Εκκλησία Αγίου Νικολάου (Τάλιν)
Συντεταγμένες: 59°26′9.32″N 24°44′33.92″E / 59.4359222°N 24.7427556°E
Η Εκκλησία του Αγίου Νικολάου ( Εσθονικά: Niguliste kirik, γερμανικά: Nikolaikirche [2] ) είναι μεσαιωνική εκκλησία στο Τάλιν της Εσθονίας που σήμερα έχει μετατραπεί σε μουσείο εκκλησιαστικής τέχνης.
| Εκκλησία Αγίου Νικολάου | |
|---|---|
| Niguliste kirik | |
 | |
 | |
| Είδος | εκκλησία |
| Αρχιτεκτονική | γοτθική αρχιτεκτονική |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 59°26′9″N 24°44′34″E |
| Θρήσκευμα | Χριστιανισμός |
| Διοικητική υπαγωγή | Δήμος του Τάλιν |
| Τοποθεσία | Βάναλιν |
| Χώρα | Εσθονία |
| Έναρξη κατασκευής | 13ος αιώνας |
| Ένοικοι | Niguliste museum |
| Διαχειριστής | Niguliste museum |
| Ύψος | 105 μέτρα |
| Προστασία | αρχιτεκτονικό μνημείο (από 1995)[1] και ιστορικό μνημείο (από 1995)[1] |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Είναι αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο, τον προστάτη των ψαράδων και των ναυτικών. Αρχικά χτίστηκε τον 13ο αιώνα, καταστράφηκε μερικώς στον σοβιετικό βομβαρδισμό του Τάλιν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Έκτοτε έχει αναστηλωθεί και σήμερα στεγάζει το Μουσείο Νιγκουλίστε, ένα παράρτημα του Μουσείου Τέχνης της Εσθονίας, που εστιάζει κυρίως στην εκκλησιαστική τέχνη από τον Μεσαίωνα και μετά. Η πρώην εκκλησία χρησιμοποιείται και ως αίθουσα συναυλιών. [3]
Ιστορία Επεξεργασία
Η εκκλησία ιδρύθηκε και χτίστηκε γύρω στο 1230 – 1275 από Βεστφαλούς εμπόρους, που ήρθαν από τη Γκότλαντ τον 13ο αιώνα. [4] Ενώ η πόλη ήταν ακόμη ανοχύρωτη, η εκκλησία είχε βαριές μπάρες για το κλείσιμο των εισόδων, πολεμίστρες και κρυψώνες για τους πρόσφυγες. Όταν τελείωσαν οι οχυρώσεις γύρω από το Τάλιν τον 14ο αιώνα (το τείχος της πόλης περιέκλειε την εκκλησία και τον οικισμό το 1310 [5] ), η εκκλησία του Αγίου Νικολάου έχασε την αμυντική της λειτουργία και έγινε μια τυπική μεσαιωνική ενοριακή εκκλησία. [3] Υπάρχουν μόνο λίγα τμήματα της αρχικής εκκλησίας, που έχουν διατηρηθεί μέχρι σήμερα.
Το 1405 – 1420, η εκκλησία του Αγίου Νικολάου απέκτησε τη σημερινή της όψη, όταν το κεντρικό κλίτος έλαβε ένα φεγγίτη πάνω από τα πλάγια κλίτη με τη μορφή, που είναι γνωστή στην αρχιτεκτονική ως βασιλική. Το 1515 ο πύργος χτίστηκε ψηλότερα και καλύφθηκε με υστερογοτθικό κωδωνοστάσιο. [4] Στα τέλη του 17ου αιώνα ο πύργος ενισχύθηκε και ασφαλίστηκε. Το κωδωνοστάσιο αντικαταστάθηκε από ένα μπαρόκ κωδωνοστάσιο με ευάερες στοές, το οποίο ανυψώθηκε βαθμιαία στη διάρκεια αρκετών αιώνων. [3] Ο πύργος έχει τώρα 105 μέτρα ύψος.
Ο Άγιος Νικόλαος ήταν η μόνη εκκλησία στο Τάλιν, που παρέμεινε ανέγγιχτη από την εικονομαχία, που προκάλεσε η Προτεσταντική Μεταρρύθμιση το 1523 (ή το 1524 [6] ). Ο επικεφαλής της εκκλησίας έριχνε λιωμένο μόλυβδο στις κλειδαριές της εκκλησίας και οι μαινόμενες ορδές δεν μπορούσαν να μπουν μέσα [7] Η εκκλησία μετατράπηκε σε λουθηρανική εκκλησία τον 16ο αιώνα. [8]
Στις 9 Μαρτίου 1944, η εκκλησία υπέστη σοβαρές ζημιές από τους σοβιετικούς βομβαρδισμούς του Τάλιν στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η πυρκαγιά, που προέκυψε μετέτρεψε την εκκλησία σε ερείπια και κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος του εσωτερικού της (εκτός από το παρεκκλήσι του Αγίου Αντωνίου), συμπεριλαμβανομένων των μπαρόκ στασιδιών, σοφιτών και άμβωνα. Ο πύργος συνέχισε να βγάζει καπνούς για περίπου ένα μήνα. Οι περισσότεροι πολύτιμοι θησαυροί τέχνης επέζησαν χάρη στην έγκαιρη εκκένωση τους από την εκκλησία. Η ανακαίνιση του ναού ξεκίνησε το 1953 και ολοκληρώθηκε πλήρως το 1981 [5]
Ο πύργος της εκκλησίας υπέστη και πάλι ζημιές από πυρκαγιά στις 12 Οκτωβρίου 1982 [7] Ο πύργος κάηκε και καταστράφηκε ο κώνος. Οι στέγες του ναού και το παρεκκλήσι του Αγίου Αντωνίου υπέστησαν ζημιές. [5]
Μετά από μια αναστήλωση, που πραγματοποιήθηκε υπό την καθοδήγηση του συντηρητή-αναστηλωτή Βίλλεμ Ράαμ, η εκκλησία εγκαινιάστηκε το 1984 ως μουσείο και αίθουσα συναυλιών, όπου εκτίθεται η συλλογή της μεσαιωνικής τέχνης του Μουσείου Τέχνης της Εσθονίας. Λόγω της εξαιρετικής ακουστικής της, η εκκλησία είναι πολύ δημοφιλής αίθουσα συναυλιών. [3] [7]
Έργα τέχνης στην εκκλησία Επεξεργασία
Το πιο διάσημο από τα έργα τέχνης του μουσείου είναι ίσως ο Μακάβριος Χορός του μάστορα του Λύμπεκ Μπέρντ Νότκε, το οποίο απεικονίζει την παροδικότητα της ζωής, τη σκελετένια φιγούρα του Θανάτου να παίρνει μαζί του τους πανίσχυρους αλλά και τους αδύναμους ανθρώπους. Το Danse Macabre ή ο χορός του θανάτου ήταν ένα δημοφιλές μεσαιωνικό μοτίβο στην τέχνη. Μόνο ένα τμήμα από την αρχική ζωγραφική απεικόνιση, που είχε πλάτος 30 μέτρα και η οποία έγινε στα τέλη του 15ου αιώνα, έχει διατηρηθεί και εκτίθεται σήμερα στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου. [3] [9]
Το μουσείο περιέχει πολλά άλλα αξιόλογα έργα τέχνης της ύστερης γοτθικής και της πρώιμης βόρειας Αναγέννησης.
Η Αγία Τράπεζα της Εκκλησίας του Αγίου Νικολάου κατασκευάστηκε μεταξύ 1478 – 1481 στο εργαστήριο του Χέρμεν Ρόντε, ενός δεξιοτέχνη ζωγράφου από το Λύμπεκ. Οι πίνακες στις εξωτερικές πλευρές απεικονίζουν τη ζωή του Αγίου Νικολάου και του Αγίου Βίκτωρα, το κεντρικό τμήμα και τα ξεδιπλωμένα φτερά εκθέτουν πάνω από τριάντα ξύλινα γλυπτά, που σχηματίζουν τη λεγόμενη γκαλερί των αγίων. Οι εξωτερικές πτέρυγες δείχνουν τα εμβλήματα της Μεγάλης Συντεχνίας του Τάλιν και της Αδελφότητας των Μαυροκέφαλων. Η πρεντέλα (predella) δείχνει Πατέρες της Εκκλησίας και τους ιδρυτές των ταγμάτων: Άγιος Βερνάρδος του Κλαιρβώ, Άγιος Γρηγόριος ο Μέγας, Άγιος Ιερώνυμος, Άγιος Αυγουστίνος, Άγιος Αμβρόσιος και Άγιος Βενέδικτος της Νουρσίας. [3]
Οι άλλες πτέρυγες απεικονίζουν τον Ευαγγελισμό σε τεχνική grisaille σε μια σκηνή με τον αρχάγγελο Γαβριήλ και την Παναγία με ένα ανοιχτό βιβλίο. Οι ανοιχτές πτέρυγες δείχνουν από αριστερά προς τα δεξιά: Παναγία με γυμνό στήθος και δωρητές, Χριστός που δείχνει την πληγή στο στήθος Του, Θεός Πατήρ ένθρονος, Ιωάννης ο Βαπτιστής με δωρητές. Στην ανοιχτή θέα βλέπουμε την Παναγία πλαισιωμένη από τον Άγιο Γεώργιο και τον Άγιο Βίκτωρα. Η αριστερή πτέρυγα δείχνει τον Άγιο Φραγκίσκο της Ασίζης και η δεξιά την Αγία Γερτρούδη της Νιβέλ. Το ρετάμπλ παρέμεινε στο σπίτι της Αδελφότητας των Μαυροκέφαλων από το 1534 έως το 1943.
