Ζαν-Μαρί Λε Πεν

(Ανακατεύθυνση από Ζαν-Μαρί Λεπέν)

Ο Ζαν-Μαρί Λε Πεν (γαλλικά: Jean-Marie Le Pen, 20 Ιουνίου 1928) είναι Γάλλος στρατιωτικός και πολιτικός, αρχηγός του ακροδεξιού κόμματος Εθνικό Μέτωπο από το 1972 μέχρι το 2011.

Ζαν-Μαρί Λε Πεν
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Jean-Marie Le Pen (Γαλλικά)
Γέννηση20  Ιουνίου 1928[1][2][3]
Λα Τρινιτέ-συρ-Μερ
ΚατοικίαΣαιν-Κλου
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλία
ΘρησκείαΡωμαιοκαθολική Εκκλησία
Ύψος1,77 m Edit this on Wikidata
Εκπαίδευση και γλώσσες
Μητρική γλώσσαΓαλλικά
Ομιλούμενες γλώσσεςΓαλλικά[4]
ΣπουδέςΝομική Σχολή Παρισιού
Πανεπιστήμιο Παντεόν-Ασσάς
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός[5]
δικηγόρος[6]
Αξιοσημείωτο έργοMémoires : fils de la nation
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαFront national, Εθνικό μέτωπο για τη γαλλική Αλγερία, Comités Jeanne και Εθνικό Μέτωπο
Πολιτική ιδεολογίαPoujadisme, εθνικισμός και Αντικομμουνισμός
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματοςβιαιοπραγία
Οικογένεια
ΣύζυγοςJany Le Pen (από 1991)
Pierrette Lalanne (1960–1987)
ΤέκναΜαρίν Λε Πεν
Μαρί-Καρολέν Λε Πεν
Γιαν Λε Πεν
ΓονείςJean Le Pen και Anne Hervé
ΣυγγενείςPhilippe Olivier (γαμπρός)
ΟικογένειαΟικογένεια Λε Πεν
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Πόλεμοι/μάχεςΠόλεμος της Αλγερίας
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΕυρωβουλευτής (2014–2019, South-East France)[7]
μέλος της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης (1986–1988, Εκλογική Περιφέρεια Παρισιού μεταξύ 1986 και 1988)
περιφερειακός σύμβουλος
γερουσιαστής της κοινότητας[8]
μέλος της Γαλλικής Εθνοσυνέλευσης (1958–1962, d:Q27929102)
πρόεδρος (1949–1951, Association corporative des étudiants en droit)
Ευρωβουλευτής (2009–2014, South-East France)[7]
Ευρωβουλευτής (2004–2009, South-East France)[7]
Ευρωβουλευτής (1999–2003, Γαλλία)[7]
Ευρωβουλευτής (1994–1999, Γαλλία)[7]
Ευρωβουλευτής (1989–1994, Γαλλία)[7]
Ευρωβουλευτής (1984–1989, Γαλλία)[7]
Ιστότοπος
www.jeanmarielepen.com
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Παιδική ηλικία Επεξεργασία

Ο Λε Πεν γεννήθηκε στις 20 Ιουνίου 1928 στο La Trinité-sur-Mer, της Βρετάνης, από την Anne Marie Hervé και τον Jean Le Pen. Έμεινε ορφανός όταν το σκάφος του πατέρα του ανατινάχτηκε από θαλάσσια νάρκη το 1942. Ανατράφηκε ως ρωμαιοκαθολικός και σπούδασε στο γυμνάσιο των Ιησουιτών François Xavier στο Vannes.[9] Στη συνέχεια εισήλθε στην πανεπιστημιακή σχολή του Παρισιού και άρχισε να πωλεί στο δρόμο την εφημερίδα Action Francaise. Ο Le Pen ξεκίνησε την πολιτική του σταδιοδρομία ως επικεφαλής της φοιτητικής ένωσης στην Τουλούζη. Έγινε πρόεδρος του σωματείου Corporative des étudiants en droit, μιας ένωσης φοιτητών του δικαίου που ασχολούνταν κυρίως με την καταπολέμηση των κομμουνιστών. Έχει καταδικαστεί επανειλημμένα για επιθέσεις.

