Ανζέ

πόλη και κοινότητα στη Γαλλία

Η Ανζέ ή Ανζέρ (γαλλικά: Angers) είναι κοινότητα και πόλη στη Χώρα του Λίγηρα, στην κεντρική δυτική Γαλλία και κύρια πόλη στο νομό Μαιν-ε-Λουάρ. Πριν τη Γαλλική Επανάσταση ήταν πρωτεύουσα της ιστορικής περιοχής του Ανζού. Η κοινότητα της Ανζέ στην απογραφή του 2010 είχε 147.571 κατοίκους και ήταν η 18η μεγαλύτερη στη Γαλλία και η 2η μεγαλύτερη στη περιοχή, μετά τη Νάντη (Ναντ). Η μητροπολιτική περιοχή της πόλης έχει περίπου 394.700 κατοίκους. Η πόλη βρίσκεται νότια του σημείο που σχηματίζεται ο Μαιν, ένας μικρός σε μήκος αλλά πλατύς παραπόταμος του Λίγηρα, από τη συμβολή των Μαγιέν και Σαρτ.

Ανζέ

Σημαία

Έμβλημα
Τοποθεσία στο χάρτη
Τοποθεσία στο χάρτη
Ανζέ
47°28′22″N 0°33′20″W
ΧώραΓαλλία[1]
Διοικητική υπαγωγήΔιακοινοτική Κοινότητα του Ανζέ Λουάρ Μετροπόλ
Διοίκηση
 • Mayor of Angers[3]d:Q118314528 (από 2022)[2], Christophe Béchu (2014–2022)[2], Frédéric Béatse (2012–2014), Jean-Claude Antonini (1998–2012), Jean Monnier (1977–1998), Jean Turc (1963–1977), Jacques Millot (1959–1963), Victor Chatenay (1947–1959), Auguste Allonneau (1945–1947), Victor Bernier (1935–1945), Eugène Proust (1929–1935), René Levavasseur (1925–1929), Victor Bernier (1919–1925), Alphonse Blanc (1914–1917), Louis Barot (1912–1914), Jacques-Ambroise Monprofit (1908–1912), Jean Joxé (1904–1908), Charles Bouhier (1900–1904), Jean Joxé (1896–1900), Jean Guignard (1888–1896), Alexis Maillé (1884–1888), Louis Monprofit (1883–1884), Jules Guitton (1879–1883), Achille Alexandre Joubert-Bonnaire (Φεβρουάριος 1874 – Νοέμβριος 1874), Alexis Maillé (1870–1874), René Montrieux (1859–1870), Ernest-Eugène Duboys (1851–1859), Augustin Giraud (1843–1848), Antoine Farran (1838–1843), Augustin Giraud (1832–1837), Achille Alexandre Joubert-Bonnaire (1830–1832), Prégent Brillet de Villemorge (1816–1830), Joseph-Pierre Joubert-Bonnaire (1815–1816), Anselme François René Papiau de La Verrie (1813–1815), Joseph François Joubert-Bonnaire (1801–1808), Joseph François Joubert-Bonnaire (1797), Thomas-Marie-Gabriel Desmazières (13  Δεκεμβρίου 1792 – 30  Δεκεμβρίου 1792), Urbain-René Pilastre de la Brardière (1791–1792), Louis-Charles-Auguste de Houlières (1790–1791), Anselme René Bucher de Chauvigné (1781–1785), Jean-François Allard (1771–1777), René Robert des Marchais (1715–1729), François Raimbault (1693–1702), Pierre II Ayrault (1615–1617), Jean Ayrault (1578–1582), René Ayrault (1556–1557), Pierre Poyet (1541–1543), Christophe de Pincé (1538–1540), Jean de Pincé (1538), Hervé de Pincé (1536–1538), Pierre Poyet (1532–1534), Pierre Poyet (1519–1520), Jean de Pincé (1515–1516), Jean de Pincé (1511–1512), Pierre de Pincé (1511), Olivier Barrault (1504–1506), Olivier Barrault (1497–1498), Mathurin de Pincé (1494–1495) και Guillaume de Cerisay (1475–1484)
Έκταση42,71 km²[4]
Υψόμετρο20 μέτρα[5]
Πληθυσμός157.175 (1  Ιανουαρίου 2021)[6]
Ταχ. κωδ.49000[7] και 49100[7]
Ζώνη ώραςUTC+01:00 (επίσημη ώρα)
UTC+02:00 (θερινή ώρα)
ΙστότοποςΕπίσημος ιστότοπος
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Συντεταγμένες: 47°28′25″N 0°33′15″W / 47.473612°N 0.554167°W / 47.473612; -0.554167