Οι διακοσμήσεις της Αγίας Οικογένειας από το 1490 περίπου, κατασκευάστηκαν στο εργαστήριο του Γιαν Μπόρμαν στις Βρυξέλλες. [10] Οι διακοσμήσεις των Παθών του Χριστού φτιάχτηκαν στις αρχές του 16ου αιώνα από το εργαστήριο του δασκάλου της Μπριζ, Άντριαν Ίζενμπραντ, κατόπιν εντολής της ισχυρής Αδελφότητας των Μαυροκέφαλων. [3] [6] Υπάρχουν επίσης ένας πίνακας από τον Δάσκαλο του Σλος Λιχτενστάιν, "Απεικόνιση του Χριστού στο Τέμπλο" (1430 – 1440) και πολλά μεσαιωνικά ξυλόγλυπτα του Χένινγκ φον ντερ Χάιντε (που απεικονίζουν τον Άγιο Νικόλαο, την Παναγία και τον Ιωάννη τον Ευαγγελιστή ) (1510 – 15 ). [11]
Υπάρχει ένα ορειχάλκινο κηροπήγιο ύψους τεσσάρων μέτρων, επτά κλαδιών του 1519, ένα από τα μεγαλύτερα στην Ευρώπη. Στην κορυφή του μεσαίου κλάδου στέκεται διπλή μορφή της Παναγίας με το Παιδί σε θρόνο. Ήταν μια δωρεά το 1519 από τον πλούσιο έμπορο του Τάλιν Χανς Μπόουβερ. [12]
Από μεταγενέστερα έργα τέχνης αξιοσημείωτα είναι η μορφή του Αγίου Χριστόφορου του Τομπίας Χάινζε, (1624) [11] ένα διακοσμητικό τέμπλο 350 ετών του παρεκκλησίου του Μπογκισλάους Ρόζεν σκαλισμένο από τον Φρανς Χοπενστάτ, [3] και ο επιτάφιος του Αντόνιους βαν ντερ Μπους από τον Αρέντ Πασέρ (1608). [11]Γύρω από τον σηκό βρίσκεται μια σειρά από ομοιώματα του 17ου αιώνα, όπως ο Μπερντ Ράινχολντ φον Ντέλβικ και ο Χέρμαν Νίροθ με πανοπλία. [6] [11]
Το μουσείο περιέχει επίσης έναν ειδικό ασημένιο θάλαμο με τους ασημένιους θησαυρούς των συντεχνιών, των βιοτεχνιών και της Αδελφότητας των Μαυροκέφαλων. [3]
Σαρλ Ευζέν ντε Κρουά Επεξεργασία
Το πλαϊνό παρεκκλήσι χρησιμοποιήθηκε, για να διατηρήσει τη μούμια του δούκα Σαρλ Ευζέν ντε Κρουά, του διοικητή του ρωσικού στρατού στη μάχη της Νάρβα (1700), που αιχμαλωτίστηκε από τον Σουηδό βασιλιά Κάρολο ΙΒ'. Ο Σαρλ Ευζέν ντε Κρουά πέθανε το 1702 και έμεινε άταφος, καθώς κανείς δεν ήταν διατεθειμένος να πληρώσει για την κηδεία. Οι συνθήκες αερισμού στο παρεκκλήσι, όπου κρατούνταν το πτώμα, προστάτευαν το πτώμα από την αποσύνθεση και έγινε αξιοθέατο, παρέμενε εκτεθειμένο μέχρι το 1897, όταν τελικά οι αρχές το έθαψαν. [6]
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 Estonian National Registry of Cultural Monuments.
- ↑ Von Wilhelm Neumann (1887). Grundriss einer Geschichte der bildenden Künste und des Kunstgewerbes in Liv-, Est- und Kurland vom Ende des 12. bis zum Ausgang des 18. Jahrhunderts. v. Hirschheydt. σελ. 53.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 3,5 3,6 3,7 3,8 «Niguliste Museum». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 22 Φεβρουαρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου 2013.
- ↑ 4,0 4,1 Helme, Mart (2002). Guide to churches in Estonia. Kunst. ISBN 5-89920-297-1.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 «Chronology of Niguliste (St. Nicholas) church in Tallinn». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Αυγούστου 2007. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2007.
- ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 Bousfield, Jonathan (2004). The Rough Guide to the Baltic States. Rough Guides. ISBN 1-85828-840-1.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 «St. Nicholas's Church». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Σεπτεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 24 Οκτωβρίου 2007.
- ↑ «St. Nicholas' Church». Niguliste Museum. Ανακτήθηκε στις 19 Σεπτεμβρίου 2018.
- ↑ «The Dance of Death in Tallinn». Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2007.
- ↑ «Architecture,skulpture, art. Tallinn». Comenius. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 12 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 9 Σεπτεμβρίου 2013.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 «St. Nicholas' Church at the Estonian Organ Society». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Φεβρουαρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 15 Νοεμβρίου 2007.
- ↑ «siebenarmiger Messingleuchter | estnisch | Bildindex der Kunst & Architektur - Bildindex der Kunst & Architektur - Startseite Bildindex». www.bildindex.de. Ανακτήθηκε στις 19 Φεβρουαρίου 2019.