Ινιάτσιο Γκαρντέλα

Ο Ινιάτσιο Γκαρντέλα (Ignazio Gardella, 30 Μαρτίου 1905-15 Μαρτίου 1999) ήταν Ιταλός αρχιτέκτονας με μεγάλο δημιουργικό έργο, που ξεκινά από το ιταλικό μοντέρνο κίνημα της δεκαετίας του ’30 και φτάνει ως τις παρυφές της Αρ Νουβό (Art Nouveau).

Ινιάτσιο Γκαρντέλα
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση	30  Μαρτίου 1905 Μιλάνο
Θάνατος	16  Μαρτίου 1999 Ολέτζο
Κατοικία	Via Paolo Marchiondi 7
Χώρα πολιτογράφησης	Ιταλία (1946–1999) Βασίλειο της Ιταλίας (1905–1946)
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσες	Ιταλικά
Σπουδές	Πολυτεχνείο του Μιλάνου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητα	αρχιτέκτονας μηχανικός σχεδιαστής διδάσκων πανεπιστημίου
Αξιοσημείωτο έργο	Via Paolo Marchiondi 7
Αξιώματα και βραβεύσεις
Βραβεύσεις	Χρυσός Λέων (1996)
Σχετικά πολυμέσα

Βιογραφία

Σπίτι Cicogna, Zattere, Βενετία. Εικόνες από Paolo Monti, 1982

Γεννήθηκε στο Μιλάνο σε μια οικογένεια τεσσάρων γενεών μηχανικών και αρχιτεκτόνων. Αποφοίτησε ως πολιτικός μηχανικός το 1930 από την πολυτεχνική σχολή του Μιλάνου αλλά πήρε το δίπλωμα του αρχιτέκτονα το 1949 στη Βενετία. Κατά τη διάρκεια του ακαδημαϊκού έτους ήρθε σε επαφή με άλλους νέους πρωτοστάτες αρχιτέκτονες του Μιλάνου όπου όλοι μαζί αργότερα σχημάτισαν το ιταλικό μοντέρνο κίνημα.

Πριν τον πόλεμο

Έπιπλα Γραφείου, Tecno. Εικόνες από Paolo Monti, 1963.

Πριν τελειώσει τις σπουδές του ξεκίνησε να εργάζεται ως αρχιτέκτονας, δουλεύοντας μαζί με τον πατέρα του Arnaldo Gardella και πραγματοποίησαν πολλά έργα. Στη δεκαετία του ’30 άρχισε να γράφει στο περιοδικό Casabella ενώ παράλληλα έκτισε ένα από τα πρώτα σημαντικά έργα του, το Σανατόριο στη Alessandria (1952) το οποίο αποτελεί μνημείο του ιταλικού Ρασιοναλισμού.

Μετά τον πόλεμο

Μεταπολεμικά το 1947 ίδρυσε μαζί με τον Luigi Caccia Dominioni την εταιρεία Azucena, όπου ο Gardella σχεδίαζε κατά κύριο λόγο έπιπλα ντεκόρ. Το 1949 προσκλήθηκε από τον Giuseppe Samona να ενταχθεί στο προσωπικό του «Ινστιτούτου Αρχιτεκτονικής της Βενετίας» όπου ξεκίνησε την ακαδημαϊκή καριέρα του, η οποία διήρκησε ως το 1975. Τη δεκαετία του '50 συμμετείχε στα συνέδρια των CIAM μέχρι και το τελευταίο, στο Otterlo (1959). Τις δεκαετίες του 60 και 70 παρουσίασε έντονη δραστηριότητα, η οποία αναγνωρίστηκε σε πολλά διεθνή περιοδικά. Κατά την τελευταία περίοδο της ζωής του εξακολουθούσε να παράγει σημαντικά έργα, όπως τη Σχολή Αρχιτεκτονικής της Γένοβας (1975-1989).

Η αρχιτεκτονική του

Το μεγάλο έργο του κατά τη διάρκεια της ζωής του ήταν να αναζητά τη διαχρονικότητα. Εναλλασσόταν ανάλογα με τις επικρατούσες αρχιτεκτονικές τάσεις αλλά ταυτόχρονα διατηρούσε στοιχεία που το διαφοροποιούσαν από το εκάστοτε ρεύμα. Συγκεκριμένα, ενώ ο ίδιος υπήρξε ένας από τους κύριους εκπρόσωπους του Ιταλικού ορθολογισμού, με την έντονη χρήση παραδοσιακών δομικών υλικών (όπως για παράδειγμα το μοτίβο του τούβλου στο σανατόριο της Alessandria) έγινε αιρετικός. Φαίνεται πως προσπάθησε να εμπλουτίσει την ιταλική αρχιτεκτονική του ρασιοναλισμού με στοιχεία όπως η επεξεργασία του φωτός των χρωμάτων και του υλικού.

Κατά τις δεκαετίες του ’60 και ’70 έγινε πιστός εκφραστής του μοντέρνου κινήματος όπου χαρακτηριστικό δημιούργημα της περιόδου ήταν τα γραφεία της Alfa Romeo με τη χρήση βιομηχανικών υλικών και την ανάπτυξη ενός συγκεκριμένου σύνθετου προγράμματος λειτουργίας. Επιπρόσθετα σημαντική αναφορά αποτελεί η κατοικία στις Zattere (1953-58), μία από τις πρώτες κατασκευές στο ιστορικό κέντρο της Βενετίας, που δίνει απάντηση στο πρόβλημα της ένταξης της μοντέρνας αρχιτεκτονικής στον παραδοσιακό ιστό. Φαίνεται ότι χρησιμοποίησε την ιστορία αλλά και την τεχνική με τρόπο όχι ιδεολογικό αλλά εμπειρικό.

Βραβεία

• Εθνικό βραβείο Olivetti για την Αρχιτεκτονική (1955),
• Χρυσό Λιοντάρι από την Μπιενάλε της Βενετίας (1996),
• Ο τίτλος του επίτιμου μέλους του RIBA (Royal Institute of British Architects).

Έργα

• 1933-36 Προέκταση της Βίλας Borletti, Μιλάνο
• 1934-38 Σανατόριο στην Alessandria
• 1944 Σύνταξη του σχεδίου του Μιλάνου (με την ομάδα του περιοδικού Casabella συμπεριλαμβανομένου του Franco Albini, Giuseppe Pagano και Giovanni Romano)
• 1946-53 Κατοικία Tognella, στο Μιλάνο
• 1947 Κατοικία του κρασιού
• 1947-54 Περίπτερο Σύγχρονης Τέχνης στο Μιλάνο (ΚΑΠ) (αποκαταστάθηκε από τον ίδιο τον αρχιτέκτονα - με το γιο του Jacopo Gardella - το 1996, μετά τους βομβαρδισμούς του The Faculty of Architecture of Genoa
• 1952 Κατοικία Borsalino στην Alessandria
• 1953-58 Κατοικία Zattere στη Βενετία
• 1957 Εκκλησία στην Cesate
• 1958 Τραπεζαρία Olivetti στην Ivrea
• 1963-94 Δικαστήριο της Spezia
• 1965-69 Εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο Μιλάνο
• 1969 Γραφείο της Alfa Romeo στο Arese
• 1969 Πρόταση για το θέατρο της Βιτσέντσα (δεν πραγματοποιήθηκε)
• 1969 Συγκρότημα της Εκκλησίας του Αγίου Ιωάννη του Αποστόλου και Ευαγγελιστή στην Macchitella της Gela
• 1969-75 Σχέδιο για την περιοχή San Donato και San Silvestro στη Γένοβα (πραγματοποιήθηκε από τον Silvano Larini, Jacopo Gardella , Daniele Vitale , Giuliano Nardi )
• 1975-89 Σχολή Αρχιτεκτονικής στη Γένοβα
• 1981-90 Θέατρο στη Γένοβα (με Aldo Rossi , Bruno Reichlin και Angelo Sibilla )
• 1993 Κτήριο Esselunga σε Sesto Fiorentino
• 1994 Κτήριο του Giustizia στην Spezia
• 1996-99 Δικαστικό κτήριο στην Spezia με Fabio Nonis , Carlo Alberto Maggiore , Clara Martinato .

Βιβλιογραφία

• Ignazio Gardella nell’architectura italiana,Stefano Guidarini
• Ignazio Gardella , Antonio Monestiroli

Πηγές

• «Ignazio Gardella». ΤΟ ΒΗΜΑ. 18 Απριλίου 1999. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2012. 
• Ignazio Gardella costruire le modernità (στα Ιταλικά και χωρίς υπότιτλους). 30 Νοεμβρίου 2006. Ανακτήθηκε στις 20 Ιανουαρίου 2012.