Επαρχία Νεουκέν
Η Νεουκέν (ισπανικά: Neuquén, ισπανική προφορά: newˈken) είναι επαρχία της Αργεντινής, που βρίσκεται στα δυτικά της χώρας, στο βόρειο άκρο της Παταγονίας. Συνορεύει με την επαρχία Μεντόσα στα βόρεια, την επαρχία Ρίο Νέγρο στα νοτιοανατολικά και τη Χιλή στα δυτικά. Συνορεύει επίσης με την επαρχία Λα Πάμπα στο βορειοανατολικό της άκρο. Πρωτεύουσα της είναι η πόλη Νεουκέν, ενώ ο πληθυσμός της επαρχίας σύμφωνα με την απογραφή του 2010 είναι 551.266 κάτοικοι.[1]
| Επαρχία Νεουκέν | |||
|---|---|---|---|
| |||
-2.svg) | |||
| Χώρα | Αργεντινή | ||
| Διοικητική υπαγωγή | Αργεντινή | ||
| Πρωτεύουσα | Νεουκέν | ||
| Διοίκηση | |||
| • κυβερνήτης της επαρχίας Νεουκέν | Ομάρ Γκουτιέρες (από 2015) | ||
| Έκταση | 94.078 km² | ||
| Υψόμετρο | 1.086 μέτρα | ||
| Πληθυσμός | 637.913 (2015) | ||
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 38°57′6″S 68°4′28″W | ||
| Ιστότοπος | Επίσημος ιστότοπος | ||
| δεδομένα () | |||
Ιστορία Επεξεργασία
Η επαρχία Νεουκέν πήρε το όνομά της από τον ποταμό Νεουκέν. Ο όρος "Neuquén" προέρχεται από τη λέξη "Nehuenken" των Μαπουντούνγκουν, που σημαίνει ρεύμα, την οποία χρησιμοποιούσαν οι ιθαγενείς για τον ποταμό.[2]
Κατοικημένη από Τεχουέλτσε και Πεχουέντσε, η περιοχή εξερευνήθηκε αρχικά από κατακτητές που προέρχονταν από τη Χιλή. Το 1670 ένας ιησουίτης ιερέας που είχε εγκατασταθεί στο αρχιπέλαγος Τσιλόε, ο Νικολάς Μασκάρντι, ίδρυσε την ιησουίτικη ιεραποστολή Nuestra Senora de Nahuel Huapi.[3] Οι ιεραποστολές των Ιησουιτών διήρκεσαν λίγα χρόνια και η τελευταία ιεραποστολή στο Νεουκέν καταστράφηκε το 1717.[3] Η κατάργηση της Εταιρείας του Ιησού το 1767 σταμάτησε την περαιτέρω ιεραποστολική δραστηριότητα.[3]
Ενσωμάτωση στην Αργεντινή (1875–1955) Επεξεργασία
Η περιοχή του Νεουκέν περιήλθε στην επιρροή της Αργεντινής μετά το ταξίδι του εξερευνητή Περίτο Φρανσίσκο Μορένο στην Παταγονία, ο οποίος έκανε ακριβείς περιγραφές της περιοχής στο βιβλίο του Viaje al Pais de las Manzanas, φτάνοντας στη λίμνη Ναχουέλ Χουάπι το 1875. Το 1879 ο Χούλιο Αρχεντίνο Ρόκα ξεκίνησε την Κατάκτηση της Ερήμου (Conquista del Desierto) που τελικά έκαμψε την αντίσταση των ιθαγενών. Το 1884 οι πολιτικές διαιρέσεις της Παταγονίας αναδιαρθρώθηκαν και η Επικράτεια Νεουκέν απέκτησε τα σημερινά της όρια. Η πρωτεύουσα της επαρχίας μετακινήθηκε αρκετές φορές στο Νορκίν (1884-85), στην Καμπάνα Μαχουίντα (σημερινή Λονκόπουε) (1885-1888), στο Τσος Μαλάλ (1885-1901) και τελικά στην Κονφλουένσια που σήμερα είναι γνωστή ως Νεουκέν.[2]
Στις αρχές του 20ού αιώνα ο σιδηρόδρομος έφτασε στην πόλη του Νεουκέν και ένα νέο αρδευτικό σύστημα ολοκληρώθηκε, διευκολύνοντας την παραγωγή και αργότερα τη μεταφορά των καλλιεργειών. Το 1918 βρέθηκε πετρέλαιο στην Plaza Huincul, δίνοντας νέα ώθηση στη Νεουκέν.
Γεωγραφία Επεξεργασία
Τα όρια της επαρχίας είναι ο ποταμός Κολοράδο στα βορειοανατολικά, που τη χωρίζει από την επαρχία Μεντόσα, ο ποταμός Λιμάι στα νοτιοανατολικά προς την επαρχία Ρίο Νέγρο και τα βουνά των Άνδεων στα δυτικά, που τη χωρίζουν από τη Χιλή.
Υπάρχουν δύο κύρια χαρακτηριστικά τοπία: οι ορεινές εύφορες κοιλάδες με δάση στα δυτικά και το άγονο οροπέδιο με εύφορη γη μόνο κοντά στις λεκάνες των ποταμών στα ανατολικά, κυρίως του ποταμού Λιμάι και του ποταμού Νεουκέν.
Το λιμναίο σύστημα περιλαμβάνει άλλους λιγότερο σημαντικούς ποταμούς, όπως ο ποταμός Αλουμινέ, ο Μαλλέο και ο ποταμός Πικούν Λεουφού, καθώς και μια σειρά λιμνών, όπως η λίμνη Ναχουέλ Χουάπι (550 τετραγωνικά χιλιόμετρα), που τη μοιράζεται με την επαρχία Ρίο Νέγρο, η λίμνη Αλουμινέ (58 τετραγωνικά χιλιόμετρα), η λίμνη Λακάρ (49 τετραγωνικά χιλιόμετρα), η λίμνη Χουετσουλαουφκέν (110 τετραγωνικά χιλιόμετρα), η λίμνη Λολόγκ (35 τετραγωνικά χιλιόμετρα), η Τραφούλ, η Χερμόσο, η Κιλέν, η Νορκίνκο, η Τρόμεν και η Φάλκνερ.
Κλίμα Επεξεργασία
Η επαρχία Νεουκέν, όντας σχετικά μακριά τόσο από τις ακτές του Ατλαντικού όσο και από τον Ειρηνικό Ωκεανό λόγω των βουνών των Άνδεων, που βοηθούν να εμποδίζεται το μεγαλύτερο μέρος της υγρασίας που προέρχεται από τον Ειρηνικό Ωκεανό, έχει ως αποτέλεσμα ένα κλίμα που είναι το πιο ηπειρωτικό στην Παταγονία με μεγάλες ημερήσιες διακυμάνσεις.[4]
Θερμοκρασία Επεξεργασία
Οι μέσες θερμοκρασίες είναι σχετικά χαμηλές για το γεωγραφικό της πλάτος λόγω του μεγάλου υψομέτρου.[4] Η θερμότερη περιοχή είναι τα ανατολικά τμήματα της επαρχίας, όπου οι μέσες ετήσιες θερμοκρασίες κυμαίνονται από 13 έως 15 °C.[4] Οι ψυχρότερες περιοχές βρίσκονται στην περιοχή των Άνδεων, όπου οι μέσες ετήσιες θερμοκρασίες είναι κάτω από 5 °C ή ακόμη και κάτω από 0 °C στις υψηλότερες κορυφές.[4] Κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, οι μέσες θερμοκρασίες Δεκεμβρίου και Ιανουαρίου φθάνουν έως και τους 24 °C στα ανατολικά τμήματα, αν και κατά τη διάρκεια των κυμάτων καύσωνα, οι θερμοκρασίες μπορεί να υπερβούν τους 40 °C.[4] Τον Ιούλιο, η μέση θερμοκρασία κυμαίνεται από 7 °C στα ανατολικά έως 5 °C στα δυτικά στους πρόποδες των Άνδεων.[4]
Υγρασία και υετός Επεξεργασία
Η υγρασία σε όλη την επαρχία ποικίλλει σημαντικά, ανάλογα με την τοποθεσία.[4] Στην περιοχή των Άνδεων η μέση υγρασία υπερβαίνει το 60% ή και το 70% λόγω των χαμηλότερων θερμοκρασιών, ενώ στα ανατολικά τμήματα η υγρασία είναι χαμηλότερη λόγω των υψηλότερων θερμοκρασιών.[4] Σε όλες τις τοποθεσίες, η υγρασία είναι σημαντικά χαμηλότερη κατά τη διάρκεια του καλοκαιριού απ' ό,τι τον χειμώνα.[4]
Επειδή οι Άνδεις εμποδίζουν την είσοδο του μεγαλύτερου μέρους της υγρασίας από τον Ειρηνικό Ωκεανό, με αποτέλεσμα να απελευθερώνεται το μεγαλύτερο μέρος των βροχοπτώσεων στις δυτικές τους πλαγιές, το μεγαλύτερο μέρος της επαρχίας είναι ξηρό, με μέσο όρο λιγότερο από 200 χιλιοστά τον χρόνο.[4] Στα βόρεια και ανατολικά τμήματα της επαρχίας η μέση ετήσια βροχόπτωση υπερβαίνει τα 300 χιλιοστά. Στα δυτικά τμήματα της επαρχίας, η βροχόπτωση κυμαίνεται από 200 έως 1.000 χιλιοστά από τις Άνδεις έως τις περιοχές 100 χιλιόμετρα ανατολικά από αυτές.[4] Η περιοχή αυτή αντιπροσωπεύει ένα μεταβατικό κλίμα μεταξύ των πιο ξηρών ανατολικών και των πιο υγρών κλιμάτων στα δυτικά και έχει μεσογειακό πρότυπο βροχοπτώσεων, παρόμοιο με αυτό της κεντρικής Χιλής.[4] Αυτό οφείλεται στην εποχιακή μετακίνηση του αντικυκλώνα του Νότιου Ειρηνικού.[4] Οι καλοκαιρινοί μήνες είναι ξηρότεροι, καθώς το υψηλό του Νότιου Ειρηνικού είναι πιο νότια, εμποδίζοντας τις βροχοπτώσεις.[4] Κατά τους χειμερινούς μήνες, το υψηλό αυτό μετατοπίζεται προς τα βόρεια, επιτρέποντας την είσοδο μετωπικών και χαμηλών συστημάτων πίεσης από τα δυτικά, με αποτέλεσμα υψηλότερες βροχοπτώσεις κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου.[4] Ως εκ τούτου, το μεγαλύτερο μέρος των βροχοπτώσεων στην περιοχή αυτή πέφτει κατά τους χειμερινούς μήνες.[4] Στα νοτιότερα τμήματα της επαρχίας, ορισμένες περιοχές δέχονται περισσότερα από 3.000 χιλιοστά βροχόπτωσης ετησίως.[4]
Άνεμος και ηλιοφάνεια Επεξεργασία
Οι άνεμοι στην επαρχία είναι μέτρια ισχυροί (ελαφρώς ισχυρότεροι στα νότια) και παίζουν ρόλο στο να καταστεί το μεγαλύτερο μέρος της επαρχίας άνυδρο, ευνοώντας την εξάτμιση.[4] Οι κυρίαρχες διευθύνσεις των ανέμων είναι από τα δυτικά ή τα νοτιοδυτικά, οι οποίες εμφανίζονται στο 40-50% του χρόνου.[4] Γενικά, οι περιοχές με μεγάλο υψόμετρο και οι πεδινές περιοχές δέχονται ισχυρότερους ανέμους, ενώ τα καλοκαίρια τείνουν να είναι πιο θυελλώδη από τους χειμώνες.[4]
Η νεφοκάλυψη στην επαρχία ποικίλλει σε μεγάλο βαθμό, με τα ανατολικά τμήματα να έχουν λιγότερη νεφοκάλυψη από την περιοχή των Άνδεων, η οποία τείνει να είναι πιο συννεφιασμένη.[4] Οι χειμώνες τείνουν να είναι πιο συννεφιασμένοι από τα καλοκαίρια με τις μέσες ημερήσιες ώρες ηλιοφάνειας να κυμαίνονται από 11 ώρες/ημέρα τον Ιανουάριο έως 3 ώρες τον Ιούνιο.[4]
