Ιλλυριός
Ο Ιλλυριός ήταν ο τελευταίος γιος του Κάδμου και της Αρμονίας, γεννήθηκε την εποχή της εκστρατείας του Κάδμου στην Ιλλυρία, έγινε βασιλιάς στην περιοχή, ομώνυμος ήρωας και γενάρχης των Ιλλυριών.[1] Τα ονόματα "Ιλλυριός" και "Ιλλυριοί" εμφανίζονται συχνά στην Αρχαία ελληνική μυθολογία. Μια μετέπειτα έκδοση του μύθου λέει ότι τα παιδιά του Πολύφημου και της Γαλατείας ήταν ο Κέλτος, ο Γάλας και ο Ιλλυριός.[2] Οι αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς χρησιμοποιούσαν τον όρο "Ιλλυριοί" για να περιγράψουν τους πληθυσμούς που ζούσαν ανάμεσα στους Λιβυρνούς και τους Ηπειρώτες.[3] Οι Έλληνες συγγραφείς του 4ου αιώνα π.Χ. ξεχώριζαν σαφώς τους Ιλλυριούς από τους υπόλοιπους λαούς που ζούσαν στην Αδριατική Θάλασσα, μόνο τον 1ο αιώνα π.Χ. ο όρος χρησιμοποιήθηκε για να υποδηλώσει γενικά τους λαούς που ζούσαν στις ακτές.[4] Πολλοί συγγραφείς ωστόσο τους περιόριζαν σημαντικά σε μικρό λαό, ο Πομπόνιος Μέλα (43 π.Χ.) έγραφε ότι στα νότια τους ζούσαν οι Ταυλάντιοι και οι Εγχέλιοι, ο Πλίνιος ο Πρεσβύτερος τους περιγράφει σαν έναν μικρό λαό που ζούσε ανάμεσα στην Επίδαυρο Δαλματίας και τη Λέζα.[4][5] Στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία ο όρος "Ιλλυρικό" πήρε αρκετά ευρύτερη σημασία, αναφερόταν σε ολόκληρη την περιοχή από τις Δαλματικές ακτές μέχρι τον Δούναβη.[3][6]
| Ιλλυριός | |
|---|---|
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Τέκνα | Tαύλας Αυταριεύς Περραιβός Δασσαρώ Δαορθώ Δάρδανος ο Ιλλυριός Έγχελος |
| Γονείς | Πολύφημος και Κάδμος και Γαλάτεια και Αρμονία |
Η Βιβλιοθήκη Απολλοδώρου περιγράφει ότι ο Ιλλυριός ήταν ο μικρότερος γιος του Κάδμου και της Αρμονίας που βασίλευσε στην Ιλλυρία και έγινε γενάρχης και επώνυμος του Ιλλυρικού λαού.[7] Ο Ιλλυριός γεννήθηκε σε εκστρατεία του πατέρα του απέναντι στους Εγχέλιους που ζούσαν στη μετέπειτα Ιλλυρία.[7] Τα υπόλοιπα παιδιά της Αρμονίας και του Κάδμου ήταν η Σεμέλη, ο Πολύδωρος, η Αυτονόη, η Ἀγαύη και η Ινώ. Προς τα τέλη της ζωής τους, οι γονείς του Ιλλυριού, αλλά και ο ίδιος, έφυγαν από τη Αρχαία Θήβα και πήγαν στην Ιλλυρία, έχοντας πάρει τη μορφή φιδιών ή δρακόντων. Εκεί πέθαναν και εκεί ενταφιάσθηκαν. Τους «τάφους» τους, τους έδειχναν στους ιστορικούς χρόνους της αρχαιότητας. Μέσω του Ιλλυριού ο Κάδμος θεωρείται ταυτόχρονα γενάρχης του Θηβαϊκού βασιλείου και του Ιλλυρικού λαού.[8] Ο Αππιανός αντίθετα γράφει μια άλλη θεωρία ότι ήταν γιος του Κύκλωπα Πολύφημου και της Γαλάτειας, αδελφός του Κέλτη και του Γάλα. Τα παιδιά του Κύκλωπα Πολύφημου ταξίδευσαν στη Σικελία και έγιναν οι γενάρχες των Κελτών, των Γαλατών και των Ιλλυριών.[9] Ο Αππιανός μετέφερε στο έργο του ένα γενεαλογικό δέντρο που είχαν δημιουργήσει οι Κορίνθιοι έποικοι που είχαν έρθει τον 7ο αιώνα π.Χ. στις Αδριατικές ακτές.[10]
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΟ Ιλλυριός είχε έξι γιους και τρεις κόρες.[11]
Οι γιοι του ήταν:
- Εγχελέας, γενάρχης των Εγχέλιων
- Αυταριεύς, γενάρχης των Αυταριάτων
- Δάρδανος, γενάρχης των Δάρδανων
- Μαίδον
- Ταύλας, γενάρχης των Ταυλάντιων
- Περραιβός, γενάρχης των Περραιβών
Οι κόρες του ήταν:
- Παρθώ
- Δαορθώ
- Δασσαρώ
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Grimal & Maxwell-Hyslop 1996, σ. 230
- ↑ Grimal & Maxwell-Hyslop 1996, σ. 168
- ↑ 3,0 3,1 Wilkes 1969, σ. 5
- ↑ 4,0 4,1 Wilkes 1969, σ. 161
- ↑ Radoslav Katicic (1 January 1976). Ancient Languages of the Balkans. Walter de Gruyter. σ. 158
- ↑ Marjeta Šašel Kos (2005). Appian and Illyricum. Narodni Muzej Slovenije. σ. 231
- ↑ 7,0 7,1 Apollodorus & Hard 1999, p. 103 (Book III, 5.4); Grimal & Maxwell-Hyslop 1996, σσ. 83, 230
- ↑ Parsons, P.J. (2011). Culture In Pieces: Essays on Ancient Texts in Honour of Peter Parsons. σ. 204
- ↑ Appian. The Illyrian Wars
- ↑ Lewis et al. 1994, σ. 423
- ↑ Wilkes 1995, σ. 92
Πηγές
Επεξεργασία- Emmy Patsi-Garin: Επίτομο λεξικό Ελληνικής Μυθολογίας, εκδ. οίκος «Χάρη Πάτση», Αθήνα 1969
- Apollodorus; Hard, Robin (1999). The Library of Greek Mythology. Oxford University Press.
- Grimal, Pierre; Maxwell-Hyslop, A. R. (1996). The Dictionary of Classical Mythology. Wiley-Blackwell.
- Lewis, D. M.; Boardman, John; Hornblower, Simon; Ostwald, M. (1994). The Cambridge Ancient History, Volume 6: The Fourth Century BC. Cambridge University Press.
- Wilkes, John J. (1995). The Illyrians. Oxford: Blackwell Publishing.