Ιωάννης Καλογεράς
Ο Ιωάννης Β. Καλογεράς (1876 - 26 Ιουλίου 1957) ήταν Έλληνας στρατιωτικός και πολιτικός.
| Ιωάννης Καλογεράς | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Ιωάννης Καλογεράς (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 1876 Σπαρτιάς Αιτωλοακαρνανίας |
| Θάνατος | 26 Ιουλίου 1957 Αθήνα |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελλάδα |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | νέα ελληνική γλώσσα |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Κόμμα Φιλελευθέρων |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | αντιστράτηγος/Ελληνικός Στρατός |
| Πόλεμοι/μάχες | Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Υπουργός Γενικός Διοικητής Θράκης μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Αθηνών και Πειραιώς) μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Αθηνών) |
Βιογραφικά στοιχεία Επεξεργασία
Ο Καλογεράς γεννήθηκε στο χωριό Σπαρτιάς στην ορεινή Τριχωνίδα της Αιτωλοακαρνανίας. Ακολούθησε στρατιωτική καρριέρα, σπουδάζοντας κατά πρώτον στη Σχολή των Ευελπίδων και εν συνεχεία στην École Supérieure "De Geure" στο Παρίσι απ' όπου ως υπολοχαγός ανεκλήθη το 1912 να λάβει μέρος στους Βαλκανικούς Πολέμους. Τοποθετήθηκε στο επιτελείο της IV Μεραρχίας και υπό τις διαταγές του μεράρχου Μοσχοπούλου συμμετείχε στο σχεδιασμό του κυκλωτικού ελιγμού που κατέληξη στην επιτυχή έκβαση της μάχης του Σαρανταπόρου, μάχης σημαντικότατης για την έγκαιρη κατάληψη της Θεσσαλονίκης. Το Δεκέμβριο 1912 εισηγήθηκε πρώτα στον αρχιστράτηγο Σαπουντζάκη και εν συνεχεία στον αρχιστράτηγο διάδοχο Κωνσταντίνο την κατάληψη της Τσούκας, στρατηγικού λόφου δυτικά του Μπιζανίου, η οποία υπήρξε επιτυχής και άνοιξε το δρόμο για την κατάληψη στις 21 Φεβρουαρίου 1913 των Ιωαννίνων. Εν συνεχεία συμμετείχε ως λοχαγός της IV Μεραρχίας κατά τον Β Βαλκανικό πόλεμο στην μάχη και κατάληψη του Κιλκίς τον Ιούνιο 1913. Κατά τον Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος υπηρέτησε ως αντισυνταγματάρχης Επιτελάρχης ΙΙ Μεραρχίας και αργότερα υπηρέτησε ως συνταγματάρχης υπαρχηγός του εν Σμύρνη Γενικού Επιτελείου το Φεβρουάριον του 1920. Το Μάρτιο του 1920 τοποθετήθηκε ως επιτελάρχης της στρατιάς Θράκης υπό τη διοίκηση αντιστρατήγου κ. Ε. Ζυμβρατάκη, συμβάλλοντας στη συγκρότησή της και κατάληψη της Δυτικής και Ανατολικής Θράκης.
Παραιτήθηκε από τις τάξεις του στρατού τον Αύγουστο του 1923 και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου τον βρήκε το αντεπαναστατικό κίνημα που είχε ως στόχο την παλιννόστηση της μοναρχίας στην Ελλάδα. Ο Ι. Καλογεράς συμμετείχε στην κατάπνιξη του κινήματος, κηρύσσοντας εθελουσία επιστράτευση στα νησιά, δημιουργώντας σύνταγμα δυνάμεως 3000 εθελοντών στην Αθήνα, και επιτυγχάνοντας την εκκαθάριση της Μακεδονίας και της Ηπείρου και την περικύκλωση και παράδοση άνευ αιματοχυσίας στον Κιθαιρώνα του κατά των Αθηνών βαδίζοντος αντεπαναστατικού 6ου Σώματος Στρατού Πελοποννήσου. Έτσι συνετέλεσε στην πτώση της μοναρχίας και την ανακήρυξη της Β Ελληνικής Δημοκρατίας.
Εν συνεχεία ασχολήθηκε με την πολιτική, και εξελέγη πρώτη φορά βουλευτής Αθηνών-Πειραιώς το 1923 και συνεχώς έκτοτε (1926 με το Κόμμα Εθνικών Φιλελευθέρων και 1928, 1932[1] με το Κόμμα Φιλελευθέρων) βουλευτής Αθηνών, τιμώμενος πάντοτε με το αξίωμα του προέδρου της επί των στρατιωτικών επιτροπής μέχρι του Δεκεμβρίου του 1930 οπότε διορίσθηκε Υπουργός Γενικός Διοικητής Θράκης, συντελών στην ανασυγκρότηση της Δυτικής Θράκης.
Απεβίωσε στις 2 το πρωί της 26ης Ιουλίου 1957 στην Αθήνα και κηδεύτηκε το απόγευμα της ίδιας ημέρας.[2]
Πηγές Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ Μητρώο πληρεξουσίων, γερουσιαστών και βουλευτών 1822-1935, Αθήνα 1986, Βουλή των Ελλήνων, σελ. 112 (αριθμ. 599) (pdf)
- ↑ Απέθανεν ο στρατηγός Ιωάν. Καλογεράς, Μακεδονία, 27-7-1957, σελ. 5.