Εντίτ Κρεσόν
Η Εντίτ Κρεσόν (Édith Cresson), το γένος Καμπιόν (Campion) γεννήθηκε στις 27 Ιανουαρίου 1934. Είναι Γαλλίδα πολιτικός, η πρώτη γυναίκα που κατείχε το αξίωμα του πρωθυπουργού της Γαλλίας. Η πολιτική της καριέρα έληξε λόγω σκανδάλου από κατηγορίες περί δωροδοκίας, ενώ ήταν Ευρωπαία Επίτροπος για την Έρευνα, την Επιστήμη και την Τεχνολογία.
.jpg)
Πρωθυπουργός της Γαλλίας
ΕπεξεργασίαΗ Κρεσόν ορίστηκε πρωθυπουργός από τον Πρόεδρο Φρανσουά Μιτεράν στις 15 Μαΐου 1991. Σύντομα έγινε πολύ αντιδημοφιλής και αναγκάστηκε να παραιτηθεί από το αξίωμα μετά από λιγότερο από ένα χρόνο, μετά τα πολύ άσχημα αποτελέσματα των Σοσιαλιστών στις περιφερειακές εκλογές του 1992. Η πρωθυπουργία της είναι μία από τις πιο σύντομες στην ιστορία της Πέμπτης Δημοκρατίας . Η ισχυρή κριτική της απέναντι στις ιαπωνικές εμπορικές πρακτικές, που έφτασαν μέχρι και να συγκρίνουν τους Ιάπωνες με «κίτρινα μυρμήγκια που προσπαθούν να καταλάβουν τον κόσμο», οδήγησαν ορισμένους να την θεωρήσουν επίσης ρατσίστρια[9] [10] [11]. Είπε επίσης, σχετικά με τις σεξουαλικές δραστηριότητες των Αγγλοσαξόνων: «Η ομοφυλοφιλία μού φαίνεται περίεργη. Είναι διαφορετική και περιθωριακή. Υπάρχει περισσότερο στην αγγλοσαξονική παράδοση παρά στην λατινική».
Στην κοινωνική πολιτική, η κυβέρνηση της Κρεσόν θέσπισε τον Νόμο-Πλαίσιο περί Πόλεων του 1991[12], ο οποίος επεδίωκε να διασφαλίσει το «δικαίωμα στην πόλη» για όλους τους πολίτες. Ο νόμος απαιτούσε «τα τοπικά όργανα να παρέχουν συνθήκες διαβίωσης και κατοικίας που να προωθούν την κοινωνική συνοχή και να επιτρέπουν την αποφυγή των συνθηκών διαχωρισμού»[13]. Η κυβέρνησή της έδωσε επίσης ιδιαίτερη έμφαση στη διευκόλυνση της διεθνούς ανταγωνιστικότητας των επιχειρήσεων με λιγότερους από 500 υπαλλήλους[14]. Ένας νόμος που ψηφίστηκε τον Ιούλιο του 1991 περιελάμβανε διάφορα μέτρα που αποσκοπούσαν στη βελτίωση της πρόσβασης των ατόμων με αναπηρίες σε κατοικίες, χώρους εργασίας και δημόσια κτίρια[15]. Επιπλέον, ένας νόμος του Ιουλίου 1991 σχετικά με τη νομική συνδρομή «έδωσε στο κοινό (κυρίως αλλοδαπούς που διαμένουν νομίμως στη Γαλλία) ευρύτερη πρόσβαση στα δικαστήρια»[16]. Τον Ιανουάριο του 1992, τα επιδόματα στέγασης επεκτάθηκαν σε όλα τα νοικοκυριά χαμηλού εισοδήματος σε πόλεις με περισσότερους από 100 000 κατοίκους[17]. Σύμφωνα με νόμο της 10ης Ιουλίου 1991, η πρόσβαση σε νομικές πληροφορίες «συμπεριλήφθηκε και στο πλαίσιο του συστήματος νομικής βοήθειας»[18]. Ένας νόμος περί υδάτων εγκρίθηκε τον Ιανουάριο του 1992 «για να εξασφαλιστεί η προστασία της ποιότητας και ποσότητας των υδάτων και των υδάτινων οικοσυστημάτων»[19] και τον Φεβρουάριο του 1992 ψηφίστηκε ένας νόμος για την προώθηση της διαβούλευσης των πολιτών[20].
Η Κρεσόν είναι μέλος του Συμβουλίου των γυναικών παγκόσμιων ηγετών, ενός διεθνούς δικτύου σημερινών και πρώην γυναικών προέδρων και πρωθυπουργών, με αποστολή να κινητοποιήσουν τις ηγέτιδες γυναίκες παγκοσμίως για συλλογική δράση σε θέματα ζωτικής σημασίας για τις γυναίκες και δίκαιη ανάπτυξη.
Ευρωπαία Επίτροπος
ΕπεξεργασίαΕνώ ήταν Ευρωπαία Επίτροπος, η Κρεσόν ήταν ο κύριος στόχος των κατηγοριών περί απάτης που οδήγησαν στην παραίτηση της Επιτροπής Σαντέρ το 1999. Μετά από έρευνα κατά της απάτης, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή δήλωσε ότι η Κρεσόν υπό την ιδιότητά της ως Επιτρόπου για την Έρευνα «απέτυχε να δράσει ενάντια σε γνωστές, σοβαρές και συνεχιζόμενες παρατυπίες για αρκετά χρόνια». Η Κρεσόν κρίθηκε ένοχη για το γεγονός ότι δεν ανέφερε αστοχίες σε ένα πρόγραμμα κατάρτισης νέων, από το οποίο χάθηκαν τεράστια ποσά[21].
Διορισμός φίλου
ΕπεξεργασίαΌταν η Κρεσόν ανέλαβε τα καθήκοντά της, σκόπευε να διορίσει τον οδοντίατρο Philippe Berthelot, έναν από τους στενούς γνωστούς της, ως «προσωπικό σύμβουλο». Επειδή ο Berthelot ήταν 66 ετών, δεν μπορούσε να διοριστεί ως μέλος του Συμβουλίου της Επιτρόπου. Όταν η Κρεσόν ανέλαβε τα καθήκοντά της, το γραφείο της ήταν ήδη πλήρως στελεχωμένο με προσωπικούς συμβούλους. Ο Berthelot διορίστηκε παρά ταύτα ως "Επισκέπτης Επιστήμονας" τον Σεπτέμβριο του 1995[22].
Ο Berthelot εργάστηκε μόνο ως προσωπικός σύμβουλος της Κρεσόν. Η σύμβασή του έληξε την 1η Μαρτίου 1997 και του προσφέρθηκε εκ νέου σύμβαση επισκέπτη επιστήμονα για περίοδο ενός έτους. Οι κανόνες της ΕΕ καθορίζουν μέγιστη διάρκεια 24 μηνών για τους επιστήμονες, αλλά ο Berthelot πέρασε δυόμισι χρόνια στη θέση του[22].
Στις 31 Δεκεμβρίου 1997, ο Berthelot ζήτησε την περάτωση της σύμβασής του για ιατρικούς λόγους και η αίτησή του έγινε αποδεκτή. Κατόπιν καταγγελίας που υποβλήθηκε από έναν βουλευτή, στο Βέλγιο ξεκίνησε ποινική έρευνα σχετικά με τον Berthelot το 1999. Τον Ιούνιο του 2004, το Πρωτοδικείο των Βρυξελλών (Tribunal de première instance de Bruxelles) αποφάσισε ότι δεν θα έπρεπε να ληφθούν περαιτέρω μέτρα στην υπόθεση[22].
Ευρωπαϊκή Επιτροπή εναντίον της Εντίτ Κρεσόν
ΕπεξεργασίαΣτις 11 Ιουλίου 2006, με απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου στην υπόθεση C-432/04 (Επιτροπή των Ευρωπαϊκών Κοινοτήτων κατά Εντίτ Κρεσόν), το Δικαστήριο αποφάσισε ότι η Κρεσόν παρέβη τις υποχρεώσεις της ως Ευρωπαίου Επιτρόπου. Μολονότι η παραβίαση των υποχρεώσεων που απορρέουν από το αξίωμα του μέλους της Επιτροπής απαιτεί κατ 'αρχήν την επιβολή κυρώσεως, το Δικαστήριο έκρινε ότι, λαμβανομένων υπόψη των περιστάσεων της υπόθεσης, η διαπίστωση της παραβιάσεως συνιστούσε προσήκουσα κύρωση και, κατά συνέπεια, αποφάσισε να μην επιβάλει στην Κρεσόν περαιτέρω ποινή υπό μορφή στέρησης του δικαιώματός της για σύνταξη ή άλλες παροχές[23] [24] [25].
Η Κρεσόν ισχυρίστηκε ότι, όταν οι καταγγελλόμενες συμπεριφορές σε ποινικές και πειθαρχικές διαδικασίες ήταν ίδιες, τα συμπεράσματα του ποινικού δικαστηρίου ήταν δεσμευτικά για τις πειθαρχικές αρχές. Ωστόσο, το Δικαστήριο έκρινε ότι δεν δεσμεύεται από τον νομικό χαρακτηρισμό των πραγματικών περιστατικών που έγιναν στο πλαίσιο της ποινικής διαδικασίας και ότι εναπέκειτο στο Δικαστήριο να ασκήσει πλήρως την εξουσία εκτιμήσεώς του προκειμένου να διερευνήσει κατά πόσον η συμπεριφορά που προσάπτεται στο πλαίσιο της διαδικασίας που κινήθηκε κατ'άρθρο 213, παράγραφος 2, ΕΚ συνιστούσε παραβίαση των υποχρεώσεων που απέρρεαν από το αξίωμα του Επιτρόπου. Κατά συνέπεια, η απόφαση του Πρωτοδικείου των Βρυξελλών, σύμφωνα με την οποία δεν υπήρξε καμία απόδειξη εγκληματικής συμπεριφοράς της Κρεσόν, δεν μπορούσε να δεσμεύσει το Δικαστήριο.
Πολιτική σταδιοδρομία
ΕπεξεργασίαΕυρωπαία Επίτροπος για την Έρευνα, την Καινοτομία και την Επιστήμη, 1995-1999.
Κυβερνητικές λειτουργίες
Πρωθυπουργός, 1991-1992 (Παραίτηση).
Υπουργός Γεωργίας, 1981-1983.
Υπουργός Εξωτερικού Εμπορίου και Τουρισμού, 1983-1984.
Υπουργός Βιομηχανικής Αναδιοργάνωσης και Εξωτερικού Εμπορίου, 1984-1986.
Υπουργός Ευρωπαϊκών Υποθέσεων, 1988-1990 (Παραίτηση).
Εκλογές
Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο
Μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, 1979-1981 (Εκλέχθηκε στις ευρωπαϊκές εκλογές του 1979 και έγινε υπουργός το 1981).
Γαλλική Εθνοσυνέλευση
Μέλος της Εθνοσυνέλευσης της Γαλλίας για τη Βιέν (4η εκλογική περιφέρεια), εκλέχτηκε το 1981, αλλά έγινε υπουργός τον Ιούνιο / 1986-1988. Επανεκλέχθηκε το 1986 και το 1988.
Γενικό Συμβούλιο
Γενικός σύμβουλος της Βιέν, 1982-1998 (Παραίτηση). Επανεκλέχθηκε το 1988 και το 1994.
Δημοτικό συμβούλιο
Δήμαρχος Σατελερώ, 1983-1997 (Παραίτηση). Επανεκλέχθηκε το 1989 και το 1995.
Αντιδήμαρχος του Σατελερώ, 1997-2008. Επανεξελέγη το 2001.
Δημοτικός σύμβουλος του Σατελερώ, 1983-2008. Επανεκλέχθηκε το 1989, 1995, 2001.
Δήμαρχος Thuré, 1977-1983.
Δημοτικός σύμβουλος Thuré, 1977-1983.
Προσωπική ζωή
ΕπεξεργασίαΗ Κρεσόν είναι παντρεμένη και έχει δύο κόρες.
Επιλεγμένες δημοσιεύσεις
Επεξεργασία- 1976: Avec le soleil, Paris: Éditions Jean-Claude Lattès
- 1989: L'Europe à votre porte: manuel pratique sur les actions de la CEE intéressant les opérateurs économiques, Centre français du commerce extérieur (with Henri Malosse)
- 1998: Innover ou subir. Paris: éditions Flammarion (ISBN 2-08-035504-X)
- 2006: Histoires françaises. Monaco: Éditions du Rocher (ISBN 2-268-06015-2) (autobiography)
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 (Γαλλικά) Sycomore. www
.assemblee-nationale .fr /sycomore /index .asp. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. - ↑ 2,0 2,1 GeneaStar. cresson.
- ↑ 3,0 3,1 (Γερμανικά) Munzinger Personen. 00000016579. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 118981462. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ revueladeferlante
.fr /edith-cresson-une-premiere-ministre-face-au-sexisme /. - ↑ www.europarl.europa.eu. 870. Ανακτήθηκε στις 20 Απριλίου 2022.
- ↑ www.europarl.europa.eu. 870.
- ↑ «Journal officiel de la République française». (Γαλλικά) Journal officiel de la République française. 14 Ιουλίου 2013. PREX1316852D. Ανακτήθηκε στις 25 Ιουνίου 2019. σελ. 11751.
- ↑ News Week Japanese Edition, 30 May 1991
- ↑ The Mainichi Daily News, 21 June 1991
- ↑ Rone Tempest, Los Angeles Times, 23. Juli 1991: Edith Cresson's Answer to TV Spoof: Hush Puppet! France's brutally frank premier says her caricature on one of the nation's most popular shows is sexist, unfair (englisch)
- ↑ «Policy and Regulation:- France Mega-sites». eugris.info. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 17 Νοεμβρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2020.
- ↑ «Page not found» (PDF). oecd.org.
- ↑ «docs.google.com/viewer». docs.google.com. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 5 Δεκεμβρίου 2014. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2017.
- ↑ «The Center for International Rehabilitation – International Disability Rights Monitor (IDRM) Publications >> Disability Rights Community >> – Compendium – France». ideanet.org. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Δεκεμβρίου 2013. Ανακτήθηκε στις 18 Μαρτίου 2020.
- ↑ http://www.coe.int/t/dghl/monitoring/ecri/legal_research/national_legal_measures/France/France_SR.pdf
- ↑ http://www.eea-esem.com/papers/eea-esem/2004/702/Student-2004.pdf[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Mittal, R.· Sreemithun, K.V. (2012). Legal Aid: Catalyst for Social Change. Satyam Law International. σελ. 85. ISBN 9788192120423. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2017.
- ↑ Water and Agriculture Sustainability, Markets and Policies: Sustainability, Markets and Policies. OECD Publishing. 2006. σελ. 95. ISBN 9789264022577. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2017.
- ↑ Hoffmann-Martinot, V.· Wollmann, H. (2007). State and Local Government Reforms in France and Germany: Divergence and Convergence. VS Verlag für Sozialwissenschaften. σελ. 240. ISBN 9783531902715. Ανακτήθηκε στις 26 Ιανουαρίου 2017.
- ↑ Europe Cresson: The 'careless' commissioner, BBC News, 16 March 1999
- ↑ 22,0 22,1 22,2 The Court declares that Mrs Edith Cresson acted in breach of her obligations as a European commissioner, 11 July 2006
- ↑ See European Commission, Judgment of the Court of Justice in Case C-432/04 11 July 2006
- ↑ "Edith Cresson charged with fraud" The Guardian 25 March 2003
- ↑ "Court rules against ex-French PM Edith Cresson: Willing to extend benefits to personal friends The EU's top court has ruled that Edith Cresson, the former European commissioner and French prime minister, violated her official duties" BBC News 11 July 2006,
Περαιτέρω ανάγνωση
Επεξεργασία- Northcutt, Wayne, ed. "Cresson, Edith" in Historical Dictionary of the French Fourth and Fifth Republics, 1946–1991 (Greenwood, 1992) pp 114–16
- Schemla, Élisabeth. Édith Cresson, la femme piégée, Paris: Flammarion, 1993, (ISBN 978-2080668400); argues her fate was largely due to the misogyny of the Socialist elites, the French political class, and the French media
- Skard, Torild, "Edith Cresson" in Women of Power – Half a century of female presidents and prime ministers worldwide, Bristol: Policy Press, 2014, (ISBN 978-1-44731-578-0)
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Βιογραφικό σημείωμα ως Επίτροπος
- How to Lose Friends and Alienate People , TIME, 29 Μαρτίου 1999
- Ερωτήσεις και απαντήσεις σχετικά με τη θέση της Επιτροπής στην περίπτωση της κας Cresson, 19 Ιουλίου 2004