Κάστρο του Ανζέ
Το κάστρο του Ανζέ (γαλλικά: le château d'Angers) είναι ένα κάστρο στην πόλη Ανζέ στην κοιλάδα του Λίγηρα, στο νομό Μαιν-ε-Λουάρ, στη Γαλλία. Η κατασκευή του άρχισε τον 9ο αιώνα από τους κόμητες του Ανζού και επεκτάθηκε στο σημερινό του μέγεθος τον 13ο αιώνα. Βρίσκεται πάνω στον ποταμό Μαιν και είναι ένα από τα μεγαλύτερα μεσαιωνικά κάστρα στη Γαλλία.
| Κάστρο του Ανζέ | |
|---|---|
 Η νότια πλευρά | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Είδος | σατώ[1] |
| Διεύθυνση | promenade du Bout du Monde |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | Γαλλία 47°28′0″N 0°33′0″W |
| Διοικητική υπαγωγή | Ανζέ[1][2] |
| Χώρα | Γαλλία |
| Ιδιοκτήτης | Γαλλικό κράτος |
| Χρηματοδότης | Λευκή της Καστίλης |
| Προστασία | κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1875)[1] και κατηγοριοποιημένο ιστορικό μνημείο στη Γαλλία (από 1913)[1] |
| Ιστότοπος | |
| https://www.chateau-angers.fr/ | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Είναι χαρακτηρισμένο διατηρητέο ιστορικό μνημείο από το 1875.[3] Είναι ανοιχτό στο κοινό, και ένα από τα πολύτιμα εκθέματα είναι η μεγαλύτερη χειροποίητη μεσαιωνική συλλογή ταπήτων στον κόσμο, η «ταπετσαρία της Αποκάλυψης».
Ιστορία Επεξεργασία
Αρχικά, χτίστηκε ως φρούριο σε μια τοποθεσία που κατοικούνταν ήδη από τους Ρωμαίους λόγω της στρατηγικής αμυντικής του θέσης.[4]
Τον 9ο αιώνα, ο επίσκοπος της Ανζέ έδωσε στους άρχοντες του δουκάτου του Ανζού (Ανδεγαυία) την άδεια να χτίσουν ένα κάστρο στην Ανζέ.[5] Η κατασκευή του πρώτου κάστρου άρχισε την εποχή του Φούλκωνα του Ανζού (970-1040), ο οποίος έμεινε γνωστός για τα περίπου 100 κάστρα που οικοδόμησε κατά μήκος του Λίγηρα. Το έχτισε για να προστατεύσει το Ανζού από τις επιθέσεις των Νορμανδών. [6]Έγινε μέρος της Ανδεγαυικής αυτοκρατορίας και έδρα του οίκου των Πλανταγενετών κατά τον 12ο αιώνα. Το 1204, η περιοχή κατακτήθηκε από τον Φίλιππο Αύγουστο και νέο κάστρο κατασκευάστηκε κατά τη διάρκεια της ανηλικιότηταςας του εγγονού του, Λουδοβίκου Θ΄ ( Άγιος Λουδοβίκος) στις αρχές του 13ου αιώνα από τη μητέρα του Λευκή της Καστίλλης. Ο Λουδοβίκος Θ΄ ξαναέκτισε το κάστρο με λευκό και μαύρο σχιστόλιθο, προσθέτοντας τους 17 ημικυκλικούς πύργους.[6] Η κατασκευή που πραγματοποιήθηκε το 1234 και κόστισε 4.422 λίβρες, περίπου το ένα τοις εκατό των εκτιμώμενων βασιλικών εσόδων εκείνης της εποχής. [7]Ο Λουδοβίκος μεταβίβασε το κάστρο στον αδελφό του, Κάρολο τον Ανδεγαυό το 1246.[8]
Το 1352, ο βασιλιάς Ιωάννης Β΄ο Αγαθός, έδωσε το κάστρο στο δεύτερο γιο του, τον Λουδοβίκο Α΄, ο οποίος αργότερα έγινε κόμης του Ανζού. Παντρεμένος με την κόρη του πλούσιου δούκα της Βρετάνης, ο Λουδοβίκος τροποποίησε το κάστρο και το 1373 παράγγειλε τη διάσημη ταπετσαρία της Αποκάλυψης στον ζωγράφο Hennequin de Bruges και τον Παρισινό υφαντή Nicolas Bataille. Ο γιος του Λουδοβίκος Β΄ πρόσθεσε στο συγκρότημα το παρεκκλήσι (1405-12) και βασιλικά διαμερίσματα. Το παρεκκλήσι είναι ένα άγιο παρεκκλήσι, όνομα που δόθηκε στις εκκλησίες που κατείχαν ένα λείψανο των Αγίων Παθών. Το λείψανο στην Ανζέ ήταν ένα θραύσμα του Τιμίου Ξύλου, που είχε αποκτήσει ο Λουδοβίκος Θ΄. [6]
Στις αρχές του 15ου αιώνα, ο δελφίνος, που με τη βοήθεια της Ιωάννας της Λωρραίνης έγινε αργότερα ο βασιλιάς Κάρολος Ζ΄, όταν αναγκάστηκε να φύγει από το Παρίσι, κατέφυγε στο κάστρο της Ανζέ.
Το 1562, η Αικατερίνη των Μεδίκων αποκατέστησε το κάστρο ως ισχυρό φρούριο, αλλά ο γιος της, ο Ερρίκος Γ΄, μείωσε το ύψος των πύργων και απογύμνωσε τους πύργους και τα τείχη από τις πολεμίστρες. Ο Ερρίκος Γ΄ χρησιμοποίησε τις πέτρες για να χτίσει δρόμους και να αναπτύξει την πόλη Ανζέ. Παρ'όλα αυτά, υπό την απειλή των επιθέσεων από τους Ουγενότους, ο βασιλιάς διατήρησε τις αμυντικές δυνατότητες του κάστρου, καθιστώντας το στρατιωτικό φυλάκιο και εγκαθιστώντας πυροβολικό πάνω στις ανώτερες βεράντες του κάστρου. Στα τέλη του 18ου αιώνα κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, ως στρατιωτικό φρούριο, έδειξε την αξία του όταν τα χοντρά τείχη του απέκρουσαν συνεχείς βομβαρδισμούς τo 1793, στην πολιορκία της Ανζέ, κατά τον εμφύλιο πόλεμο της Βανδέας. Μην καταφέρνοντας να κάνουν τίποτα άλλο, οι επιτιθέμενοι απλώς εγκατέλειψαν.
Στο κάστρο ιδρύθηκε στρατιωτική ακαδημία για την εκπαίδευση νέων αξιωματικών στις στρατηγικές του πολέμου. Ο δούκας του Ουέλλινγκτον, γνωστός για τη συμμετοχή του στη μάχη του Βατερλώ, εκπαιδεύτηκε στη Στρατιωτική Ακαδημία της Ανζέ.[9] Η ακαδημία μεταφέρθηκε στο Σωμύρ και το κάστρο χρησιμοποιήθηκε για το υπόλοιπο του 19ου αιώνα ως φυλακή, αποθήκη πυρομαχικών και στρατώνες.[9]
Σύγχρονη εποχή Επεξεργασία
.jpg)
Το κάστρο συνέχισε να χρησιμοποιείται ως οπλοστάσιο κατά τον Α΄ και Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου υπέστη σοβαρές βλάβες από τους Ναζί, όταν εξερράγησαν αποθηκευμένα πυρομαχικά μέσα στο κάστρο.
Στις 10 Ιανουαρίου 2009, το κάστρο υπέστη σοβαρές ζημίες από τυχαία πυρκαγιά λόγω βραχυκυκλώματος. Τα βασιλικά διαμερίσματα, στα οποία στεγάζονταν διοικητικά γραφεία, ήταν το πιο βαριά κατεστραμμένο τμήμα του πύργου, με αποτέλεσμα την πλήρη καταστροφή 400 τ.μ. Οι ταπετσαρίες της Αποκάλυψης δεν υπέστησαν ζημιά. Οι συνολικές ζημίες εκτιμήθηκαν σε 2 εκατομμύρια ευρώ. Σύμφωνα με την Christine Albanel, Υπουργό Πολιτισμού, η αναμενόμενη ημερομηνία ολοκλήρωσης για την αποκατάσταση ήταν το δεύτερο τρίμηνο του 2009.
Σήμερα, το τεράστιο, αυστηρό κάστρο ανήκει στην πόλη Ανζέ και έχει μετατραπεί σε μουσείο που φιλοξενεί την παλαιότερη και μεγαλύτερη συλλογή μεσαιωνικών ταπετσαριών στον κόσμο, την «ταπετσαρία της Αποκάλυψης» του 14ου αιώνα ως έναν από τους ανεκτίμητους θησαυρούς του. Απεικονίζει την ιστορία της Αποκάλυψης του Αγίου Ιωάννη σε πολύχρωμες εικόνες, σε διάφορα τμήματα που αρχικά ανέρχονταν σε 90 σκηνές.
Γκαλερί Επεξεργασία
-
Πανοραμική θέα του κάστρου -
Η είσοδος της πόλης -
Οι πύργοι του κάστρου -
Τμήμα του κήπου
Εξωτερικές συνδέσεις Επεξεργασία
Παραπομπές Επεξεργασία
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 «base Mérimée» (Γαλλικά) Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
- ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 7582. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2018.
- ↑ Mérimée IA49000839,. «Ministère français de la Culture. (in French) Château fort, puis château des ducs d'Anjou».
- ↑ . «Chateau d'Angers». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Νοεμβρίου 2020.
- ↑ Delbos (2010), p. 33
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Stoddard, Whitney S. (1995). "Angers". Routledge Revivals: Medieval France: An Encyclopedia. Taylor & Francis: 33–34. ISBN 9781351665667. Retrieved 10 April 2018. «Medieval France».
- ↑ Prestwich (1980), p. 42
- ↑ Delbos (2010), p. 34
- ↑ 9,0 9,1 Angers. «Encyclopædia Britannica».