Ιωαννίκιος Β΄
Ο Ιωαννίκιος Β΄ (ο Λίνδιος) ήταν Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως στα μέσα του 17ου αιώνα (1646-1656). Η Πατριαρχία του διεκόπη από συνολικά τέσσερις εκθρονίσεις, γεγονός ενδεικτικό του κλίματος που επικρατούσε την εποχή εκείνη περί τον Οικουμενικό Θρόνο[1]. Διετέλεσε Πατριάρχης τα χρονικά διαστήματα 1646-1648, 1651-1652, 1653-1654 και 1655-1656.
| Ιωαννίκιος Β΄ | |
|---|---|
| Γενικές πληροφορίες | |
| Γέννηση | 16ος αιώνας Λίνδος |
| Θάνατος | 1659 Περιφέρεια Νοτίου Αιγαίου |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | κληρικός |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1646–1648) Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1651–1652) Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1653–1654) Οικουμενικός Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως (1655–1656) μητροπολίτης (1624–1646) |
Γεννήθηκε στη Λίνδο της Ρόδου. Εξελέγη Μητροπολίτης Γάνου και Χώρας το 1624 επί Πατριαρχίας Κύριλλου Λουκάρεως και το 1636 Μητροπολίτης Ηρακλείας[2]. Με την υποστήριξη του ηγεμόνα της Μολδοβλαχίας Βασιλείου Λούπου εξελέγη Πατριάρχης στις 16 Νοεμβρίου 1646 με συνυποψήφιους τον Ιεροσολύμων Παΐσιο και τον Αντιοχείας Ευθύμιο[3]. Επαύθη τον Οκτώβριο του 1648[2].
Μετά την εκθρόνισή του κρύφτηκε σε άγνωστο μέρος. Επιχειρώντας να σταθεροποιήσει τη θέση του έναντι των εχθρών του, αναζήτησε υποστήριξη από τον Αυστριακό Αυτοκράτορα και από τη Ρώμη, με την οποία διατηρούσε αλληλογραφία. Για τον λόγο αυτό επέτρεψε σε καθολικές αποστολές να εγκατασταθούν στα παράλια της Μαύρης Θάλασσας και στις Κυκλάδες. Απέφυγε πάντως με σύνεση οποιαδήποτε εκδήλωση υποταγής[4], όπως του ζητούσε η Propaganda Fide, επικαλούμενος την επισφαλή του θέση[5].
Το 1651 βρισκόταν στο Άγιο Όρος όταν, στις 11 Μαΐου, εξελέγη ξανά Πατριάρχης[6]. Στις 24 Μαΐου 1652 εκθρονίστηκε ξανά[7].
Τον Ιούλιο του 1653 ξαναέγινε Πατριάρχης και στις 17 Μαρτίου 1654 επαύθη ξανά και οδηγήθηκε στη φυλακή[8] λόγω συσσωρευμένων χρεών του Πατριαρχείου έναντι της Υψηλής Πύλης[9]. Για τελευταία φορά ανέβηκε στο θρόνο τον Μάρτιο του 1655 μέχρι τις 26 Ιουλίου 1656[10]. Μετά την τελευταία του αυτή εκθρόνιση, του δόθηκε «προεδρικώς» η Μητρόπολη Τζιάς και Θερμίων, όπου και αποσύρθηκε μέχρι το θάνατό του το 1659 ή 1660.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ Kiminas 2009, σελ. 39.
- ↑ 2,0 2,1 Μανουήλ Γεδεών, σελ. 575.
- ↑ Αποστολόπουλος 1987, σελ. 288.
- ↑ Runciman 2010, σελ. 271.
- ↑ Aubert 2000, σελ. 1379-80.
- ↑ Μανουήλ Γεδεών, σελ. 578.
- ↑ Μανουήλ Γεδεών, σελ. 579.
- ↑ Φιλιππίδης.
- ↑ Γεδεών 1888, σελ. 28.
- ↑ Μανουήλ Γεδεών, σελ. 584.
Πηγές
Επεξεργασία- Γεδεών, Μανουήλ (1885). Πατριαρχικοί Πίνακες: Ειδήσεις ιστορικαί βιογραφικαί περί των Πατριαρχών Κωνσταντινουπόλεως: από Ανδρέου του Πρωτοκλήτου μέχρις Ιωακείμ Γ' του από Θεσσαλονίκης, 36-1884. Κωνσταντινούπολη: Lorenz & Keil.
- Kiminas, Demetrius (2009). The Ecumenical Patriarchate. Wildside Press LLC. ISBN 978-1-4344-5876-6.
- Runciman, Steven (2010). Η Μεγάλη Εκκλησία εν αιχμαλωσία. Εκδόσεις Γκοβόστη. ISBN 9789604461301.
- Aubert, R. (2000). «Joannikios II». Dictionnaire d'histoire et de géographie ecclésiastiques. 27. Paris: Letouzey et Ané. ISBN 2-7063-0210-0.
- Φιλιππίδης, Αναστάσιος. «Βιβλιοπαρουσίαση, Π. Γεωργαντζή: "Η Εκκλησία κατά το 1821"». Εκκλησιαστική Παρέμβαση. Ιερά Μητρόπολις Ναυπάκτου και Αγίου Βλασίου. Ανακτήθηκε στις 13 Μαρτίου 2021.
- Γεδεών, Μανουήλ Ι. (1888). Ο Πατριάρχης Διονύσιος Δ' ο Μουσελίμης :Πατριαρχικής Ιστορίας πεντηκονταετία 1638-1688. Κωνσταντινούπολη: Εκ του Πατριαρχικού Τυπογραφείου.
- Αποστολόπουλος, Δημήτρης Γ. (1987). Η Νομική Συναγωγή Του Δοσιθέου. Μία Πηγή Και Ένα Τεκμήριο. Αθήνα: Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Κέντρο Νεοελληνικών Ερευνών.