να ταΐζουν τα βρέφη τους με άνεση.[9]

Νότια Αμερική Επεξεργασία

 
Μια γυναίκα που θηλάζει σε ένα καρναβάλι στο Ρίο ντε Τζανέιρο της Βραζιλίας, 2017.

Στις περισσότερες περιοχές της Νότιας Αμερικής, ο θηλασμός είναι ο κανόνας και ο δημόσιος θηλασμός είναι συνηθισμένος σε λεωφορεία, πάρκα, εμπορικά κέντρα, κ.λπ.. Ενώ οι γυναίκες σπάνια βλέπονται να θηλάζουν σε πολυτελή εστιατόρια ή στους δρόμους μεγάλων πόλεων, ο θηλασμός ενθαρρύνεται και θεωρείται ως φυσιολογικός και τα στήθη μιας θηλάζουσας μητέρας δεν θεωρούνται σεξουαλικά αντικείμενα.[9]

Δείτε επίσης Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. ↑ «Breastfeeding in public – your legal rights». Αυστραλιανή Ένωση Θηλασμού. Aug 2016. https://www.breastfeeding.asn.au/bf-info/breastfeeding-and-law/legalright. Ανακτήθηκε στις 12 Νοεμβρίου 2018. 
  2. ↑ Γουλφ, J.H. (2008). «Got milk? Not in public!». International Breastfeeding Journal 3 (1): 11. doi:10.1186/1746-4358-3-11. PMID 18680578. 
  3. ↑ Βανς, Μελίσα Ρ. (Ιούνιος–Ιούλιος 2005). «Breastfeeding Legislation in the United States: A General Overview and Implications for Helping Mothers». LEAVEN 41 (3): 51–54. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2007-03-31. https://web.archive.org/web/20070331220518/http://www.llli.org/llleaderweb/LV/LVJunJul05p51.html. Ανακτήθηκε στις 2008-12-30. 
  4. ↑ Τζόρτναν, Τιμ, επιμ. (2002). Social Change. Blackwell. σελ. 233. ISBN 9780631233114. 
  5. ↑ Κοξ, Σου (2002). Breast Feeding With Confidence. Ηνωμένες Πολιτείες: Meadowbrook Press. ISBN 978-0684040059. 
  6. ↑ «Places Moms Have Been Shamed For Breastfeeding». Huffington Post. 18 Σεπτεμβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015. 
  7. ↑ «Dawn Holland, Breastfeeding Mom, Asked To Nurse In Applebee's Bathroom». Huffington Post. 18 Σεπτεμβρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015. 
  8. ↑ «Legoland Apologizes To Kelly Sabourin, Breastfeeding Mom Told To Move». 3 Φεβρουαρίου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Σεπτεμβρίου 2015. https://web.archive.org/web/20150929005048/http://www.huffingtonpost.com/2012/02/03/legoland-kelly-sabourin_n_1253276.html. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015. 
  9. ↑ 9,0 9,1 9,2 «Breastfeeding in public around the world». 007 Breasts. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Οκτωβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 15 Οκτωβρίου 2014. 
  10. ↑ Χάργκριβς, Όριν (2010). Morocco: A Survival Guide to Customs and Etiquette. Marshall Cavendish. σελ. 108. ISBN 9789814435895. 
  11. ↑ Τόμσον, Κάθριν (10 Φεβρουαρίου 2009). «Salma Hayek Breastfeeds African Baby (VIDEO)». Huffingtonpost.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Απριλίου 2009. https://web.archive.org/web/20090428160211/http://www.huffingtonpost.com/2009/02/10/salma-hayek-breastfeeds-a_n_165676.html. Ανακτήθηκε στις 10 Μαΐου 2009. 
  12. ↑ «Celebs Who Breastfeed in Public». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 14 Ιουνίου 2013. Ανακτήθηκε στις 1 Αυγούστου 2001. 
  13. ↑ «Congress to consider privacy issue». chinadaily.com.cn. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 7 Μαρτίου 2009. 
  14. ↑ «Breastfeeding in public». chinadaily.com.cn. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Ιουνίου 2009. 
  15. ↑ «BabyCenter mums' tips for breastfeeding in public». BabyCenter. Μαλαισία. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 27 Μαΐου 2012. 
  16. ↑ «R.A. No. 10028». lawphil.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. 
  17. ↑ «E.O. No. 51». lawphil.net. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Οκτωβρίου 2011. 
  18. ↑ «Chronicles of a Nursing Mom: More on the Legal Rights of Breastfeeding and Working Women». chroniclesofanursingmom.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2 Απριλίου 2015. 
  19. ↑ «Executive Order No. 51 – Philippine Commission on Women». pcw.gov.ph. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 13 Δεκεμβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2016. 
  20. ↑ Ρίορνταν, Γιαν (2005). «The Cultural Context of Breastfeeding». Breastfeeding and Human Lactation. Σάντμπυρι, Μασαχουσέτη: Jones and Bartlett. σελίδες 718–719. ISBN 978-0-7637-4585-1. 
  21. ↑ «Public Breastfeeding Act». Υπουργείο Δικαιοσύνης (Δημοκρατία της Κίνας). 24 Νοεμβρίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Ιουλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 26 Αυγούστου 2011. 
  22. ↑ Λίου Γιουντίνγκ (23 Ιουλίου 2012). «Taipei Museum Faces Investigation for Evicting Breastfeeding Mother». Translated from Shenzhen Evening News. All-China Women's Federation. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 26 Ιανουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2012. 
  23. ↑ «Taiwan museum fined for stopping breastfeeding mum». From AFP, posted at Borneo Post Online. 15 Αυγούστου 2012. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Μαρτίου 2016. Ανακτήθηκε στις 14 Αυγούστου 2012. 
