Μιχαήλ Λαβρόφσκι
Ο Μιχαήλ Λεονίντοβιτς Λαβρόφσκι (ρώσικα:Михаи́л Леони́дович Лавро́вский, Τιφλίδα 29 Οκτωβρίου 1941) είναι Ρώσος χορευτής, χορογράφος και δάσκαλος μπαλέτου, πρώην κορυφαίος σολίστ των μπαλέτων Μπολσόι.
| Μιχαήλ Λαβρόφσκι | |
|---|---|
 | |
| Γέννηση | 29 Οκτωβρίου 1941[1] Τιφλίδα[2] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών Ρωσία |
| Σπουδές | Κρατική Ακαδημία Χορογραφίας της Μόσχας (1952, 1961) και Ρωσική Ακαδημία Θεατρικών Τεχνών (1978) |
| Ιδιότητα | ηθοποιός, χορευτής μπαλέτου, ballet master και χορογράφος |
| Σύζυγος | Ludmila Semenyaka |
| Γονείς | Leonid Lavrovsky |
| Βραβεύσεις | Κρατικό Βραβείο Ε.Σ.Σ.Δ., Βραβείο της Τιμής της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Καλλιτέχνης του Λαού της ΕΣΣΔ, τάγμα του Κόκκινου Λαβάρου της Εργασίας, Βραβείο Λένιν Κομσομόλ, Καλλιτέχνης του Λαού της ΡΣΟΣΔ, Αξιόλογος Καλλιτέχνης της ΡΣΟΣΔ, βραβείο Λένιν και τάγμα Διακεκριμένων Υπηρεσιών προς την Πατρίδα, Δ΄ Τάξη |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία Επεξεργασία
Ο Μιχαήλ Λαβρόφσκι γεννήθηκε στην Τιφλίδα από καλλιτεχνική οικογένεια. Πατέρας του ήταν ο Λεονίντ Λαβρόφσκι, σπουδαίος χορογράφος και διευθυντής των μπαλέτων Μπολσόι για 20 χρόνια και μητέρα του η μπαλαρίνα Έλενα Τσεκβίτζ.
Το 1952 ο Λαβρόφσκι γράφτηκε στη Σχολή Μπαλέτου της Μόσχας, για δασκάλους του είχε τον Νικολάι Ταράσοβ και την Όλγα Κοντότ. Αποφοίτησε το 1961 και ξεκίνησε να εργάζεται στα μπαλέτα Μπολσόι. Τελειοποίησε την τεχνική του υπό την καθοδήγηση του διάσημου χορευτή και δασκάλου Αλεξέι Γερμολάγεφ, από το 1963 έγινε σολίστ και το 1977 προήχθη σε κορυφαίο σολίστ. Το 1979 αποφοίτησε από τη Σχολή Μπαλέτου του Ρωσικού Πανεπιστημίου Θεατρικών Τεχνών (GITIS). Από το 1983 μέχρι το 1985 ήταν καλλιτεχνικός διευθυντής του Κρατικού Ακαδημαϊκού Θεάτρου Όπερας και Μπαλέτου της Τιφλίδας. Από το 1987 επέστρεψε στα Μπολσόι ως Ballet Master-repetiteur.
Στο ρεπερτόριό του συγκαταλέγονται οι ρόλοι του Πρίγκιπα στο μπαλέτο Σταχτοπούτα του Σεργκέι Προκόφιεφ (1963, χορογραφία Ρ. Ζαχάρωφ), του Σπάρτακου στο ομώνυμο μπαλέτο του Αράμ Χατσατουριάν (1968, χορογραφία Γιούρι Γκριγκορόβιτς), του Ρωμαίου στο μπαλέτο Ρωμαίος και Ιουλιέτα[3] του Προκόφιεφ (1969, σε χορογραφία του Λεονίντ Λαβρόφσκι), του Πρίγκιπα στη Λίμνη των κύκνων (1970, διασκευή Γ. Γκριγκορόβιτς), του Βίκτωρ στο μπαλέτο Άνγκαρα (1976, σε μουσική Αντρέι Ετσπάι και χορογραφία Γ. Γκριγκορόβιτς, βασισμένο στο έργο του Αλεξέι Αρμπούζοφ Μια ιστορία του Ιρκούτσκ), του Αρτύνωφ στο μπαλέτο Anyuta (1986, σε μουσική του Β. Γαβρίλιν και χορογραφία του Β. Βασίλιεφ)[4] κ. ά.
Ο Λαβρόφσκι συνόδευε των θίασο των Μπαλέτων Μπολσόι στην πρώτη τους εμφάνιση στο αθηναϊκό κοινό. Παρουσίασαν στο Ηρώδειο το μπαλέτο Σπάρτακος (σε χορογραφία Γκριγκορόβιτς), δόθηκαν 4 παραστάσεις στις 16, 17,18 και 27 Αυγούστου 1977, με σολίστ εναλλάξ στον πρωταγωνιστικό ρόλο τους Βλαντιμίρ Βασίλιεφ, Γιούρι Βλαντιμίροφ και Μιχαήλ Λαβρόφσκι. Στις 25 και 26 Αυγούστου ανέβασαν τη Ζιζέλ με τις Λ. Σεμενιάκα και Ν. Μπεσμέρτνοβα εναλλάξ στον ομώνυμο ρόλο και τον Λαβρόφσκι στο ρόλο του Άλμπρεχτ.[5].
Χορογράφησε διάφορα μπαλέτα, όπως τον Καζανόβα σε μουσική του Μότσαρτ, το οποίο παραμένει στο ρεπερτόριο του θεάτρου Μπολσόι, τον Νιζίνσκι σε μουσική Σεργκέι Ραχμάνινοφ, στο οποίο ο ίδιος χόρεψε τον ρόλο του Σεργκέι Ντιαγκίλεφ (η πρεμιέρα δόθηκε το 2000 στο θέατρο Μάλυ) και αρκετά άλλα πάνω σε γνωστά κλασικά κομμάτια των Μωρίς Ραβέλ, Τζορτζ Γκέρσουιν, Ρίχαρντ Βάγκνερ, Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ και Φραντς Λιστ. Το 1996 αναβίωσε το μπαλέτο Ζιζέλ με την χορογραφία του πατέρα του για το θίασο του ρωσικού μπαλέτου δωματίου "Μόσχα"[4].
Σκηνοθέτησε πρωτότυπα τηλεοπτικά μπαλέτα. ασχολήθηκε ενεργά με παιδαγωγικές δραστηριότητες, πραγματοποίησε εργαστήρια, συμμετείχε σε σεμινάρια στη Γερμανία, τις Ηνωμένες Πολιτείες (Μπαλέτο του Χιούστον), την Ιαπωνία (Μπαλέτο του Τόκυο), την Ιταλία (Εθνική Ακαδημία Χορού της Ρώμης), τη Γιουγκοσλαβία (Εθνικό θέατρο, Νόβι Σαντ). Από το 2005 είναι επικεφαλής του Ακαδημαϊκού Μουσικού Θεάτρου Στανισλάφσκι & Νεμιρόβιτς-Νταντσένκο της Μόσχας. Είναι πρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου του «Κέντρου Ντιαγκίλεφ.» Το 2006 ίδρυσε τη Χορογραφική Σχολή Λεονίντ Λαβρόφσκι -σχολή με το όνομα του διάσημου πατέρα του. Είναι μέλος της κριτικής επιτροπής του Εθνικού Βραβείου Θεάτρου και του Φεστιβάλ «Χρυσή Μάσκα».
Στις 4 Μαΐου 2017 ανέβηκε στη σκηνή του θεάτρου Μπολσόι μια παράσταση αφιερωμένη στα 75 χρόνια του Μιχαήλ Λαβρόφσκι[6]. Η βραδιά περιελάμβανε κομμάτια από χορογραφίες, που ο καλλιτέχνης είχε δημιουργήσει αποκλειστικά για τα Μπολσόι, αλλά και αποσπάσματα από ρόλους στους οποίους είχε καθιερωθεί, όπως ο Σπάρτακος και ο Δον Κιχώτης. Στο απόσπασμα από το έργο Νιζίνσκι ο Λαβρόφσκι εμφανιζόταν στο ρόλο του Ντιαγκίλεφ[7]. Η παράσταση μεταφέρθηκε στις 17 Σεπτεμβρίου 2017 στο θέατρο Δάσους της Θεσσαλονίκης και στις 19 και 20 Σεπτεμβρίου στο Ηρώδειο.
Βραβεία Επεξεργασία
- 1ο βραβείο του 2ου Διεθνούς Διαγωνισμού Μπαλέτου στη Βάρνα, (1965)
- Διακεκριμένος καλλιτέχνη της Σοβιετικής Ρωσίας, (1970)
- Βραβείο Λένιν - για την εκτέλεση του πρωταγωνιστικό ρόλου του μπαλέτου Σπάρτακος, (1970)
- Βραβείο Νιζίνσκι (Παρίσι, Ακαδημία μπαλέτου, 1972)
- Καλλιτέχνης του Λαού της Σοβιετικής Ρωσίας, (1973)
- Καλλιτέχνης του Λαού της ΕΣΣΔ, (1976)
- Κρατικό Βραβείο της ΕΣΣΔ - για την εκτέλεση του ρόλου του Victor στο μπαλέτο Άνγκαρα, (1977)
- Το Grand Prix του Διεθνούς Φεστιβάλ χορού στη Νέα Υόρκη για την ταινία-μπαλέτο «Ο αρχάριος», (1978)
- Μετάλλιο του τάγματος του Κόκκινου Λάβαρου για την εργασία, (1986)
- Βραβείο της Τιμής, (2001)
- Βραβείο Λένιν Κομσομόλ
- Βραβείο των αρχών της Μόσχας στον τομέα της λογοτεχνίας και της τέχνης, (2002)
- Μετάλλιο Ντιαγκίλεφ Ι βαθμού «Προς όφελος του ρωσικού πολιτισμού», (2007)
Δείτε επίσης Επεξεργασία
Σημειώσεις Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2015.
- ↑ «Romeo and Juliet, Natalya Bessmertnova & Mikhail Lavrovsky, Bolshoi». YouTube. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2017.
- ↑ 4,0 4,1 «Mikhail Lavrovsky». Επίσημη σελίδα θεάτρου Μπολσόι. Ανακτήθηκε στις 6 Αυγούστου 2017.
- ↑ Φεστιβάλ Αθηνών 1955-2005. Αθήνα: Φεστιβάλ Αθηνών. 2005. σελ. 104.
- ↑ «Mikhail Lavrovsky Jubilee Gala Night». Επίσημη ιστοσελίδα θεάτρου Μπολσόι. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Alexandra Dalsbaek (7 Μαΐου 2017). «NIJINSKY - Mikhail Lavrovksy's 75th anniversary at the Bolshoi theatre». youtube. Ανακτήθηκε στις 7 Οκτωβρίου 2017.