Στρατιωτική υπηρεσία Επεξεργασία

Αφού έλαβε το δίπλωμά της Νομικής, κατατάχθηκε στην Λεγεώνα των Ξένων, στο 1o Σύνταγμα Αλεξιπτωτιστών. Υπηρέτησε στην Ινδοκίνα, μετά τη Μάχη του Ντιέν Μπιέν Φου του 1954, η οποία είχε χαθεί από τη Γαλλία και η οποία ώθησε τον πρωθυπουργό Πιέρ Μέντες να τερματίσει τον πόλεμο της Ινδοκίνας στην Διάσκεψη της Γενεύης. Υπηρέτησε επίσης, στο Σουέζ και την Αλγερία.[10][11]

Πολιτική Επεξεργασία

Η πολιτική του Λε Πεν εστιάζει σε θέματα σχετικά με την μετανάστευση στη Γαλλία, την Ευρωπαϊκή Ένωση, τον παραδοσιακό πολιτισμό και αξίες, τον νόμο και την τάξη και την υψηλή ανεργία στη Γαλλία. Είναι υπέρμαχος των περιορισμών μετανάστευσης, της θανατικής ποινής, των κινήτρων υπέρ των νοικοκυριών[12] και του ευρωσκεπτικισμού. Με αυτή τη ρητορική κατάφερε να αναδείξει το Εθνικό Μέτωπο σε κόμμα με διψήφια ποσοστά.[13] Η άνοδός του στην πολιτική σκηνή της Γαλλίας είναι γνωστή ως «Λεπενισμός».

Ο Λε Πεν ήταν πέντε φορές υποψήφιος για πρόεδρος της Γαλλίας και κατάφερε να περάσει στον δεύτερο γύρο των προεδρικών εκλογών τις 21 Απριλίου 2002 προκαλώντας αρνητική αίσθηση για την άνοδο της ακροδεξιάς.[13] Οι αμφιλεγόμενες ομιλίες του και η ενσωμάτωσή του στην πολιτική ζωή τον έχουν καταστήσει μια μορφή η οποία πολώνει την κοινή γνώμη και λόγω της μακροβιότητάς του, έχει γίνει μείζονα πολιτική μορφή της Γαλλίας. Αποβλήθηκε από το Εθνικό Μέτωπο από την κόρη του Μαρίν Λε Πεν τις 20 Αυγούστου 2015, μετά από αμφιλεγόμενες δηλώσεις και βρέθηκε περιθωριοποιημένος από τη γαλλική πολιτική σκηνή.[14][15]

Παράσημα Επεξεργασία

  • Officer of the French Foreign Legion
  • Cross for Military Valour
  • Croix du combattant
  • Colonial Medal
  • Indochina Campaign commemorative medal
  • North Africa Security and Order Operations Commemorative Medal
  • Middle-East operations commemorative medal

Συγγραφικό έργο Επεξεργασία

  • Απομνημονεύματα (Mémoires : Fils de la nation) [16]

Παραπομπές Επεξεργασία

  1. 1,0 1,1 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 9  Απριλίου 2014.
  2. 2,0 2,1 www.senat.fr/senateur-communaute/le_pen_jean_marie0105sc.html.
  3. 3,0 3,1 (Γαλλικά) Sycomore. www.assemblee-nationale.fr/sycomore/index.asp. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12013472b. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  5. www.europarl.europa.eu. 1023. Ανακτήθηκε στις 20  Απριλίου 2022.
  6. Ανακτήθηκε στις 14  Ιουνίου 2019.
  7. 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 www.europarl.europa.eu/meps/en/1023.
  8. (Γαλλικά) senat.fr. senateur-communaute/le_pen_jean_marie0105sc. Ανακτήθηκε στις 23  Απριλίου 2022.
  9. «Biographie Jean-Marie Le Pen». Linternaute.com. 20 Ιουνίου 1928. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 16 Αυγούστου 2016. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2016. 
  10. Jean-Marie Le Pen. «Biographie». LE BLOG DE JEAN-MARIE LE PEN (στα Γαλλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Φεβρουαρίου 2018. Ανακτήθηκε στις 9 Μαΐου 2017. 
  11. Sirinelli, Jean-Francois (1995). Vie politique française au xxe siècle (στα Γαλλικά) (first έκδοση). Paris, France: Presses universitaires de France. σελ. 573. 
  12. Murphy, Clare (28 May 2002). «Le Pen and his feminine side». Λονδίνο: BBC News. http://news.bbc.co.uk/1/hi/world/europe/2011370.stm. Ανακτήθηκε στις 7 February 2007. 
  13. 13,0 13,1 Ρωμαίος Γιώργος (28 Απριλίου 2002). «Ο ευρωπαϊκός «λεπενισμός»». Το Βήμα. Ανακτήθηκε στις 6 Μαΐου 2017. 
  14. Francetv info. «Défilé du FN : comment Marine Le Pen va marginaliser son père». Francetvinfo.fr. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2016. 
  15. «L'after RMC: « Jean-Marie Le Pen est assez marginalisé et esseulé dans sa tentative de combattre le Front national », Louis Aliot». Bfmtv.com. Ανακτήθηκε στις 21 Ιουλίου 2016. 
  16. Le Pen book sells out before it arrives