Ιωάννης του Ντυνουά
Ο Ιωάννης της Ορλεάνης (23 Νοεμβρίου 1402 - 24 Νοεμβρίου 1468) από τον Οίκο των Βαλουά-Ορλεάνης ήταν κόμης του Ντυνουά (Dunois) (1439-68) και του Λονγκεβίλ (Longueville) (1443-68).
| Ιωάννης του Ντυνουά | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jean de Dunois (Γαλλικά) |
| Γέννηση | Φεβρουάριος 1403 Βασίλειο της Γαλλίας |
| Θάνατος | 24 Νοεμβρίου 1468 Βασίλειο της Γαλλίας |
| Τόπος ταφής | Basilica of Our Lady, Cléry |
| Παρατσούκλι | Le bâtard d'Orléans |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Μέσα Γαλλικά[1] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός στρατιωτικός[2] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Marie Louvet Marie d'Harcourt |
| Τέκνα | François I, Duke of Longueville Catherine d'Orléans |
| Γονείς | Λουδοβίκος Α΄ της Ορλεάνης και Mariette d'Enghien |
| Αδέλφια | Μαργαρίτα της Ορλεάνης (1406-1466) Κάρολος Α΄ της Ορλεάνης Ιωάννης της Ορλεάνης (1399-1467) |
| Οικογένεια | d:Q677513 |
| Στρατιωτική σταδιοδρομία | |
| Βαθμός/στρατός | ιπποτισμός |
| Πόλεμοι/μάχες | Εκατονταετής Πόλεμος και League of the Public Weal |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Μεγάλος Θαλαμηπόλος της Γαλλίας (από 1439) |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Βιογραφία
ΕπεξεργασίαΉταν νόθος γιος του Λουδοβίκου Α΄ δούκα της Ορλεάνης από την εκτός γάμου σχέση του με τη Μαριέτα του Ανγκιάν (Enghien)[3].
Το 1407 ο πατέρας του δολοφονήθηκε[4] και το 1415 ο ετεροθαλής αδελφός του Κάρολος Α΄ δούκας της Ορλεάνης αιχμαλωτίστηκε στην καταστρεπτική μάχη του Αζενκούρ και έμεινε φυλακισμένος για 25 έτη[4].
Στον εμφύλιο πόλεμο της εποχής του θείου του Καρόλου ΣΤ΄ της Γαλλίας, ο Ιωάννης πήρε το μέρος των Αρμανιάκ και οι Βουργουνδοί τον συνέλαβαν το 1418. Ελευθερώθηκε το 1420 και μπήκε στην υπηρεσία του διαδόχου Καρόλου, πολεμώντας στον Εκατονταετή Πόλεμο εναντίον των Άγγλων. Οδήγησε το Γαλλικό στρατό στην Ορλεάνη[4] και μαζί με την Ιωάννα της Λωρραίνης ανακούφισε τους πολιορκούμενους[4]. Την ακολούθησε στις εκστρατείες της του 1429 και συνέχισε και μετά το θάνατό της[4].
Ο Ιωάννης έλαβε μέρος στην τελετή στέψης του εξαδέλφου του Καρόλου Ζ΄. Το 1436 βοήθησε στην κατάληψη του Παρισιού. Ήταν προεξάρχων στην κατάκτηση της Γκυγιέν και της Νορμανδίας κατά τα τελευταία έτη του Εκατονταετούς Πολέμου. Έλαβε μέρος το 1440 στην εξέγερση των ευγενών (Praguerie) εναντίον του Καρόλου Ζ΄ και ήταν ο αρχηγός της Ομάδας του Δημοσίου Συμφέροντος εναντίον του Λουδοβίκου ΙΑ΄ της Γαλλίας το 1465· κάθε φορά ανακτούσε τελικά την εύνοια της Αυλής.
.svg)
Το παρωνύμιό του bâtard d'Orléans ήταν σεβαστό: ο Ιωάννης ήταν εξάδελφος του Καρόλου Ζ΄ και ανέλαβε αρχηγός του Οίκου της Ορλεάνης κατά την αιμαλωσία του αδελφού του Καρόλου Α΄[4]. Όταν αυτός ελευθερώθηκε, του παραχώρησε την κομητεία του Ντυνουά (1439-68) και ο Κάρολος Ζ΄ τον έκανε κόμη του Λονγκεβίλ (1443-68)[4]. Επίσης ήταν κόμης του Περιγκόρ (1430-39) και Μορταίν (1424-25). Ο Ιωάννης έγινε ιππότης του Τάγματος του Ακανθόχοιρου[5].
Εμφανίζεται ως πρόσωπο στα θεατρικά έργα Ερρίκος ΣΤ΄ (1ο μέρος) του Σαίξπηρ, Αγ. Ιωάννης του Μπερνάρ Σω, Το κορίτσι της Ορλεάνης του Φ. Σίλλερ. Από το τελευταίο εμπνεύστηκαν οι όπερες Τζοβάννα ντ' Άρκο του Τζ. Βέρντι, Η κόρη της Ορλεάνης του Τσαϊκόφσκυ.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΤο 1422 νυμφεύτηκε τη Μαρία Λουβέ, αλλά δεν απέκτησε απογόνους. Η Μαρία απεβίωσε το 1426.
Το 1439 έκανε δεύτερο γάμο με τη Μαρία του Αρκούρ[6], κυρία του Παρτεναί και είχε τέκνα:
- Φραγκίσκος Α΄ 1447-1491, κόμης του Ντυνουά, Λονγκεβίλ, Τανκαρβέλ και Μονγκομερύ· καγκελάριος της Γαλλίας, κυβερνήτης της Νορμανδίας και του Δελφινάτου· κοντόσταυλος και καγκελάριος της Νορμανδίας. Νυμφεύτηκε την Αγνή, κόρη του Λουδοβίκου δούκα της Σαβοΐας. Γιος του ήταν ο:
- Αικατερίνη ντ' Ορλεάν 1449-1501, παντρεύτηκε τον Ιωάννη Β΄ του Νάσσαου δούκα του Σάαρμπρυκεν, κόμη του Ρουσύ.
Υποσημειώσεις
Επεξεργασία- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb145018826. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Ανακτήθηκε στις 14 Ιουνίου 2019.
- ↑ Sowerby & Hennings 2017, σελ. 86.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 4,3 4,4 4,5 4,6 Emery 2016, σελ. 322.
- ↑ «Comte Jean de Dunois» [Count Jean de Dunois] (στα French). montjoye.net. Ανακτήθηκε στις 18 Ιουλίου 2014.
- ↑ Gillerman 1994, σελ. 169.
Αναφορές
Επεξεργασία- Emery, Anthony (2016). Seats of Power in Europe during the Hundred Years War. Oxbow Books.
- Gillerman, Dorothy W. (1994). Enguerran De Marigny and the Church of Notre-Dame at Ecouis: Art and Patronage in the Reign of Philip the Fair. Pennsylvania University Press.
- Sowerby, Tracey A.· Hennings, Jan, επιμ. (2017). Practices of Diplomacy in the Early Modern World C.1410-1800. Routledge.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
Επεξεργασία- Jean de Dunois biography at xenophongroup.com
- Jean de Dunois biography at jean-claude.colrat.pagesperso-orange.fr
- Book of Hours, Use of Rome ('The Dunois Hours') (BL Yates Thompson 3 Αρχειοθετήθηκε 2013-02-15 στο Wayback Machine.
| Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Jean de Dunois της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |