Ιωάννης Κίνιας
Ο Ιωάννης Κίνιας (Δίστομο, 1881 - Αθήνα, 18 Φεβρουαρίου 1963) του Σπυρίδωνος ήταν Έλληνας δικηγόρος και πολιτικός. Υπηρέτησε ως γερουσιαστής και ως βουλευτής Αττικής και Βοιωτίας.
| Ιωάννης Κίνιας | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 1881 Δίστομο Βοιωτίας |
| Θάνατος | 18 Φεβρουαρίου 1963 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Σπουδές | Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | δικηγόρος πολιτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Λαϊκόν Κόμμα και Κόμμα Φιλελευθέρων |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Γερουσίας της Ελλάδας μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Βοιωτίας) μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Αττικοβοιωτίας) μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Αττικής) |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΣταδιοδρομία
ΕπεξεργασίαΜετά τις νομικές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας, ειδικεύτηκε στην ποινικολογία. Στην αρχή εργάστηκε στη Βοιωτία και έπειτα στην Αθήνα.[1]
Εξελέγη βουλευτής Αττικοβοιωτίας και Αττικής το 1920 και το 1926 με το Λαϊκόν Κόμμα, καθώς και το 1946 με το Εθνικόν Κόμμα Ελλάδος του Ναπολέοντα Ζέρβα λαμβάνοντας 1.882 ψήφους[2]. Στις 16 Σεπτεμβρίου 1947 προσχώρησε στο Δημοκρατικόν Σοσιαλιστικόν Κόμμα.[3]
Η τελευταία του βουλευτική θητεία ξεκίνησε στις 15 Αυγούστου του 1957 με το Κόμμα Φιλελευθέρων μετά τον θάνατο του Λουκά Κουτσοπέταλου, καθώς τον διαδέχθηκε στην χηρεύουσα έδρα και ολοκληρώθηκε το 1958.[4] Ήταν επίσης γερουσιαστής Αττικής και Βοιωτίας (1929, 1932) και αντιπρόεδρος της Γερουσίας από τις 4 Νοεμβρίου 1932 ως τις 30 Ιανουαρίου 1934. Η θητεία του στη Γερουσία διήρκεσε από τις 21 Απριλίου 1929 ως την 1η Απριλίου 1935.
Ως πρόεδρος επιτροπής αποτελούμενης από βουλευτές, ο Ιωάννης Κίνιας συνέταξε το Σύνταγμα του 1952.[1]
Τον Μάρτιο του 1922 πρωταγωνίστησε σε λογομαχία εντός του κοινοβουλίου, όταν απευθυνόμενος προς τους βενιζελικούς βουλευτές της Θράκης, που επεσήμαναν την απειλή σφαγής των Ελλήνων της Τουρκίας από τον Μουσταφά Κεμάλ, απάντησε: «Καλλίτερα να σας σφάξη εσάς ο Κεμάλ παρά να σφάξη εμάς ο Γύπαρης», αναφερόμενος στη δράση των βενιζελικών παρακρατικών κατά τα προηγούμενα χρόνια[5], που είχαν ως αποτέλεσμα την απρόκλητη εκτέλεση του βασιλικού βουλευτή Ίωνα Δραγούμη.
Πέθανε στις 18 Φεβρουαρίου 1963 σε ηλικία 82 ετών και κηδεύτηκε από τον ιερό ναό των Αγίων Θεοδώρων, στο Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών.[6]
Προσωπική ζωή
ΕπεξεργασίαΉταν παντρεμένος με την Κρυσταλλία Κίνια. Ο γιος του, Δημοσθένης Κίνιας, που τον διαδέχτηκε στην πολιτική, εκλέχτηκε, επίσης, βουλευτής Βοιωτίας, με την Ένωση Κέντρου, το 1961, 1963 και το 1964, ο δε εγγονός του Γιάννης Δημοσθ. Κίνιας, πολιτεύθηκε με το Κόμμα της Πολιτικής Άνοιξης στην Α΄ Αθηνών, κατά τις εκλογές του 1993 και 1996, και διετέλεσε Πρόεδρος του Ελληνικού Ερυθρού Σταυρού (Ε.Ε.Σ.) , από τον Σεπτέμβριο 2014 έως τον Φεβρουάριο 2015.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 Δημοσθένη Κούκουνα, Οι Έλληνες πολιτικοί 1926-1949, εκδόσεις Μέτρον 1999, σελ. 92.
- ↑ Εφημερίδα Εμπρός Αρχειοθετήθηκε 2018-11-05 στο Wayback Machine., 31-3-1946 (ΕΚΛΟΓΕΣ 1946 – ΟΙ 1.538 ΠΟΛΙΤΕΥΤΕΣ), ανάκτηση 19-9-2015.
- ↑ Διονύσης Μπερερής, Ναπολέων Ζέρβας:Η ζωή του και η δράση του, Αιτωλοακαρνανικός Τύπος, 2007 σ. 222.
- ↑ Μητρώο Γερουσιαστών και Βουλευτών 1929-1974 Βουλή των Ελλήνων, Εθνικό Τυπογραφείο, 1977 (σελ. 71, αρ. 484).(pdf)
- ↑ Γιώργος Θ. Μαυρογορδάτος, 1915. Ο Εθνικός Διχασμός, εκδόσεις Πατάκη, ζ΄έκδοση, Αθήνα 2016, σελ. 228.
- ↑ Ελευθερία, Κοινωνικά, φύλλο 19-2-1963, σελ. 6