  24. ↑ «Ist Stillen in der Öffentlichkeit obszön?». T-Online (στα Γερμανικά). 8 Φεβρουαρίου 2013. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Οκτωβρίου 2011. 
  25. ↑ «Taking care of children in Iceland». www.nordicmum.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 10 Οκτωβρίου 2016. Ανακτήθηκε στις 20 Νοεμβρίου 2016. 
  26. ↑ Lauria, Λ., Σπινέλι, A., & Γκραντόλφο, Μ. (2016). Prevalence of breastfeeding in Italy: a population based follow-up study. Annali Dell’istituto Superiore Di Sanita, 52(3), 457–461. https://doi.org/10.4415/ANN_16_03_18
  27. ↑ «Borstvoeding.com: kenniscentrum voor borstvoeding – artikelen- Borst & Baan – Borst & Baan en de wet». borstvoeding.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Αυγούστου 2013. 
  28. ↑ «Equality Act 2010». Office of Public Sector Information. 8 Απριλίου 2010. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Δεκεμβρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 27 Αυγούστου 2010. 
  29. ↑ «Breastfeeding etc. (Scotland) Act 2005». Queen's Printer for Scotland. 10 Φεβρουαρίου 2005. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαΐου 2007. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2007. 
  30. ↑ «MSPs approve breastfeeding move». BBC News. 2004-09-23. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2006-06-13. https://web.archive.org/web/20060613201452/http://news.bbc.co.uk/2/hi/uk_news/scotland/3682824.stm. Ανακτήθηκε στις 2007-01-24. 
  31. ↑ «The Breastfeeding etc. (Scotland) Act 2005: Advice for Employers». scotland.gov.uk. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Δεκεμβρίου 2013. 
  32. ↑ Ρεμπέκα Χέρσερ (9 Ιανουαρίου 2017). «Pope Francis Reiterates Support For Public Breastfeeding». National Public Radio. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2017. 
  33. ↑ Σαμάνθα Σμιντ (9 Ιανουαρίου 2017). «Go Ahead And Breastfeed Pope Francis Tells Mothers In Sistine Chapel». The Washington Post. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιανουαρίου 2017. Ανακτήθηκε στις 9 Ιανουαρίου 2017. 
  34. ↑ «Sex discrimination – breastfeeding and expressing milk». British Columbia Human Rights Commission. 
  35. ↑ «Policy on preventing discrimination because of pregnancy and breastfeeding». Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του Οντάριο. 29 Οκτωβρίου 2014. 
  36. ↑ Στέρκεν, Ελίζαμπεθ. «INFACT Canada». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιανουαρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 12 Μαρτίου 2014. 
  37. ↑ Ασούρι, Σιρίσα; Ράιαν, Άννα Κλερ; Άρμπουρ, Λάουρα (2011). Early Inuit child health in Canada. Report 2, Breastfeeding among Inuit in Canada (Report). Οττάβα: Inuit Tapiriit Kanatami, pp. 5–8. https://www.itk.ca/wp-content/uploads/2016/07/2011-Report-Breastfeeding-among-Inuit-in-Canada.pdf. 
  38. ↑ The Surgeon General's call to action to support breastfeeding (Report). 
  39. ↑ Κόκερχαμ-Κόλας, Λόρεν; Γκιρ, Λάουρα; Κάρεν, Μπένκερ; Μάικλ A., Τζόσεφ (Ιούνιος 2012). «Exploring and influencing the knowledge and attitudes of health professionals towards extended breastfeeding.». Breastfeeding Medicine 7 (3): 143–150. doi:10.1089/bfm.2011.0027. PMID 21854294. 
  40. ↑ Breastfeeding report Card (Report). Αυγούστου 2016. 
  41. ↑ «Eyeful of breast-feeding mom sparks outrage». Associated Press. 2006-07-27. http://www.nbcnews.com/id/14065706. Ανακτήθηκε στις 25 Νοεμβρίου 2011. 
  42. ↑ Κόπλαντ, Κ.Σ. (Μάρτιος–Απρίλιος 2014). «Feeding Frenzy: Efforts to Increase Breastfeeding in Arkansas Still Met With Resistance». Healthcare Journal of Little Rock: 36. https://claudiacopeland.com/uploads/3/5/5/6/35560346/_hjlr_feeding_frenzy_2014.pdf. 
  43. ↑ «Breastfeeding Amendment». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαΐου 2015. Ανακτήθηκε στις 30 Δεκεμβρίου 2008. 
  44. ↑ «Treasury and General Government Appropriations Act, 2000». Ανακτήθηκε στις 13 Ιουλίου 2012. [νεκρός σύνδεσμος] section 647.
  45. ↑ Λάνταου, Ελίζαμπεθ (9 Απριλίου 2010). «Breastfeeding rooms hidden in health care law». CNN. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Σεπτεμβρίου 2015. https://web.archive.org/web/20150924150714/http://www.cnn.com/2010/HEALTH/04/09/breast.feeding.society/index.html?hpt=C2. 
  46. ↑ «Breastfeeding in Public Is FINALLY Legal in All 50 States» (στα αγγλικά). PEOPLE.com. https://people.com/health/breastfeeding-public-legal-all-50-states/. Ανακτήθηκε στις 2018-08-08. 
  47. ↑ «Breastfeeding State Laws». National Conference of State Legislatures. National Conference of State Legislatures. 2 Σεπτεμβρίου 2015. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 30 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 3 Δεκεμβρίου 2015. 
  48. ↑ 48,0 48,1 «Breastfeeding in public – your legal rights». Αυστραλιανή Ένωση Θηλασμού. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 1 Νοεμβρίου 2012. 
  49. ↑ «Children in the parliamentary chambers». aph.gov.au. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Νοεμβρίου 2015. 