Ανζέ

Κατά την αρχαιότητα η Ανζέ ήταν πρωτεύουσα του γαλατικού φύλλου Αντεκάβι. Επί ρωμαϊκής κατοχής η πόλη ήταν γνωστή ως Ιουλιομάγος. Η πόλη απέκτησε μεγαλύτερη ισχύ κατά τη διάρκεια των μεσαιωνικών χρόνων, όταν ήταν πρωτεύουσα του Ανζού (Ανδηγαυία). Η Αζέρ ήταν η έδρα του οίκου των Πλανταγενετών, οι οποίοι κατασκεύασαν στη πόλη πολλά μνημεία, συμπεριλαμβανομένου του κάστρου της Ανζέ.[8] Κατά τη διάρκεια της βασιλίας του Ρενέ του Ανζού ήταν ένα από τα διανοητικά κέντρα της Ευρώπης. Το 1474 η πόλη παραδώθηκε στο Λουδοβίκο ΙΑ΄ της Γαλλίας. Σήμερα, η Ανζέ είναι εμπορικό και διοικητικό κέντρο, με βιομηχανίες ηλεκτρονικού εξοπλισμού, έτοιμου φαγητού και χαρτιού. Στη πόλη παράγεται το λικέρ κουαντρό.[9]

Αξιοθέατα της πόλης είναι το κάστρο της Ανζέ, έδρα του οίκου των Πλανταγενετών, το οποίο χρονολογείται από το 12ο αιώνα, έχει 17 πύργους ύψους από 42 μέχρι 58 μέτρα. Μέσα στο κάστρο βρίσκεται η ταπετσαρία της Αποκάλυψης, μήκους 24 μέτρων. Άλλο σημαντικό αξιοθέατο της πόλης είναι ο καθεδρικός ναός του Σαιν Μωρίς, του 12-13ου αιώνα, και το μεσαιωνικό μαιζόν ντ'Αντάμ (οικία του Αδάμ).

Ιστορική εξέλιξη πληθυσμού
Έτος Πληθ.   ±%  
1793 33.900 —    
1800 33.000 −2.7%
1806 29.187 −11.6%
1821 29.873 +2.4%
1831 32.743 +9.6%
1836 35.901 +9.6%
1841 39.884 +11.1%
1846 44.781 +12.3%
1851 46.599 +4.1%
1856 50.726 +8.9%
1861 51.797 +2.1%
1866 54.791 +5.8%
1872 58.464 +6.7%
1876 56.846 −2.8%
1881 68.049 +19.7%
1886 73.044 +7.3%
1891 72.669 −0.5%
1896 77.164 +6.2%
1901 82.398 +6.8%
1906 82.935 +0.7%
1911 83.786 +1.0%
1921 86.158 +2.8%
1926 86.260 +0.1%
1931 85.602 −0.8%
1936 87.988 +2.8%
1946 94.408 +7.3%
1954 102.142 +8.2%
1962 115.252 +12.8%
1968 128.533 +11.5%
1975 137.591 +7.0%
1982 136.038 −1.1%
1990 141.404 +3.9%
1999 151.279 +7.0%
2006 152.237 +0.6%
2007 151.108 −0.7%
2008 148.405 −1.8%
2009 147.305 −0.7%
2010 147.571 +0.2%
2011 148.803 +0.8%
2012 149.017 +0.1%
2013 150.125 +0.7%
2014 151.056 +0.6%

Παραπομπές Επεξεργασία