Κάρολος Β΄ της Λωρραίνης
Ο Κάρολος Β΄ (Charles II de Lorraine, 1364 – 25 Ιανουαρίου 1431) από τον Οίκο της Λωρραίνης ήταν δούκας της Λωρραίνης (1390 – 1431) και Κοντόσταυλος της Γαλλίας (1418 – 1425). Ο Κάρολος Β΄ ήταν ο μεγαλύτερος γιος και διάδοχος του Ιωάννη Α΄ δούκα της Λωρραίνης και της Σοφίας, κόρης του Έμπερχαρτ Β΄ δούκα της Βυρτεμβέργης.[10] Απαριθμείται ως Κάρολος Β΄ επειδή προϋπήρχε ο Κάρολος της Κάτω Λωρραίνης παρά το ότι στην εποχή του το δουκάτο του περιορίστηκε μόνο στην Άνω Λωρραίνη, αφού η Κάτω Λωρραίνη είχε υποταχθεί στην Βραβάντη.
| Κάρολος Β΄ της Λωρραίνης | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Charles II de Lorraine (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 1364[1][2][3] |
| Θάνατος | 25 Ιανουαρίου 1431[1] ή 1431[4] Νανσύ[5] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[6] |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | φεουδάρχης |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Μαργαρίτα του Παλατινάτου (από 1393)[5][7] |
| Σύντροφος | Alison du May |
| Τέκνα | Ισαβέλλα της Λωρραίνης[5] Αικατερίνη της Λωρραίνης[5] Ferry d'Einville bâtard de Lorraine, Seigneur de Bildstein[8] |
| Γονείς | Ιωάννης Α΄ της Λωρραίνης[5] και Σοφία του Βυρτεμβέργη[5] |
| Αδέλφια | Φρειδερίκος Α΄ του Βωντεμόν[9] Ισαβέλλας της Αλσατίας[5] |
| Οικογένεια | Οίκος της Λωρραίνης[5] |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | Κοντόσταβλος της Γαλλίας |
| Θυρεός | |
 | |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Υποτέλεια στην Βουργουνδία
Επεξεργασία
Την εποχή της ηγεμονίας του είχε πολύ φιλικές σχέσεις με τον Φίλιππο Β΄ δούκα της Βουργουνδίας και τον συνόδευσε στις περισσότερες εκστρατείες. Η προσέγγιση με την Βουργουνδία ξεκίνησε από την εποχή του πατέρα του, στις προσπάθειες που έκανε για να αποδεσμεύσει την Λωρραίνη από την Γαλλική Αυλή. Η προσέγγιση με τους βασιλείς της Γαλλίας είχε ξεκινήσει πριν από ενάμισι αιώνα και οφειλόταν στις προσπάθειες που έκαναν οι δούκες της Λωρραίνης να αποδεσμευτούν από την Αγία Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, στην οποία ήταν υποτελείς. Ο Κάρολος Β΄ είχε εχθρικές σχέσεις με τον Λουδοβίκο Α΄ δούκα της Ορλεάνης, επειδή είχε βοηθήσει τους επαναστάτες εναντίον του πατέρα του και του Βεντσεσλάβου Δ΄ της Βοημίας. Ο Βεντσεσλάβος Δ΄ εκθρονίστηκε (1400) και τον διαδέχτηκε ο Ρούπερτ της Γερμανίας, πεθερός του Καρόλου Β΄. Ο Κάρολος Β΄ συμμετείχε σε πολλές Σταυροφορίες, βρέθηκε στην Τυνησία (1391) και στην αποκαλούμενη «τελευταία Σταυροφορία», που κατέληξε στην καταστρεπτική μάχη της Νικόπολης (1396). Στη συνέχεια βρέθηκε στο πλευρό του Ιωάννη του Ισχυρού κόμη του Νεβέρ, γιου του συμμάχου του Φιλίππου Β΄. Υποστήριξε το Τευτονικό Τάγμα στην Λιβονία (1399).[11]
Πολλές φορές ήρθε σε σύγκρουση με τη γαλλική Αυλή (1405 – 1406), ιδιαίτερα όταν ο δούκας της Ορλεάνης προσπάθησε να δημιουργήσει ένα ανεξάρτητο πριγκιπάτο στην περιοχή. Τελικά η ήττα του στο Σαμπινέλ και η δολοφονία του στο Παρίσι στις 23 Νοεμβρίου 1407 έθεσε τέρμα στα σχέδιά του.
Με τη δολοφονία του Λουδοβίκου η Γαλλία χωρίστηκε σε δύο παρατάξεις: οι Αρμανιάκ, που αρχηγός τους ήταν ο Βερνάρδος Ζ΄ κόμης του Αρμανιάκ, δάσκαλος του νεαρού Καρόλου Α΄ δούκα της Ορλεάνης και οι Βουργούνδιοι με αρχηγό τον Ιωάννη τον Ισχυρό, γιο και διάδοχο του Φιλίππου Β΄, που υποστήριζε τον Κάρολο Β΄. Ο Κάρολος Β΄ δεν συμμετείχε στον Εκατονταετή Πόλεμο, αντίθετα συμμετείχε ο μικρότερος αδελφός του Φρειδερίκος Α΄ κόμης του Βωντεμόν, ιδρυτής του κλάδου του Βωντεμόν, που έπεσε στη Μάχη του Αζενκούρ (1415). Η βασίλισσα Ισαβέλλα των Βίττελσμπαχ διόρισε ωστόσο τον Κάρολο Β΄ ως Κοντόσταυλο της Γαλλίας (1418), αλλά αργότερα αυτός αναγκάστηκε να παραιτηθεί λόγω του βαρύτατου έργου του (1424).
Υποτέλεια στο βασίλειο της Γαλλίας
ΕπεξεργασίαΟ Κάρολος Β΄ υιοθέτησε ένα νέο καθεστώς μετά την δολοφονία του Ιωάννη του Ισχυρού (1419). Ο γιος και διάδοχος εκείνου Φίλιππος Γ΄ δούκας της Βουργουνδίας είχε πολλά εδάφη στις Κάτω Χώρες και τα μόνα εμπόδια να ενώσει τα εδάφη του ήταν η Καμπανία και η Λωρραίνη. Με φόβο για τις φιλοδοξίες του Φιλίππου Γ΄, ο Κάρολος Β΄ αποφάσισε να προσεγγίσει τον Κάρολο Ζ΄ της Γαλλίας και πάντρεψε την κόρη του Ισαβέλλα με τον μετέπειτα Βασιλιά της Νεαπόλεως Ρενέ Α΄ των Βαλουά, 2ο εξάδελφο του Καρόλου Ζ΄.
Τα τελευταία χρόνια της ζωής του ήταν ατυχή: ο ανιψιός του Αντώνιος κόμης του Βωντεμόν ήρθε σε σύγκρουση μαζί του από το 1425, αφού του ζητούσε τμήμα της κληρονομιάς. Όταν η Ιωάννα της Λωρραίνης ήρθε για προσκύνημα στο Σαιν Νικολά ντε Πορτ και του ζήτησε να εγκαταλείψει την ερωμένη του Αλισόν ντι Μαι, ο Κάρολος οργισμένος την εξόρισε στο Σινόν. Ο Κάρολος Β΄ δούκας της Λωρραίνης απεβίωσε δύο χρόνια αργότερα στο Νανσύ.
Οικογένεια
ΕπεξεργασίαΝυμφεύτηκε τη Μαργαρίτα των Βίττελσμπαχ (1376 – 1434), κόρη του Ρούπερτ εκλέκτορα του Παλατινάτου & βασιλιά της Γερμανίας, και είχε τέκνα:[12]
- Ισαβέλλα 1400-1453, παντρεύτηκε τον Ρενέ Α΄ των Βαλουά δούκα τού Ανζού & διεκδικητή βασιλιά της Νάπολης.[10]
- Αικατερίνη 1407-1439, παντρεύτηκε τον Ιάκωβο μάργραβο του Μπάντεν-Μπάντεν.
Παραπομπές
Επεξεργασία- ↑ 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 13779150X. Ανακτήθηκε στις 17 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 (Αγγλικά, Ιταλικά, Ιαπωνικά) opac.vatlib.it. 495/371128.
- ↑ 3,0 3,1 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00004899.
- ↑ www
.biografiasyvidas .com /biografia /c /carlos _ii _el _atrevido .htm. - ↑ 5,00 5,01 5,02 5,03 5,04 5,05 5,06 5,07 5,08 5,09 Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 28 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ «Identifiants et Référentiels» (Γαλλικά) Agence bibliographique de l'enseignement supérieur. 110611136. Ανακτήθηκε στις 5 Μαρτίου 2020.
- ↑ p354.htm#i3540. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
- ↑ Charles Cawley: «Medieval Lands». (Αγγλικά) Charles Cawley, "Medieval Lands", 2006-2020. Ανακτήθηκε στις 23 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ 10,0 10,1 Bogdan 2007, σ. 284
- ↑ Bogdan 2007, σ. 64
- ↑ Bogdan 2007, σ. 76
Πηγές
Επεξεργασία- Bogdan, Henry (2007). La Lorraine des Ducs (Στα Γαλλικά). Perrin.
| Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Charles II, Duke of Lorraine της Αγγλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |