Το Καρναβάλι στη Φλάνδρα

Ταινία του Ζακ Φεντέρ, 1935

Το Καρναβάλι στη Φλάνδρα (πρωτότυπος γαλλικός τίτλος: La Kermesse héroïque) είναι γαλλική ιστορική ρομαντική κωμωδία του 1935, σε σκηνοθεσία Ζακ Φεντέρ. [4]

Το Καρναβάλι στη Φλάνδρα
La Kermesse héroïque
Η κινηματογραφική αφίσα
ΣκηνοθεσίαΖακ Φεντέρ
ΠρωταγωνιστέςΦρανσουάζ Ροζέ[1][2][3], Jean Murat[1][2][3], Λουί Ζουβέ[2][3], André Alerme[1][2], Will Dohm[2], Paul Hartmann, Albert Lieven, Paul Westermeier, Charlott Daudert, Erika Helmke, Hans Henninger, Carsta Löck, Wilhelm Gombert, Trude Marlen, Willem Holsboer, Werner Scharf, Άλεξ Ντ’ Άρσι[2], Alfred Adam[2][3], Arthur Devère[2], Bernard Lancret[2], Claude Sainval[2], Delphin[2], Ενρίκο Γκλόρι[2], Francine Bessy[2], Georges Spanelly[2], Ginette Gaubert[2], Lyne Clevers[2], Marcel Carpentier[2], Marguerite Ducouret[2], Marianne Hardy[2], Matt Mattox[2], Micheline Cheirel[1][2][3], Pierre Athon[2], Pierre Labry[2], Raphaël Médina, Roger Legris[2], Rolla Norman[2] και Yvonne Yma[2]
ΜουσικήLouis Beydts
ΦωτογραφίαΧάρι Στράντλινγκ
ΜοντάζWolfgang Wehrum
ΔιανομήTobis Film
Πρώτη προβολή1935
Διάρκεια110 λεπτά
ΠροέλευσηΓαλλία
ΓλώσσαΓαλλικά

Μια γερμανική έκδοση της ταινίας δημιουργήθηκε ταυτόχρονα και κυκλοφόρησε με τον τίτλο Die klugen Frauen, με τον Ερνστ Σίφνερ σε έναν από τους πρώτους ρόλους του.

Υπόθεση Επεξεργασία

Η υπόθεση διαδραματίζεται το 1616, όταν η Φλάνδρα αποτελούσε τμήμα της Ισπανικής αυτοκρατορίας. Στη μικρή πόλη Μπομ, εν μέσω προετοιμασιών για το πανηγύρι της, φθάνει ένας φρουρός που ανακοινώνει την άφιξη του Ισπανού πρέσβη και του στρατού του, που περνάει για την Ολλανδία και θα διανυκτερεύσει στην πόλη.

Φοβούμενοι ότι η παρουσία του στρατού θα οδηγήσει αναπόφευκτα σε βιαιότητες και λεηλασίες, καθώς οι μνήμες είναι ακόμη νωπές από τις λεηλασίες που προκάλεσαν οι Ισπανοί μερικές δεκαετίες νωρίτερα, ο δήμαρχος - υποστηριζόμενος από το δημοτικό συμβούλιο - συμβουλεύει τον πληθυσμό να είναι ήρεμος, συνετός και υπάκουος και έχει την ιδέα να προσποιηθεί ότι μόλις πέθανε, προκειμένου να αποφύγει να δεχτεί τους στρατιώτες. Αλλά η σύζυγός του Κορνηλία εξεγέρθηκε κατά της δειλίας του και οργανώνει τις άλλες γυναίκες για να προετοιμάσουν τη φιλοξενία και να προσαρμόσουν την ψυχαγωγία για τους Ισπανούς (που επιμένουν να περάσουν τη νύχτα στην πόλη ούτως ή άλλως).[5]

Χάρη στο θερμό καλωσόρισμα των γυναικών, οι Ισπανοί όχι μόνο αποφεύγουν την κακή συμπεριφορά, αλλά και κατά την αναχώρησή τους την επομένη νωρίς το πρωί, ο πρέσβης ανακοινώνει τη διαγραφή των φόρων για την πόλη για ένα χρόνο. [6]

Η Κορνηλία επιτρέπει στον σύζυγό της να λάβει τα εύσημα για την καλή τους τύχη, αλλά εν τω μεταξύ αποτρέπει τα σχέδια του συζύγου της για την κόρη τους, ο οποίος σχεδίαζε να την παντρέψει με τον κρεοπώλη της πόλης αντί του νεαρού ζωγράφου Μπρίγκελ τον οποίο η κοπέλα αγαπούσε.

Ιστορικό και παραγωγή Επεξεργασία

Το Καρναβάλι στη Φλάνδρα του Ζακ Φεντέρ ανήκει στο ύφος του ποιητικού ρεαλισμού που στη συνέχεια θα εμβαθύνει ο βοηθός του Μαρσέλ Καρνέ. Σκηνοθετήθηκε αμέσως μετά το σκοτεινό ψυχολογικό δράμα Πανσιόν Μιμόζες και ο Φεντέρ δήλωσε ότι ήθελε να χαλαρώσει κάνοντας μια κωμωδία, πολύ μακριά από τη σημερινή εποχή. Βασίστηκε στο σενάριο που έγραψε δέκα χρόνια νωρίτερα ο Σαρλ Σπάακ, που αναφερόταν στη Φλάνδρα του 17ου αιώνα όταν βρισκόταν υπό ισπανική κατοχή. Συγχρόνως, ο Φεντέρ αποτίει φόρο τιμής στους παλιούς ζωγράφους της πατρίδας του - Πίτερ Μπρίγκελ, Φρανς Χαλς, Πίτερ ντε Χόοχ- Το έργο του αντικατοπτρίζει τον ρεαλισμό της εποχής της ζωγραφικής της ολλανδικής Χρυσής Εποχής και παρουσιάζει χαρακτήρες, οι οποίοι φαίνονται κατευθείαν βγαλμένοι από τους πίνακες. Η περίπλοκη αναβίωση μιας φλαμανδικής πόλης (σε προάστιο του Παρισιού) πραγματοποιήθηκε από τον σχεδιαστή Λαζάρ Μέισον και τα πολυτελή κοστούμια ήταν του Ζωρζ Μπεντά. Το ισχυρό καστ περιλάμβανε τη σύζυγο του σκηνοθέτη Φρανσουάζ Ροζέ και τον Λουί Ζουβέ.

Η ταινία δημιουργήθηκε από τη γαλλική θυγατρική της γερμανικής εταιρείας Tobis και έγινε σε δύο εκδόσεις, γαλλικά και γερμανικά, με διαφορετικούς ηθοποιούς (εκτός από τη Φρανσουάζ Ροζέ που εμφανίστηκε και στις δύο).[7]

Αποδοχή Επεξεργασία

Όταν κυκλοφόρησε η ταινία, είχε μεγάλη επιτυχία. [8]Όμως, στη Φλάνδρα προκλήθηκαν αντιδράσεις, η ταινία επικρίθηκε για την παρουσίαση των Φλαμανδών ως δειλών και συνεργατών των κατακτητών. Κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, μεγάλο μέρος της Φλάνδρας είχε καταληφθεί από τους Γερμανούς. Η ταινία θεωρήθηκε ότι αναφερόταν έμμεσα στην αδύναμη αντίσταση των κατοίκων κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου ή ακόμη και στον εφησυχασμό προς τον κατακτητή. Έτσι το εξέλαβαν οι θεατές το 1936 και προκλήθηκαν διαδηλώσεις διαμαρτυρίας στις μεγάλες πόλεις του βόρειου Βελγίου. [8] Η ταινία συζητήθηκε στη Βελγική κυβέρνηση, η οποία απέρριψε το αίτημα απαγόρευσης. Η ταινία ωστόσο απαγορεύτηκε στη Μπρυζ, τη Γάνδη και την Αμβέρσα [9]

Αντίθετα, στη Γερμανία επαινέθηκε με ενθουσιασμό και η πρεμιέρα της στο Βερολίνο (15 Ιανουαρίου 1936) πραγματοποιήθηκε παρουσία του Γιόζεφ Γκαίμπελς. Ωστόσο, λίγες μέρες μετά το ξέσπασμα του πολέμου το 1939, η ταινία απαγορεύτηκε στη Γερμανία και στις κατεχόμενες χώρες της Ευρώπης και στη συνέχεια ο Ζακ Φεντέρ και η Φρανσουάζ Ροζέ διέφυγαν στην Ελβετία.[10]

Βραβεία Επεξεργασία

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 www.allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilm=93003.html. Ανακτήθηκε στις 12  Ιουλίου 2016.
  2. 2,00 2,01 2,02 2,03 2,04 2,05 2,06 2,07 2,08 2,09 2,10 2,11 2,12 2,13 2,14 2,15 2,16 2,17 2,18 2,19 2,20 2,21 2,22 2,23 2,24 2,25 www.imdb.com/title/tt0026564/fullcredits. Ανακτήθηκε στις 12  Ιουλίου 2016.
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 www.filmaffinity.com/es/film685690.html. Ανακτήθηκε στις 12  Ιουλίου 2016.
  4. . «imdb.com/La kermesse héroïque (1935)». 
  5. . «allocine.fr/film/fichefilm_gen_cfilmLa Kermesse héroïque». 
  6. . «dennisschwartzreviews.com/carnivalinflanders/». 
  7. . «bbc.co.uk/gloucestershire/films/reviews/a_f/carnival_in_flanders». 
  8. 8,0 8,1 Claude Beylie et Jacques Pinturault, Les films-clés du cinéma, éd. Larousse, 2011, p. 88
  9. Histoire du cinéma français (encyclopédie des films, 1935-1939), Paris, Pygmalion, p. 99
  10. Georges Sadoul. Le cinéma français (Paris: Flammarion, 1962), p.75.

Εξωτερικοί σύνδεσμοι Επεξεργασία