Περαιτέρω ανάγνωση Επεξεργασία

  • «Breastfeeding state laws». ncsl.org. National Conference of State Legislatures. 30 Αυγούστου 2016. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Ιουνίου 2012. Ανακτήθηκε στις 11 Αυγούστου 2011. 
  • «Breastfeeding in public from around the world». 007b.com. 007 Breasts.  – Μια συλλογή από σημειώσεις σχετικά με τη στάση απέναντι στο δημόσιο θηλασμό σε διάφορες χώρες σε όλο τον κόσμο.
  • Γουλφ, Ζακλίν Χ. (2008). «Got milk? Not in public!». International Breastfeeding Journal 3 (1): 11. doi:10.1186/1746-4358-3-11. PMID 18680578. 
  • Τζόνστον-Ρομπλέντο, Ίνγκριντ; Ουέρς, Στέφανι; Φρίκερ, Τζέσικα; Πάσεκ, Λι (Απρίλιος 2007). «Indecent Exposure: Self-objectification and Young Women's Attitudes Toward Breastfeeding». Sex Roles 56 (7–8): 429–437. doi:10.1007/s11199-007-9194-4. 
  • Τζόνστον-Ρομπλέντο, Ίνγκριντ; Φρεντ, Βικτόρια (Ιανουάριος 2008). «Self-Objectification and Lower Income Pregnant Women's Breastfeeding Attitudes». Περιοδικό Εφαρμοσμένης Κοινωνικής Ψυχολογίας 38 (1): 1–21. doi:10.1111/j.1559-1816.2008.00293.x. 
  • Χάνα, A.; Λι, Ρ.; Μπέντον-Ντέιβις, Σ.; Γκράμμερ-Στρον, Λ. (2005). «Regional Variation in Public Opinion About Breastfeeding in the United States». Journal of Human Lactation 21 (3): 284–288. doi:10.1177/0890334405278490. PMID 16113017. 
  • Μπαρνς Κουκ, Αμάντα (Δεκέμβριος 2016). «Breastfeeding in public: disgust and discomfort in the bodiless public sphere». Politics & Gender 12 (4): 677–699. doi:10.1017/S1743923X16000052. 
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Δημόσιος_θηλασμός&oldid=10131655"