Οικονομία Επεξεργασία
Καμία επαρχία της Αργεντινής δεν εξαρτάται τόσο πολύ από έναν τομέα όσο η Νεουκέν. Περίπου το ήμισυ της παραγωγής της αντιστοιχεί στον εξορυκτικό και μεταλλευτικό της τομέα, κυρίως λόγω της τεράστιας παραγωγής φυσικού αερίου και πετρελαίου, που είναι η σημαντικότερη στην Αργεντινή.
Η επαρχία παράγει σημαντικό μέρος της ηλεκτρικής ενέργειας της Παταγονίας μέσω των υδροηλεκτρικών σταθμών Πιέδρα ντελ Άγουιλα, Ελ Τσοκόν, Πίτσι Πικούν Λεουφού, Πλανίσι Μπαντερίτα (στο συγκρότημα Cerros Colorados) και Αλισούρα. Η πόλη Αρρογίτο φιλοξενεί το μοναδικό εργοστάσιο παραγωγής βαρέος ύδατος στη χώρα.
Μια άλλη σημαντική δραστηριότητα είναι η παραγωγή μήλων, αχλαδιών, ροδάκινων και άλλων, ειδικά στην περιοχή Άλτο Βάγιε, που είναι κοινή με το Ρίο Νέγρο.
Πολιτική υποδιαίρεση Επεξεργασία
Η επαρχία χωρίζεται σε 16 νομούς (ισπανικά: departamentos).
.png){kind=small}
.png){kind=small}
.png){kind=small}
.png){kind=small}
.png){kind=small}
.png){kind=small}
.png){kind=small}
.png){kind=small}
.png){kind=small}
.png){kind=small}
.png){kind=small}
.png){kind=small}
.png){kind=small}
.png){kind=small}
.png){kind=small}
.png){kind=small}
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ «Neuquén (Argentina): Departments & Localities - Population Statistics, Charts and Map». citypopulation.de. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ 2,0 2,1 «Provincia del Neuquén». Argentina.gob.ar (στα Ισπανικά). 4 Ιουλίου 2020. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2023.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Urbina, Ximena (2008). «The frustrated strategic mission of Nahuelhuapi, a point in Patagonia's immensity». Magallania 36 (1): 5–30. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-02-18. https://web.archive.org/web/20170218082417/http://www.scielo.cl/scielo.php?script=sci_arttext&pid=S0718-22442008000100001&lng=es&nrm=iso&tlng=es. Ανακτήθηκε στις 2023-02-06.
- ↑ 4,00 4,01 4,02 4,03 4,04 4,05 4,06 4,07 4,08 4,09 4,10 4,11 4,12 4,13 4,14 4,15 4,16 4,17 4,18 4,19 4,20 4,21 «Provincia de Neuquén–Clima Y Metéorologia» (στα Ισπανικά). Secretaria de Mineria de la Nacion (Argentina). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 20 Φεβρουαρίου 2015. Ανακτήθηκε στις 6 Φεβρουαρίου 2023.